บทที่ 75 ในคืนก่อน (2)
ผู้แปล/บรรณาธิการ: astralmech
*
* * *
*
ใบหน้าที่เลยกรอบประตูเป็นของแบล็ค แต่ท่าทางอดทนปกติของเขาดูแข็งทื่อเป็นพิเศษในตอนนี้
[สีดำ] “อะไร—”
[Rienne] “ลอร์ด Tiwakan!”
เมื่อเห็นแบล็คเข้ามาในห้อง Rienne ก็พุ่งเข้าไปหาเขา กางแขนออกขณะที่เธอกอดเขาอย่างดุเดือด ทันทีที่เธอกระโดดขึ้นไปในอ้อมกอดของเขา แบล็คก็จับเธอไว้ ดึงเธอเข้าไปกอด
[Rienne] “ทำไมคุณมาช้าจัง”
[Black] “ฉันมีเรื่องยุ่งยากที่ต้องดูแล แต่ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่”
มีรอยยิ้มบนใบหน้าของ Black ขณะที่เขาโน้มตัวลงมาโดยที่ Rienne ห้อยลงมาจากคอของเขา กระซิบข้างหูของเธอ
มันเหมือนกับทุกครั้งเมื่อเขาอยู่กับ Rienne โดยปกติแล้วเขาเป็นคนที่สงบนิ่งและไม่แสดงออกมากกว่าคนอื่น แต่เมื่อใดก็ตามที่เขาแสดงอารมณ์ของเขา เขาจะกลายเป็นคนหน้าด้านไร้ยางอายกับพวกเขา
[Rienne] “ฉันเป็นห่วง ฉันเลยอยากไปหาคุณ”
[สีดำ] “ในห้องนอนของ Phermos?”
[Rienne] “โอ้ นั่นคือ….”
จากด้านหลัง Rienne Phermos ถอยกลับ
[ฟีร์มอส] “เปล่า เป็นเรื่องเข้าใจผิด! ความเข้าใจผิดที่น่ากลัวและน่ากลัว!”
ดึงสายตาของเขาออกจาก Rienne การจ้องมองของเขาซึ่งครั้งหนึ่งเคยอ่อนโยนและใจดี เปลี่ยนเป็นขมขื่นและน่ากลัวอย่างรวดเร็ว
[ดำ] “เสื้อคุณอยู่ไหน”
[ฟีร์มอส] “ขอโทษนะ? ฉันกำลังจะเลี้ยวเข้าไป”
[สีดำ] “คุณควรแต่งตัวเต็มยศต่อหน้าเจ้าหญิง คิดจะทำอะไรบ้าๆ”
[Phermos] “ฉันกำลังจะเปลี่ยน แต่เจ้าหญิงหยุดฉัน”
[สีดำ] "……?"
จากนั้นดวงตาของแบล็คก็เบิกกว้าง
[ฟีมอส] “เจ้าหญิง?”
[Rienne] “โอ้ ฉันคิดว่าคุณแค่หาข้ออ้างให้ฉันออกจากห้อง ดูเหมือนว่าคุณต้องการหยุดไม่ให้ฉันไปหาเขา”
[Black] “…………นี่เธอจ้องเขาแบบนี้เลยเหรอ?”
[Rienne] “มันไม่ได้รบกวนฉัน”
[สีดำ] ". . ”
แบล็คดูเหมือนเขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่แล้วเขาก็กลืนน้ำลายอย่างแรงและกัดริมฝีปาก
[Black] “ไม่มีเหตุผลที่เราจะอยู่ที่นี่ตอนนี้ ใช่ไหม?”
[Rienne] “ไม่แน่นอน ท่านกลับมาอย่างปลอดภัย ท่านทิวาคาน”
[สีดำ] “งั้นไปกันเถอะ”
Black โน้มตัวลง อุ้ม Rienne ขึ้นจากเท้าของเธอและเข้าสู่อ้อมแขนของเขา แต่ก่อนที่เขาจากไป เขาหันกลับไปหาฟีมอส โดยไม่ลืมที่จะจ้องมองขณะที่เขาพูดวลีหนึ่งกับเขา
ฉันจะพบคุณในวันพรุ่งนี้
Phermos ถูกแช่แข็งอย่างสมบูรณ์ แต่ Rienne รู้สึกประหลาดใจมากที่ถูกอุ้มอีกครั้ง เธอแตะไหล่ของแบล็คด้วยฝ่ามือของเธอ
[Rienne] “P วางฉันลง! ฉันเดินได้."
