บทที่ 15 | อย่าย้าย
* * *
[นาง. Flambard] “คุณจะดูนั่นไหม? มันอยู่ในสภาพที่ดีกว่าที่ฉันคิดไว้มาก”
Mrs. Flambard รำพึงออกมาดัง ๆ ขณะที่เปิดหีบไม้ที่ปกคลุมไปด้วยฝุ่นที่สะสมมาหลายปี
[Rienne] “ใช่ ฉันเห็นด้วย”
Rienne พา Mrs. Flambard ไปที่ห้องเก็บของของราชวงศ์ ซึ่งเป็นห้องที่เต็มไปด้วยวัตถุโบราณในอดีต ในนั้นมีหีบใส่ของของพ่อเธออยู่จำนวนหนึ่ง Rienne ขายวัตถุมีค่าส่วนใหญ่ไปแล้ว แต่มีสิ่งหนึ่งที่เธอไม่ได้แตะต้อง
ชุดแต่งงานเก่าของพ่อเธอ
[Rienne] “งานปักยังคงไม่บุบสลาย”
Rienne พูดกับตัวเองขณะที่เธอไล้นิ้วไปบนผ้าที่เคยหรูหรา
[นาง. Flambard] “แต่ทำไมยังอยู่ที่นี่? ฉันคิดว่าคุณได้เอาของเก่าๆ ของกษัตริย์องค์ก่อนๆ ไปเสียส่วนใหญ่”
นาง Flambard พูดอย่างฉลาดว่า Rienne ขายพวกเขาเพราะไม่มีเงิน
[Rienne] “ฉันแค่คิดว่าการกำจัดมันทิ้งไปก็เปล่าประโยชน์ มันทำได้ดีมากและฉันมีความทรงจำที่ดีเกี่ยวกับมัน…. แต่เดี๋ยวก่อน…"
ในขณะที่เธอกำลังพูดอยู่นั้น Rienne ก็เงียบลงทันที
Rienne สาบานได้เลยว่านี่เป็นเสื้อผ้าที่พ่อของเธอสวมตอนที่เขาแต่งงาน….แล้วทำไมเธอถึงจำพ่อของเธอได้อย่างชัดเจนล่ะ?
Rienne มองไปที่ Mrs. Flambard ด้วยใบหน้าที่สับสน
[Rienne] “นี่คือชุดแต่งงานของพ่อฉัน…ใช่ไหม?”
[นาง. แฟลมบาร์ด] “มันดูคล้ายกับชุดที่ใส่ในงานแต่งงาน แต่เท่าที่รู้คือชุดสำหรับโอกาสอื่น”
[Rienne] “โอกาสอื่น?”
[นาง. Flambard] “พิธีราชาภิเษกของเขาหรือ? เสื้อผ้าหรูหราเช่นนี้มักจะเก็บไว้สำหรับวันพิเศษเช่นนี้”
[Rienne] “เป็นพิธีราชาภิเษกของพระองค์…. หลังจากที่ฉันเกิด?”
[นาง. Flambard] “ฉันเชื่ออย่างนั้น ใช่”
[Rienne] “โอ้ นั่นอาจจะเป็นเหตุผลว่าทำไมถึง…”
ทำไมฉันถึงไม่เคยเอาตัวเองไปขายเลย
อีกครั้งที่ Rienne กวาดนิ้วของเธอไปบนผ้า แม้จะผ่านไปหลายปี งานปักก็ยังคงดูสง่างามและเปล่งประกายเจิดจรัสภายใต้แสงไฟ
[Rienne] “แม้แต่ปุ่มก็ยังดูเหมือนเดิม”
กระดุมที่ทำขึ้นอย่างประณีตได้รับการออกแบบโดยการเย็บทับทิมและไข่มุกเข้าด้วยกันและยังคงรูปทรงอยู่ ยังไงก็ตาม Rienne รู้สึกโชคดีมากที่เสื้อผ้าเหล่านี้ยังคงถูกทิ้งไว้ แม้ว่าทุกอย่างจะถูกมอบให้อย่างช้าๆ
มองดูแล้วน่าจะเหมาะกับการจัดงานแต่งงาน
[Rienne] “เราแค่ต้องปรับขนาดนิดหน่อย”
[นาง. Flambard] “เมื่อเราซักและรีด มันจะเงางามเหมือนใหม่เอี่ยม”
โชคดีที่ Mrs. Flambard เป็นผู้เชี่ยวชาญในการซ่อมและซ่อมเสื้อผ้า Rienne หันไปหาผู้หญิงคนนั้น น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกขอบคุณและเสียใจ
[Rienne] “ฉันไม่คิดว่าคุณจะยอมง่ายๆ แบบนี้”
[นาง. แฟลมบาร์ด] “ฉัน?”
