ตอนที่ 491: YC ดำรงอยู่และตายไปพร้อมกับเธอ (1)
ผู้แปล:เครื่องบินกระดาษ
บรรณาธิการ:Caron_
คนที่เดินผ่านจิวยี่ล้วนเป็นพนักงานของ YC; การจ้องมองของพวกเขาดูเหมือนจะอ้อยอิ่งไปที่เธอ
จิวยี่ได้ยินเสียงพนักงานหญิงคนหนึ่งซึ่งเดินผ่านเธอไปกระซิบข้างหูผู้หญิงอีกคนอย่างคลุมเครือว่า "เธอเอง เธอเห็นคนที่มีเฝือกที่ขาหรือไม่ นั่นจิวยี่"
เวลาผ่านไปไม่นาน คนก็มานั่งที่โต๊ะด้านหลังจิวยี่
ชายหญิงหลายคนนั่งอยู่ที่นั่นพูดเสียงดัง จิวยี่ได้ยินทุกอย่างชัดเจน จากคำพูดของพวกเขา เธอสัมผัสได้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาดีและฟังดูประชดประชันกัน
บางทีพวกเขาอาจไม่ได้สังเกตเธอหรืออาจจำเธอจากด้านหลังไม่ได้ แต่จู่ๆ กลุ่มคนเหล่านี้ก็เริ่มพูดถึงเธอ
“พวกคุณได้ยินไหม ผู้อำนวยการหลินถูกไล่ออกเมื่อบ่ายวันนี้”
“ฉันได้ยินมานิดหน่อย คุณรู้ไหมว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร”
"เป็นเพราะศิลปินที่เซ็นสัญญากับบริษัทของเรา เมื่อวานเธอบังเอิญตกจากแท่นสั้นๆ ระหว่างอัดเสียงและข้อเท้าแพลง เธอทำลายงานทั้งหมดที่บริษัทตั้งให้เธอ ผู้อำนวยการ Lin โกรธและต้องการยกเลิกสัญญาของเธอ แต่สุดท้ายคุณเหอก็ปกป้องเธอและไล่ผู้กำกับหลินออก...”
"ฉันได้ยินจากผู้ช่วยของผู้กำกับ Lin ว่าศิลปินเข้ามาในบริษัทของเราโดยการนอนกับ Mr. He"
"นั่นเป็นเรื่องปกติมาก... คุณต้องรู้ว่ามี A-listers จำนวนมากที่ต้องการลงทะเบียนกับบริษัท แต่สุดท้าย คุณเหอก็เลือกเธออย่างดื้อรั้น เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้นเบื้องหลัง! "
"ฉันเคยเห็นรูปของเธอ เธอค่อนข้างสวย แต่ผู้หญิงสวยในวงการบันเทิงมีไม่ขาด คุณคิดเหรอว่าเธอเซ็นสัญญาเพราะว่าเธอเก่งเรื่องบนเตียง จนทำให้มิสเตอร์ฮีของเราหลงไหลเธอ.. .?"
"ฉันไม่รู้ว่าเธอเก่งเรื่องบนเตียงหรือเปล่า แต่ฉันคิดว่าเธอเป็นตัวปัญหา ในตอนบ่าย เมื่อฉันนำชาเข้ามาในห้องประชุมระหว่างที่คุณเหอกำลังประชุม บรรยากาศก็น่ากลัว เพราะเธอ คุณเหอจึงโต้เถียง กับคณะกรรมการบริหาร พวกคุณรู้ไหม คุณเหอได้ลงนามในข้อตกลงบางอย่างที่บอกว่าหากจิวยี่ไม่สามารถสร้างรายได้ให้กับบริษัทได้เพียงพอภายในหนึ่งปี ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ผู้หญิงคนนั้นมีดีอะไรนักหนาที่คุณ He ปกป้องเธอขนาดนี้ เธอเป็นผู้หญิงร้ายกาจที่จะทำลาย Mr. He ไม่ช้าก็เร็ว…”
จิวยี่เม้มริมฝีปากเมื่อได้ยินเช่นนี้ และกำมือแน่นโดยสัญชาตญาณ
เหอจี้เฉินกำลังประชุมเกี่ยวกับการรับมือกับผลที่ตามมาจากความยุ่งเหยิงของเมื่อวานนี้หรือไม่?
เขาไม่เพียงไล่ผู้กำกับ Lin ออกให้ฉันเท่านั้น แต่เขายังเซ็นรับประกันอีกด้วย
โต๊ะที่เต็มไปด้วยผู้คนข้างหลังยังคงพูดถึงเธอ แต่จิวยี่ไม่ได้ยินแม้แต่คำเดียว
จิวยี่ไม่ได้กลับสู่ความเป็นจริงจนกระทั่งจ้วงอี้นำถาดอาหารกลับมาที่โต๊ะ จิวยี่เหลือบมองจ้วงอี้โดยไม่พูดอะไรสักคำ เธอหยิบตะเกียบขึ้นมาและกินเหมือนเครื่องจักร
หลังจากเลิกประชุมเหอจี้เฉิน เธอก็ไม่ได้ลงไปกินข้าวที่โรงอาหารชั้นล่าง เขาตรงไปที่สำนักงานแทน
เขาถอดเสื้อสูทออกแล้วโยนมันลงบนโซฟาอย่างไม่ตั้งใจ จากนั้นเขาก็เดินไปที่หน้าต่างบานสูงและจ้องมองไปยังแสงแดดที่ส่องสว่างอยู่ข้างนอก
ผ่านไปประมาณสิบนาที เสียงเคาะประตูห้องทำงานของเขาก็ดังขึ้น แต่เขาไม่ได้หันกลับมามองหรือพูดอะไรสักคำ
หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ประตูสำนักงานก็เปิดออกและเฉินไป๋ก็เดินเข้ามา เขาไม่พูดอะไรนอกจากเดินไปหาเหอจี้เฉินอย่างเงียบ ๆ และร้องว่า "คุณเหอ"