[สีดำ] “ฉันสังเกตว่าคุณเท้าเปล่า”
[Rienne] “คือ…..ฉันแค่ลืมใส่รองเท้าแตะ…”
นั่นทำให้ดูเหมือนเธอกังวลมาก มีบางอย่างหลุดออกจากความคิดของเธออย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้ Rienne กำลังลงมาจากความตื่นเต้นที่เขากลับมาอย่างปลอดภัย จู่ๆ เธอก็รู้สึกอายมาก
[Rienne] “อ่า ทำไมฉันถึงทำแบบนี้…..? วันนี้ฉันต้องทำตัวแปลกไปแน่ๆ”
[สีดำ] “ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ."
[Rienne] “คุณทำ?”
[ดำ] “ฉันก็แปลกเมื่อพูดถึงคุณเช่นกัน เจ้าหญิง”
เหมือนที่เขาทำในตอนนี้
หัวหน้าของเขาเข้าใจดี เห็นได้ชัดว่า Phermos และ Rienne ไม่ถูกกันแบบนั้น ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยพูดเว้นแต่มีธุระที่ต้องดูแล
แต่หลังจากกลับมาที่ห้องนอนที่ว่างเปล่าและได้ยินว่า Rienne วิ่งออกไปที่ห้องของ Phermos ด้วยเท้าเปล่า เขาก็รู้สึกเหมือนว่าเขาควบคุมอารมณ์ไม่ได้อีกต่อไป เหมือนพวกมันกำลังเดือดพล่านอยู่ในตัวเขา ขู่ว่าจะเดือดพล่าน
แม้แต่ตอนที่เขาเปิดประตู เขาก็ยังไม่อยากจะเชื่อ
ทำไมไอ้สารเลวนั่นถึงไม่ใส่เสื้อผ้าเลย เขาคิด เขาคิดจะทำอะไรกับเธอกันแน่?
และในขณะที่ความคิดเหล่านั้นถาโถมเข้าใส่เขา เขาไม่แน่ใจจริงๆ ว่าเขาจะทำอะไรต่อไป สิ่งต่างๆ คงจะเลวร้ายลงมากหาก Rienne ไม่กอดเขาในทันทีที่เขาเข้ามาในห้อง
[Rienne] “แต่ฉันไม่ควรทำอย่างนี้อีกแล้ว”
ขณะที่พวกเขาเดินลงมาจากบันได Rienne ก็จับเขาไว้เพื่อพยุงตัว พิงศีรษะของเธอกับอกของเขาโดยใช้แขนข้างหนึ่งคล้องรอบคอของเขา เธอไม่รู้สึกประหม่าเลยแม้แต่น้อย
[Rienne] “ถ้าพี่เลี้ยงของฉันเห็นฉัน เธอคงดุฉันไปแล้ว”
[สีดำ] “ฉันเองก็จะ….”
[รีแอนน์] “ขอโทษ?”
Black หันหน้าหนี Rienne กล้ามเนื้อในการแสดงออกของเขากระตุกในแบบที่เธอมองไม่เห็น
[ดำ] “……..ฉันอยากบอกเธอว่าอย่าเดินเท้าเปล่า”
[Rienne] “ฉันรู้ ฉันมักจะไม่ทำเช่นนี้”
[ดำ] “แล้วก็อย่าใส่แค่ชุดนอนไปเที่ยวด้วยล่ะ”
[Rienne] “คุณมองไม่เห็นอะไรเลยภายใต้ผ้าคลุมที่ฉันสวมอยู่”
[สีดำ] “ถึงอย่างนั้น ก็ยังเห็นได้ชัดว่าคุณสวมแค่ชุดนอนอยู่ข้างใน”
เมื่อเขาพูดอย่างนั้น Rienne ดูอึดอัดเล็กน้อย
[Rienne] “…..ลอร์ด Phermos ก็พูดเหมือนกัน”
[สีดำ] “ตอนนี้เขาหรือยัง”
ดวงตาสีดำดูแข็งกร้าว
แม้จะเงยหน้าขึ้นมองเขา Rienne ก็ไม่สามารถบอกได้ว่าเขาแสดงสีหน้าแบบไหน แต่เธอยังคงสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของน้ำเสียงของเขาได้ แม้จะดูบอบบางก็ตาม
ดูเหมือนเขาไม่มีความสุข แต่ใครกันล่ะที่บอกว่าพวกเขาจะรีบกลับมา? เขารู้ไหมว่าฉันกังวลแค่ไหน?
