ตอนที่ 2659 ส่งถ่านในฤดูหนาว
ผู้แปล: Silavin และ Danny
ตัวตรวจสอบการแปล: PewPewLazerGun
บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร: Leo of Zion Mountain และ Dhael Ligerkeys
ครึ่งวันต่อมา Space Array ก็ก่อตัวขึ้น
หยางไค่สั่งจี้เหยาว่า “ศิษย์น้องเหยา โปรดกลับไปที่หุบเขาหัวใจน้ำแข็งและบอกหนานเหมินต้าจุนให้มาที่นี่หลังจากซ่อมแซมแนวป้องกันนิกายแห่งหุบเขาหัวใจน้ำแข็ง”
เขาส่งสัญลักษณ์พิเศษให้จี้เหยาขณะที่เขาพูด
จี้เหยาสงสัย “โทเค็นนี้มีประโยชน์อย่างไร”
เมื่อมองแวบเดียว เธอสามารถเห็นได้ว่ามันเป็นโทเค็นที่ได้รับการขัดเกลาขึ้นใหม่โดยหยางไค่เอง และเธอยังสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่เหลืออยู่ของเขาในนั้น
หยางไค่ยิ้มเบา ๆ “สเปซอาร์เรย์ทุกอันที่ฉันจัดเรียงสามารถเปิดใช้งานได้โดยฉันหรือด้วยโทเค็นนี้เท่านั้น มิฉะนั้นจะไร้ประโยชน์”
นี่เป็นสาเหตุที่ Luan Feng ไม่สามารถเปิดใช้งาน Space Array ใน Phoenix Nest Palace ในวันนั้น เนื่องจากเธอไม่มี Transmission Token ของ Yang Kai เธอคิดผิดว่าอาร์เรย์มีข้อผิดพลาด และต้องการเห็นหยางไค่หลอกตัวเองเมื่อเขาพยายามใช้มัน แต่ผลลัพธ์ที่ได้ทำให้เธอผิดหวังในท้ายที่สุด
หลังจากได้ยินเรื่องนี้ จี้เหยาก็กระพริบตาสองสามครั้งก่อนที่เธอจะก้าวขึ้นไปยัง Space Array โดยไม่พูดอะไร
หยางไค่พูดต่อในขณะที่วางซอร์สคริสตัล “เรื่องนี้ไม่เร่งด่วน สามารถระงับได้จนกว่าเขาจะทำงานในหุบเขาหัวใจน้ำแข็งให้เสร็จก่อน”
“เอ็น!” จี้เหยาพยักหน้าเบาๆ จากนั้นร่างของเธอก็ถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีขาวและหายไป
หลังจากการจากไปของจี้เหยา หยางไค่มองไปทางซ้ายและขวาของเขา จากนั้นก็หายไปพร้อมกับการสั่นไหว
เนื่องจากเขามีความตั้งใจที่จะลงหลักปักฐานที่นี่ หยางไค่จำเป็นต้องตรวจสอบสำนักงานใหญ่ของ Seeking Passion Sect อย่างละเอียด แม้ว่าเขาจะตรวจสอบเกือบทุกซอกทุกมุมของสถานที่นี้ แต่เขาก็ไม่ได้ตรวจสอบอย่างระมัดระวังเพราะเขายุ่งอยู่กับการค้นหาคลังสมบัติที่ซ่อนอยู่
ตอนนี้เขายังว่างอยู่ หยางไค่ต้องการตรวจสอบสถานที่นี้ในฐานะเจ้านายคนใหม่อย่างแน่นอน
ทุกอย่างแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดจากการเปลี่ยนแปลงของความคิดของเขา
ถ้าเขาคิดอยู่แล้วว่าฐานนี้ดีในระหว่างการสืบสวนครั้งก่อน ตอนนี้มีเพียงคำเดียวที่สามารถแสดงความรู้สึกของเขาได้ นั่นคือ 'ความพึงพอใจ'
World Energy อุดมไปด้วย Seeking Passion Sect ทิวทัศน์สวยงามและมีสวรรค์แห่งการบ่มเพาะมากมายบน Spirit Peaks ที่เก่าแก่หลายแห่ง
