บทที่ 67 การเกี้ยวพาราสี (3)
ผู้แปล/บรรณาธิการ: astralmech
*
* * *
*
[รีแอนน์] “…….!”
เธอหายใจแรงมากจนเกือบทำร้ายตัวเอง
[Rienne] “เปล่า….คุณหลับอยู่เหรอ?”
[สีดำ] “ฉันเป็น”
ในความมืดทึบ ดวงตาสีซีดของเขาดูชัดเจนยิ่งขึ้นเมื่อเขาจ้องไปที่ Rienne การจ้องมองของเขาไม่สั่นคลอนและไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ต่างไปจากสัตว์ป่าที่จ้องมองเหยื่อของมัน
[Black] “คุณก็ตื่นเหมือนกัน เจ้าหญิง”
[Rienne] “ฉัน….นอนไม่หลับ”
[สีดำ] “ฉันเข้าใจแล้ว”
……และเพราะเธอนอนไม่หลับ เธอจึงเข้ามาในห้องของคนอื่นในเวลาแปลกๆ เพียงเพื่อมองหน้าพวกเขา ใช่ นั่นสมเหตุสมผลดี
Rienne ซ่อนสีหน้าลำบากใจของเธอ เหลือบมองไปที่ประตูและวัดว่ามันอยู่ไกลแค่ไหน เธอต้องหนีก่อนที่เขาจะเริ่มถามคำถามใดๆ หากเป็นเช่นนั้น เธอคงได้แต่ตื่นตระหนกเพราะไม่มีคำตอบดีๆ ให้เขา
[Rienne] “งั้นก็ขอโทษด้วย”
เธอทำเสียงเรียบๆ ราวกับว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว Rienne หันหลังจะออกจากห้องไป
แต่มันก็ไร้ประโยชน์
[ดำ] “เอาผ้าห่มมาทำไม”
[Rienne] “ซ…ขอโทษ?”
Rienne กระพริบตาด้วยความงุนงง เธอลืมผ้าห่มที่เธอถืออยู่ในมือไปเสียสนิท เหมือนเธอกำลังเพลินกับความคิดไร้ความคิดที่จะนอนข้างๆ เขาโดยไม่รู้ตัว
[Rienne] “โอ้ ไม่มีอะไรหรอก แค่……ฉันกลัวว่าคุณอาจจะหนาวในตอนกลางคืนและอาจไม่มีผ้าห่ม”
…….ฉันพูดอะไรน่ะ? แน่นอนเขามีผ้าห่ม คุณจะเรียกสิ่งที่คลุมตัวเขาอยู่ตอนนี้ว่าอะไร พรม?
[Rienne] “ฉันกังวล แต่สุดท้ายฉันก็ปลุกคุณโดยไม่จำเป็น ฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้”
[Black] “นั่นคือสิ่งที่คุณคิดไว้เจ้าหญิง?”
แบล็คลุกขึ้นจากเตียง ดึงผ้าห่มออกจากตัวเขา เมื่อเลื่อนลงมา เผยให้เห็นเสื้อผ้าที่เขาใส่นอนในคืนนั้น แต่เสื้อคลุมด้านหน้าของเขาไม่ได้ถูกมัด
Rienne กลั้นหายใจ กลัวว่าเขาจะได้ยินเธอกลืนน้ำลายด้วยความประหม่า
[Rienne] “ฉันแค่กังวล”
[Black] “แล้วคุณคลายความกังวลออกไปหรือยัง”
[Rienne] “ฉัน…..ไม่ค่อยแน่ใจ”
[สีดำ] “ได้เลย ทำตามที่ท่านต้องการก็แล้วกัน”
ทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น Black นั่งเฉยๆ มองดู Rienne จากท่านั่งของเขา
…….อยากทำอะไร?
