บทที่ 58 | สาบานกับหัวใจของเธอ
เมื่อมองไปที่ Rienne Black ก็เงยหน้าขึ้น
เขาดูตั้งตัวไม่ทันตั้งตัว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เฉลียวใจความจริงจนถึงตอนนี้
[Rienne] “แม้ว่าคุณจะไม่เป็นไร…ก็ไม่เป็นไร ฉันเป็นคนโกหก”
[ดำ] “ตอนแรกฉันคิดว่ามันใช้ได้แน่นอน ถ้าคุณมีลูกของผู้ชายอีกคน ฉันคิดว่ามันคงไม่เป็นไรจริงๆ”
ทันใดนั้น เสียงของแบล็คก็ลดลงเป็นเสียงกระซิบ
[Black] “สิ่งเดียวที่ฉันต้องการคือคุณ เจ้าหญิง ดังนั้นฉันจึงถือว่าเด็กเป็นราคาที่ต้องจ่ายสำหรับการตัดสินใจที่จะมาสายเกินไป ไม่สำคัญว่ามันจะเป็นลูกของใคร ฉันก็วางแผนที่จะเลี้ยงดูพวกเขาเหมือนเป็นลูกของฉันอยู่ดี การมีคุณคือสิ่งสำคัญ ดังนั้นการมีเด็กอยู่ด้วยจึงเป็นเรื่องปกติ แต่……."
เขาขมวดคิ้วลึก
[ดำ] “ฉันเดาว่าฉันไม่โอเคกับมันเหมือนที่ฉันคิดไว้”
[รีแอนน์] “……? ฉันไม่เข้าใจ….” [Black] “หลังจากที่คุณบอกว่ามันเป็นเรื่องโกหกทั้งหมด มันรู้สึกเหมือนมีบางอย่างถูกยกออกจากตัวฉัน”
แบล็กยกมือขึ้น กดฝ่ามือลงบนหน้าอกด้านซ้าย แตะกับมัน
[สีดำ] “ฉันคิดว่าแถวๆนี้ ของมัน….."
แบล็คหยุดพูดเมื่อคำพูดของเขาขาดหายไป เหมือนกับว่าเขากำลังพยายามหาวิธีที่เหมาะสมในการอธิบายความรู้สึกของเขา
ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ใบหน้าของเขาจมดิ่งสู่ความสับสนลึกล้ำ เขาไม่รู้จริงๆว่าจะใช้ชื่ออะไรแทนอารมณ์นี้ของเขา
[สีดำ] “บางทีคุณอาจเรียกมันว่าปลดปล่อยก็ได้”
[รีแอนน์] “…….?”
รอยยิ้มที่น่าอัศจรรย์ค่อยๆ ปรากฏขึ้นที่ริมฝีปากของแบล็ค
[สีดำ] “รู้สึกเหมือนหัวใจของฉันเบาหวิวจนควบคุมไม่ได้”
[Rienne] “ฉันคิดว่านั่นหมายความว่า… คุณมีความสุขหรือเปล่า”
[ดำ] “ก็ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น….ตอนนี้คุณเจ็บปวดอะไรไหม?”
Rienne ถอยกลับด้วยความสับสน เขาถามเธอกะทันหัน และเธอไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไรในคำถามนั้น
[รีแอนน์] “ไม่? ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่เสียลูกไป ดังนั้น……”
[ดำ] “ถ้าอย่างนั้นฉันจะถือว่าไม่เป็นไร”
ก่อนที่เธอจะรู้ตัว ใบหน้าของเขาก็อยู่ตรงหน้าเธอแล้ว
เธอรู้สึกว่าน้ำหนักที่คุ้นเคยของเขากดลงมาที่เธอขณะที่ริมฝีปากของพวกเขาทับซ้อนกัน ทันทีที่รสชาติของเขากระทบลิ้นของเธอ เธอรู้สึกเหมือนกำลังจะหลั่งน้ำตา
…..ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าความรู้สึกนี้คืออะไร มันเป็นความโลภ
เธอต้องการซ่อนส่วนในอดีตของพวกเขาจากเขาด้วยความโลภของเธอเอง
เธอไม่ได้ทำเพื่อเขา แต่เพื่อตัวเธอเอง ไม่ใช่ว่าเธอไม่ต้องการพรากมันไปจากเขา แต่เป็นว่าเธอไม่ต้องการพรากมันไปจากตัวเขาเอง
เธอไม่ต้องการสูญเสียเขาไป เธอไม่ยอมเสียเขาไป……
ดังนั้นเธอจึงฝังสิ่งที่พ่อของเธอทำไว้ในใจ แม้ว่าเธอจะต้องเจ็บปวดกับความรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต เธอก็จะนิ่งเงียบ
[Rienne] “ฮะ….ว เดี๋ยวก่อน….”