[Rienne] “คุณมาสายแล้ว”
Rienne เอื้อมมือไปจับคอเสื้อของ Black แล้วดันเขาลง
[Rienne] “ฉันหมายความว่าอย่างนั้น ฉันเป็นห่วงจริงๆ ฉันเอาแต่คิดว่าอาจมีบางอย่างเกิดขึ้น”
รู้สึกว่าเธอดึงคอเสื้อของเขา แบล็คหยุดกลางบันได
[Black] “ถ้านายจะจับฉัน มันคงจะดีกว่าถ้านายจับที่อื่น”
[Rienne] “หืม? คุณหมายความว่าอย่างไร?"
[สีดำ] “อย่าจับเสื้อผ้าฉัน”
Rienne รีบชักมือกลับเมื่อได้ยินคำพูดของเขา เธอไม่ได้ตั้งใจ แต่บางทีเธออาจจะเผลอทำร้ายเขาด้วยการจับคอเสื้อเขาแล้วดึงคอเขาแบบนั้น
[รีแอนน์] “ฉันขอโทษ ฉันจะไม่ทำอย่างนั้นอีก”
[สีดำ] “ฉันไม่ได้บอกว่าอย่าทำ”
[รีแอนน์] “……..?”
[ดำ] “จับฉันที่อื่น”
เธอไม่เข้าใจ เขาหมายถึงอะไรในตอนนี้? แล้วเขาต้องการให้เธอทำอะไร…..?
[Rienne] “คุณนึกไปถึงไหนแล้ว”
[สีดำ] “ทุกที่ที่คุณต้องการเจ้าหญิง”
เขาไม่ชอบที่เธอจับเสื้อผ้าของเขา แต่เขาต้องการให้เธอจับที่อื่น? แต่จะดีตรงไหน?
[Rienne] “ฉันหวังว่าสิ่งนี้จะไม่ทำร้ายคุณ”
Rienne รู้สึกว่าร่างกายของเธอขยับอย่างเชื่องช้าขณะที่เธอปล่อยปลอกคอของ Black เธอจึงเอื้อมมือไปคว้าทุกอย่างที่ทำได้ ใช้มือหยอกล้อเธอเอานิ้วบีบปลายจมูกของแบล็กเป็นเรื่องตลก
[สีดำ] “สิ่งนี้ไม่คาดคิด”
เมื่อจมูกของเขาถูกปิดกั้นบางส่วน จมูกของแบล็คจึงฟังดูแตกต่างจากปกติ ผู้ชายคนนี้แปลกมาก แต่การได้ยินเสียงแบบนี้จากเขาเป็นเรื่องสนุกอย่างน่าประหลาดใจ
[Rienne] “ฉันไม่คิดว่าฉันจะไปถึงที่อื่นได้”
[สีดำ] “แล้วหูของฉันล่ะ?”
[Rienne] “หูเธอจะไม่เจ็บถ้าฉันแตะมันเหรอ?”
[ดำ] “หูดีกว่าจมูก”
[Rienne] “อย่างนั้นเหรอ?”
เมื่อได้รับอนุญาตแล้ว Rienne ก็ปล่อยจมูกอย่างระมัดระวังและเอื้อมมือไปแตะหูของเขา แต่เธอไม่ต้องการดึงมันและทำร้ายเขาโดยไม่ตั้งใจ ดังนั้นเธอจึงระมัดระวังในการสัมผัสของเธอ
แต่สุดท้ายเธอก็ระวังจนแทนที่จะแตะมัน มันเหมือนกับว่าเธอกำลังเล่นกับหูของเขา นิ้วของเธอลากผ่านมัน
[Rienne] “หูของคุณก็หล่อเหมือนกัน…..”