[Rienne] “ฉันคิดว่าเธอจะพยายามบอกฉันว่าอย่าให้ของมีค่ามากกับผู้ชายคนนั้น”
[นาง. Flambard] “ถ้าฉันพูดถึงมันต่อไป ฉันจะจบลงด้วยการทำร้ายตัวเอง”
นางแฟลมบาร์ดมีสีหน้าขมขื่น
[นาง. Flambard] “ฉันรู้ว่างานแต่งงานนี้จะเกิดขึ้นไม่ว่าฉันจะพูดอะไร แต่ถึงกระนั้น นี่คืองานแต่งงานของคุณ เจ้าหญิง ดังนั้นฉันจะทำทุกอย่างให้มันออกมาดี แทนที่จะปล่อยให้คนป่าเถื่อนผู้ไม่มีมารยาทปรากฏตัวตามที่เขาต้องการ จะดีกว่าหากเราจัดการสิ่งต่างๆ ด้วยมือของเราเอง ภายนอกเขาอาจจะเป็นสัตว์ร้าย แต่ฉันจะทำให้ดีที่สุดเพื่อให้แน่ใจว่าภายนอกเขาดูเหมือนเจ้าบ่าวที่เหมาะสม”
Rienne ยิ้ม เอนศีรษะพิงไหล่ของคุณนาย Flambard
[Rienne] “คุณจะทำให้ฉันร้องไห้”
[นาง. แฟลมบาร์ด] “มันคืออะไร? ฉันพูดอะไรไม่ดีหรือเปล่าเจ้าหญิง?”
[รีแอนน์] “ไม่ ดีใจที่ได้ยิน”
[นาง. Flambard] “โอ้ เจ้าหญิง…..”
นาง Flambard หน้าแดงด้วยความลำบากใจ จากคำพูดเหล่านั้น Rienne สามารถบอกได้ว่าผู้หญิงคนนั้นห่วงใยเธอมากแค่ไหนและเป็นห่วงเธอแค่ไหน
[Rienne] “ฉันไม่คิดว่าเขาจะเลวขนาดนั้น”
Mrs. Flambard เพิ่งฟัง เอามือลูบผมของ Rienne อย่างแผ่วเบา
[Rienne] “ฉันรู้ว่าสิ่งต่าง ๆ เริ่มต้นอย่างน่ากลัว นั่นคือสิ่งที่ฉันจะไม่มีวันลืม แต่บางครั้งฉันก็คิดได้ว่า...เขาไม่ได้ปฏิบัติกับฉันแย่ขนาดนั้น”
Rienne รู้สึกราวกับว่าผู้ชายคนนั้นแตกต่างจาก Rafit ซึ่งแตกต่างจาก Rafit ซึ่งเป็นคนที่เธอเคยไว้ใจในฐานะคนรัก
[Rienne] “เขาสนใจว่าฉันจะเจ็บหรือไม่….”
Rienne จะไม่มีวันลืมสิ่งที่เขาทำเพื่อตรวจสอบว่าเธอได้รับบาดเจ็บหรือไม่
[Rienne] “และดูเหมือนว่าเขาจะกักขฬะ แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่เลย”
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันไม่เกลียดเขา ฉันควรทำ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันไม่
[Rienne] “และ… เมื่อเขามารับฉันในวันนี้….”
