ผู้แปล: ศิลาวินและจอน
ตัวตรวจสอบการแปล: PewPewLazerGun
บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร: Leo of Zion Mountain และ Dhael Ligerkeys
ผู้จัดการสามคนของ Fierce Gale Pirates ต่างก็มีทักษะเฉพาะตัวที่แตกต่างกันไป หัวหน้าผู้จัดการ Sheng Yao ไม่จำเป็นต้องแนะนำ ในฐานะใครบางคนในอาณาจักรกษัตริย์ต้นกำเนิดลำดับที่สอง เขาสามารถได้รับการจัดอันดับให้เป็นหนึ่งในปรมาจารย์ที่ทรงพลังที่สุดใน Star Field ทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย
ผู้จัดการคนที่สอง Ma Chao Qun เป็นคนผิวขาวและดูไร้เดียงสา แต่ไขมันบนร่างกายของเขาไม่ได้เป็นเพียงผลจากพฤติกรรมการกินมากเกินไปของเขา มันเป็นการ์ดช่วยชีวิตของเขาด้วย ด้วยความสามารถในการป้องกันที่เหลือเชื่อ เนื้อส่วนเกินของเขาจึงเป็นเกราะป้องกันที่แข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อ ด้วยความช่วยเหลือจากไขมันของเขา เขาสามารถยืนหยัดต่อสู้กับปรมาจารย์ที่อยู่ในระดับรองที่สูงกว่าเขาได้ชั่วคราว
อย่างไรก็ตาม เขาสามารถปัดป้องการเคลื่อนไหวได้เพียงไม่กี่ครั้ง เนื่องจากไขมันของเขาไม่สามารถสร้างความแตกต่างในการฝึกฝนได้ทั้งหมด
สำหรับผู้จัดการคนที่สาม Ge Ming เขาเป็นคนเตี้ยแต่แข็งแรงซึ่งมีความสามารถพิเศษในการลอบสังหาร เขาเป็นคนเข้าใจยาก เนื่องจากไม่มีใครสามารถทราบตำแหน่งที่แน่นอนของเขาได้
ศัตรูที่ซุ่มซ่อนอยู่ในความมืดเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด ว่ากันว่าการหลบหอกท่ามกลางแสงนั้นเป็นเรื่องง่าย แต่การหลบลูกศรในความมืดนั้นยาก คนที่แอบโจมตี Lu Huai Shuang คือ Ge Ming ผู้จัดการคนที่สามของ Fierce Gale Pirates อย่างไม่ต้องสงสัย
การคาดเดาของ Lu Huai Shuang ก่อนหน้านี้นั้นถูกต้อง ที่ว่ากลุ่มโจรสลัดพายุคลั่งจะออกไปทุกเมื่อที่พวกเขาเคลื่อนไหว Ma Chao Qun โกหกเมื่อเขากล่าวว่าพี่ใหญ่และพี่ชายคนที่สามของเขากำลังทำเรื่องอื่นอยู่
ด้วยเทคนิคการซ่อนเร้นที่ยอดเยี่ยมของเขา Ge Ming สามารถเข้าใกล้ Lu Huai Shuang โดยไม่มีใครสังเกตเห็น และเมื่อเธอโฟกัสไปที่ Ma Chao Qun และ He Wu Zui เขาก็โจมตี
นอกจากนี้เขายังเป็นอาณาจักรกษัตริย์ต้นกำเนิดลำดับที่หนึ่ง และได้รับข้อได้เปรียบอย่างมากจากการลอบโจมตี ดังนั้นเขาจึงมั่นใจว่าการโจมตีของเขาจะทำให้ Lu Huai Shuang บาดเจ็บสาหัส หากไม่ฆ่าเธอ เธอเป็นผู้นำของตระกูลหลู และตราบใดที่พวกเขาสามารถฆ่าหรือทำให้ผู้หญิงคนนี้เคลื่อนไหวไม่ได้ คนอื่นๆ จากตระกูลหลูก็จะจัดการได้ง่าย
ทุกอย่างเป็นไปตามแผน แต่อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นทำให้ Ge Ming หวาดกลัวในทันที
ในชั่วพริบตา ชายหนุ่มในชุดขาดรุ่งริ่งยืนอยู่ตรงหน้าหลู่ห้วยซวง ขณะที่เขาจ้องมองที่เกอหมิงอย่างใจเย็น แม้ว่าจะไม่มีอารมณ์ใดอยู่เบื้องหลังการจ้องมองของชายหนุ่ม แต่ Ge Ming รู้สึกต่ำต้อยต่อหน้าเขาโดยไม่รู้ตัว ราวกับว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นภูเขาสูงตระหง่านที่ทอดยาวขึ้นสู่สวรรค์ เขาเอียงศีรษะไปด้านหลัง แต่ก็ยังมองไม่เห็นยอดเขา แม้แต่เมฆที่เคลื่อนขึ้นเขาก็ยังดูพร่ามัว
[ชายคนนี้คือใคร!?] เขาสังเกตเห็น 'ศพ' นี้เมื่อเขาเข้าใกล้ Lu Huai Shuang อย่างลับๆ แต่ในขณะที่เขานอนอยู่ที่เท้าของเธอโดยไม่แสดงสัญญาณของพลัง Ge Ming คิดว่าเขาตายแล้วและไม่ได้รบกวน กับเขา. อย่างไรก็ตาม คนตายคนหนึ่งลุกขึ้นยืนได้อย่างไรในทันใด? ยิ่งกว่านั้น พลังชีวิตของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมากในพริบตานั้นได้อย่างไร!?