ฐานที่กว้างใหญ่นั้นเพียงพอที่จะรองรับสาวกหนึ่งแสนคนหรือมากกว่านั้นได้อย่างสบาย หยางไค่ไม่ได้มีเพื่อนและครอบครัวมากขนาดนั้นกลับมาที่ Shadowed Star ดังนั้นสถานที่แห่งนี้ก็เพียงพอที่จะรองรับพวกเขาทั้งหมดได้อย่างแน่นอน
หลังจากเดินเตร็ดเตร่อยู่หลายวัน ในที่สุดหยางไค่ก็เสร็จสิ้นการสำรวจพื้นที่ทั้งหมดอย่างละเอียดโดยไม่ละทิ้งมุมใด ๆ และมีแผนบางอย่างในใจของเขาอย่างคลุมเครือ
จากนั้นเขาก็กลับไปที่ประตูหลักของนิกายแสวงหากิเลส
ก่อนหน้านี้ มีแผ่นป้ายที่สลักคำว่า 'Seeking Passion Sect' ที่นี่ ป้ายที่ตกทอดมานับหมื่นปี แต่ถูกหยางไค่ทุบเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเมื่อหลายวันก่อน
หยางไค่มีแผนจะกลับมาที่นี่โดยธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขาสแกนสถานที่ด้วยสัมผัสแห่งสวรรค์ เขาพบว่ามีออร่าใหม่มากมายที่ยังคงวนเวียนอยู่
ความแข็งแกร่งของคนเหล่านี้ไม่เท่ากัน บางคนซ่อนตัวอยู่ในความมืด ในขณะที่บางคนยืนอย่างสง่างามในที่โล่งแจ้ง ทุกคนจ้องมองไปที่ Seeking Passion Sect และกระซิบกันเป็นครั้งคราว มีคนจำนวนมาก ประมาณสองสามพันคน และมามากขึ้นตลอดเวลา
หลังจากสงครามระหว่าง Seeking Passion Sect และ Ice Heart Valley แล้ว Seeking Passion Sect ก็ถูกทำลายล้างอย่างสมบูรณ์ และผู้ที่เข้าข้างพวกเขาก็ได้รับผลกระทบอย่างหนักเช่นกัน ข่าวนี้สั่นสะเทือนโลกและใช้เวลาไม่นานก็แพร่กระจายไปทั่วดินแดนทางเหนือ
คนเหล่านี้ปรากฏตัวนอกประตู Seeking Passion Sect เพราะพวกเขาได้ยินข่าวและต้องการดูว่าพวกเขาสามารถรับโชคลาภจากสถานที่นี้ได้หรือไม่
ในยุครุ่งเรืองของ Seeking Passion Sect ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้สถานที่แห่งนี้และทำได้เพียงจ้องมองจากระยะไกล อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เวลาต่างกันออกไป นิกาย Seeking Passion Sect ถึงวาระที่จะล่มสลาย และความมั่งคั่งที่พวกเขาสะสมมาเป็นเวลานับหมื่นปีในประวัติศาสตร์ก็กลายเป็นเพียงงานเลี้ยงใหญ่ที่ดึงดูดใจ
มนุษย์ตายเพื่อความมั่งคั่ง เช่นเดียวกับนกที่ตายเพื่อเป็นอาหาร นี่คือความจริงตั้งแต่สมัยโบราณ หลายคนไม่สามารถนั่งเฉยๆ เมื่อนึกถึงขุมสมบัติขนาดใหญ่ที่ซ่อนอยู่ใน Seeking Passion Sect และต้องมาที่นี่เพื่อเสี่ยงโชค
พวกเขาสามารถเพลิดเพลินกับชีวิตเพียงส่วนเล็ก ๆ ของโชคชะตาของยักษ์ใหญ่อย่าง Seeking Passion Sect
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครกล้าเข้าไปหรือตรวจสอบภายในของ Seeking Passion Sect อย่างเปิดเผย ดังนั้นสถานการณ์ภายในจึงยังไม่ทราบสำหรับพวกเขาทั้งหมด
คนกลุ่มนี้มารวมตัวกันที่นี่ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาจากนิกายต่าง ๆ ครอบครัวและกองกำลังที่ยิ่งใหญ่อื่น ๆ