แต่การจูบนั้นรุนแรงและยาวนานเกินไป
Rienne กระซิบออกมา ริมฝีปากนุ่มของเธอร้องขออากาศ
[Rienne] “S ช้ากว่านี้….”
[ดำ] “ครับ”
ใช่ เขาพูด แต่เธอไม่อยากเชื่อคำตอบง่ายๆ มันเป็นคำพูดที่ตรงไปตรงมา แต่ดวงตาของแบล็คดูเหมือนเขาควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป
ด้วยสายตาเช่นนั้น ตอนนี้เขาสามารถได้ยินเธอได้หรือไม่?
แบล็กกลืนริมฝีปากของเธออีกครั้งอย่างรวดเร็ว กัดลงบนริมฝีปากด้วยความรักในขณะที่เขาดึง Rienne จากการนอนลงบนเตียงและขึ้นมาบนตักของเขา โอบเธอไว้ในอ้อมกอดแน่น เขาให้เธอนั่งลงบนขาของเขา
[Rienne] “เดี๋ยวก่อน ช้ากว่านี้….”
[ดำ] “ครับ”
[Rienne] “คุณไม่ได้ฟัง….”
[ดำ] “ครับ”
[รีแอนน์] “ไม่……”
[ดำ] “ครับ”
……จะมาตอบฉันทำไมอีกล่ะ?
จูบของพวกเขารุนแรงพอที่จะขโมยลมหายใจของเธอและทำให้ร่างกายของเธอสั่นด้วยความตื่นเต้น เธออยากจะกอดเขาไว้ให้แน่นที่สุด แต่อนิจจา แขนของเธอเริ่มรู้สึกหนักอึ้ง
[Rienne] “……มันเจ็บ”
ในช่วงเวลาสั้น ๆ ริมฝีปากของพวกเขาประกบกัน Rienne พึมพำเบา ๆ มันไม่ได้ 'เจ็บ' อย่างแน่นอน แต่หลังจากจูบอันเร่าร้อนยาวนานเช่นนี้ ริมฝีปากของเธอก็เริ่มรู้สึกเสียวซ่า
[ดำ] “….เจ็บมั้ย?”
และโชคดีที่คำพูดเหล่านั้นมีพลังที่จะหยุดแบล็กได้
[สีดำ] “ที่ไหน?”
ใช้โอกาสนี้ Rienne กดมือทั้งสองข้างของเธอเข้ากับด้านข้างของใบหน้าของ Black สบตากับเขาโดยตรง
[Rienne] “ริมฝีปากของฉัน คุณกัดพวกเขา”
[สีดำ] “อา….”
เมื่อเห็นรอยกัดเล็กๆ ที่ขอบริมฝีปากของเธอ สีหน้าของแบล็คก็แข็งทื่อ อย่างไรก็ตาม ปฏิกิริยาเล็กๆ น้อยๆ ของเขาก็ดูน่ารักสำหรับเธอจนทำให้เธอปวดใจ
[Rienne] “เดี๋ยวเก็บที่เหลือไว้ทีหลัง”
หลังจาก Rienne พูดอย่างนั้น Black ก็ส่ายหัว แต่ในที่สุดเขาก็ยิ้ม
[ดำ] “ต้องรอถึงเมื่อไหร่?”
[Rienne] “อืม….พรุ่งนี้?”
[ดำ] “พรุ่งนี้ไม่เจ็บเหรอ?”
[Rienne] “ฉันไม่คิดอย่างนั้น”
ถ้าเป็นพรุ่งนี้ล่ะก็….
