ตอนที่ 3314 – คุณต้องการที่จะฆ่าฉัน?
ผู้แปล: ศิลาวินและจอน
ตัวตรวจสอบการแปล: PewPewLazerGun
บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร: Leo of Zion Mountain และ Dhael Ligerkeys
สมาชิกของเผ่ามังกรมีร่างกายที่แข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ ดังนั้นแม้ว่า Thunder Principles ของชายชุดม่วงจะทรงพลัง แต่ทะเลสายฟ้าก็ยังไม่สามารถหยุดหยางไค่ไม่ให้ก้าวไปข้างหน้าได้
ทะเลสายฟ้าเป็นคลื่นทันทีที่ร่างขนาดมหึมาของเขาพุ่งเข้าใส่ หลังจากนั้นเขาก็ตบลงกับพื้น ไม่กล้าที่จะต่อสู้กับสัตว์ร้ายที่สูงตระหง่านนี้โดยตรง ชายในชุดสีม่วงกลายเป็นลำแสงทันทีและถอยกลับ
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนหยางไค่จะไม่ตั้งใจที่จะปล่อยเขาในขณะที่เขายังคงเคลื่อนไหวคว้าราวกับว่าเขากำลังพยายามที่จะจับแมลงที่บินได้ ซึ่งทำให้ Tang Sheng และคนอื่น ๆ รู้สึกไร้สาระ ภาพของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่จอมหลอกที่หลบหนีด้วยความอับอายขณะที่เขาถูกตามล่าโดยปรมาจารย์แห่งอาณาจักรจักรพรรดิลำดับสอง ทำให้ผู้พบเห็นรู้สึกเหมือนอยู่ในความฝัน
แม้ว่าตอนนี้หยางไค่จะมีขนาดมหึมา แต่การกระทำของเขาก็ไม่ได้เงอะงะ อย่างไรก็ตาม ชายชุดม่วงยังว่องไวยิ่งกว่า ขณะที่พวกเขาเล่นเกมแมวกับหนู พวกเขาได้ทิ้งภาพติดตาไว้บนท้องฟ้าซึ่งยังคงอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน
ร่างนั้นเข้ามาโดยปริยายพร้อมกับค้อนสงครามปีศาจที่ดูทรงพลังในมือของเขา การประสานงานที่ราบรื่นของเขากับหยางไค่ทำให้ชายชุดม่วงสามารถปัดป้องการโจมตีของพวกเขาแทนที่จะโจมตีโต้กลับ
อย่างไรก็ตาม หยางไค่ไม่ได้แสดงอาการดีใจเลยแม้แต่น้อย แม้ว่าชายชุดม่วงจะดูสะบักสะบอมและเป็นฝ่ายตั้งรับ แต่จริงๆ แล้วเขาไม่ได้ลุกลี้ลุกลนขณะที่เขาจัดการกับทั้งสองคนด้วยท่าทีที่สงบ
"ผูก!" หยางไค่ตะโกนทันทีเมื่อหลักการอวกาศพุ่งขึ้น ทำให้พื้นที่รอบตัวกลายเป็นน้ำแข็ง ชายชุดม่วงที่บินไปรอบๆ อย่างว่องไวก็ตัวแข็งทื่อ ราวกับว่าเขาตกลงไปในโคลน พื้นที่รอบตัวเขารู้สึกหนืดมาก และยิ่งเขาพยายามดิ้นรนมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งจมลงไปเท่านั้น
ขณะที่เขากำลังดิ้นรน ค้อนของร่างทรงก็มาถึงเขา
ในขณะนั้น เขารู้ว่าเขาไม่สามารถหลบเลี่ยงการโจมตีนี้ได้ เขาได้บ่มเพาะ Dao of Space อย่างแท้จริง แต่ก็เหมือนกับที่หยางไค่พูดไว้ เขาเพียงแค่ขีดข่วนพื้นผิวเท่านั้น แม้ว่าการฝึกฝนของเขาจะทรงพลังกว่าของหยางไค่ แต่พื้นที่รอบตัวเขากลับถูกผนึกแน่น เขาต้องการเพียงช่วงเวลาสั้นๆ เพื่อหลุดพ้นจากพันธนาการแบบนี้ แต่ช่วงเวลานั้นก็เพียงพอแล้วที่จะตัดสินชีวิตหรือความตายของเขา
ด้วยสายตาที่เย็นชา เขาผลักจักรพรรดิ Qi ของเขาและปล่อยลำแสงสายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วนออกไปทุกทิศทาง ในเวลาเดียวกัน โล่สายฟ้ารูปวงรีปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา
ด้วยเสียงดังตูม Demonic War Hammer ทุบไปที่โล่สายฟ้ารูปวงรี ทำให้มันจมลงไปแล้วแตกเป็นเสี่ยงๆ ในเวลาเดียวกัน ร่างจำลองถูกส่งบินไปข้างหลังด้วยการดีดกลับอย่างรุนแรงในขณะที่เห็นสายฟ้าแล่นไปทั่วร่างกายของเขา ทำให้เกิดเสียงแตกออกมา
หยางไค่ยกมือที่ใหญ่โตของเขาซึ่งดูเหมือนจะสามารถครอบคลุมโลกทั้งใบโดยไม่ให้เวลาชายชุดม่วงหายใจ และจับชายชุดม่วงไว้แน่นก่อนจะคำรามอย่างเย็นชา “ตาย!”