ถ้าเธอกลับไปแบบนี้ เธอคงนอนไม่หลับแน่ๆ เธอน่าจะตื่นอยู่เฉยๆ โดยสงสัยว่าเขาหลับไปเองหรือเปล่า พรุ่งนี้เช้าคงจะจบลงด้วยความงุ่มง่ามจนไม่อาจสบตากับเขาได้
และฉันอาจจะคิดถึงเขามากกว่าตอนนี้
[Rienne] “……. ถ้าอย่างนั้น ถ้าเธอไม่ว่าอะไร ช่วยถอยห่างหน่อย”
ด้วยความสบายใจ เขาขยับตัวไปด้านข้างและในที่ของเขามีที่ว่างเพียงพอสำหรับเธอบนเตียง เหมือนเขากำลังชวนเธอไปนอนกับเขา
[Rienne] “ไม่ ไม่ใช่แบบนั้น ชิดทางนี้”
[ดำ] “แน่ใจเหรอ?”
[รีแอนน์] “ใช่”
แม้ว่าเขาจะขยับตัวไปที่ขอบเตียงแล้วก็ตาม แต่แบล็คก็ขยับกลับไปที่ตรงกลางตามคำขอของเธอ เมื่อเห็นพื้นที่ที่เหลือ Rienne พยักหน้า
[Rienne] “ฉันก็จะนอนที่นี่เหมือนกัน ฉันไม่อยากนอนคนเดียว”
[สีดำ] “……..ถ้าคุณต้องการ”
ริแอนน์ยกผ้าห่มขึ้น ปีนขึ้นไปบนเตียงข้างๆ ที่แบล็คอยู่ เขาตัวใหญ่มากและนอนตรงกลางพอดีเลย
แต่นั่นก็ทำให้เธอมีความสุข มันทำให้เธอมีข้อแก้ตัวที่จะใกล้ชิดกับเขา
ขณะที่ Rienne นั่งลงข้างๆ เขา Black ก็เอียงศีรษะเพื่อสบตากับเธอ
[ดำ] “อยากนอนแบบนี้ไหม”
เมื่อได้นอนเตียงเดียวกันแบบนี้ นอนเคียงข้างกัน มองตากัน เกิดเป็นประกายราวกับเวทมนตร์ที่สามารถหยุดเวลาได้ Rienne เงยหน้าขึ้นมองเขา กัดริมฝีปากของเธอโดยไม่รู้ตัว
[รีแอนน์] “ใช่”
[สีดำ] “ใกล้จะถึงแล้ว”
[Rienne] “ดีกว่าไม่ใกล้พอ”
[สีดำ] ". . ”
บางทีมันอาจจะเป็นจินตนาการของเธอ แต่ชั่ววินาทีหนึ่ง ดูเหมือนว่าการหายใจของแบล็คเริ่มติดขัด
[ดำ] “มีอะไรอีกที่คุณอยากทำอีกไหม”
ใช่. มีมากมายที่เธอนึกออก
[Rienne] “ถ้าฉันตอบว่าใช่ มันจะเป็นไรไหมที่จะทำอย่างนั้น”
[สีดำ] “ทำไมเราไม่ผลัดกันล่ะ”
ดวงตาของ Rienne สั่นไหว
[Rienne] “มี……มีบางอย่างที่คุณอยากทำด้วยเหรอ?”
ผู้ชายคนนี้ต้องการอะไรกับเธอหลังจากนี้?
[Black] “ไม่มีอะไรแย่หรอก ฉันไม่คิดว่า…….คุณไม่อยากทำเหรอ?”
เมื่อพูดถึงเขา เขาสามารถทำสิ่งที่ 'ไม่ดี' ที่จะทำให้เธอไม่พอใจได้อย่างง่ายดาย เหมือนที่เขาทำในห้องน้ำก่อนหน้านี้
[Rienne] “ถ้าอย่างนั้นเรามาตกลงกันว่าจะไม่ทำอะไรที่ไม่ดีต่อกัน”
[ดำ] “……สบายดี”
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาใช้เวลาชั่วครู่เพื่อตอบ และเมื่อเขาตอบในที่สุด เขาก็ขมวดคิ้วพร้อมกับรอยย่นบนหน้าผากของเขา
[ดำ] “ไปก่อนนะเจ้าหญิง”
[Rienne] “ก็….”