แล้วฉันควรจะรู้สึกดีขึ้น หัวใจของฉันควรจะแข็งแกร่งขึ้นด้วย
ความรู้สึกปรารถนาของเขาส่งถึงเธออย่างรุนแรงเสมอ จนรู้สึกเหมือนว่ากำลังจะบดขยี้เธอ แต่ถ้าเป็นพรุ่งนี้ เธอก็อาจจะทนต่อมันได้
[ดำ] “ยังกลัวฉันอยู่หรือเปล่า”
[รีแอนน์] “ไม่? อะไรทำให้คุณคิดอย่างนั้น”
[Black] “ฉันกังวลว่าฉันอาจจะไม่ได้เป็นคนดีมากนักในตอนแรก”
[รีน] “. . ”
Rienne มองในขณะที่เขาขมวดคิ้ว คิ้วของเขาแคบลง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สายตาของเธอจับจ้องไปที่แผลเป็นที่เธอรู้ว่าฝังอยู่ในตัวเขา
เขาไม่รู้จริงๆ
ฉันรักสิ่งเหล่านี้เกี่ยวกับคุณมากเพียงใด ฉันรู้สึกขอบคุณคุณมากเพียงใด แต่ก็เสียใจด้วย ฉันขอโทษสำหรับความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานทั้งหมดที่ฉันทำให้คุณ
ดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่เธออยู่ใกล้เขา เธอรู้สึกเหมือนกำลังจะร้องไห้โดยไม่ได้ตั้งใจ
[Rienne] “ถ้าใครเห็นสิ่งที่คุณทำกับฉัน จะไม่มีใครแพร่ข่าวลือว่าคุณชอบผู้ชาย”
Rienne บ่นพึมพำ เสียงหัวเราะเบาๆ เล็ดลอดออกมาจากเธอขณะที่เธอยื่นมือไปแตะที่แก้มของ Black
[Black] “ข่าวลืออื่น ๆ ก็ไม่จริงเช่นกัน………..อย่างน้อยก็ส่วนใหญ่”
คำพูดที่แบล็คพูดในตอนท้ายขาดความมั่นใจอย่างมากจน Rienne อดไม่ได้ที่จะหัวเราะอีกครั้ง
[รีแอนน์] “ฉันรู้”
[สีดำ] “นั่นเป็นเรื่องที่โล่งใจ”
Black ดึง Rienne เข้ามาที่หน้าอกด้วยแขนข้างเดียว จัดตำแหน่งเธอใหม่และเอนหลังลงบนเตียง
[สีดำ] “คุณอยากนอนมากกว่านี้ไหม”
[Rienne] “ไม่….ฉันไม่รู้ว่าฉันจะนอนได้หรือเปล่า”
[ดำ] “ถ้าอย่างนั้นเธออยากทำอะไร?”
เธอไม่ต้องคิดเกี่ยวกับคำตอบด้วยซ้ำ
[Rienne] “คุณควรไปล้างตัว”
แบล็คยกแขนขึ้นราวกับจะตรวจสอบตัวเอง
[สีดำ] “……ฉันสกปรกหรือเปล่า?”
