ตอนที่ 2174 ลูกปัดอีกลูก
ผู้แปล: Silavin และ PewPewLazerGun
บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร: Leo of Zion Mountain และ Dhael Ligerkeys
น้ำในทะเลสาบเย็นจัด แต่ก็ยังอยู่ในระดับที่พอรับได้ และหยางไค่ก็ไม่รู้สึกประหลาดใจหรืออันตรายใดๆ ในขณะที่เขาดำดิ่งลงไป ในความเป็นจริง เสียงเดียวที่อยู่รอบตัวเขาคือเสียงการเต้นของหัวใจของเขาเอง
ทันใดนั้น หยางไค่ดูเหมือนจะรู้สึกบางอย่างและหันไปในทิศทางหนึ่ง
ที่นั่นน้ำดูเหมือนจะเคลื่อนไหวต่างกัน
เมื่อมองไปข้างหน้า หยางไค่เห็นฉากที่น่าทึ่ง
ที่ใจกลางทะเลสาบ มีผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งดูเหมือนกำลังอาบน้ำอยู่ ผู้หญิงคนนี้มีผมสีดำสลวย คิ้วที่งดงาม ใบหน้าที่บอบบาง และไหล่ที่สง่างาม ความร้อนจากร่างกายของเธอดูเหมือนจะทำปฏิกิริยากับน้ำเย็นที่อยู่รอบ ๆ ทำให้เกิดหมอกจาง ๆ ที่บดบังรูปร่างของเธอและทำให้เธอมีตัวตน
น้ำใสของทะเลสาบช่วยให้แสงจากผิวน้ำสะท้อนผู้หญิงคนนี้ได้อย่างชัดเจน เน้นลักษณะเด่นของเธอและกระตุ้นความคิดอย่างมาก
ในขณะนี้ หญิงสาวกำลังล้างผิวกายที่ขาวบริสุทธิ์ของเธออย่างเบามือ ดูเหมือนว่าจะไม่รู้ว่าหยางไค่มาถึง
อย่างไรก็ตาม… หลังจากที่หยางไค่จ้องมองมาที่เธอ อีกฝ่ายก็สัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของเขาและรีบหันหน้าไปหาเธอ
ดวงตาที่สวยงามคู่หนึ่งราวกับดวงดาวระยิบระยับที่เปล่งแสงเชิญชวนซึ่งดูเหมือนจะดึงดูดทุกคนที่พบเห็นปรากฏขึ้น
เมื่อดวงตาทั้งสี่ของพวกเขาสบกัน สีหน้าของหยางไค่ก็ว่างเปล่า ในขณะที่ผู้หญิงคนนั้นยิ้มอย่างมีเสน่ห์มากขึ้น
รัศมีจางๆ ที่แทบจะมองไม่เห็นด้วยตาเปล่าพุ่งออกมาจากร่างของผู้หญิงคนนั้นและปกคลุมหยางไค่
การแสดงออกของหยางไค่ยิ่งเฉื่อยชา…
หญิงสาวยิ้มเมื่อเห็นสิ่งนี้ก่อนที่รอยยิ้มของเธอจะเปลี่ยนเป็นน่ากลัว เมื่อเปิดปากของเธอ ริมฝีปากที่บอบบางของเธอก็ขยายออกอย่างรวดเร็วกลายเป็นกระเพาะขนาดยักษ์ที่กัดเข้าหาหยางไค่
แม้จากระยะทางมากกว่าสองสามเมตร ปากยักษ์นี้สามารถกลืนหยางไค่เข้าไปได้ทั้งตัว
ทันทีที่ปิดปากขนาดใหญ่นี้ ภาพของผู้หญิงที่กำลังอาบน้ำก็บิดเบี้ยวอย่างรวดเร็ว ไม่มีวี่แววของหญิงสาวสวยอีกต่อไป และสิ่งที่เหลืออยู่กลับเป็นสัตว์ร้ายรูปร่างประหลาดที่ดูเหมือนกำลังเคี้ยวอะไรบางอย่างอยู่