แต่เธอควรจะเลือกอะไรก่อน? นอนอยู่ข้างๆ เขาแบบนี้ มีความคิดมากมายที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้วิ่งผ่านเข้ามาในหัวของเธอให้เลือก
เมื่อนั่งลงที่หนึ่งในนั้น Rienne ยื่นมือออกมาแล้วแตะที่หน้าของ Black เธอไล้นิ้วไปตามแก้มของเขาเบา ๆ ราวกับว่าเธอกำลังเล่นเครื่องดนตรี ค่อย ๆ สัมผัสผิวของเขากับตัวเธอ
[สีดำ] “คุณแน่ใจหรือว่านี่คือสิ่งที่คุณต้องการ”
ขณะที่เขาพูดนั้น แบล็คก็ก้มศีรษะลง นำใบหน้าเข้าไปใกล้สัมผัสของเธอ
[Rienne] “ใช่ มันเป็นสิ่งแรกที่นึกถึง แล้วท่านลอร์ดทิวากันล่ะ?”
[ดำ] “อะไรทำนองนี้”
แบล็กเอื้อมมือไปเสยผมของรีแอนน์แล้วดันไปด้านหลัง และเมื่อผมของเธอถูกเสยไปด้านข้าง คอเสื้อและไหล่ที่เปลือยเปล่าของเธอก็ถูกเปิดเผย
[ดำ] “ฉันอยากเห็นเธอเปลื้องผ้าต่อหน้าต่อตาฉัน เจ้าหญิง”
[รีน] “. . ”
เห็นได้ชัดว่าความคิดเห็นนั้นเป็นการชี้นำโดยธรรมชาติ ซึ่งก่อนที่ Rienne จะเข้าใจสิ่งที่เขาหมายถึงจริงๆ เธอก็ยังกลืนน้ำลายลงคออย่างรุนแรงโดยสัญชาตญาณ
[ดำ] “แล้วไงต่อ”
แต่ก่อนที่เธอจะทันได้ถามอะไรอีก แบล็คก็ชวนคุยต่อโดยวางมือของเขาไว้บนไหล่ของเธอ
[Rienne] “ถ้าอย่างนั้น……นี่”
ขณะที่แบล็กกดไหล่ของเธอเบาๆ ด้วยมือของเขา Rienne ก็ถือมันไว้ในตัวเธอเองแล้วยกมันขึ้น แต่เธอไม่ได้ทำด้วยเจตนาที่จะผลักเขาออกไป แต่เพื่อให้เขายกแขนขึ้น
จากนั้นเธอก็โอบรอบตัวเขา ดันร่างของเธอเข้าไปใต้วงแขนของเขา
Black มองลงไปที่ Rienne ซึ่งตอนนี้แนบชิดกับเขาในอ้อมกอดของเขา เธอขุดลึกเข้าไปในตัวเขาราวกับแมวที่พยายามจะกอด เขาเห็นแค่ส่วนบนสุดของหัวเธอเท่านั้น แม้แต่ Rienne ที่มีใบหน้าฝังอยู่ในอกของเขาก็มองไม่เห็นว่าเขากำลังทำหน้าแบบไหน
แต่เธอไม่รู้จัก เหนือสายตาของเธอคือแบล็ค กัดฟันแน่นเพื่อต่อสู้กับรอยยิ้มที่ชัดเจนซึ่งกำลังจะเผยออกมา
[สีดำ] “คุณทำแบบนี้ไม่ได้”
[Rienne] “….อะไรนะ? ทำไมจะไม่ล่ะ?"
[สีดำ] “เพราะมันเป็นสิ่งที่ไม่ดี และเราตกลงที่จะไม่ทำอย่างนั้น”
[Rienne] “คุณไม่ชอบเหรอ?”
[สีดำ] “ฉันไม่ เราอยู่ใกล้เกินไป”
[Rienne] “อา…..”