เมื่อรู้สึกถึงอารมณ์ที่พลุ่งพล่านในอกของเธอ Rienne กลืนน้ำตาของเธออย่างเงียบ ๆ นางแฟลมบาร์ดอยู่ใกล้หัวใจของเธอมาก แต่เธอไม่สามารถบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพียงพอที่จะทำให้ Rienne ตกใจถึงแก่นแท้ของเธอ แต่ Mrs. Flambard เป็นผู้หญิงใจดีและอ่อนโยน
มันจะทำลายเธออย่างสมบูรณ์
[Rienne] “…ฉันรู้สึกโล่งใจจริงๆ”
[นาง. แฟลมบาร์ด] “….ฉันเข้าใจแล้ว จากนั้นเขาควรจะได้รับอนุญาตให้สวมใส่สิ่งนี้”
นาง Flambard ตบไหล่ของ Rienne
[นาง. Flambard] “นอกจากเขาจะดูไม่น่ากลัวแล้ว แม้ว่าตัวละครของเขาจะดูน่าสงสัยนิดหน่อยก็ตาม”
ความคิดเห็นทำให้ Rienne หัวเราะออกมาดัง ๆ
[Rienne] “คุณหมายถึงว่าเขาหล่อเหรอ?”
นางแฟลมบาร์ดไม่เคยพูดอะไรแบบนั้นเกี่ยวกับราฟิต
[นาง. แฟลมบาร์ด] “คำถามแบบนั้นคืออะไร? มีกฎหมายว่าคนเถื่อนหล่อไม่ได้เหรอ?”
…ฉันโทษเธอที่คิดแบบนั้นไม่ได้
เมื่อ Rienne เห็นเขาครั้งแรก เธอรู้สึกทึ่งกับรูปร่างหน้าตาของเขา จนเกือบหมดศรัทธา
[นาง. แฟลมบาร์ด] “ข้าคิดว่ามันเหมาะกับเขาดี เจ้าหญิง”
[Rienne] “ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน….”
Rienne และ Mrs. Flambard ยิ้มให้กัน
[Rienne] “งั้นฉันจะไปวัดขนาดของเขา”
[นาง. Flambard] “ฉันจะซ่อมเสื้อผ้าพวกนี้ทันทีที่ใส่ชุดไว้ทุกข์ของคุณเสร็จ”
[Rienne] “ฉันจะช่วยคุณเมื่อฉันทำเสร็จแล้ว”
[นาง. แฟลมบาร์ด] “ถ้าท่านต้องการ เจ้าหญิง”
หลังจากนั้น Rienne ก็ออกไปรับการวัดตัวของ Black
* * *
ในขณะเดียวกัน Black ก็อยู่กับคนของเขาในที่พักของเขา
มีไม่มาก อาจจะสามหรือสี่คน แต่เพราะพวกเขาทั้งหมดเป็นชายร่างยักษ์ ห้องจึงรู้สึกคับแคบ
ในห้องเล็กๆ นั้น ร่างของแบล็คโดดเด่นที่สุด แม้จะอยู่ในกลุ่มผู้ชายตัวสูง เขาก็ยังสูงที่สุด แต่ก็ไม่ได้เทอะทะเหมือนคนอื่นๆ เขากลับดูผอมแต่มีกล้ามเนื้อ
Rienne นึกถึงคำพูดของคุณนาย Flambard เมื่อเธอบอกว่าเธอคิดว่าผู้ชายคนนี้ 'ไม่น่ากลัวที่จะมอง'
เป็นเพราะเขาดูแตกต่างจากคนอื่นหรือเปล่า…?
อาจเป็นเพราะเขาโดดเด่นมากในหมู่คนของเขา… คุณอดไม่ได้ที่จะทึ่งเล็กน้อย
[สีดำ] “คุณต้องการอะไรหรือเปล่า”
Rienne ไม่รู้ว่าเธอกำลังจ้องมองมากแค่ไหนจนกระทั่ง Black เรียกเธอออกมา
[Rienne] “…ฉันแค่อยากคุยเรื่องชุดแต่งงานกับคุณ”
Black พยักหน้าให้ Rienne แล้วหันไปหาคนของเขา
[สีดำ] “ปล่อยพวกเรา”
[ทหารรับจ้าง] “ครับท่าน”
เขาไม่จำเป็นต้องทำ แต่เขาบอกให้คนของเขาออกไปจากห้องเหมือนเดิม จิตใจของ Rienne หมกมุ่นมากจนเธอไม่ได้สังเกตเลยว่ามันเป็นสิ่งที่เธอไม่สนใจ ซึ่งยังคงประหม่ามากเมื่ออยู่ต่อหน้าทหารรับจ้างคนอื่นๆ
ตอนนี้มีแค่เรา….
เธอกำลังคิดว่าเธอติดอยู่คนเดียวในห้องกับชายคนนี้อีกครั้งได้อย่างไร เมื่อใดก็ตามที่เกิดขึ้น พวกเขาก็จบลงด้วยการจูบกันเสมอ
[สีดำ] “พูด”
Black ชี้ไปที่เก้าอี้ว่างใกล้เตียง และ Rienne นั่งลงขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา แทนที่จะนอนบนเตียง เขาแค่นั่งเฉยๆ สวมเสื้อเพียงครึ่งตัว เผยให้เห็นด้านข้างที่มีบาดแผล
เขาไม่ได้ตั้งใจทำสิ่งนี้ใช่ไหม
เขาต้องรู้ว่าเขาหน้าตาเป็นอย่างไรเมื่อทำอย่างนั้น
Rienne ส่ายหัว ขับไล่ความคิดที่ไม่เหมาะสมออกไป มันมากเกินไปที่จะคิดเกี่ยวกับ เธอมีเรื่องอื่นที่ต้องพูดแทน
[Rienne] “ข้าคิดว่าข้าจะเตรียมชุดแต่งงานของเจ้าเอง ท่าน Tiwakan ฉันรู้ว่ามันไม่ได้มีค่ามากมายสำหรับของขวัญ แต่มันคือทั้งหมดที่ฉันทำได้เพื่อแสดงความจริงใจในตอนนี้”
[สีดำ] “คุณไม่จำเป็นต้องบังคับตัวเอง”
[Rienne] “ไม่มีอะไรหรอก”
แม้ว่า Rienne ต้องการบังคับตัวเองให้ทำอะไรมากกว่านี้ เธอก็ทำไม่ได้ คลังของราชวงศ์ค่อนข้างว่างเปล่า และหลังจากงานศพในวันพรุ่งนี้ Rienne ก็จะยิ่งยากจนลง
[Rienne] “ฉันชอบถ้าคุณสามารถสวมชุดของกษัตริย์องค์ก่อนแทนที่จะเป็นชุดใหม่ทั้งหมด” (1)
[สีดำ] ". . ”
ความเงียบแปลกๆ เกิดขึ้นทั้งห้องหลังจากที่เธอพูดแบบนั้น
[Rienne] “…ถ้าความคิดนั้นทำให้คุณไม่พอใจ…”
[สีดำ] “ไม่ใช่อย่างนั้น”
แบล็คส่ายหัว ทำให้ Rienne รู้สึกราวกับว่าความเงียบก่อนหน้านี้เป็นเพียงจินตนาการของเธอ
[Rienne] “ถ้าอย่างนั้นฉันขอวัดขนาดของคุณ”
[ดำ] “คุณหมายถึงตอนนี้เหรอ”
[รีแอนน์] “ใช่”
จากนั้น Rienne ก็ดึงสิ่งที่เธอยืมมาจาก Mrs. Flambard ออกมา
มันเป็นสายวัดที่ทำจากสายหนัง มีสเกลตัวเลขสลักไว้ แสดงถึงการสวมใส่ของผู้สร้างฉลองพระองค์มากมายในอดีต
[Rienne] “ก่อนอื่นมาทำร่างกายส่วนบนของคุณ ยืดแขนออกหน่อย”
[สีดำ] ". . ”
Black จ้องมองที่ Rienne ครู่หนึ่งก่อนจะอ้าแขนออกอย่างระมัดระวัง
ขณะที่เขานั่งบนเตียง Rienne ก็เดินเข้ามาหาเขาและทำหน้าที่วัดขนาดของเขาด้วยความระมัดระวังอย่างยิ่ง เธอจดตัวเลขที่ข้อมือของเขาก่อน จากนั้นข้อมือถึงข้อศอก จากนั้นข้อศอกถึงไหล่
ตอนนี้ไหล่ของเขาเสร็จแล้ว เธอจำเป็นต้องวัดความกลมของคอของเขา
[Rienne] “วางแขนลงได้แล้ว”
[สีดำ] ". . ”
ขณะที่แบล็กลดแขนลง Rienne ก็พันสายวัดรอบคอของเขา—ทันใดนั้นก็ตระหนักได้ว่าทำไมเขาถึงเงียบ
….เราสนิทกันมาก ใกล้เกินไป.
เพื่อที่จะวัดขนาดที่เธอต้องการ เธอกดร่างกายของเธอเข้าไปหาเขา โดยโอบแขนของเธอไว้รอบคอของเขา เขายังคงนั่งลงในขณะที่เธอยืนอยู่ ศีรษะของพวกเขาโค้งเข้าหากันเล็กน้อย
นี่เป็นตำแหน่งเดียวกับที่เขาอยู่ในตอนที่ Rienne จูบเขาก่อน
ทันทีที่เธอรู้ตัว ดวงตาของ Rienne ก็จ้องมองลงไปที่ริมฝีปากของเขาทันที เขาอยู่ใกล้จนเธอแทบจะยื่นมือไปหาพวกเขา
ฉันน่าจะขอให้คุณนายแฟลมบาร์ดวัดตัวเขาแทน
Rienne สบายดีตอนที่เธอวัดแขนของเขา แต่ตอนที่เธอขยับไปที่คอของเขา จู่ๆ ร่างกายของเธอกลับไม่เคลื่อนไหวตามที่เธอต้องการ มันเหมือนกับว่าเธอถูกแช่แข็งอยู่กับที่
ไม่คิดว่า...จะกลายเป็นแบบนี้
ทันใดนั้น เสียงอันนุ่มนวลของแบล็คทำให้หูของรีแอนน์อุ่นขึ้น
[ดำ] “ตอนนี้ฉันสับสน”
[Rienne] “สับสน…?”
[สีดำ] “นี่เป็นส่วนหนึ่งของคำสัญญาของเราหรือเปล่า”
[รีแอนน์] “อะไรนะ?”
Rienne เงยหน้าขึ้น สายวัดยังคงพันรอบคอของ Black โดยที่มือของ Rienne จับปลายทั้งสองขณะที่มันทับซ้อนกัน
[Black] “คุณสัญญาว่าคุณต้องการฉันเช่นกัน ฉันสงสัยว่าคุณกำลังพยายามบอกอะไรฉันตอนนี้หรือไม่” (2)
[Rienne] “ไม่ นี่มัน…”
Rienne ลุกลี้ลุกลนมากจนเธอไม่สามารถแม้แต่จะอ้าปากได้อย่างถูกต้อง
เธอไม่ได้ทำสิ่งนี้โดยเจตนา เธอแค่พยายามวัดขนาดตัวเขาเพื่อที่เธอจะได้ซ่อมชุดแต่งงานได้…..
[สีดำ] “คุณเหรอ”
[Rienne] “ไม่… นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันคิดไว้….”
[ดำ] “อย่างนั้นหรือ”
เธอไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเลย อย่างน้อยก็ก่อนหน้านี้
[รีแอนน์] “…..ค่ะ”
แบล็คเล่นกับนิ้วของ Rienne ที่จับสายวัดรอบคอของเขาแทนที่จะพูดอะไรกลับ
[Black] “นี่ไม่เกี่ยวกับคำสัญญาของคุณ…คุณแค่ต้องการวัดขนาดของฉันจริงๆ…”
เขาชักมือกลับและทันทีที่เธอรู้สึกว่าสัมผัสของเขาถอยหนี Rienne ก็ถอนหายใจ
[สีดำ] “วัดแล้ว”
[รีน] “. . ”
Rienne ถอนหายใจในใจและอ่านเทปวัด
[Rienne] “เสร็จแล้ว”
เธอคิดว่าการวัดคอของเขาจะเป็นส่วนที่ยากที่สุด แต่ทันทีที่เธอรู้ว่าการวัดหน้าอกของเขาอยู่ถัดไป เธอตระหนักว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น
[Rienne] “ยกแขนขึ้นอีกครั้ง….”
ขณะที่ Rienne ถือสายวัดไว้ในมือและขยับตัวลงต่ำ จู่ๆ เธอก็เงียบลงเมื่อ Black ขัดจังหวะ
[สีดำ] “หน้าอกของฉันอยู่ถัดไปหรือไม่”
ใช่.
[สีดำ] “นั่นต้องเป็นเรื่องยากแน่ๆ”
แน่นอนมันเป็น
[สีดำ] “คุณต้องการให้ฉันทำอะไร”
…ที่ฉันไม่รู้
แม้ว่าเขาจะปิดปากและยืนอย่างเงียบ ๆ เหมือนต้นไม้ Rienne ก็ยังวัดเขาไม่ได้อย่างสบายใจ ไม่ว่าเขาจะทำอะไร เธอก็ยังรู้สึกไม่สงบอยู่บ้าง
เธอยังคงประหม่า
เพราะคนที่เธอกำลังวัดอยู่คือผู้ชายคนนี้
[Rienne] “แค่อยู่ให้นิ่งที่สุด”
Rienne กัดริมฝีปากของเธอแน่นและยกเทปวัดขึ้นอีกครั้ง ความกังวลของเธอไม่ได้ช่วยอะไร เธอจึงต้องทำให้เสร็จโดยเร็ว
[Rienne] “อย่าขยับ ฉันจะจบให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”
[สีดำ] ". . ”
เมื่อมองไปที่เธอ แบล็คถอนหายใจเบาๆ ขณะที่เขายืนขึ้นและเหยียดแขนออก Rienne หยิบตลับเมตรมาพันรอบหน้าอกของเขา ไม่สามารถสั่นคลอนความรู้สึกถาวรนี้ได้
ความรู้สึกที่เธอแค่กอดเขา
เห็นได้ชัดว่าเมื่อวัดหน้าอกของใครบางคน ตำแหน่งที่คุณอยู่จะคล้ายกับการกอด
แต่เกิดอะไรขึ้นกับสิ่งนั้น? นั่นเป็นวิธีที่มันเป็น เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นอีกเรื่อยๆ ในอนาคต ดังนั้น Rienne จึงรู้ว่าเธอไม่สามารถหวั่นไหวกับมันได้ทุกครั้ง
ฉันต้องทำความคุ้นเคยกับเขาให้เร็วที่สุด
Rienne ละสายตาจาก Black ตรวจสอบตัวเลขที่วัด
[Rienne] “ตอนนี้สำหรับเอวของคุณ”
แต่ทันทีที่เธอพูดจบ แบล็คก็คว้าข้อมือเธอไว้
[สีดำ] “ช้าๆ หน่อยไม่ได้เหรอ?”
[Rienne] “ขอโทษนะ…?”
Rienne เงยหน้าขึ้นมองเขาโดยไม่รู้ตัว
[สีดำ] “ฉันไม่ชอบยืนนิ่งๆ”
….เขากำลังพูดถึงอะไร….?
เขาดึงมือของ Rienne กลับมาวางไว้บนหน้าอกของเขา ประคองศีรษะของเธอไว้ในขณะที่เขาลูบผมของเธอเบาๆ
[สีดำ] “คุณไม่ชอบตอนที่ฉันขยับตัวจริงๆ เหรอ?”
[รีน] “. . ”
เท่านั้น
* * *
T/N: (1) ถ้อยคำที่ Rienne ใช้คือ "บรรพบุรุษ/โหมโรง/สิ่งที่มาก่อน" ของ Black นั่นคือกษัตริย์องค์ก่อน
(2) สิ่งนี้สามารถเขียนได้ว่า "ส่งสัญญาณ" หรือ "ให้สัญญาณ" - โดยพื้นฐานแล้วเขาสงสัยว่าเธอกำลังเคลื่อนไหวอยู่หรือไม่
ความคิดเห็นของผู้แปล: ฉันรักแม่/ลูกสาวที่มีชีวิตชีวาที่ Rienne มีกับพี่เลี้ยงเก่าของเธอ เธอต้องการคนที่อยู่เคียงข้างเธอมากขึ้น นอกจากนี้ บางครั้งฉันก็ลืมไปว่ามันเพิ่งผ่านไปแค่สี่วันตั้งแต่บทที่หนึ่ง ฉันนึกถึงเรื่องนั้นเมื่อ Rienne พูดถึงงานศพว่าเป็น 'พรุ่งนี้' เผาผลาญช้าใคร?