ตอนที่ 2163 ฉงฉี
ผู้แปล: Silavin และ PewPewLazerGun
บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร: Leo of Zion Mountain และ Dhael Ligerkeys
ภายในวิหาร Flowing Time เนื่องจากเส้นทางที่แต่ละคนเลือกนั้นแตกต่างกัน โอกาสที่พวกเขาพบก็แตกต่างกันเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้น ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ที่ไหน ทุกคนต่างรู้สึกถึงความรู้สึกที่น่ากลัวอย่างอธิบายไม่ได้ ราวกับว่าดวงตาทรงพลังคู่หนึ่งกำลังสอดแนมพวกเขาจากความมืด...
ทำให้ทุกคนรู้สึกเย็นวาบขึ้นสันหลัง
โชคดีที่ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นและหายไปอย่างรวดเร็ว หายไปในพริบตา ทำให้ทุกคนรู้สึกราวกับว่าเป็นเพียงจินตนาการของตนเอง
ภายในห้องโถงใหญ่ที่มืดมิด สัตว์ร้ายยังคงสังเกตสภาพแวดล้อมและแสดงความคิดเห็นเป็นครั้งคราว ผู้ฝึกฝนชั้นยอดหลายคนถูกทิ้งขว้างราวกับเป็นขยะ แต่เมื่อมันหันไปจ้องที่ขั้นตอนเวลาไหล มันแสดงความประหลาดใจที่หาได้ยาก “มีอะไรกับเจ้าตัวน้อยนี้… หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า ! เจ้าสารเลวขอบเขตต้นกำเนิด Dao ลำดับที่หนึ่งนำสิ่งประดิษฐ์จักรพรรดิห้าชิ้นมาด้วยจริง ๆ หรือ? เขามีภูมิหลังแบบไหน”
สัตว์ประหลาดตัวนี้มีชีวิตอยู่มาหลายหมื่นปีและเคยเผชิญกับพายุใหญ่มาแล้วหลายครั้ง แต่ในขณะนี้ มันยังคงรู้สึกตกใจกับมรดกของหยางไค่ไม่ได้ เพราะมันค้นพบว่าหยางไค่คนเดียวได้นำสิ่งประดิษฐ์จักรพรรดิห้าชิ้นมาด้วย เขา!
แม้แต่ระดับปรมาจารย์อาณาจักรจักรพรรดิโดยเฉลี่ยก็ยังไม่มีสิ่งประดิษฐ์จักรพรรดิมากมายขนาดนี้
ทั้งห้านี้คือลูกปัดสายฟ้าแห่งการทำลายล้าง, ลูกปัดโลกปิดผนึก, สร้อยข้อมือทาสแมลง, กระบี่แยกวิญญาณ และดาบนับไม่ถ้วน! ในวิหาร Flowing Time นี้ ไม่มีอะไรสามารถหลบหนีการรับรู้ของสัตว์ประหลาดตัวนี้ได้
“เขาสืบเชื้อสายมาจากจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ด้วยหรือ?” สัตว์ประหลาดแอบเดา จะมีคำอธิบายอะไรอีกบ้าง หรือจู่ๆ สิ่งประดิษฐ์ของจักรพรรดิก็อุดมสมบูรณ์มากขึ้น?