หลังจากลังเลอยู่หลายวัน ในที่สุดพวกเขาก็เลือกผู้นำสองสามคนเพื่อวางแผนเรื่องนี้ร่วมกัน แต่ก่อนที่พวกเขาจะได้พูดคุยกัน พวกเขาเห็นหยางไค่เดินออกจาก Seeking Passion Sect อย่างสบายๆ
ทุกคนเงียบลงทันทีและจ้องมองที่หยางไค่
วินาทีต่อมา ฝูงชนก็เกิดความโกลาหลขึ้น
“มีคนออกมาจากข้างใน เขาเป็นอาจารย์จาก Seeking Passion Sect หรือไม่”
ชื่อของ Seeking Passion Sect ดังก้องเหมือนฟ้าร้องใน Northern Territory ดังนั้นเมื่อจู่ๆ มีคนออกมาจากที่นั่น ฝูงชนจึงสันนิษฐานทันทีว่าเขาเป็นสมาชิกของ Seeking Passion Sect ดังนั้นพวกเขาจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัว กลัวว่าพวกเขาจะโกรธเขาและ นำไปสู่การทำลายล้างของพวกเขา
“ไร้สาระ! ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งหมดรวมถึง Sect Master of Seeking Passion Sect เสียชีวิตแล้ว! แม้ว่าจะมีคนหลบหนี แต่ทำไมเขาถึงกลับมาที่นิกาย? นั่นจะต่างจากการติดพันกับความตายอย่างไร”
"ถูกตัอง! คุณไม่เห็นหรือว่าป้ายอายุหมื่นปีของ Seeking Passion Sect ได้ถูกทำลายไปแล้ว? ไม่มีใครใน Seeking Passion Sect จะกล้าอยู่ที่นี่”
“ในความคิดของฉัน ชายผู้นี้ต้องมาที่นี่เพื่อโชคลาภของพวกเขา และเขามาที่นี่ก่อนเราหนึ่งก้าว… เขาต้องเก็บเกี่ยวอะไรบางอย่าง!”
“ให้ตายสิ เขาเป็นใครกันแน่? เขากล้าบุกเข้าไปในฐานของ Seeking Passion Sect ได้อย่างไร? ให้ตายเถอะ!”
ด้วยคำพูดเหล่านี้ พวกเขาหลายคนถูกยั่วยุและเริ่มจ้องมองที่หยางไค่ด้วยความอิจฉาและความเกลียดชัง ราวกับว่านิกายแสวงหากิเลสเป็นดินแดนของพวกเขาเอง และหยางไค่ก็ดูถูกพวกเขาด้วยการบุกเข้าไปในนั้น
คนเหล่านี้ตั้งค่ายอยู่ที่นี่หลายวัน แต่พวกเขาไม่กล้าเข้าไป อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่ามีคนอื่นริเริ่มก่อนที่พวกเขาจะมาถึง
ในกรณีนี้พวกเขามาทำอะไรที่นี่?
ในขณะนี้ ผู้ฝึกฝนทั้งหมด ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ในที่สว่างหรือที่ซ่อนอยู่ในความมืด ก็ปรากฏตัวขึ้นทีละคน บางคนถึงกับแสดงพลังออกมาโดยปล่อยออร่าไปที่หยางไค่
ท้ายที่สุดแล้ว หยางไค่อยู่คนเดียว และเขายังดูเด็ก ซึ่งทำให้คนอื่นดูถูกเขา มีพวกเขาจำนวนมากพร้อมใจกันเตรียมพร้อมที่จะปล้นสถานที่นี้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กลัวเด็กหนุ่มที่โชคดีแม้แต่คนเดียว
ทันใดนั้น มีคนมากกว่าสิบคนบินไปหาหยางไค่และยืนอยู่ข้างหน้าเขาสามร้อยเมตร ชายวัยกลางคนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าของพวกเขามองลงมาที่หยางไค่และถามว่า “ไอ้หนุ่ม คุณเพิ่งออกมาจาก Seeking Passion Sect เหรอ?”