……ฉันชอบมันมาก แต่ดูเหมือนเขาจะเกลียดมัน เขาไม่เคยรู้สึกแบบนั้นมาก่อน……
Rienne ค่อยๆดึงร่างของเธอกลับมา แต่เมื่อเธอล้มลงก็มีความลังเลใจอย่างชัดเจน
[สีดำ] “ถึงตาฉันแล้ว”
แบล็กยื่นมือออกไปผ่านคอของ Rienne ในมุมที่เธอมองไม่เห็น
ปัด—
กระดุมเม็ดหนึ่งที่ห้อยลงมาจากด้านหลังชุดนอนของเธอหลุดออก เมื่อสัมผัสผิวที่บอบบางแล้ว เธอสัมผัสได้ถึงลมเย็นที่พัดผ่านท้ายทอย
[Rienne] “อ่า เดี๋ยวก่อน….ทำไมคุณ….นี่…”
[สีดำ] “เราตกลงที่จะทำสิ่งที่เราต้องการ”
[Rienne] “แต่คุณจะยกเลิกมัน…..”
[สีดำ] “งั้นฉันทำไม่ได้เหรอ”
[รีน] “. . ”
หากมีใครถามเธอ เธอก็ไม่ค่อยแน่ใจนัก สิ่งที่เธอรู้ก็คือเธอรู้สึกได้ว่าคอของเธอแห้งอีกแล้ว
นั่นนับเป็นสิ่งที่ 'ไม่ดี' หรือไม่?
[Rienne] “ถึงตาฉันอีกแล้ว”
Rienne ไม่ได้บอกเขาว่าเขาทำไม่ได้ แต่เธอมีอย่างอื่นที่เธออยากทำเช่นกัน
[สีดำ] “ทำมัน แต่อย่าเข้าใกล้เกินไป”
[Rienne] “นั่นไม่ยุติธรรมเลยสักนิด”
[ดำ] “ฉันทำอะไรไม่ได้ถ้าเธอเข้ามาใกล้ฉันมากเกินไปเหมือนเมื่อก่อน เจ้าหญิง”
[Rienne] “แต่ถ้าเราอยู่ไกลกันเกินไป ฉันคงทำไม่ได้”
[สีดำ] “ทำอะไร”
[รีแอนน์] “ฉัน……..”
…….อยากจูบคุณ
เธออยากจะจูบเขา แต่การจะทำเช่นนั้นได้ ริมฝีปากของพวกเขาต้องสัมผัสกัน โดยไม่สนใจคำเตือนของ Black ที่บอกเธอว่าอย่าเข้าใกล้เกินไป Rienne ก็ดึงคอเขาเข้ามา
[Rienne] “ถ้านี่เป็นเรื่องไม่ดี บอกฉันให้หยุด”
และในชั่วพริบตา ริมฝีปากของพวกเขาก็สัมผัสกัน
ทันทีที่พวกเขาติดต่อกัน Black โอบแขนรอบเอวของ Rienne และผลักเธอให้ล้ม ทันทีที่ Rienne ถูกขังอยู่ระหว่างเตียงกับร่างกายของเขา เขาก็ไม่เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียวที่จะกลืนกินริมฝีปากของเธอจนหมด
ด้วยแขนของเขาที่โอบรอบตัวเธอ Rienne รู้สึกได้ว่าเขาเกร็งขึ้น และเมื่อเธอสัมผัสลิ้นของเขาได้ เธอก็สูดลมหายใจอันหอมหวานที่แบ่งปันระหว่างพวกเขา แม้แต่เสียงของเขาที่ดูดดึงที่ริมฝีปากของเธออย่างตะกละตะกรามก็ยังหวานมาก
แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอรู้สึกเหมือนกำลังจะร้องไห้
ทำไม เมื่อกี้คุณทิ้งฉันไว้แบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก
ถึงกระนั้น ก็ไม่ต่างไปจากเมื่อก่อน
จูบของเขาเหมือนคลื่น พัดพาเธอไปที่ไหนสักแห่ง ร่างกายของเธอรู้สึกเปียกไปทั้งตัว ถูกกระแสน้ำพัดพาไปตามกระแสน้ำ
[รีน] “. . ”
[สีดำ] ". . ”
จูบที่เกิดจากความหลงใหลของพวกเขาดำเนินต่อไปเป็นเวลานาน
เมื่อริมฝีปากของพวกเขาผละออกและ Rienne ได้มีเวลาหายใจสักครู่ น้ำตาที่เธอไม่รู้ตัวก็ไหลลงมาที่แก้มของเธอ
[ดำ] “…….คุณร้องไห้ทำไม”
แบล็คตกใจพอๆ กับที่เธอเป็น ด้วยความสับสน เขาจึงจับ Rienne ไว้ในอ้อมแขน กอดเธอในขณะที่เขาเอาริมฝีปากแนบหูของเธอขณะที่เขาพยายามทำให้เธอสงบ
[ดำ] “อย่าร้องไห้ ฉันทำผิดอะไร?"