[Rienne] “ไม่ แต่คุณยังควรล้างตัวก่อนเข้านอน ดังนั้นไปทำความสะอาดและนำผ้าห่มกลับมาเมื่อคุณทำเสร็จแล้ว อ้อ แล้วก็หมอนด้วย”
แล้วฉันจะชอบถ้าคุณสามารถกอดฉันในขณะที่ฉันพักผ่อน ในแบบที่ใจดีและอบอุ่น เพื่อที่ฉันจะได้ลืมเรื่องอื่น ๆ เว้นแต่ความปรารถนาที่จะอยู่กับคุณ
[สีดำ] “เดี๋ยวก่อน”
แบล็คก้มลงจูบที่ปลายจมูกของเธอ
เขานึกถึงความจริงที่ว่าริมฝีปากของเธอเจ็บ เขาจึงตัดสินใจจูบจมูกของเธอแทน และความจริงนั้นทำให้เธออยากจะร้องไห้อีกครั้ง
[Rienne] “รีบกลับมา”
Rienne หลับตาพึมพำเบา ๆ และ Black ก็ส่งเสียงแปลก ๆ ออกมาจากระหว่างฟันของเขา
[Black] “……..ฉันไปไม่ได้ถ้าคุณพูดแบบนั้น”
Rienne แยกริมฝีปากที่เหนื่อยล้าของเธอออกเล็กน้อย ยิ้มอย่างเงียบๆ และ Black ก็ไม่ละสายตาจากเธอจนกระทั่งมันหายไปจนหมดสิ้น
ความรู้สึกที่เขาจ้องมองเธออย่างต่อเนื่องและรุนแรงไม่ต่างจากจูบของเขา
*
* * *
*
แม้ว่า Rienne จะบอกว่าเธอไม่สามารถนอนหลับได้ แต่เธอก็นอนหลับสนิทจนไม่แม้แต่จะฝัน เมื่อเธอตื่นขึ้น มันไม่ใช่รุ่งสางอีกต่อไป แต่เป็นเช้าสาย
เมื่อดวงตาของเธอเปิดขึ้น สิ่งแรกที่เธอเห็นคือใบหน้าของแบล็ค
[ดำ] “หลับสบายไหม”
ดวงตาของเธอเบิกกว้างเกินกว่าจะปฏิเสธ
[รีแอนน์] “ใช่”
เธอนอนอยู่บนเตียง โอบแขนของแบล็ก เหมือนที่เธอทำในตอนนั้น
เมื่อเธอตื่นขึ้น เธอรู้สึกได้ว่าเขากอดเธอแน่นแค่ไหนและแรงกดเบา ๆ บนร่างกายของเธอที่มาพร้อมกับมัน มันจึงเป็นเรื่องแปลกที่เธอนอนหลับได้อย่างไพเราะ
[Rienne] “คุณตื่นเมื่อไหร่”
[สีดำ] “เมื่อฉันมักจะทำ”
และควรจะเป็นกี่โมง?
[Rienne] “คุณรอนานไหม”
[สีดำ] “ฉันไม่รู้ ฉันไม่เบื่อพอที่จะติดตามเวลา”
แบล็กยื่นมือออก ใช้ปลายนิ้วแตะขนตาของเธอขณะที่มันกะพริบเร็วๆ ราวกับว่าเธอมีความสุขที่ได้พบเขา
ขณะที่ขนตาของเธอแตะนิ้วของเขา เขาก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน
[ดำ] “ไม่เคยเห็นขนตายาวขนาดนี้มาก่อน”
[Rienne] “อย่างนั้นเหรอ?”
[Black] “ฉันอยากสัมผัสมัน แต่ฉันรั้งไว้เพราะกลัวจะทำให้เธอตื่น”
[Rienne] “ทำไมคุณไม่ทำล่ะ”
ราวกับว่าเธอพูดอะไรไร้สาระ ใบหน้าของแบล็คบิดเบี้ยวเป็นขมวดคิ้วขณะที่เขาขมวดคิ้ว
[ดำ] “……ไม่อยากนอนต่อแล้วเหรอ?”
[Rienne] “ฉันคิดว่าฉันจะไม่เป็นไร ฉันนอนมานานกว่าหนึ่งวันแล้ว ณ จุดนี้ ฉันควรจะตื่นได้แล้ว”
[สีดำ] “คุณนอนหลับได้มากขึ้น”
[Rienne] “นั่นคงจะขี้เกียจเกินไปสำหรับฉัน”
[สีดำ] “ไม่เป็นไรเหรอ?”
……มันแปลกมาก ทำไมเขาถึงต้องการให้เธอนอนหลับไม่ดี? เขาไม่ได้รอให้เธอตื่นตลอดเวลานี้เหรอ?
[Rienne] “ทำไมคุณถึงสนใจที่จะพาฉันกลับไปนอน”
[Black] “งั้นฉันกลับไปทำสิ่งที่ฉันทำอยู่ก็ได้”
[Rienne] “แล้วนั่นคืออะไร”
[สีดำ] “ฉันกำลังเพลิดเพลินกับวิว”
[รีแอนน์] “……?”
ขณะที่ปัดมือของเขาไปที่ด้านข้างของใบหน้าของเธอ อ้อยอิ่งอยู่รอบๆ ขนตาของเธอ มือของแบล็คก็หยุดลงอย่างช้าๆ
[สีดำ] “คุณคือสิ่งที่สวยงามที่สุดที่ฉันเคยเห็นในชีวิตของฉัน”
บาดุม.