จากนั้นเธอก็กระซิบบางอย่างที่เธอตั้งใจจะคิดเท่านั้น
[ดำ] “เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ?”
[Rienne] “……หืม? เอ่อ ไม่มีอะไรหรอก”
[สีดำ] “มันไม่ใช่อะไรหรอก”
[Rienne] “มันคือ……”
แต่ในขณะที่เธอพูดนั้น Black ก็เอียงตัวไปด้านข้าง เอนหลังของ Rienne ไปที่ผนังหินเย็น ๆ ที่เรียงรายอยู่ตามบันได
[สีดำ] “ถึงจะหนาวก็ทนหน่อยนะ”
แม้ว่าเขาจะบอกให้เธอ 'อดทน' แต่ Black ก็สอดแขนของเขาเข้าไปในช่องว่างระหว่างหลังของ Rienne กับผนังเพื่อป้องกันไม่ให้ความหนาวเย็นแม้แต่น้อยที่จะสัมผัสตัวเธอ
[สีดำ] “ตอนนี้ฉันดูหล่อสำหรับคุณไหม”
แบล็กก้มศีรษะลง แบล็กเข้าใกล้หูของเธอมาก ราวกับว่าเขากำลังสัมผัสเธอก่อนจะกระซิบเบาๆ และเธอสัมผัสได้ถึงเสียงของเขาที่กระทบกับผิวหนังของเธอ
[Rienne] “…..คุณรู้อยู่แล้ว”
[ดำ] “ฉันยังไม่อยากเชื่อเลย” (1)
[Rienne] “คุณเห็นตัวเองในกระจก……อา”
Rienne อ้าปากค้างในขณะที่เขาไล้ริมฝีปากไปตามความยาวของหูของเธอ และเธอก็หลับตาแน่นโดยสัญชาตญาณ
[สีดำ] “ฉันรู้สึกเหมือนกัน ฉันไม่นึกเลยว่าหูของเธอจะน่ารักขนาดนี้ เจ้าหญิง”
[รีแอนน์] “แค่…..”
ในขณะที่ดวงตาของเธอยังคงปิดแน่น เสียงของ Rienne ก็ออกมาเหมือนถอนหายใจ
[ดำ] “ครับ?”
[Rienne] “คุณไม่จำเป็นต้องพูดแบบนั้น ฉันอยากให้คุณจูบฉันแทน”
เป็นเรื่องที่กล้าพูดมาก เธอแทบไม่เชื่อว่าเธอพูดเลย….
แต่ในขณะที่ Rienne กำลังจมอยู่กับความลำบากใจของเธอ Black ก็ถอนหายใจยาวข้างหูของเธอ
[Black] “คุณไม่เข้าใจว่าทำไมฉันถึงต้องพูดต่อหน้าคุณ เจ้าหญิง”
[Rienne] “ฉันไม่คิดว่ามันจำเป็นอีกต่อไป……”
[Black] “คุณคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันไม่ทำ”
[Rienne] “คุณ…..จะจูบฉัน”
ดำกระซิบ ผลักริมฝีปากของเขากับเธอ
[สีดำ] “ฉันจะ แต่คุณรู้ไหม มีอะไรอีกมากที่เราสามารถทำได้นอกเหนือจากการจูบ”
เธอคิดสั้น ๆ ว่ามันหมายถึงอะไร แต่ก็ไม่มีประโยชน์แม้แต่จะพยายามคิด ความพยายามใด ๆ ในความคิดที่สอดคล้องกันก็หายไปในสายลมทันทีที่เธอรู้สึกถึงความหวานเดียวกันนั้นที่ลิ้นของเธอ
*
* * *
*
ขั้นตอนการกลับห้องนอนจากหอคอยนั้นค่อนข้างแปลก
หลังจากดึงตัวเองออกจากจูบอันยาวนาน แบล็คก็เข้าไปในห้องน้ำโดยบอกว่าเขาต้องการทำความสะอาด แต่หลังจากหายไปเพียงห้านาที เขาก็ไม่ได้สระผมอย่างถูกต้องด้วยซ้ำ กลับมีน้ำหยดออกมา