[Rienne] “ไม่ นั่นไม่ใช่…”
แต่ขณะที่เธอพยายามจะพูด เสียงสะอื้นเบาๆ ก็เล็ดลอดออกมา
แบล็คตื่นตระหนกเกินกว่าจะมาถึงจุดนี้ รอยยิ้มที่เขามีบนใบหน้าเมื่อ Rienne ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของเธอจะหายไปในทันทีเหมือนไอน้ำ
[สีดำ] “คุณไม่ต้องการสิ่งนี้เหรอ?”
[รีแอนน์] “…….?”
[Black] “หรือเธอแค่ทนอยู่กับสิ่งที่ไม่ชอบเพียงเพื่อให้ฉันมีความสุข?”
…….? นั่นหมายถึงอะไร?
[ดำ] “ฉันบอกแล้วว่าอย่าทำอย่างนั้น แค่ทำในสิ่งที่คุณสบายใจเจ้าหญิง”
แบล็คคลายการเกาะกุมของเขา ปล่อยมือจากรีแอนน์อย่างเงียบๆ
[สีดำ] “ลุกขึ้น ฉันจะพาคุณกลับไปที่ห้องของคุณ”
[Rienne] “ทะ…คุณทำอะไร….”
[สีดำ] “คุณไม่ชอบอย่างนั้นเหรอ?”
เธอไม่รู้จะพูดอะไร และเธอไม่รู้ว่าสิ่งที่ถูกต้องในตอนนี้คืออะไร
[Rienne] “ไม่ ฉันไม่ต้องการแบบนั้น”
[ดำ] “แล้วต้องทำยังไง”
[Rienne] “บอกฉันสิว่าคุณจะไม่ทำอีก”
[สีดำ] “อะไรนะ”
[Rienne] “สิ่งที่คุณทำก่อนหน้านี้”
เธอรู้ว่าเขาไม่ใช่คนเย็นชา ช่วงเวลาที่พวกเขาจูบกันยังคงเหมือนเดิม เธอจึงรู้ว่าเขาไม่ได้เกลียดเธอ ไฟที่แม้จะสลัวก็ยังแผดเผา
ดังนั้นโปรดอย่าทำตัวเย็นชากับฉัน อย่างน้อยก็จนกว่าคุณจะรู้ว่าฉันเป็นใคร ในฐานะลูกสาวของผู้ที่แย่งชิงทุกอย่างไปจากคุณ
[สีดำ] “ฉันทำอะไรลงไป”
เสียงของแบล็คฟังดูเกรี้ยวกราด เหมือนกับคำพูดของเขากำลังข่วนเขาอยู่ที่ทางออก
[สีดำ] “ฉันไม่ได้แตะต้องคุณยกเว้นปุ่มเดียว”
และส่วนที่เลวร้ายที่สุดคือดูเหมือนเขาจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่เขาทำนั้นทำให้เธอเจ็บปวดมากขนาดไหน
[Rienne] “ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันหมายถึงสิ่งที่คุณทำก่อนหน้านี้ ตอนที่ฉันเคาะประตูเรียกคุณ คุณแกล้งทำเป็นว่าฉันไม่อยู่ด้วยซ้ำ”
[ดำ] “…..อะไรนะ?”