คำพูดเหล่านั้นก้องอยู่ในอกของเธอ เหมือนมีบางอย่างกำลังเต้นอยู่ในตัวเธอ
[Black] “และยิ่งคุณเกียจคร้าน เจ้าหญิง ฉันก็ยิ่งมีเวลาอันมีค่าเช่นนี้ ขี้เกียจไปซะอย่างนั้น สำหรับฉันถ้าไม่มีใครอื่น”
[รีน] “. . ”
ที่ไหน…..เขาไปเรียนการพูดแบบนั้นมาจากไหน? เขาไม่สามารถเรียนรู้มันได้ในสนามรบ
[Rienne] “ฉันคิดว่าคุณโกหก”
Rienne รู้สึกประหลาดใจกับคำพูดที่ออกมาจากปากของเธอเอง
[สีดำ] “ฉันไม่ได้โกหก”
[Rienne] “ไม่ ฉันกำลังพูดถึงเรื่องอื่น คุณบอกว่าคุณไม่เก่งเรื่องแบบนี้เพราะคุณไม่มีประสบการณ์มากนัก”
[สีดำ] ". . ”
[Rienne] “ฉันคิดว่าคุณโกหก ฟังดูเหมือนคุณมีมาก”
สีหน้าของแบล็คมืดลง ราวกับว่าเขากำลังมีปัญหาอะไรบางอย่าง แต่หลังจากกลืนน้ำลายลงคอ เขาก็กดริมฝีปากลงบนหัวของ Rienne
[ดำ] “ฉันอยากจะบอกว่ามันเป็นเรื่องโกหก”
[Rienne] “โอ้ อย่างที่ฉันคิดไว้เลย”
[Black] “แค่ทำเป็นว่าคุณไม่ได้ยิน ฉันจะหาวิธีทำให้ดีขึ้น”
[รีน] “…….? คุณยังไม่หายดีเหรอ?”
[สีดำ] “ฉันอยากให้คุณคิดอย่างนั้น” (1)
แบล็คพึมพำ คำพูดของเขาคลุมเครือจนไร้ความหมาย ขณะที่เขาทำ เขาก็จูบเธอที่หน้าผากของเธอ ลมหายใจอุ่นๆ ของเขาที่สัมผัสผิวของเธอทำให้เธอมีความสุขอย่างสุดจะพรรณนา
ถ้าเธอต้องได้ยินว่ามีคนอื่นเคยเจอแบบนี้มาก่อน เธอก็จะจบลงด้วยความรู้สึกแย่จริงๆ
[Rienne] “ฉันไม่อยากได้ยินอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันไม่ดี."
Rienne ยกนิ้วขึ้น กดที่แก้มของ Black
[Rienne] “ฉันไม่อยากเอาเรื่องในอดีตมาพูดถึง โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามันเป็นสิ่งที่ฉันไม่จำเป็นต้องรู้ แต่มันต่างออกไปเมื่อได้ยินคุณพูดด้วยตัวเอง ดังนั้นอย่าพูดอย่างนั้น”
แบล็กตอบพร้อมกับขมวดคิ้ว ราวกับว่าคำพูดของเธอทิ่มแทงเขาในจุดที่อ่อนไหวและมันทำให้เขาเจ็บปวด
[ดำ] “ฉันเห็นด้วย แต่ฉันมีเหตุผลของฉันเอง”
[Rienne] “แต่ทำไมคุณถึงรู้สึกว่าจำเป็นต้องโอ้อวดอดีตของคุณล่ะ”
[สีดำ] “ฉันไม่อยากถูกปฏิเสธอีกแล้ว”
[รีแอนน์] “…….?”
[Black] “คุณเป็นคนหนึ่งที่บอกว่าคนที่ไม่มีทักษะจะอยู่กับคุณไม่ได้ เจ้าหญิง……”
[Rienne] “อา หยุดนะ”
Rienne ปิดปากของ Black อย่างรวดเร็ว
ลองคิดดูสิ นั่นเป็นความคิดเห็นเล็กๆ น้อยๆ ที่เธอทำโดยไม่ตั้งใจ …… เพื่อซ่อนความรู้สึกที่แท้จริงของเธอ เธอไม่คิดว่าเขาจะจริงจังกับมันขนาดนี้
แล้วเธอจะแก้ไขได้อย่างไรในตอนนี้?