แม้แต่คนที่มีสถานะสูงส่งอย่าง Lan Xun ก็มีสิ่งประดิษฐ์จักรพรรดิเพียงชิ้นเดียวบนตัวเธอ และนั่นคือสิ่งประดิษฐ์จักรพรรดิป้องกันที่จักรพรรดิ์จันทราสว่างมอบให้เธอเพื่อป้องกันไม่ให้เธอประสบอุบัติเหตุใดๆ
“ลืมมันไปเถอะ แม้ว่าความถนัดและอารมณ์ของเขาจะดีที่สุด แต่เขามีกลิ่นเหมือนปัญหา จะเป็นการดีที่สุดที่จะไม่ติดต่อกับเขา” สัตว์ร้ายพูดพล่ามอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันหนีจากหยางไค่และมุ่งความสนใจไปที่จางลั่วซี
"ฮะ? สาวน้อยคนนี้… เธอจะเป็นเพียงแค่อาณาจักรที่หวนคืนต้นกำเนิดลำดับสองได้อย่างไร!?” แสงที่น่าสงสัยส่องผ่านดวงตาของสัตว์ร้ายตัวนี้ในขณะที่เขาพึมพำ “เธอมาที่นี่ได้อย่างไรพร้อมกับการฝึกฝนที่ต่ำเช่นนี้? หลังจากที่เซอร์หลับไป ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องแปลกๆ เกิดขึ้นมากมาย…”
ทันใดนั้น ดวงตาของสัตว์ร้ายก็เบิกกว้างในขณะที่เขาจ้องไปที่จางลั่วซีอย่างแน่วแน่และอุทานว่า “ไม่ สาวน้อยคนนี้… เธอไม่สามารถเป็น…”
ในขณะนั้น ดูเหมือนว่าสัตว์ร้ายจะค้นพบอะไรบางอย่าง น้ำเสียงที่หยิ่งยโสแต่เดิมของมันหลีกทางให้กับคนที่ตื่นตระหนก แม้แต่ดวงตาขนาดยักษ์ทั้งสองของมันก็ยังฉายแววตื่นตระหนกราวกับว่ามันกลัว Zhang Ruo Xi
จากศีรษะอันมหึมาของมัน เหงื่อเย็น ๆ เริ่มไหลออกมา…
ในขณะนั้น Zhang Ruo Xi ดูเหมือนจะถึงขีดจำกัดของเธอแล้ว ด้านบนของ Flowing Time Steps อยู่ข้างหน้าเธออยู่ไม่ไกล แต่เธอไม่สามารถยกเท้าขึ้นได้อีกต่อไป เธอพยายามเดินต่อไปด้วยความดื้อรั้น จ้องมองขึ้น แต่ความรู้สึกอ่อนล้านั้นรุนแรงจนเธอไม่สามารถขยับขาได้
Flowing Time Force ทะลักออกมาจาก Flowing Time Steps อย่างกะทันหันและเริ่มบุกรุกร่างของ Zhang Ruo Xi พยายามที่จะกลืนพลังของเธอ
ข้างหลังเธอ หยางไค่ซึ่งไล่ตามจางลั่วซี ยังอยู่ห่างออกไปมากกว่าหนึ่งโหลเมื่อเขาเห็นผมสีดำขลับของเธอเปลี่ยนเป็นสีเทาอย่างรวดเร็ว หยางไค่รู้สึกตกใจและตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ ผลักดันพลัง Qi ต้นกำเนิดของเขาอย่างรุนแรง เขาพยายามไปข้างหน้า หมดหวังที่จะลดระยะห่างระหว่างทั้งสองให้สั้นลง
แต่ในขั้นตอนของเวลาที่ไหลเหล่านี้ การก้าวขึ้นแต่ละก้าวนั้นยากมาก และระยะทางสั้นๆ หลายสิบก้าวนี้ไม่ใช่ระยะทางที่หยางไค่สามารถก้าวข้ามได้ด้วยพลังจิตตานุภาพเพียงอย่างเดียว
ทันใดนั้น หยางไค่ก็กระวนกระวายราวกับมดอยู่ในกระทะร้อนๆ...