จากนั้น สันกรามที่เคยตรงของเขาเกร็งและบิดเบี้ยว
[สีดำ] “คุณไม่ต้องการให้ฉันทำอะไร”
[Rienne] “คุณไม่สนใจฉันโดยตั้งใจ……..เหมือนคุณเกลียดฉัน”
แม้แต่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ยังทำให้เธอเศร้าใจ
[Rienne] “ได้โปรด…อย่าแสร้งทำเป็นเกลียดฉันเว้นแต่คุณจะทำจริงๆ…..ไม่อย่างนั้นมันจะทำให้อารมณ์เสียเกินไป”
ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าทำไมเธอถึงนอนไม่หลับ
ไม่ใช่แค่เพราะแบล็คไม่ได้อยู่กับเธอ เป็นเพราะเธอยังคงเจ็บปวดและเสียใจกับสิ่งที่เขาทำ
เธอยังคงจำภาพที่เขาเดินจากเธอไป ปิดประตูตามหลังเขาอย่างไม่ยั้งคิดโดยไม่ละสายตาจากเธอแม้แต่น้อย เขาหันหลังให้เธอและจากไปราวกับว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะเจอเธออีก
มันแค่…..เจ็บ มาก.
[สีดำ] “เจ้าหญิง”
[Rienne] “…..ฮะ…”
เมื่อรู้สึกถึงอารมณ์ของเธอที่กำลังจะไหลออกมา Rienne รวบรวมมันกลับขึ้นมาและผลักมันให้ลึกเข้าไปในตัวเธอ ได้แต่ถอนหายใจแทน
Rienne ไม่ดีในการพึ่งพาคนอื่นทางอารมณ์ เธอยังมีน้ำตาอีกมากที่เธออยากจะหลั่ง และคำพูดมากมายที่เธอไม่ได้พูดออกไป แต่ร่างกายของเธอมักจะตัดความรู้สึกนั้นออกไป และบรรจุขวดที่เหลือไว้
[Rienne] “ฉันอยากให้คุณรู้ว่าฉันแค่เจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องน้ำ ท่าน Tiwakan ไม่มีอะไรอีกแล้ว. ฉันแค่ไม่ชอบความรู้สึกที่ถูกเมินเฉยจากคู่หมั้นของฉัน”
Rienne แสร้งทำเป็นจัดทรงผมใหม่ ดันแขนเสื้อขึ้นปิดหน้า เช็ดน้ำตา
[Rienne] “ฉันไม่คิดว่าฉันจะนอนที่นี่ได้เหมือนกัน ฉันจะกลับห้องแล้ว หลับให้สบาย—อา”
ขณะที่ Rienne ลุกขึ้น เธอคิดว่าตัวเองสะดุดเท้าตัวเอง แต่นั่นไม่ใช่ความผิดของเธอ
มันเป็นสีดำดึงเธอกลับมา
พยุงร่างของ Rienne ขณะที่เธอเอนหลังพิงเขา เขาก้มลงขอแขนอีกข้างใต้ขาของเธอ แล้วยกเธอขึ้นสู่อ้อมกอดของเขา
[Rienne] “กรุณาวางฉันลง”
นั่งอยู่ในอ้อมแขนของ Black Rienne แตะไหล่ของเขา
[Rienne] “คุณทำแบบนี้ทำไม”
[สีดำ] “ถ้าฉันปล่อยให้เท้าคุณแตะพื้น ฉันเกรงว่าคุณจะจากไป”
[Rienne] “…..ฉันต้องนอนแล้ว……คุณก็เช่นกัน ท่าน Tiwakan”
[ดำ] “ฉันรู้ว่าเธอคงนอนไม่หลับ”
[Rienne] “คุณกำลังพยายามทำอะไร….”
[ดำ] “ร้องไห้ให้จบ”
[รีแอนน์] “…..อะไรนะ?”
[Black] “ฉันไม่คิดว่าคุณร้องไห้เสร็จแล้ว คุณสามารถนอนหลับได้ทันที”
…….เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ? ฟังดูเหมือนเขาต้องการให้เธอร้องไห้
[Rienne] “ฉันสบายดี”
[สีดำ] “ไม่ คุณไม่ใช่”
[Rienne] “ไม่ จริง ๆ ฉันสบายดี….”