เมื่อเห็นอย่างนั้น Rienne ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากดึงเขากลับไปที่ห้องน้ำ
[Rienne] “นั่นทำให้ฉันนึกถึง คุณหมายความว่าอย่างไรโดย 'มีเรื่องยุ่งยากเกิดขึ้น'”
มันสนุกอย่างน่าประหลาดใจที่ได้เช็ดผมให้เขาด้วยผ้าขนหนู หรือมากกว่านั้น คำว่า 'สนุกสนาน' น่าจะเป็นวิธีที่ดีกว่าในการอธิบาย ขณะที่เธอทำ Rienne ก็เอามือสางผมของเขา ตรวจดูว่าเขามีบาดแผลที่ไม่ได้สังเกตหรือไม่
เธอรู้ว่าเขาเป็นคนที่มีนิสัยแย่มากโดยไม่สนใจอาการบาดเจ็บของเขา ดังนั้นหากมีบาดแผลเล็กๆ น้อยๆ บนตัวเขา แน่นอนว่าเขาคงไม่มีใครสังเกตเห็น
[Black] “โอ้ อัศวินแห่ง Kleinfelders ปรากฏตัวขึ้นจากที่ไหนสักแห่ง…..”
[รีแอนน์] “อะไรนะ? ทะเลาะกันเหรอ?”
มือของ Rienne แข็งทื่อทันที ท่าทางสบาย ๆ ของนิ้วของเธอที่ลูบไล้ไปตามผมของเขาหยุดลงขณะที่เธอมองลงมาที่เขาด้วยสายตากังวลอย่างแรงกล้า
แบล็คเอื้อมมือไปข้างหลัง จับข้อมือของ Rienne แล้วดึงไปข้างหน้า จูบที่หลังมือของเธอ
[สีดำ] “มันไม่ใช่แบบนั้น”
มีอัศวินเพียงคนเดียว และสิ่งที่เขาขอคือไปกับพวกที่ถูกเนรเทศ
มันค่อนข้างยากที่จะเข้าใจเหตุผลของเขา แต่ทั้งยาวและสั้นก็คือเขาเป็นอัศวินที่ภักดีต่อลินเด็น ไคลน์เฟลเดอร์มาก และสาบานว่าจะรับใช้เขาตราบจนวันตาย
บางทีถ้าไม่ใช่ Tiwakan ที่ดำเนินการตามคำสั่งและเป็นเพียงกลุ่มรักษาสันติภาพธรรมดา พวกเขาคงยอมให้เขาทำเช่นนั้น แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้อะไรเลย แต่พวกเขาก็เข้าใจว่าอัศวินที่ภักดีต่อเจ้านายของพวกเขาคือเหตุผลของการดำรงอยู่ของพวกเขา
แต่กับ Tiwakan นั้นต่างออกไป
ไม่ใช่ว่า Tiwakan ไม่เข้าใจคุณค่าของความภักดี แต่หลังจากผ่านไปหลายปีในสนามรบ พวกเขาจำนวนมากเกินไปที่เห็นว่าอุดมคติของความจงรักภักดีถูกใช้และถูกทำร้ายโดยคนอื่นๆ และพังทลายลงอย่างรวดเร็ว
[Rienne] “คุณปฏิเสธเขาเหรอ?”
Rienne ถามขณะที่เธอทำงานต่อไป ถูผ้าขนหนูกับผมที่เปียกของ Black อย่างระมัดระวัง ความรู้สึกนั้นทำให้แบล็กหลับตาลงอย่างหลวมๆ รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
[สีดำ] “ไม่ใช่ แต่ฉันบอกเขาว่าถ้าเขายังยืนกรานที่จะไป เขาจะต้องทิ้งเสื้อผ้าที่สวมชุดทาสและไปอยู่ร่วมกับพวกเขาในการเนรเทศ”
[รีแอนน์] “โอ้ แต่เขาเป็นอัศวิน…..”