อย่างไรก็ตาม สัตว์ประหลาดในห้องโถงมืดกลับมีความกังวลมากกว่าหยางไค่เสียอีก ในฐานะผู้พิทักษ์ของ Flowing Time Temple การเปลี่ยนแปลงสถานะของ Zhang Ruo Xi นั้นเป็นสิ่งที่เห็นได้โดยธรรมชาติ
ในตอนแรก มันรู้สึกมีความสุขอย่างมาก โดยคิดว่า Zhang Ruo Xi จะต้องตาย แต่หลังจากช่วงเวลาแห่งความสุข มันก็ตระหนักว่าสถานการณ์นั้นเลวร้ายเพียงใด เพราะเมื่อ Zhang Ruo Xi ถูกต้อนไปสู่ทางตัน เธอ Bloodline ที่หลับใหลจะปรากฏตัวอย่างแน่นอน และเมื่อมันเกิดขึ้น มันจะเป็นหายนะสำหรับมัน
เมื่อคิดได้เช่นนั้น สัตว์ประหลาดก็ลุกขึ้นยืน เหยียดอุ้งเท้าขนาดยักษ์ออก และทำลายพื้นที่ด้านหน้าของมันให้แตกเป็นเสี่ยงๆ อุ้งเท้าขนาดใหญ่เอื้อมมือออกไปคว้า Zhang Ruo Xi ก่อนที่จะถอนตัวออกไปทันที
เมื่อทำเช่นนี้ มันก็พึมพำกับตัวเอง “โอ้ โชคชะตาที่โหดร้าย… ฉันหวังว่านี่จะเป็นทางเลือกที่ถูกต้อง!”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้จบลง มันก็ค่อยๆ เปิดอุ้งเท้าออกและวาง Zhang Ruo Xi ที่หน้าว่างเปล่าไว้ข้างหน้าตัวมันเอง
เห็นได้ชัดว่า Zhang Ruo Xi ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อสักครู่ที่ผ่านมา เธอรู้สึกเหมือนเวลากำลังกระพริบอยู่ต่อหน้าต่อตา ราวกับว่าเวลาผ่านไปหลายร้อยปี ทำให้พลังชีวิตของเธอหมดลงอย่างรวดเร็วและความตายก็เข้ามาใกล้
เธออยากจะหันกลับไปเรียกหยางไค่ แต่เธอไม่สามารถแม้แต่จะขยับร่างกายได้
และเมื่อเธอคิดว่าความตายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ กรงเล็บขนาดยักษ์ก็ตกลงมาจากท้องฟ้า ดึงเธอออกจากประตูแห่งความตาย และนำเธอมาที่ห้องโถงอันมืดมิดแห่งนี้
เมื่อเงยหน้าขึ้น เธอเห็นสัตว์ประหลาดยักษ์ที่กำลังลุกเป็นไฟอยู่ข้างหน้าเธอ จ้องมองเธอด้วยดวงตายักษ์คู่หนึ่ง
เมื่อคนธรรมดาเห็นพฤติกรรมดังกล่าว พวกเขาจะรู้สึกหวาดกลัวโดยสัญชาตญาณ อาจถึงกับกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวขณะที่พวกเขาหันหลังหนี
Zhang Ruo Xi ไม่คิดว่าเธอเป็นคนที่กล้าหาญเป็นพิเศษ การบ่มเพาะของเธอไม่สูงนักและความรู้ของเธอก็ไม่กว้างนัก ดังนั้นมันจะไม่แปลกใจเลยแม้ว่าเธอจะสลบไสลเพราะความหวาดกลัวโดยตรงก็ตาม
แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่ทราบ เมื่อดวงตาของเธอสบเข้ากับสัตว์อสูรตัวนี้ เธอไม่รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม เธอรู้สึกราวกับว่าสัตว์ร้ายตัวนี้คือคนที่ควรจะกลัวเธอ ความรู้สึกนี้ไม่มีมูลความจริงและไร้สาระอย่างยิ่ง แต่ดูเหมือนว่าจะมาจากส่วนลึกของจิตวิญญาณของเธอ มันให้ความรู้สึกเป็นธรรมชาติเหมือนกับการหายใจ ซึ่งทำให้มันเหลือเชื่อมากขึ้นไปอีก
กดริมฝีปากสีแดงของเธอเข้าหากัน เธอยังคงจ้องไปที่สัตว์อสูรขนาดใหญ่ ร่างเล็กๆ ของเธอสร้างความแตกต่างอย่างชัดเจนกับมัน
เมื่อดวงตาทั้งสี่สบกัน มันคือหัวใจของสัตว์ประหลาดยักษ์ที่กำแน่นในขณะที่ความกลัวและความตื่นตระหนกกัดกินความคิดของมัน
“คุณ… ทำไมคุณดูเหมือนกลัวฉัน” จู่ๆ Zhang Ruo Xi ก็ถามขึ้น
ทันทีที่เธอพูด Monster Beast ยักษ์ก็อดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปสองก้าวและจ้องมองเธอด้วยความกลัว เสียงอู้อี้ก็รั่วออกมาจากกระเพาะที่แหงนหน้าเบี้ยวของเขา “ฮิฮิ… ใช่ ทำไมฉันต้องกลัวเธอด้วย”
Zhang Ruo Xi ไม่ได้พยายามที่จะตอบคำถามนี้ แต่เพียงแค่กวักมือเรียกสัตว์ร้าย
เมื่อเห็นสิ่งนี้ Monster Beast ก็เชื่อฟังจริงๆ เดินไปหา Zhang Ruo Xi และลดศีรษะลง ดวงตาที่ดุร้ายกลายเป็นว่านอนสอนง่ายอย่างมากในขณะนี้ ความกลัวและความตื่นตระหนกบางอย่างยังคงปรากฏอยู่ในการจ้องมองของมัน
“คุณช่วยฉันไว้หรือเปล่า” จางรัวซีถาม
Monster Beast คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า “ใช่!”