สัตว์ประหลาดตัวนี้ไม่สามารถอธิบายได้ รูปร่างเป็นทรงกลม มีเส้นผ่านศูนย์กลางอย่างน้อยสองโหลเมตร มีหนวดยาวแปดเส้นหรือมากกว่านั้นเต้นไปมารอบๆ อย่างอิสระ และมีดวงตาแปลกๆ กว่าร้อยดวงกระจายอยู่ตามผิวหนังของมัน
บนฝั่ง Liu Yan ซึ่งเฝ้าดู Yang Kai อย่างใกล้ชิด ได้เห็นฉากนี้และใบหน้าที่สวยงามของเธอจมลง แต่เธอไม่ได้แสดงความกังวลมากนัก เพราะเธอรู้สึกว่า Yang Kai สบายดี
ตรงกันข้าม เกล็ดหิมะเล็กน้อยผงะและบินออกไปอย่างรวดเร็ว ราวกับว่ามันต้องการช่วยหยางไค่
“ฮ่าฮ่า… Monster Beast ที่เชี่ยวชาญในการโจมตีด้วยวิญญาณค่อนข้างหายาก!” จู่ๆ เสียงของหยางไค่ก็ดังขึ้น และร่างของเขาก็ปรากฏขึ้นเหนือหัวของสัตว์ประหลาดในเวลาถัดมา โดยดูไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ เลย
ทันทีที่ภาพผู้หญิงอาบน้ำปรากฏในสายตาของเขา หยางไค่ก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ในสถานที่ที่ถูกสาปแช่งนี้ ศิษย์หญิงของนิกายใดที่จู่ๆ จะตัดสินใจอาบน้ำ? ผู้ฝึกฝน Dao Source Realm Realm ที่เข้าสู่ Four Seasons Realm ไม่มีเวลาสำหรับการพักผ่อนเช่นนี้
ในตอนแรกเขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้เป็นสัตว์ประหลาดชนิดหนึ่ง แต่หลังจากถูกโจมตี เขาก็ตระหนักได้ว่าทุกอย่างเป็นเพียงภาพลวงตาที่สร้างขึ้นโดยการโจมตีของวิญญาณ
อย่างไรก็ตาม ภาพลวงตานี้เหมือนจริงเกินไป ดังนั้นแม้แต่หยางไค่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากมันได้ในทันที
ถึงกระนั้น หยางไค่ก็ฟื้นคืนสติอย่างรวดเร็วและเทเลพอร์ตออกไปก่อนที่การโจมตีร้ายแรงจะมาถึง
ทันทีที่หยางไค่สิ้นเสียง สัตว์ร้ายก็หยุดเคี้ยวทันที และสายตาทั้งร้อยก็หันมาทางเขา มันอ้าปากขนาดยักษ์พ่นน้ำออกมาในขณะที่ปล่อยเสียงหอนด้วยความโกรธ
คลื่นกระแทกจากเสียงหอนนี้ทำให้เกิดระลอกคลื่นในทะเลสาบที่มองเห็นได้ซึ่งกระจายออกไปทุกทิศทาง
บนพื้นผิวของ Yang Kai มีชั้นของ Source Qi ปรากฏขึ้นเพื่อต่อต้านการโจมตีที่แปลกประหลาดนี้
“อาณาจักรต้นกำเนิด Dao ลำดับที่สอง…” สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของ Yang Kai กวาดออกไปและเขาประเมินความแข็งแกร่งของสัตว์ร้ายตัวนี้ทันที
สำหรับสัตว์ประหลาด เมื่อเห็นว่าการโจมตีด้วยเสียงไม่ได้ผลจริง ๆ มันก็โกรธและมีแสงวาบออกมาจากดวงตานับร้อยของมัน
หยางไค่เลิกคิ้วเมื่อเห็นสิ่งนี้ขณะที่เขาพึมพำ “ความแข็งแกร่งของวิญญาณเปรียบได้กับ Dao Source Master ระดับสูงสุด!”
การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปอย่างสง่างาม หยางไค่ผลักดันพลังงานทางจิตวิญญาณของเขาเอง และส่งชีพจรแห่งสัมผัสแห่งสวรรค์ออกไปเพื่อพบกับการโจมตีที่มองไม่เห็นซึ่งพุ่งตรงมาที่เขา
*หงส์…*
ด้วยเสียงโครมคราม ร่างของหยางไค่สั่นสะท้าน และเขาอดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปสองสามก้าวในขณะที่เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงในจิตใจของเขา
สัตว์ร้ายตัวนี้ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นแต่อย่างใดแม้ว่าร่างกายที่อ้วนท้วนของมันจะชักและสั่นอย่างรุนแรง หนวดของมันก็แกว่งไปมาขณะที่มันส่งเสียงร้องคร่ำครวญ
การปะทะกันระหว่าง Divine Senses ทั้งสองเป็นหนึ่งในการต่อสู้ที่อันตรายที่สุดและคาดเดาไม่ได้ สัตว์ร้ายตัวนี้อาศัยความชำนาญในการโจมตีวิญญาณเพื่อไม่ให้หยางไค่อยู่ในสายตาของเขา ดังนั้นหยางไค่จะไม่แสดงความอ่อนแอต่อหน้าศัตรู
เขามีดอกบัวอุ่นวิญญาณที่ไม่มีใครเทียบได้ ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวการปะทะกันของวิญญาณ!
ในการเผชิญหน้ากันนี้ ทั้งมนุษย์และสัตว์ร้ายต่างก็อยู่เหนือกว่า
แต่หยางไค่มีดอกบัวอุ่นวิญญาณเพื่อแก้ไขความเสียหายที่เกิดขึ้นกับสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขา ดังนั้นเขาจึงใช้เวลาเพียงครู่เดียวในการฟื้นตัว ในขณะที่สัตว์ประหลาดสามารถต่อสู้อย่างไม่หยุดยั้ง ดูเหมือนว่าจะได้รับความเสียหายอย่างมากในการเผชิญหน้าสั้น ๆ ตอนนี้
เมื่อหยางไค่เห็นเช่นนี้ เขาจะพลาดโอกาสนี้ไปได้อย่างไร? เรียกหมื่นดาบมาไว้ในมือของเขา จักรพรรดิกดดันแผ่รังสีขณะที่เขาพุ่งไปข้างหน้าและฟันออกไป
*ชิ ชิ ชิ ชิ ชิ…*
ดาบเปล่งประกายออกมาเมื่อแสงดาบนับพันฟาดลงมาราวกับพายุใส่สัตว์ประหลาด
เลือดกระเซ็นออกมาและทำให้น้ำบริสุทธิ์ของทะเลสาบเริ่มตายเป็นสีแดง
เมื่อรู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงจากการถูกตัด สัตว์ร้ายก็กรีดร้องอย่างน่าสมเพช และดวงตาทั้งร้อยของมันก็ฉายแววด้วยความกลัว ทันใดนั้น มันก็ฟาดด้วยหนวดทั้งแปดของมัน สกัดกั้นแสงดาบเอาไว้
โดยไม่คาดคิด หยางไค่ล้มเหลวในการฆ่ามันด้วยการโจมตีครั้งนี้!
เห็นได้ชัดว่า Monster Beast ที่แปลกประหลาดนี้มีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับผู้ฝึกฝน Dao Source Realm ระดับสองเท่านั้น แต่ความรู้สึกศักดิ์สิทธิ์ของมันเทียบได้กับ Dao Source Master ระดับสูงสุด เนื่องจากมันมีวิญญาณที่ทรงพลังเช่นนี้ ร่างกายของมันควรจะอ่อนแอกว่านี้มาก
อย่างไรก็ตาม ร่างกายที่อ้วนท้วนของสัตว์ประหลาดตัวนี้มีความยืดหยุ่นสูงมาก ดังนั้นเมื่อใบมีด Qi ของดาบหลายเล่มกระทบเข้ากับมัน พวกมันไม่สามารถเจาะเข้าไปได้ไกลนักและสร้างความเสียหายเพียงผิวเผินเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม หนวดทั้งแปดที่เต้นระบำของมันไม่โชคดีนัก และเมื่อเผชิญกับการโจมตีอย่างต่อเนื่องของใบมีด Qi ดาบ พวกมันถูกตัดออกเป็นชิ้น ๆ นับไม่ถ้วนอย่างรวดเร็ว
ในเวลานี้ สัตว์ประหลาดดูน่าเกลียดยิ่งกว่าเดิม โดยพื้นฐานแล้วกลายเป็นหยดเลือดที่เต็มไปด้วยดวงตามากมาย…
ราวกับว่าตระหนักถึงวิกฤตที่กำลังเผชิญอยู่ สัตว์ร้ายตัวนั้นไม่ได้พยายามที่จะต่อสู้กับหยางไค่อีกต่อไป แต่พยายามที่จะดำดิ่งลงไปในส่วนลึกของทะเลสาบเพื่อหลบหนี
“ฮึ่ม!” หยางไค่ตะคอกอย่างเย็นชาและกระโดดลงมาตามหลัง เสริมความมั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเอง
รอยเลือดถูกทิ้งไว้ในทะเลสาบใสสะอาด ดังนั้นหยางไค่จึงไม่มีปัญหาในการไล่ตามสัตว์ร้าย
น่าแปลกที่ทะเลสาบค่อนข้างลึก และยิ่งนกเขาลงลึกลงไปอีก 1 ตัว แสงก็ยิ่งน้อยลง อย่างไรก็ตาม ด้วยสายตาที่ทรงพลังของหยางไค่ เขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการมองเห็นเลย
หลังจากจุดธูปชั่วครู่หนึ่ง หยางไค่ก็เดินตามรอยเลือดไปยังก้นทะเลสาบ แต่เมื่อเขามองไปรอบ ๆ เขาก็อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้น
ตอนนี้สัตว์ประหลาดลอยอย่างเงียบ ๆ ถัดจากแท่นบูชาแปลก ๆ ที่ตั้งขึ้นที่ก้นทะเลสาบ และบนแท่นบูชานี้มีบางสิ่งที่น่าสนใจประดิษฐานอยู่
มันคือลูกปัด!
ลูกปัดนี้มีขนาดเท่าผลลำไยและเปล่งแสงสีเขียวอ่อนๆ
เมื่อหยางไค่เห็นลูกปัดนี้ เขาก็อดรู้สึกสงสัยไม่ได้
เนื่องจากลูกปัดนี้แยกไม่ออกจากลูกปัดที่เขาคว้ามาจากวิหาร Flowing Time ยกเว้นลูกปัดนี้เป็นสีเขียว
"มันอาจจะเป็น…"
ทันใดนั้น หยางไค่มีความคิดที่คลุมเครืออยู่ในใจ แต่เขาไม่สามารถยืนยันได้
ในขณะนี้ สัตว์ประหลาดลอยอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ อาบแสงสีเขียวของลูกปัด น่าแปลกที่ภายใต้อิทธิพลของแสงสีเขียวนี้ บาดแผลที่หยางไค่ได้รับจากมันกำลังรักษาอย่างรวดเร็ว และไม่นานก่อนที่สัตว์ร้ายจะหยุดการรั่วไหลของเลือดโดยสิ้นเชิง