[Black] “เขาต้องทิ้งชุดเกราะไว้ แต่ฉันยอมให้เขาเก็บดาบไว้ อย่างที่คุณพูด เขาเป็นอัศวิน”
[รีแอนน์] “ฮ่าฮ่า”
Rienne หัวเราะเบา ๆ
[Rienne] “คุณเป็นคนเย็นชาและมีเมตตา”
[สีดำ] “ฉันไม่เคยถูกเรียกว่ามีเมตตามาก่อน ท่านจะทำอะไรเจ้าหญิง”
[Rienne] “ถ้าเป็นฉัน…อืม…….ฉันคิดว่าฉันจะยอมให้เขาเก็บชุดเกราะของเขาไว้ แต่ฉันต้องค้นหาทั้งตัวก่อน ถ้าเขารับใช้ไคลน์เฟลเดอร์ส ก็มีโอกาสที่เขาอาจมีอะไรซ่อนเร้นอยู่ในตัวของเขา”
แบล็กเอนหลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องน้ำ เหยียดร่างกายส่วนบนออกและจูบรีแอนน์ที่คางของเธอ
[Black] “นั่นคือเหตุผลที่ฉันให้เขาทิ้งชุดเกราะไว้”
[Rienne] “โอ้ ฉันเข้าใจแล้ว”
Phermos ไม่ได้บอกว่าทั้งสองคล้ายกันโดยเปล่าประโยชน์
แม้ว่าวิธีการของ Rienne จะให้อภัยมากกว่าเมื่อเทียบกับวิธีของ Black แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอไม่รู้วิธีวาดเส้นและรักษามัน
เธอเก่งในการจดจำสิ่งที่ไม่สามารถยอมจำนนต่อสิ่งที่ต้องปล่อยไปเพื่อเห็นแก่ความร่วมมือ บางทีนั่นอาจเป็นวิธีที่เธอสามารถปกป้องราชวงศ์ในขณะที่อยู่ในความขัดแย้งกับหกตระกูล
ด้วยวิธีนี้ Rienne จึงทั้งอ่อนแอและแข็งแกร่งในเวลาเดียวกัน
[Rienne] “เขาซ่อนอะไรไว้หรือเปล่า?”
[สีดำ] “บางอย่าง สกุลเงินบางส่วนจากอาณาจักรชาร์กา อัญมณีล้ำค่าสองสามชิ้น—อะไรทำนองนั้น”
[Rienne] “ตามที่คาดไว้”
เธอคิดว่าพวกเขาอาจลองอะไรแบบนั้น
[สีดำ] “ฉันมีความคิด”
[Rienne] “คุณคิดอะไรอยู่”
[Black] “ฉันคิดว่าอาจมีใครบางคนเหลือไว้ซึ่งควบคุมส่วนที่เหลือของ Kleinfelders ไม่ว่าอัศวินจะซื่อสัตย์แค่ไหน ก็ไม่สมเหตุสมผลสำหรับพวกเขาที่จะเสนอเงินของตัวเอง”
[Rienne] “นั่นสินะ……? บางทีมันอาจจะไม่ใช่ของเขา? เป็นไปได้ไหมว่าเป็นสิ่งที่สมาชิกในครอบครัวสั่ง?”
[Black] “มหาดเล็กคงไม่มีอำนาจแบบนั้น มันจะต้องเป็นสมาชิกของครอบครัวที่สามารถเข้าถึงคลังสมบัติได้”
[Rienne] “ฉันเข้าใจ…..”