"ขอบคุณ!" Zhang Ruo Xi ยิ้มอย่างอ่อนหวานและยื่นมือออกมา ราวกับว่าเธอต้องการลูบหัวของ Monster Beast แต่เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะถามว่า “ฉันจะไม่ทำร้ายคุณใช่ไหม”
เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงถามคำถามแบบนี้ แต่มีบางอย่างในสัญชาตญาณของเธอกำลังบอกเธอว่าหากเธอสัมผัสสัตว์ร้ายตรงหน้าเธอ มันอาจจะก่อให้เกิดอันตรายได้
“ปัจจุบันคุณ… คงไม่!” สัตว์อสูรตอบกลับ
Zhang Ruo Xi วางมือของเธอบนหน้าผากและสัมผัสเบา ๆ
เปลวเพลิงแผดเผารอบมือเปล่าของ Zhang Ruo Xi แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างไม่ได้ทำให้เธอได้รับอันตราย สำหรับสัตว์อสูรเองก็ส่งเสียงฟี้อย่างแมวเมื่อเจ้าของมันเลี้ยง
[น่าอายมาก… ท่านผู้นี้ยอมให้เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ สัมผัสเขาแบบนี้ได้อย่างไร น่าละอายจริงๆ!] สัตว์อสูรคิดในใจอย่างอึดอัด ไม่สามารถห้ามร่างกายของเขาไม่ให้ตอบสนองอย่างตรงไปตรงมาได้
"คุณชื่ออะไร?" จู่ๆ Zhang Ruo Xi ก็ถามอีกครั้ง
“ฉันฉงฉี!”
“ชื่อแปลกจัง!” Zhang Ruo Xi ยิ้มเบา ๆ ความสับสนบางอย่างฉายผ่านดวงตาที่สวยงามของเธอขณะที่เธอพูดว่า "ฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่ฉันแน่ใจว่านี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินชื่อนี้ แต่มันก็ฟังดูคุ้นหูสำหรับฉัน... คุณรู้ว่าทำไม?"
"ฉันไม่!" Qiong Qi ส่ายหัวเหมือนเสียงสั่น คิดกับตัวเองว่ามันคงจะดีที่สุดถ้าเธอไม่เคยเข้าใจไปตลอดชีวิต [ท่านผู้นี้ริเริ่มอธิบายได้อย่างไร? ถ้าเขาทำเช่นนั้น จุดจบของเซอร์คนนี้จะใกล้เข้ามามากขึ้น!]