หยางไค่เหลือบมองเขาและเย้ยหยันเพราะเขารู้ว่าพวกเขากำลังทำอะไร
ก่อนหน้านี้เขารู้สึกประหลาดใจที่เห็นผู้คนจำนวนมากรวมตัวกันอยู่ข้างนอก แต่หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ตระหนักถึงความตั้งใจของพวกเขาอย่างรวดเร็ว
ปฏิเสธไม่ได้ว่าพวกเขาตัดสินใจถูกที่มาที่นี่อย่างรวดเร็ว เนื่องจาก Seeking Passion ถูกทำลายไปแล้ว จึงไม่ต้องสงสัยเลยว่ามีสิ่งดี ๆ มากมายเหลืออยู่ในสำนักงานใหญ่ของพวกเขา การเอาเปรียบใครซักคนตอนที่เขาตกต่ำนั้นแทบจะเป็นเรื่องธรรมชาติของคนอื่น
น่าเสียดายที่หยางไค่เป็นผู้ที่ทำลาย Seeking Passion Sect และเขาจะไม่มอบผลกำไรใด ๆ ที่เขาได้รับให้กับผู้อื่นอย่างแน่นอน
เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของชายวัยกลางคน หยางไค่ไม่รู้สึกอยากตอบด้วยซ้ำ และเริ่มคุ้ยหาแหวนมิติของเขาแทน
ใบหน้าของชายวัยกลางคนมืดลงเมื่อมองไปที่ใบหน้าที่เย่อหยิ่งและเย่อหยิ่งของเด็กชายคนนี้
ท้ายที่สุด เขาก็เป็น Sect Master เอง และแม้ว่า Sect ของเขาจะเทียบไม่ได้กับยักษ์ใหญ่อย่าง Seeking Passion Sect แต่ก็ยังถือว่าเป็นกองกำลังที่ยิ่งใหญ่ใน Northern Territory ดังนั้นจึงเป็นเรื่องน่าขายหน้าเมื่อมีคนเมินเฉยต่อคำถามของเขาต่อหน้าเขา
เมื่อตระหนักถึงความโกรธของ Sect Master ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ เขาจ้องไปที่หยางไค่ทันทีและตำหนิว่า “ไอ้สารเลว เจ้าหูหนวกหรือ? Sect Master ของเรากำลังถามคำถามคุณ!”
หยางไค่เหลือบมองชายหนุ่มและตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “นายน้อยคนนี้ไม่ได้หูหนวก แค่นายน้อยคนนี้ขี้เกียจเกินกว่าจะตอบคำถามโง่ๆ แบบนี้”
เห็นได้ชัดว่าเขามาจาก Seeking Passion Sect ดังนั้นเขาจึงไม่รู้จริงๆ ว่าชายวัยกลางคนกำลังคิดอะไรอยู่จึงถามคำถามเช่นนี้
ชายหนุ่มดูหัวเสียและกำลังจะต่อว่าต่อขาน เมื่อชายวัยกลางคนโบกมือไล่เขา ชายวัยกลางคนกวาดสายตามองไปยังหยางไค่ ยิ้มเบา ๆ และกล่าวว่า “ราชาผู้นี้คือจ้าวตำหนักแห่งตำหนักหยวนทะยาน หลี่ชิงหยวน กษัตริย์องค์นี้ควรจะตรัสกับน้องชายคนเล็กนี้อย่างไร?”