ในขณะที่ Rienne ยังคงสางผมของเขาออกอย่างต่อเนื่อง เธอก็แสดงสีหน้าจริงจัง
[Rienne] “นั่นทำให้ความเป็นไปได้ของใครบางคนที่ยังคงมีพลังแบบนั้นอยู่ในมือ……”
[สีดำ] “ปลอดภัยกว่าที่จะคิดไปเอง พวกเขายังไม่ได้รับการเปิดเผย แต่พวกเขาจะไม่ช้าก็เร็ว บางทีอาจเป็นพรุ่งนี้ด้วยซ้ำ”
[Rienne] “ทำไมต้องพรุ่งนี้”
[Black] “ทั้งห้าตระกูลจะแต่งตั้งตัวแทนคนใหม่ในวันพรุ่งนี้ ไม่น่าเป็นไปได้ที่ Kleinfelders จะสละที่นั่งอย่างเงียบๆ”
[Rienne] “ใช่ ฉันเห็นด้วย”
Rienne เคาะเท้าของเธอกับพื้น
[Rienne] “มันน่าหงุดหงิดนิดหน่อยที่ฉันไม่สามารถเข้าร่วมการประชุมด้วยตัวเองได้ และฉันก็ไม่สามารถส่งลอร์ด Arland มาแทนฉันได้เหมือนทุกวันนี้ การเลือกมหาปุโรหิตเป็นเรื่องที่สภาตัดสิน ไม่ใช่ของราชวงศ์”
[สีดำ] “คุณต้องการเข้าร่วมการประชุมหรือไม่”
Black หันกลับมา ดึง Rienne ลงมานั่งบนตักของเขาโดยไม่พูดอะไร Rienne ปล่อยให้ตัวเองถูกนำทางอย่างเงียบ ๆ โดยไม่แสดงอาการแปลกใจขณะที่เธอพิงศีรษะกับหน้าอกของเขา
[Rienne] “ฉันไม่แน่ใจ”
[ดำ] “ต่อจากนี้ไปจะเป็นอย่างนั้น”
[รีแอนน์] “อะไรนะ?”
[Black] “อาจจะไม่ใช่พรุ่งนี้ แต่ในอนาคต ดำเนินต่อไป."
ด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน Rienne จับติ่งหูของ Black ระหว่างนิ้วของเธอ
[Rienne] “คุณวางแผนจะทำอะไรบนโลกนี้”
[แบล็ก] “ฉันคิดว่าถึงเวลาแล้วที่ใครสักคนจะทำอะไรสักอย่างเกี่ยวกับสนธิสัญญาไรส์เบอรี ฉันจะนำผลลัพธ์บางอย่างมาให้คุณในวันพรุ่งนี้”
ขณะที่เขาตอบ แบล็คก็ยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นแฝงไปด้วยหน้าตาบูดบึ้งแปลกๆ
[Rienne] “โอ้ ฉันขอโทษ เจ็บไหม?”
[ดำ] “ไม่ มันไม่ใช่ ฉันชอบมัน."
[Rienne] “แต่คุณดูเหมือนคุณเจ็บปวด….”
[สีดำ] “รู้สึกแปลกๆ นิดหน่อย แต่ฉันชอบนะ”
Black ลุกขึ้นจากเก้าอี้โดยยังคงจับ Rienne ไว้ ถึงตอนนี้ Rienne คุ้นเคยกับความรู้สึกของการถูกจับแบบนี้ เท้าของเธอห้อยสูงเหนือพื้น
[ดำ] “เราจะเข้านอนกันหรือยัง”
[รีแอนน์] “…….ค่ะ”
เธอยังเคยชินกับความรู้สึกที่ว่าร่างกายของเธอร้อนขึ้นอย่างกะทันหัน
และในขณะที่ Black อุ้ม Rienne ไว้ในอ้อมแขนของเขา เขาก็ผลักศีรษะไปข้างหน้า ฝังหน้าของเขาไว้ที่ข้อพับคอของเธอ บ่นพึมพำเบาๆ กับเธอ
[Black] “ตั้งแต่ตื่นนอนตอนเช้า ฉันเฝ้ารอเวลาที่เราจะได้กลับไปนอนด้วยกัน”
[รีแอนน์] “อา……”
ยังไงก็ตามผู้ชายคนนี้มักจะพูดสิ่งที่ไพเราะที่สุดที่ดึงหัวใจของเธอ
เช่นเดียวกับที่พวกเขาทำเมื่อคืนก่อน ทั้งสองหลับไปบนเตียงเดียวกัน คลอเคลียในอ้อมแขนของกันและกัน
* * *
T/N: (1) แบล็กแสดงความเกรงกลัวต่อความรู้สึกร่วมกันอีกครั้งᵀᴹ แต่ Rienne เข้าใจผิดว่าเขาไม่รู้ว่าเขาหล่อ เฮ้