“เ… โอเค!” Zhang Ruo Xi ดึงมือของเธอออกในขณะที่เธอพยักหน้าก่อนที่จะพูดอย่างจริงใจว่า “ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉันในตอนนี้ แต่คุณช่วยส่งฉันกลับมาตอนนี้ได้ไหม ฉันหายไปกะทันหัน ดังนั้นท่านจะต้องเป็นห่วงมาก”
"ท่าน?" Qiong Qi ได้ยินสิ่งนี้และถามอย่างสงสัย "คุณหมายถึงชายหนุ่มที่ติดตามคุณหรือไม่"
“เอ็น คุณเห็นเขาไหม” Zhang Ruo Xi พยักหน้าอย่างรวดเร็ว
Qiong Qi กล่าวอย่างภาคภูมิใจว่า “ในวัดนี้ ไม่มีอะไรสามารถรอดพ้นจาก S นี้ได้… การสังเกตของฉัน! เมื่อกี้ฉันเห็นนายกำลังลำบาก ฉันเลยพานายมาที่นี่”
หลังจากหยุดชั่วคราว Qiong Qi ส่ายหัวอีกครั้งและพูดว่า “ไม่คาดคิด แม้แต่คนที่มีอำนาจอย่างเจ้ายังต้องได้รับการปกป้องจากผู้อื่น…”
แม้ว่าเขาจะลดระดับเสียงลงโดยเจตนา แต่ Zhang Ruo Xi ก็ยังได้ยินคำพูดของเขาอย่างชัดเจน
Zhang Ruo Xi รีบโบกมือของเธอและพูดด้วยน้ำเสียงขอโทษว่า “คุณกำลังพูดถึงอะไร! ท่านท่านน่าทึ่งมาก ข้าจะแข็งแกร่งเช่นท่านได้อย่างไร”
เธอแค่คิดว่า Qiong Qi กำลังพูดเรื่องไร้สาระเพื่อเอาใจเธอ
“วันหนึ่งเจ้าจะแข็งแกร่ง” Qiong Qi ประกาศอย่างเคร่งขรึม
“อืม Ruo Xi จะทำงานหนัก” Zhang Ruo Xi กล่าวเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น
“ดี การพบกันในวันนี้ถือเป็นโชคชะตาอย่างหนึ่ง ดังนั้นฉันจะให้ของขวัญแก่คุณ” ฉงฉีพลันนึกถึงบางสิ่งและเหยียดอุ้งเท้าอีกครั้ง คว้าความว่างเปล่า
เมื่อเขาชักมือกลับ ชุดสีชมพูบางๆ ที่งดงามซึ่งเปล่งรัศมีจักรพรรดิที่ทรงพลังปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา
“ตอนนี้ความแข็งแกร่งของคุณยังค่อนข้างต่ำ ดังนั้นเสื้อคลุมฟีนิกซ์เมฆสีชมพูนี้จะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับคุณ ตราบใดที่คุณสวมใส่ คนธรรมดาจะไม่สามารถทำร้ายคุณได้” Qiong Qi นั้นทรงพลังอย่างมาก ดังนั้น 'คนธรรมดา' ที่เขาพูดถึงจึงน่าจะเป็นผู้ฝึกฝนที่ต่ำกว่าระดับจักรพรรดิ
“ฉันจะรับของขวัญแบบนี้ได้ยังไง” แม้ว่า Zhang Ruo Xi จะค่อนข้างประทับใจกับชุดที่สวยงามนี้ แต่การเลี้ยงดูที่สมถะและการศึกษาที่ดีของเธอทำให้เธอได้รับสิ่งที่มีค่าเช่นนี้ได้ยาก ดังนั้นเธอจึงรีบโบกมือและพยายามปฏิเสธ
“อย่าลังเลที่จะสวมใส่สิ่งนี้ นี่คือโอกาสของคุณ ในการเดินทางของผู้ฝึกฝน โอกาสเป็นส่วนหนึ่งของความแข็งแกร่งของพวกเขา!” Qiong Qi พูดออกมาดัง ๆ ในขณะที่ในใจเขากำลังคิดต่างออกไปมาก [ถ้าท่านผู้นี้ไม่กลัวว่าคนโง่ตาบอดบางคนจะพยายามทำร้ายคุณและทำให้สายเลือดของคุณตื่นล่วงหน้า เขาจะทำอะไรที่ยุ่งเหยิงแบบนี้ได้อย่างไร? ท่านผู้นี้ควรใช้ความระมัดระวังและวางแผนล่วงหน้าอย่างดีที่สุด เอ็น เมื่อเซอร์คนนี้ออกไปจากที่นี่ เขาควรไปที่เกาะมังกรเพื่อค้นหากิ้งก่าแก่เหล่านั้นและแบล็กเมล์พวกมันด้วยความรู้นี้... อย่างไรก็ตาม เซอร์คนนี้ไม่ได้อยู่คนเดียวในปัญหานี้ กิ้งก่าชราเหล่านั้นจะไม่สามารถ นั่งลงและเพิกเฉยต่อสิ่งนี้…]