ความตื่นตระหนกของ Ge Ming เป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น เนื่องจากเขาสามารถไปถึงอาณาจักรราชาต้นกำเนิดได้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าความแข็งแกร่งทางจิตใจของเขานั้นโดดเด่น ดังนั้นหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งระหว่างการถอยกลับและการรุกคืบ เขาจึงสร้างความแข็งแกร่งให้กับตัวเอง เมื่อประกายเย็นวาบผ่านกริชเรียวของเขา เขาก็พุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่มากกว่าเดิม
[ฉันไม่สนใจว่าคุณจะเป็นใคร แต่ด้วยระยะทางที่สั้นระหว่างเรา ฉันยังสามารถแทงคุณก่อนได้แม้ว่าคุณจะเป็นราชาต้นกำเนิดลำดับที่สามก็ตาม!]
"กลับมา!" ในที่สุดหลู่ห้วยซวงก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกของเธอในขณะนั้น Ge Ming กำลังก้าวไปข้างหน้าแทนที่จะถอยกลับด้วยสายตาที่ดุร้าย แต่ชายหนุ่มคนนี้ไม่ตอบสนองเลย ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะเรียกเขาขณะที่เธอเอื้อมมือไปจับไหล่ของเขาเพื่อพยายาม ดึงเขากลับมา
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้เธอตกใจก็คือชายหนุ่มคนนี้ยังคงไม่แสดงปฏิกิริยาใดๆ ราวกับว่ารากงอกออกมาจากเท้าของเขา ไม่เพียงแต่เธอไม่สามารถดึงเขากลับมาได้ แต่เธอยังถูกบังคับให้เซไปข้างหน้าและเกือบจะชนเข้ากับหลังของเขาจากการถอยกลับ
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดังกราว การแสดงออกที่ดุร้ายบนใบหน้าของ Ge Ming แข็งตัว จากนั้นมันถูกแทนที่ด้วยความกลัวสุดขีด เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่ม ดวงตาของเขาดูเหมือนจะสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
ก่อนที่เขาจะลงมือ เขาได้จินตนาการถึงผลลัพธ์ที่เป็นไปได้หลายอย่างในใจของเขา ความเป็นไปได้มากที่สุดคือการที่เขาฆ่าเด็กบ้าบิ่นคนนี้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว บางทีการโจมตีของเขาอาจทำให้เขาบาดเจ็บ หรือโอกาสน้อยกว่าที่ชายหนุ่มคนนี้จะปัดป้องแรงผลักของเขา...