จู่ๆ เขาก็เปลี่ยนไปจากท่าทีที่เย่อหยิ่งของเขาก่อนหน้านี้ ซึ่งทำให้ชายหนุ่มข้างๆ เขาขมวดคิ้วเพราะเขาไม่เข้าใจพฤติกรรมของ Sect Master ของเขา
หยางไค่โบกมือ “เราเป็นแค่คนแปลกหน้าสองคนที่พบกันโดยบังเอิญ ไม่จำเป็นต้องเรียนรู้ชื่อกันและกัน”
Li Qing Yuan หน้าบึ้ง ดูอารมณ์เสียจริงๆ เขาเป็นปรมาจารย์แห่งอาณาจักรจักรพรรดิลำดับสองและยังเป็นปรมาจารย์แห่งตำหนักหยวนทะยาน เขาได้ลดสถานะของเขาลงแล้วและริเริ่มที่จะพูดอย่างสุภาพกับรุ่นน้อง แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือท่าทีที่เมินเฉย ทำให้เขาอารมณ์เสียอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม เขายังคงมีความยับยั้งชั่งใจอยู่บ้าง แม้ว่าในใจของเขาจะไม่พอใจ แต่หลี่ชิงหยวนยังคงสงบภายนอกและพูดต่อว่า “น้องเล็ก มันเป็นแบบนี้ กษัตริย์องค์นี้และเหล่าวีรบุรุษแห่งดินแดนทางเหนือมาที่นี่และเห็นว่าประตูของ Seeking Passion Sect ถูกพังทลาย เราทุกคนรู้สึกเสียใจกับเรื่องนี้และอยากจะเข้าไปข้างในเพื่อสอบถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เรากลัวที่จะผลีผลามและทำให้เกิดความเข้าใจผิด ตอนนี้น้องชายคนเล็กออกมาจากข้างในแล้ว เขาต้องรู้ว่าสถานการณ์ของ Seeking Passion Sect เป็นอย่างไร คุณช่วยอธิบายเราเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ไหม”
ดวงตาของทุกคนเป็นประกายขณะที่พวกเขาพยักหน้าเห็นด้วย กดดันหยางไค่ให้อธิบายอย่างชัดเจนเกี่ยวกับสถานการณ์ภายใน Seeking Passion Sect
หยางไค่หัวเราะเยาะ “พวกเจ้ากล้าดียังไงให้กลุ่มคนเรียกตัวเองว่าวีรบุรุษแห่งดินแดนทางเหนือ”
เขากวาดตามองฝูงชนอย่างไม่ตั้งใจก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ “จักรพรรดิลำดับที่หนึ่งและลำดับที่สองสิบสองโหล ฉันเดาว่าพวกเขาจะได้รับการพิจารณาอย่างไม่เต็มใจนัก”
การโอ้อวดอย่างไร้ยางอายของเขาทำให้ปรมาจารย์อาณาจักรจักรพรรดิรอบ ๆ หลี่ชิงหยวนตื่นขึ้นทันที พวกเขาเป็นจักรพรรดิ ไม่ใช่แมวและสุนัขจรจัด พวกเขาแต่ละคนมีชื่อเสียงสูงในดินแดนทางเหนือ แต่ในสายตาของหยางไค่ พวกเขาดูเหมือนจะเป็นเพียงของเหลือ
[เจ้าเด็กนี่กำลังดูถูกพวกเราทุกคน!]
หยางไค่ถอนรอยยิ้มออกและกวาดสายตามองผู้คนที่อยู่ข้างหน้าเขา “พวกเจ้ามาที่นี่เพื่อต่อรองราคาหรือไม่? ฉันพนันได้เลยว่าคุณต้องการเข้ามาเพื่อปล้นสถานที่นี้ แต่ไม่แน่ใจว่ามีปรมาจารย์จาก Seeking Passion Sect หลงเหลืออยู่หรือไม่ ดังนั้นคุณจึงไม่กล้าเข้าไปข้างในใช่ไหม”
Li Qing Yuan และคนอื่น ๆ อดไม่ได้ที่จะหน้าแดง
แม้ว่านี่จะเป็นความจริง แต่ก็ยังน่าละอายที่จะถูกเปิดเผยต่อหน้า
Li Qing Yuan กระแอมและอธิบายว่า “น้องเล็ก เรื่องนี้ไม่เป็นความจริง เราทุกคนมาจากนิกาย ครอบครัว และกองกำลังที่ยิ่งใหญ่ที่มีความเชื่อมโยงกับนิกาย Seeking Passion เราได้ยินมาว่า Seeking Passion Sect ประสบภัยพิบัติครั้งใหญ่ ดังนั้นเราจึงมาที่นี่เพื่อสอบถามเป็นหลักว่าพวกเขาต้องการความช่วยเหลือจากเราหรือไม่ ทำไมเราถึงพยายามทำตัวเหมือนโจรทั่วไป? น้องเล็กต้องไม่ดูถูกพวกเรา”
"ใช่ ๆ!"
"ถูกตัอง. เราทุกคนมาที่นี่เพื่อส่งถ่านในฤดูหนาวที่หิมะตก เจ้าหนู เจ้าอย่าตัดสินผู้อื่นเหมือนกับเจ้าเอง เพราะคิดว่าทุกคนไร้ยางอายและไร้ศีลธรรม!”