แน่นอนว่าหนวดที่หายไปนั้นไม่งอกขึ้นมาใหม่ เพราะไม่ว่าพลังของสัตว์ประหลาดตัวนี้จะแข็งแกร่งเพียงใด การงอกใหม่ของแขนขาที่หายไปอย่างรวดเร็วนั้นเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน
“นี่ควรเป็นสมบัติล้ำค่าที่สุดในดินแดนฤดูหนาว” หยางไค่มองไปที่ลูกปัดสีเขียวและพึมพำกับตัวเอง
เกล็ดหิมะเล็กๆ นำเขามาที่นี่ และในทะเลสาบนี้ นอกจากสัตว์ประหลาดแล้ว มีเพียงลูกปัดเล็กๆ นี้วางอยู่บนแท่นบูชา และเห็นได้ชัดว่าสัตว์ประหลาดไม่ใช่สมบัติล้ำค่าที่สุดในอาณาจักรแห่งฤดูหนาว
ดังนั้น สิ่งเดียวที่เป็นไปได้คือลูกปัดสีเขียวนี้เป็นสมบัติที่หยางไค่ตามหา
การมาถึงของหยางไค่ดูเหมือนจะทำให้สัตว์ร้ายที่พยายามรักษาบาดแผลตื่นตระหนก
ไม่จำเป็นต้องหันศีรษะเพราะสายตากว่าร้อยดวงได้ค้นพบรูปลักษณ์ของหยางไค่แล้ว มันอ้าปากขนาดยักษ์และส่งเสียงขู่คำรามอย่างต่อเนื่อง แต่โชคไม่ดีที่มันสูญเสียหนวดไป จึงไม่สามารถโจมตีทางกายภาพที่มีประสิทธิภาพใดๆ ได้
มันทำได้เพียงรวมพลังวิญญาณของมันอีกครั้งและส่งคลื่นกระแทกไปยังหยางไค่จากดวงตานับร้อย!
“ขวนขวายตาย!” ผิวของ Yang Kai มืดลงในขณะที่เขาเรียก Demon Eye of Annihilation จากรูม่านตาสีทอง มีดอกบัวตูมปรากฏขึ้นและพุ่งออกไปที่เป้าหมายในพริบตา
วินาทีต่อมา สัตว์ร้ายตัวนั้นแข็งอยู่กับที่ ราวกับว่ามันเป็นอัมพาตกะทันหัน
ในสายตาของสัตว์ประหลาด สิ่งที่เห็นได้ตอนนี้คือดอกบัวที่กำลังบานซึ่งกำลังดูดพลังวิญญาณของมันออกไปอย่างรวดเร็ว...
แม้ว่าวิญญาณของมันจะทรงพลัง แต่ก็เคยได้รับบาดเจ็บจากการปะทะกับหยางไค่มาก่อน ดังนั้นเมื่อมันถูกโจมตีด้วยวิชาลับดอกบัวบาน ชะตากรรมของมันถูกผนึกไว้
ไม่นานหลังจากนั้น ด้วยเสียงโครมคราม ดวงตาของสัตว์ประหลาดทั้งร้อยก็เบิกโพลง ราวกับว่าแรงกดดันมหาศาลในตัวพวกมันปะทุขึ้นในทันใด
หยางไค่ควงดาบหมื่นลี้ในขณะที่ร่างของเขาสั่นไหวและหายไปจากจุดที่เขายืนอยู่
เมื่อเขาปรากฏตัวอีกครั้ง เขายืนอยู่ข้างหลังสัตว์ร้ายนั้นแล้ว
ตอนนี้รูขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในร่างกลมของสัตว์ร้าย เผยให้เห็นอวัยวะทั้งห้าและอวัยวะทั้งหกของมัน
หยางไค่สะบัดมือไปข้างหลังขณะที่เขาเคลื่อนหลักการอวกาศโดยรอบและตะโกนว่า “เนรเทศ!”
หลุมดำสนิทปรากฏขึ้นและกลืนเศษซากของสัตว์ประหลาดเข้าไปเหมือนปากยักษ์ เมื่อหลุมดำหายไปในชั่วครู่ต่อมา มีเพียงหยางไค่เท่านั้นที่ยังคงอยู่
เปิดฝ่ามือออก มีแกนอสูรสีแดงเข้มอยู่ในมือ!