อย่างไรก็ตาม Ge Ming ไม่เคยคาดคิดว่าสิ่งที่เห็นต่อหน้าต่อตาของเขาจะเป็นผลลัพธ์แทน ชายหนุ่มคนนี้ยังคงไม่ขยับเขยื้อนและปล่อยให้เขาแทงกริชเข้าที่หน้าอกของเขา อย่างไรก็ตาม อาวุธของเขาไม่สามารถเจาะเข้าไปในร่างกายของชายหนุ่มได้ และดูเหมือนจะไม่มีบาดแผลใดๆ บนผิวหนังของชายหนุ่ม ในทางกลับกัน แสงบนกริชเรียวของเขากลับจางลงอย่างมาก และเขาเกือบจะทิ้งอาวุธของเขาเนื่องจากความเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่มาจากมือของเขา
กริชเรียวเป็นสิ่งประดิษฐ์ระดับราชาต้นกำเนิดซึ่งมีความคมมากและสามารถเจาะเกราะโลหะชั้นดีได้อย่างง่ายดาย นับประสาอะไรกับร่างกายของมนุษย์
Ge Ming ไม่รู้สึกถึงความผันผวนของพลังงานจากชายหนุ่ม กล่าวอีกนัยหนึ่ง ชายหนุ่มหน้าตาประหลาดคนนี้สามารถต้านทานการโจมตีของเขาได้โดยไม่มีอะไรมากไปกว่าร่างกายของเขาที่ไม่ได้รับอันตรายใดๆ เลย
[เขาเป็นมนุษย์จริงๆเหรอ?]
Ge Ming เป็นนักฆ่าที่เก่งกาจในการจบชีวิตคนด้วยการโจมตีอย่างเด็ดขาดเพียงครั้งเดียว แต่เขาก็ไวต่ออันตรายมากเช่นกัน ดังนั้น เมื่อเขารู้ว่าการโจมตีของเขาไม่สามารถทำร้ายชายหนุ่มได้ เขาจึงตัดสินใจวิ่งหนีทันที ร่างผอมของเขาพร่ามัวราวกับว่าเขาจะหายไปในอากาศในไม่ช้า
เขาต้องหนี เพราะการปรากฏตัวของชายหนุ่มท้าทายความเข้าใจโลกของเขา เสียงในใจร้องลั่นว่าต้องหนีเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นตาย!
ทันใดนั้น ชายหนุ่มยกมือขึ้นอย่างช้าๆ และแข็งทื่อ จากนั้นเขาก็คว้าอากาศไว้โดยไม่ไยดี ซึ่งเกอหมิงซึ่งกำลังจะหายตัวไปจากสายตา ดูเหมือนจะมีคอของเขากำแน่น ร่างครึ่งโปร่งแสงของเขาแข็งตัวใน ทันที.
ด้วยเหตุผลที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้ เทคนิคการซ่อนเร้นของเขาถูกกระจายออกไป และในตอนนั้นเอง เขารู้สึกว่าวิญญาณของเขาออกจากร่างของเขา การจับที่ดูเหมือนสบายๆ รอบคอของเขาดูเหมือนจะสามารถหักเขาขาดครึ่งได้ตามต้องการ และไม่ว่าเขาจะพยายามดิ้นแค่ไหน ความพยายามทั้งหมดของเขาก็ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง
ชายหนุ่มยกแขนขึ้นเบา ๆ และยก Ge Ming ขึ้นจากเท้า ซึ่งเป็นภาพที่ทำให้ทุกคนหวาดกลัว Ge Ming เป็นราชาต้นกำเนิด แต่ตอนนี้เขาถูกชายหนุ่มที่ไม่รู้จักจับตัวไปอย่างง่ายดายและยกขึ้นเหมือนไก่ที่ไร้พลัง
“พี่สาม!” รอยยิ้มบนใบหน้าของ Ma Chao Qun หายไปนานในขณะที่ใบหน้าอ้วนท้วนของเขาดูเคร่งขรึมมาก
การแสดงออกของ He Wu Zui ยังดูน่ากลัวในขณะที่เขาเรียกสิ่งประดิษฐ์ของเขาอย่างเงียบ ๆ สายตาของเขาพุ่งไปรอบ ๆ ราวกับว่าเขากำลังมองหาเส้นทางหลบหนี
ต่อหน้าต่อตาทุกคน ชายหนุ่มปรับขนาดของเกอหมิงครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะขมวดคิ้ว ขมวดคิ้วขณะที่เขาพึมพำว่า “อ่อนแอจัง…”