[Rienne] “….ไม่ใช่อย่างนั้น”
[ดำ] “หมายความว่าไง?”
เธอรู้สึกได้ว่าริมฝีปากของเขาเคลื่อนไปมาใต้มือของเธออย่างนุ่มนวล เธอไม่ได้ยินเขาจริงๆ เนื่องจากเสียงของเขาอู้อี้ แต่น่าแปลก เธอรู้สึกเหมือนเธอสัมผัสได้ถึงคำพูดของเขา
[Rienne] “มันไม่ใช่แบบนั้น”
ยิ่งเธอพูดมากเท่าไหร่ก็ยิ่งยากที่จะสบตากับเขา Rienne หันหน้าหนี พึมพำภายใต้ลมหายใจของเธอและหลีกเลี่ยงการจ้องมองของเขา
[สีดำ] “บอกฉันว่าคุณหมายถึงอะไร”
[Rienne] “ฉัน……ไม่ใช่ผู้ตัดสินที่ดีนักเมื่อพูดถึงว่าใครมีฝีมือและใครไม่เก่ง”
[สีดำ] "…..? แล้วทำไมคุณถึงเมินฉันในตอนนั้น”
[Rienne] “เป็นเพราะฉันไม่อยากนอนด้วยกัน”
[สีดำ] ". . ”
[Rienne] “ถ้าเรามี….. คุณจะสังเกตเห็นทันที”
[สีดำ] “อะไรนะ”
[Rienne] “ตามจริงแล้ว ฉันไม่มีประสบการณ์ในอาณาจักรนั้นเลย”
Rienne รู้สึกได้ถึงความลำบากใจที่แผ่ออกมาจากตัวเธอ เธอทนไม่ได้อีกต่อไป ดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนของแบล็กและพยายามลุกขึ้น
[Rienne] “ยังไงก็ตาม ฉันต้องไปแล้ว ฉันจะใช้ห้องน้ำก่อน”
[สีดำ] “คุณคิดว่าคุณกำลังจะไปไหน?”
แต่มันก็ไม่มีจุดหมาย
Black ดึง Rienne กลับมาอย่างง่ายดาย แม้ว่าเธอจะพยายามหนีก็ตาม โดยขังเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา เขากอดเธอไว้แน่นจนเธอแทบหายใจไม่ออก แต่เธอรู้สึกสบายอย่างน่าอัศจรรย์
[Rienne] “ได้โปรดปล่อยฉัน ฉันอายมาก."
[สีดำ] “ไม่มีทาง”
[Rienne] “หวา…..”
[Black] “ฉันนั่งนิ่งไม่ได้หลังจากได้ยินแบบนั้น”
[Rienne] “มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ขนาดนั้น….”
[Black] “คุณอาจไม่คิดอย่างนั้น แต่ฉันคิด เจ้าหญิง”
[Rienne] “นี่…..ทำให้คุณมีความสุขเหรอ?”
[ดำ] “ฉันไม่คิดว่าฉันจะหาคำที่เหมาะสมเพื่อแสดงมันได้”
ดำอยู่ในตำแหน่งนั้นชั่วขณะหนึ่ง ร่างกายของเขาแข็งทื่อจนขยับไม่ได้แม้แต่น้อย ราวกับว่าเขากลายเป็นหิน
หรือร่างกายของเขาไม่แข็งกระด้าง มันเหมือนกับว่าเขากำลังรั้งตัวเองไว้ พยายามหยุดตัวเองไม่ให้เคลื่อนไหวอย่างบ้าคลั่ง
[Black] “ทุกวันตั้งแต่ฉันกลับมาที่ Nauk ฉันเอาแต่คิดถึงความเสียใจทั้งหมดของฉัน รู้สึกเหมือนสายเกินไป”
หลังจากนั้นไม่นาน Black ก็พูดขึ้นในที่สุด
[ดำ] “ฉันน่าจะกลับมาเร็วกว่านี้ ฉันน่าจะรู้ตัวเร็วกว่านี้ว่าต้องการอะไร—คือไม่อยากให้พรากมันไปจากฉัน”
[Rienne] “คือ….ว่างั้น?”
Rienne ซึ่งรู้อยู่แล้วว่ามันคืออะไร รู้สึกเหมือนมีบางอย่างในหัวใจของเธอหลุดออกไป เมื่อรู้สึกว่าคอของเธอถูกบีบรัด Rienne ก็ล้วงลึกเข้าไปในอ้อมกอดของ Black—จนไม่มีที่ว่างให้เข้าใกล้อีกแล้ว
[Black] “ถ้าฉันมาเร็วกว่านี้ เธอคงไม่มีโอกาสที่จะได้ผู้ชายคนอื่นมาอยู่ในใจเธอหรอกเจ้าหญิง และเวลาที่คุณจะได้คุ้นเคยกับฉันก็จะสั้นลง ฉันเอาแต่คิดเรื่องนั้น”
[Rienne] “สำหรับเขา…..ฉันไม่เคย……”
[Black] “ฉันยังไม่อยากเชื่อเลย ว่าสิ่งที่เป็นของฉันไม่เคยถูกพรากไปตั้งแต่แรก”
[รีแอนน์] “…….?”
Rienne เงยหน้าขึ้นมอง Black
เขากำลังพูดถึงอะไร?
เขาหมายความว่าอย่างไร อะไรที่เป็นของเขาไม่เคยถูกพรากไป? เขาสูญเสียทุกอย่างที่เป็นของเขาโดยชอบธรรม และถูกบังคับให้หนีและทิ้งชื่อของเขาไว้
[สีดำ] “เพราะมันเป็นของฉันมาตลอด”
แต่สิ่งที่เขาพูดถึงไม่ใช่มงกุฎหรือสถานะของเขา
มันคือ Rienne เอง
คำพูดสุดท้ายของเขา Black ย่อตัวลงและจูบที่หน้าอกของ Rienne
อยู่ทางซ้าย ตรงที่หัวใจเธออยู่ มันไม่ใช่การจูบที่เย้ายวนใจหรือรู้สึกสกปรกหรือหยาบคาย มันให้ความรู้สึกที่แท้จริง เหมือนเขากำลังเผาคำสาบานในใจของเธอ
[สีดำ] “ฉันจะไม่มีวันลืมหรือทำมันหาย”
[รีน] “. . ”[ดำ] “ไม่เคย”
และจนกระทั่งแบล็กจูบเสร็จ Rienne ก็กลั้นหายใจและรอเพียงเท่านั้น นี่เป็นครั้งแรกที่เธอตระหนักว่าหัวใจของเธอสามารถสร้างเสียงที่รุนแรงเช่นนี้ได้
……ใช่. ฉันดีใจที่ไม่ได้บอกเขา
ไม่ว่าจะเป็นความโลภที่กระตุ้นเธอหรืออย่างอื่นทั้งหมด เธอจะเก็บสิ่งนี้เอาไว้
เธอจะไม่แย่งอะไรไปจากผู้ชายคนนี้อีกแล้ว
ทันทีที่ Black ถอยห่างจากเธอ Rienne ก็จับเขาดึงกลับเข้าไป
และจูบที่ตั้งใจจะเก็บไว้สำหรับวันพรุ่งนี้ก็เริ่มต้นขึ้นในวันนี้ ทั้งสองอยู่ในห้องนอนจนตะวันลับขอบฟ้า สร้างความวิตกให้กับคนที่มารอเข้างาน
* * *
T/N: (1) ความหมายในที่นี้คือ Black มีประสบการณ์บางอย่าง แต่ในใจของเขา มันยังไม่เพียงพอต่อการพิสูจน์ว่าคนรักเพียงพอสำหรับ Rienne ดังนั้นเขาจึงต้องการแสดงออกมา ไม่แน่ใจว่ามันชัดเจนในการแปลหรือไม่ แต่มันค่อนข้างชัดเจนในดิบ ดังนั้นฉันจึงเขียนมันไว้ที่นี่
อา พวกมันน่ารักมาก ฉันเกลียดพวกมัน (>/////<) แล้วที่ฉันเห็นหน้าแดงนั่นน่ะเหรอ คนดี?