หลักการอวกาศในมือของเขาผันผวนและกลายเป็นพลังสังหาร ดูเหมือนเขาจะตั้งใจฆ่าชายชุดม่วงอย่างโหดเหี้ยม
อย่างไรก็ตาม ในวินาทีถัดมา สีหน้าของหยางไค่เปลี่ยนไปอย่างมาก ลำแสงสายฟ้าแผ่ผ่านช่องว่างระหว่างกรงเล็บมังกรของเขาและจากนั้นรวมเป็นหนึ่ง ซึ่งทะลุผ่านมือที่เข้มแข็งของเขาและยิงออกมาจากด้านหลัง
หยางไค่เงยหน้าขึ้นและเห็นชายหน้าตาบูดบึ้งยืนอยู่บนท้องฟ้า มีสิ่งประดิษฐ์อยู่ในมือของเขาซึ่งดูเหมือนวัชระ สิ่งประดิษฐ์นี้มีความยาวเพียงช่วงแขนเท่านั้น แต่ไม่ควรประเมินต่ำไป สายฟ้าที่ล้อมรอบสิ่งประดิษฐ์นั้นไม่ใช่สีเขียวแต่เป็นสีขาวและสว่างราวกับกลางวัน เลือดสีทองบางส่วนที่ดูเหมือนจะมีพลังมหาศาลถูกห่อหุ้มรอบวัชระ
หยางไค่กางฝ่ามือออกแล้วมองลงไป เพียงเพื่อที่จะเห็นว่ามีรูขนาดใหญ่เกิดขึ้นที่กลางมือของเขา เลือดสีทองของเขายังคงอยู่ในบาดแผลแทนที่จะหยดลงบนพื้น อย่างไรก็ตาม เนื้อของเขาก็เริ่มดิ้นและรักษาตัวแล้ว
“มันยากมากที่จะฆ่าคุณ” หยางไค่เหวี่ยงมือของเขาและเงยหน้าขึ้นมองชายชุดม่วง
แม้ว่าเขาจะเข้าร่วมกองกำลังกับร่างอวตารและใช้พลังทั้งหมดของเขา แต่หยางไค่ก็ยังไม่สามารถโค่นชายชุดม่วงลงได้ ซึ่งพิสูจน์ให้เห็นอีกครั้งว่าคนหลังนั้นคู่ควรกับการฝึกฝนแบบจอมจักรพรรดิหลอกของเขา หากจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่จอมปลอมมีพลังมากอยู่แล้ว แล้วจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้จริงล่ะ? ในตอนนั้นเอง หยางไค่ก็เฝ้ารอวันที่เขาจะได้ยืนอยู่ในตำแหน่งนั้น
“เส้นโลหิตมังกรของท่านแปลก” บุรุษชุดม่วงปรับขนาดเขาด้วยดวงตาที่หรี่ลงและขูดเลือดทองคำออกจากสิ่งประดิษฐ์ของเขาก่อนที่จะเอานิ้วเข้าปากเพื่อลิ้มรส หลังจากนั้น สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปด้วยความตกใจ
แม้ว่าเขาจะรู้อยู่แล้วว่าหยางไค่คือดราก้อนคิน แต่จิตใต้สำนึกของเขาคิดว่าสายเลือดของหยางไค่ไม่บริสุทธิ์ อย่างไรก็ตาม มันเป็นความคิดที่นึกไม่ถึงว่าครึ่งมังกรที่มีสายเลือดไม่บริสุทธิ์สามารถเปลี่ยนเป็นครึ่งมังกรสูง 300 เมตรได้ เท่าที่เขารู้ ยิ่งสายเลือดของสมาชิกเผ่ามังกรบริสุทธิ์มากเท่าไหร่ ร่างมังกรของเขาก็จะยิ่งยิ่งใหญ่เท่านั้น
เขาเคยเป็นเพื่อนกับมังกรใหญ่ลำดับที่แปดมาก่อน แต่ตัวหลังสามารถแปลงร่างเป็นมังกรยาว 200 เมตรเท่านั้น มังกรใหญ่ลำดับที่แปดมีตัวตนที่ทรงพลังอยู่แล้วบนเกาะมังกร ดังนั้นจึงไม่มีทางที่คนๆ นั้นจะเทียบไม่ได้กับครึ่งมังกรด้วยซ้ำ
อย่างน้อยที่สุด มังกรผู้ยิ่งใหญ่ต้องไปถึงนักรบระดับที่เก้าเพื่อที่จะสร้างรูปแบบ 300 เมตร
ด้วยความช่วยเหลือจากสิ่งประดิษฐ์ของเขา ชายในชุดสีม่วงสามารถหลุดจากการเกาะกุมของหยางไค่และทำร้ายเขาในกระบวนการนี้ได้ แต่เมื่อได้ชิมเลือดมังกร เขาก็ตกใจเมื่อรู้ว่าแม้ว่าเลือดนั้นจะไม่บริสุทธิ์ก็ตาม พลังที่บรรจุอยู่นั้นยิ่งใหญ่กว่ามังกรตัวอื่นที่เขาเคยพบ
[เกิดอะไรขึ้น? สายเลือดของ Half-Dragon นี้กลับไปเป็นบรรพบุรุษของเขาแล้วหรือยัง]
ขณะที่ชายชุดม่วงยังคงจมอยู่ในความคิด จู่ๆ หยางไค่ก็ถามอย่างเคร่งขรึมว่า “เลือดของข้ามีรสชาติอย่างไร”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชายชุดม่วงก็ตระหนักได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ เลือดมังกรในปากของเขาดูเหมือนจะเปล่งออร่าที่คมชัดในขณะนั้น ดังนั้นโดยไม่ลังเลใดๆ เขาจึงพ่นมันกลับออกไปอย่างรวดเร็ว เพียงเพื่อจะเห็นว่าเลือดกลายเป็นดาบสีทองเล็กๆ
ในขณะนั้น เขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น เพราะเขาไม่เข้าใจว่าหยางไค่สามารถควบคุมเลือดของเขาได้อย่างไร แม้ว่าเลือดจะออกจากร่างกายไปแล้วก็ตาม นั่นเป็นทักษะที่นึกไม่ถึง
ไม่กล้าที่จะนิ่งนอนใจ เขาเปิดใช้งานสายฟ้าสีขาวรอบๆ สิ่งประดิษฐ์ของเขาและสลัดเลือดสีทองที่เหลืออยู่ทั้งหมด
จากนั้น เขาก็ถอนหายใจและพูดว่า “หยางไค่ กษัตริย์องค์นี้ไม่เต็มใจที่จะกดขี่เจ้า แม้ว่าคุณจะมีพลังพอสมควรสำหรับการฝึกฝน แต่คุณก็ยังไม่แข็งแกร่งพอที่จะเอาชนะฉันได้ คุณได้พิสูจน์คุณค่าของคุณแล้ว ข้อเสนอของกษัตริย์องค์นี้ยังคงเหมือนเดิม ตราบใดที่คุณมอบลูกปัดนั้นให้ฉัน ราชาองค์นี้จะหันหลังกลับและจากไป หากคุณต้องการความช่วยเหลือใดๆ ในอนาคต ราชาองค์นี้จะไม่ปฏิเสธคุณ”
ในการตอบสนอง หยางไค่ยิ้มอย่างเย่อหยิ่งและตะโกนว่า “คุณต้องการมันไหม? มาเอาไปเลย! ถ้าคุณทำได้ ลูกปัดจะเป็นของคุณ ถ้าทำไม่ได้ก็อย่าโทษฉันที่ทุบเธอจนตาย!”
“คุณอยากฆ่าฉันเหรอ” สีหน้าของชายชุดม่วงเปลี่ยนไปอย่างประหลาด ราวกับว่าเขาเพิ่งได้ยินสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ
“มาดูกันว่าการฆ่าคุณยากแค่ไหน!” หยางไค่หายใจเข้าลึก ๆ และยกมือขึ้น หลังจากนั้นระฆังแห่งขุนเขาและแม่น้ำก็หมุนตัวและบินเข้าหาเขา หลังจากคว้าระฆังแล้ว เขาก็ทุบมันลงบนชายชุดม่วงโดยตรง
แม้ว่าชายชุดม่วงจะเป็นคนที่มีประสบการณ์ แต่มุมปากของเขายังคงกระตุกเมื่อเห็นสิ่งนี้
สิ่งประดิษฐ์โบราณอันล้ำค่าที่แม้แต่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ยังปรารถนา บัดนี้ถูกหยางไค่ใช้อย่างหยาบคาย ในขณะนั้น ชายชุดม่วงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าระฆังตกไปอยู่ในมือคนผิด
อย่างไรก็ตาม ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการเคลื่อนไหวนี้เหลือเชื่อจริงๆ แม้ว่าชายชุดม่วงจะมีพลัง แต่เขาก็ยังเพิกเฉยต่อการโจมตีดังกล่าวไม่ได้ หากโดนระฆังจะบาดเจ็บสาหัสหากไม่ถึงตาย
แม้จะอยู่ในสถานการณ์ที่อันตราย ชายชุดม่วงก็ยังคงไม่สะทกสะท้าน หลังจากที่เขายกวัชระขึ้น มังกรสายฟ้าสีขาวก็พุ่งออกมาจากมันและพุ่งเข้าหาหน้าอกของหยางไค่
ก่อนที่มังกรสายฟ้าจะมาถึงตัวเขา หยางไค่ยังสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายแห่งความตายที่แผ่ปกคลุมเขา ชายในชุดสีม่วงคือจักรพรรดิหลอกผู้ยิ่งใหญ่ ดังนั้นวัตถุโบราณที่เขาอัญเชิญจึงไม่สามารถประเมินค่าต่ำเกินไป วัชระเป็นคฑาสายฟ้าเช่นเดียวกับสิ่งประดิษฐ์ของจักรพรรดิที่เขาใช้แก่นแท้แห่งชีวิตของเขาเองและหลักการแห่งสายฟ้าเพื่อปรับแต่ง แม้แต่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ก็ยังต้องให้ความสนใจกับสายฟ้าทำลายสวรรค์ที่ถูกยิงออกมาจากมัน มิฉะนั้นพวกเขาอาจได้รับบาดเจ็บ
แม้ว่าหยางไค่จะไม่รู้ว่าคฑาฟ้าร้องหรือสายฟ้าทำลายสวรรค์คืออะไร แต่เขาเชื่อในสัญชาตญาณของเขา เขารู้ว่าแม้ชายชุดคลุมสีม่วงจะมีสีหน้าสงบ แต่คนหลังจะต้องรู้สึกขุ่นเคืองใจอย่างถึงที่สุด และจะไม่ยับยั้งพลังใด ๆ ในการโจมตีครั้งนี้
นี่อาจเป็นพลังเต็มเปี่ยมของชายชุดม่วง ดังนั้นหากหยางไค่สามารถปัดป้องได้ เขาก็มีสิทธิ์ที่จะต่อสู้กับเขา ไม่เช่นนั้นเขาจะถูกฆ่าตายทันที
ในขณะนั้น สีหน้าของหยางไค่เปลี่ยนเป็นเย็นชาในขณะที่เขาดูมุ่งมั่นเต็มที่ เมื่อถือระฆังในแนวนอน เขาก็เตรียมที่จะทุบมันใส่มังกรสายฟ้า
เมื่อแสงสีขาวขยายออกไป มังกรสายฟ้าก็พุ่งชนเข้ากับระฆังและเสียงกราวก็ดังขึ้น พื้นที่โดยรอบสั่นสะเทือนเมื่อความรู้สึกของโลกพังทลายซึมซาบเข้าสู่หัวใจของทุกคน ทำให้พวกเขารู้สึกวิตก
ช่วงเวลาต่อมา พวกเขาทั้งหมดมุ่งความสนใจไปที่ท้องฟ้า
ในขณะที่แสงที่ยิงออกมาจากไม้เท้าฟ้าร้องเชื่อมโยงชายชุดม่วงกับหยางไค่ หนึ่งในนั้นมีขนาดเล็กในขณะที่อีกอันสูงตระหง่าน ความแตกต่างของขนาดของพวกมันนั้นน่าทึ่งมาก อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ มันเป็นร่างเล็กที่ได้เปรียบกว่า
สายฟ้าทำให้ร่างอันมหึมาของหยางไค่ต้องก้าวถอยหลัง ซึ่งทิ้งรอยเท้าขนาดใหญ่ไว้บนพื้น เขาค่อมหลังในขณะที่กล้ามเนื้อของเขาบวมขึ้น เส้นเลือดบนใบหน้าของเขายื่นออกมา ซึ่งบ่งบอกว่าเขากำลังพยายามอย่างเต็มที่ ในไม่ช้าหยางไค่และระฆังก็ไม่อาจมองเห็นได้ในขณะที่พวกเขาถูกฟ้าผ่าในขณะที่เสียงแตกปะทุประสานกับเสียงคำรามอย่างเกรี้ยวกราด
ชายชุดม่วงปล่อยสายฟ้าออกมาอย่างต่อเนื่อง เนื่องจากดูเหมือนเขาไม่มีความตั้งใจที่จะให้หยางไค่ได้หายใจ ราวกับว่าเขากำลังพยายามที่จะยุติทุกสิ่งโดยใช้การเคลื่อนไหวที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา เขายังมีเวลาที่จะพูดว่า “หยางไค่ เจ้าควรเรียนรู้ที่จะขอบคุณความเมตตา ราชาผู้นี้ไม่ต้องการฆ่าคุณ แต่อย่าคิดว่านั่นหมายความว่าฉันจะไม่ทำ! ราชาผู้นี้จะให้โอกาสครั้งสุดท้ายแก่เจ้า คิดให้ดีก่อนตอบ!”
“ฉัน…” เสียงของหยางไค่เปลี่ยนเป็นแหบแห้ง แต่ก็ยังตัดผ่านสายฟ้าที่คำรามได้อย่างชัดเจน เมื่อได้ยินหยางไค่พูด ชายในชุดม่วงก็ดีใจเพราะเขาคิดว่าหยางไค่แตกสลายภายใต้แรงกดดัน เมื่อเขากำลังจะหยุดความสามารถศักดิ์สิทธิ์ของเขาเพื่อสนทนากับชายหนุ่มที่มีแนวโน้มดีคนนี้ เสียงของหยางไค่ก็ดังขึ้น “…ปฏิเสธ!”
ทันใดนั้น สีหน้าของชายชุดม่วงก็มืดลง
ขณะที่หยางไค่ตะโกน สายฟ้าทั้งหมดดูเหมือนจะริบหรี่ลงและลดลงอย่างเห็นได้ชัด ร่างที่สูง 300 เมตรของเขาโผล่ออกมาอีกครั้งในขณะที่เขาโน้มตัวเข้าไป ต้านทานแรงกดดันอันยิ่งใหญ่ในขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ
ในเวลาเดียวกัน เขาก็ทุบระฆังภูเขาและแม่น้ำด้วยกรงเล็บมังกรของเขาทุกครั้งที่ก้าว
*กวงกวงกวง!*
ทุกครั้งที่ระฆังดังขึ้น คลื่นกระแทกเป็นวงกลมจะกระจายออกไปและชนเข้ากับสายฟ้าสีขาว ทำให้มันบิดเบี้ยว
หยางไค่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้มากขึ้นในขณะที่เขาเปลี่ยนจากเดินเป็นจ็อกกิ้ง จากนั้นเป็นวิ่ง เนื่องจากสายฟ้าที่อยู่รอบตัวเขาไม่สามารถหยุดเขาได้อีกต่อไป เกล็ดมังกรทั้งหมดของเขาหัก และไม่มีส่วนใดของร่างกายที่ไม่แตก นอกจากนี้ ทุกตารางนิ้วของผิวหนังของเขายังมีกลิ่นเหม็นไหม้
เมื่อเห็นสิ่งนี้ การแสดงออกของชายชุดม่วงก็เปลี่ยนไปในที่สุด
Silavin: ดูเหมือนว่าจะมีการอ้างอิงถึงเทคนิคลับ Demon Blood Treading ในบทนี้