เขาไม่เคยต่อสู้กับใครบางคนในอาณาจักรต้นกำเนิดกษัตริย์มานานแล้ว ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา คู่ต่อสู้ที่เขาพบล้วนเป็นปรมาจารย์ที่มีการฝึกฝนที่ทรงพลังมากกว่าตัวเขาเอง ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่คุ้นเคยกับการจัดการกับใครบางคนที่อ่อนแอกว่าตัวเขาอีกต่อไป และในตอนนั้นเอง เขาก็หวนนึกถึงการต่อสู้ครั้งก่อนของเขาด้วย ความรู้สึกที่ขัดแย้งกัน
[ฉันเป็นหนึ่งในผู้ฝึกฝนที่อ่อนแอในอดีตเช่นกัน…]
“ขอทราบชื่ออันทรงเกียรติของ ฯพณฯ ได้หรือไม่” Ma Chao Qun ถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมในขณะที่เขาพยายามนึกถึงใบหน้าและรูปร่างของ Overlords of the Star Field ที่แท้จริง แต่ไม่มีใครเลยที่คล้ายกับชายหนุ่มต่อหน้าต่อตาเขา เขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับชายหนุ่มเช่นเขาที่มีพลังพิเศษเช่นนี้
“ขยะอย่างคุณไม่มีสิทธิ์รู้จักชื่อของฉัน” ชายหนุ่มตะคอก
ลักษณะการพูดของเขาดูหยิ่งยโสมาก แต่ไม่มีใครพบว่ามันน่าอึดอัดใจ เพราะเขามีอำนาจพอๆ กับพฤติกรรมที่เอาแต่ใจของเขา ถ้าคนอื่นพูดในทางที่เขาทำ คนๆ นั้นจะถูกหัวเราะเยาะ
Ma Chao Qun ไม่กล้าแม้แต่จะระเบิดลูกข่างของเขาขณะที่เขากลืนน้ำลายและกำหมัดแน่น “โปรดยกโทษให้เราที่ทำให้ขุ่นเคือง ฯพณฯ และแสดงความเมตตาต่อพี่ชายคนที่สามของฉัน ถ้าเจ้านึกในใจว่าจะปล่อยเขา เราจะลาเดี๋ยวนี้และจะไม่แสดงตัวต่อหน้าเจ้าอีก”
แม้ว่าเขาจะดูอ่อนน้อมถ่อมตนและสุภาพ แต่เขาก็สาปแช่งเหอหวู่ซุยอย่างโหดเหี้ยมในใจ [พี่สี่โง่มาก! เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตระกูลหลูได้รับการสนับสนุนจากปรมาจารย์เช่นนี้! เรามาที่นี่เพื่อจะขายหน้า! ตอนนี้เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชายหนุ่มคนนี้จะปล่อยเราออกไปหรือไม่ หากเราหนีรอดไปได้ในวันนี้ เราจะแยกทางกับพี่สี่อย่างแน่นอน! ถ้าเราอยู่กับเขาต่อไป เราจะต้องเสียชีวิตไม่ช้าก็เร็ว!]
“คุณคิดว่าคุณสามารถไปมาได้ตามที่คุณต้องการหรือไม่? คิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆ เหรอ?” ชายหนุ่มยิ้มเยาะ
แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะอยู่ในสถานะพิเศษ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อได้ยินการสนทนาของพวกเขา เขาก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนเหล่านี้ และแม้ว่าเขาจะไม่คิดว่าตัวเองเป็นคนชอบธรรม แต่เขาก็ไม่รังเกียจที่จะให้ความช่วยเหลือเมื่อมีคนเดือดร้อน
Ma Chao Qun คร่ำครวญอยู่ในใจ แต่เขาก็ทำได้เพียงพูดด้วยความเคารพ “เรารับทราบว่าการลงโทษนั้นสมควรได้รับ ดังนั้นโปรดแจ้งให้เราทราบว่า ฯพณฯ ต้องการอะไรจากเรา”
เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการฝึกฝนของชายหนุ่มคนนี้ทรงพลังเพียงใด ดังนั้นเขาจึงไม่มั่นใจว่าจะต่อต้านเขา มิฉะนั้น เขาคงไม่ปรากฏตัวอ่อนโยนขนาดนี้ เพราะเขาเป็นคนที่มีอำนาจและสถานะ