[Black] “และเธอก็เคยทำแบบนั้นกับฉันมาก่อนเช่นกัน เจ้าหญิง”
[รีน] “…..? ทำอะไร”
[สีดำ] “ไม่สนใจฉัน”
[Rienne] “……ไม่ ฉันไม่มี?”
[สีดำ] “อย่าปฏิเสธเลย มันเป็นความจริง."
[Rienne] “แต่เมื่อไหร่ที่ฉัน…….”
[Black] “จำตอนที่เธอผลักฉันออกเพราะบอกว่าไม่ชอบได้ไหม? เมื่อกี้นายบอกว่าฉันไม่เก่งพอเหรอ?”
[Rienne] “ฉันบอกคุณแล้ว ฉันมีเหตุผลสำหรับเรื่องนั้น….”
[Black] “แล้วนายจะบอกว่าฉันไม่ได้?”
…..ใช่. นั่นคือปัญหา ปัญหาคือเธอไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเมินเธออย่างเย็นชา
[Rienne] “ทำไมคุณถึงทำอย่างนั้น?”
[สีดำ] “เพราะฉันอยากรู้อะไรบางอย่าง”
แบล็กอุ้ม Rienne ไว้ในอ้อมแขน นำศีรษะมาที่ระดับสายตาของเธอ จูบเบาๆ และกัดริมฝีปากล่างของเธอ
[Rienne] “ถ้าคุณอยากรู้อะไร คุณแค่ถามไม่ได้เหรอ?”
[Black] “ก่อนหน้านี้ฉันถามคำถามคุณ แต่คุณไม่ตอบ เจ้าหญิง”
[Rienne] “คุณถามอะไรฉัน และเมื่อ?"
ขณะที่เธอพูด เธอยังคงสัมผัสได้ถึงความรู้สึกเล็กน้อยของการแหย่และการขบกัดที่ริมฝีปากของเธออย่างขี้เล่น Rienne กดฝ่ามือของเธอบนไหล่ของ Black
[Black] “คุณคาดหวังให้ฉันเชื่อจริงๆ เหรอว่าคุณทำลายเสื้อผ้าพวกนั้นเพียงเพราะคุณคิดว่ามันจะไม่เหมาะกับฉัน”
[รีน] “. . ”
เมื่อ Rienne ไม่ตอบ คราวนี้ Black ก็กัดริมฝีปากของเธอแรงขึ้น
[ดำ] “ถ้าไม่อยากคุยก็ไม่เป็นไร ฉันจะปล่อยให้มันเลื่อนในครั้งนี้ แต่ฉันจะไม่ยอมจำนนต่อสิ่งอื่นใด”
[Rienne] “อะไร…..อย่างอื่น?”
[สีดำ] “ร้องให้มากกว่านี้”
ประทับบนริมฝีปากของ Rienne เป็นรอยกัดโดยเจตนามาก แบล็คเม้มปากเข้าหามันราวกับจะปลอบมัน
[ดำ] “ฉันหมายความอย่างจริงใจ หลังจากที่เห็นเธอร้องไห้ เจ้าหญิง ฉันนึกอะไรบางอย่างออก ฉันไม่คิดว่าคุณเคยร้องไห้อย่างถูกต้องมาก่อน”
[Rienne] “จะร้องไห้ไปเพื่ออะไร? การร้องไห้แทบจะไม่เป็นสิ่งที่ดีเลย”
[Black] “คุณบอกว่าคุณไม่ชอบที่ฉันแกล้งทำเป็นว่าคุณไม่ได้อยู่ที่นั่นใช่ไหม?”
[รีน] “. . ”
ทันใดนั้น เขาก็หยิบยกสิ่งที่ทำให้เธอไม่พอใจอย่างมากในตอนแรกขึ้นมา ราวกับจะจี้ส่วนอ่อนไหวของหัวใจเธอที่แทบจะสงบลงไม่ได้
น้ำตาที่เธอคิดว่าจบลงแล้วเริ่มไหลอาบแก้มอีกครั้งอย่างไม่หยุด
…..ทำไมเขาถึงพูดแบบนี้?
[Rienne] “ถ้าคุณรู้…….คุณก็ไม่ควรทำเช่นนั้น…..”
* * *