ชายหนุ่มขมวดคิ้วขณะที่เขาดูถูกคนอ้วนที่พร้อมจะยอมจำนน เจตนาฆ่าของเขาลดลงอย่างมาก
*หง หลง หลง…*
ทันใดนั้น เสียงกัมปนาทก็ดังขึ้นทั่วท้องฟ้า และในเวลาเดียวกัน รัศมีของโลกทั้งใบก็ดูเหมือนจะกลายเป็นอันตราย ในเวลาเดียวกัน สูงขึ้นไปบนท้องฟ้า สายฟ้าเริ่มประทุ
สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้า เพียงเพื่อที่จะเห็นก้อนเมฆหมุนวนเป็นสีดำ ดูเหมือนจะมีมังกรสายฟ้าว่ายผ่านกระแสน้ำวนสีดำนี้ ซึ่งปล่อยพลังทำลายล้างสวรรค์และโลกให้แตกเป็นเสี่ยงๆ
“เป็นอะไรของนาย!? ฉันซ่อนตัวดีอยู่แล้ว!” ชายหนุ่มแหงนหน้ามองท้องฟ้าและก่นด่าเสียงดัง
Lu Huai Shuang ขมวดคิ้วและจ้องมองที่ร่างของชายหนุ่มด้วยท่าทางแปลก ๆ โดยสงสัยว่าเขากำลังสาปแช่งสวรรค์หรือไม่
ทันใดนั้นเธอรู้สึกเห็นอกเห็นใจชายหนุ่มคนนี้ การบ่มเพาะพลังของเขาดูมีพลังอย่างมาก และการกระทำของเขาในตอนนี้แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นตัวละครที่กล้าหาญและเป็นวีรบุรุษ เมื่อมองดูใกล้ ๆ เธอก็รู้ว่าเขาก็หน้าตาดีเช่นกัน โชคไม่ดีที่ดูเหมือนว่าเขากำลังทุกข์ทรมานจากอาการป่วยทางจิตบางอย่าง ถ้าไม่ใช่ ทำไมเขาถึงสาปแช่งสวรรค์?
[บางทีแม้แต่สวรรค์ก็ยังอิจฉาคนที่มีความสามารถเช่นนี้?] จู่ๆ หลู่ห้วยซวงก็มีความคิดนี้ขึ้นในใจ
ในขณะที่เธอยังจมอยู่กับการครุ่นคิด จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงดังสนั่น ซึ่งทำให้แก้วหูของพวกเขาสั่นไปหมด ราวกับว่ามันกำลังตอบสนองต่อคำสาปของชายหนุ่ม ลำแสงสายฟ้าขนาดใหญ่พุ่งออกจากกระแสน้ำวนไปยังชายหนุ่ม ลำแสงที่ดูเหมือนจะฉีกโลกไม่ว่าจะเดินทางไปที่ใด
ทุกคนที่เห็นสิ่งนี้ต่างขนลุกซู่ไปทั้งตัว หลู่ห้วยซวงซึ่งอยู่ใกล้ชายหนุ่มที่สุด เปลี่ยนเป็นสีซีดในทันที ช่วยไม่ได้ที่สายฟ้ามีเป้าหมายที่เจาะจง และกำลังจะโจมตีชายหนุ่มอย่างแม่นยำ
[เขากำลังจะถูกฟ้าผ่าจากสวรรค์! เขาต้องชั่วร้ายขนาดไหนที่แม้แต่สวรรค์ก็ไม่อนุญาตให้เขามีชีวิตอยู่อีกต่อไป!?]
"วิ่ง!" จู่ๆ ชายหนุ่มก็หันกลับมาและคว้าปลอกคอของ Lu Huai Shuang ก่อนจะเหวี่ยงเธอออกไป
หลู่ห้วยซวงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนที่เธอจะถูกส่งออกไปราวกับลูกธนู ขณะที่เธอบินถอยหลัง เธอเห็นสายฟ้ายักษ์ฟาดลงมาที่ชายหนุ่ม ทันใดนั้นผมสีดำของเขาก็ตั้งตรงจนรัศมี 1,000 เมตรรอบตัวเขากลายเป็นทะเลสายฟ้า
ผู้ฝึกฝนที่หนีไม่ทันจะถูกเผาจนตายทันทีโดยไม่มีโอกาสแม้แต่จะกรีดร้อง จากนั้นกลิ่นไหม้ก็อบอวลในอากาศราวกับว่ามีคนกำลังย่างบาร์บีคิวอยู่ เมื่อคนอื่นๆ ได้กลิ่นนั้น หลายคนรู้สึกอยากกลับไปหา
สายฟ้ายังคงฟาดฟันชายหนุ่มอยู่พักหนึ่ง ในช่วงเวลานี้ ลำแสงของสายฟ้าฟาดลงมาที่ชายหนุ่มคนนั้นจากกระแสน้ำวนที่มืดมิด ทำให้เขาชักอย่างควบคุมไม่ได้ ราวกับว่าเขากำลังทุกข์ทรมานจากโรคระบาดไก่ พวกเขาทั้งหมดเห็นว่าเขาต้องเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส