ตอนที่ 3370 – ช่องทาง
ผู้แปล: Silavin และ Ashish
ตัวตรวจสอบการแปล: PewPewLazerGun
บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร: Leo of Zion Mountain และ Dhael Ligerkeys
“นี่คือ…” เซียวหยูหยางมองดู Transmission Token ในมืออย่างอยากรู้อยากเห็น
เมื่อหยางไค่อธิบายจุดประสงค์ของโทเค็น เซียวหยูหยางก็วางมันทิ้งทันทีราวกับว่าเขาได้รับสมบัติล้ำค่า ด้วยสิ่งนี้ มันจะสะดวกมากขึ้นสำหรับเขาที่จะเดินทางไปทุกที่ในอนาคต เพราะเขาสามารถเดินทางได้อย่างอิสระผ่าน Space Array ที่ Yang Kai จัดไว้
“เมื่อคุณว่าง มาที่ Star Soul Palace และจัด Space Array โอเคไหม” Xiao Yu Yang มองเขาด้วยรอยยิ้ม
หยางไค่พยักหน้าเห็นด้วย “ไม่มีปัญหา”
เดิมทีเขาวางแผนที่จะเชื่อมต่อ Star Boundary กับ Space Arrays ดังนั้นเขาจึงไม่มีปัญหาในการเชื่อมต่อ Star Soul Palace หลังจากหยางไค่ตกลง ทั้งสองก็ออกเดินทางอีกครั้ง
หลังจากนั้นอีกสามวัน ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงที่หมาย
ขณะที่ Xiao Yu Yang บินลงไปที่ทะเลทราย Yang Kai มองไปในทิศทางหนึ่งด้วยความประหลาดใจ
ห่างจากเขาประมาณหนึ่งพันเมตร มีหลุมขนาดใหญ่ในทะเลทรายที่ไม่มีที่สิ้นสุด หลุมนั้นกว้างกว่าพันเมตรและลึกหลายสิบเมตร หลุมนั้นเป็นเหมือนช่องทางขนาดใหญ่ที่ฝังอยู่ในส่วนนี้ของทะเลทราย หลุมนั้นหมุนอยู่ตลอดเวลาโดยมีทรายจำนวนมากไหลเข้ามาและหายไป
หยางไค่มองดูด้วยความประหลาดใจ หากเขาไม่ได้เห็นมันด้วยตาของเขาเอง เขาก็คงไม่เชื่อว่ามีภูมิประเทศที่แปลกประหลาดเช่นนี้อยู่ในโลก
ใครจะรู้ว่าช่องทางนี้ก่อตัวขึ้นได้อย่างไรหรือเกิดขึ้นมานานแค่ไหน แต่หยางไค่สามารถสัมผัสได้ถึงหลักการอวกาศที่ผันผวนจากด้านล่าง อะไรก็ตามที่อยู่ที่ฐานของช่องทางนี้ดูเหมือนจะเชื่อมต่อกับตำแหน่งที่ไม่รู้จัก
[นี่คือทางเข้าสู่โลกปิดผนึกที่เซียวหยูหยางพูดถึงหรือไม่]
หยางไค่ตรวจสอบอย่างถี่ถ้วนและพบว่าเป็นเช่นนั้นจริงๆ ควรมี Void Corridor ที่ด้านล่างของช่องทาง แต่ใครจะรู้ว่ามันนำไปสู่ที่ใด ในขณะนี้ ทางเดินที่ว่างเปล่านี้ดูเหมือนจะอยู่ในสภาพที่ปิดสนิท อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาจากร่องรอยที่หยางไค่สังเกตเห็น การปิดผนึกนี้ดูเหมือนจะทำขึ้นเอง หากไม่มีวิธีการที่ถูกต้อง มันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะเปิดทางเดินนี้ นับประสาอะไรกับทางเข้า
การใช้กำลังดุร้ายอย่างเร่งรีบอาจทำลายทางเดินได้ และเมื่อเกิดขึ้นแล้ว การเข้าสู่โลกปิดผนึกจะกลายเป็นลำดับความสำคัญที่ยากขึ้น
[ไม่น่าแปลกใจที่ Xiao Yu Yang ไม่ลังเลเลยที่จะกลับไปที่ Southern Territory จาก Western Territory และขอให้ Gao Xue Ting นำเขาไปที่ High Heaven Palace เพื่อตามหาฉัน ในสถานการณ์นี้ ฉันคือผู้ที่เหมาะสมที่จะจัดการกับมันอย่างแท้จริง]
เมื่อรับรู้ถึงการมาถึงของ Yang Kai และ Xiao Yu Yang ร่างที่ซ่อนอยู่ในบริเวณใกล้เคียงค่อยๆ ปรากฏขึ้นและรวมตัวกันรอบๆ พวกเขาทีละคน
หยางไค่มองไปรอบ ๆ และพบว่าพวกเขาทั้งหมดเป็นใบหน้าที่คุ้นเคย
Xue Zheng Mao, Lei Hong, ปรมาจารย์ระดับสามของจักรพรรดิระดับสามสองคนอยู่ในหมู่พวกเขา และรวมถึงเซียวหยูหยาง จักรพรรดิระดับสามสามคนจาก Star Soul Palace ถูกนำไปใช้ที่นี่ นอกจากนี้ยังมีปรมาจารย์อาณาจักรจักรพรรดิคนอื่น ๆ อีกมากกว่าหนึ่งโหล เห็นได้ชัดว่ามีบุคคลระดับสูงจำนวนมากของ Star Soul Palace มา
Xiao Yu Yang ทักทายคนอื่น ๆ ก่อนที่จะสรุปสถานการณ์สั้น ๆ หลังจากแน่ใจว่าไม่มีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้นในระหว่างที่เขาไม่อยู่ ในที่สุดเขาก็วางใจ หยางไค่ก็เข้าไปทักทายทุกคนเช่นกัน
ใบหน้าของ Xue Zheng Mao เปลี่ยนเป็นจริงจังในขณะที่เขากล่าวว่า “Yang Kai เราพึ่งพาคุณได้เท่านั้นในเรื่องนี้ แม้ว่าจะไม่เป็นที่แน่ชัด แต่เราเกือบจะแน่ใจว่าข่าวสารของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่มีต้นกำเนิดมาจากสถานที่นี้ เราสงสัยว่าเจ้าหญิง Lan Xun อยู่ข้างในเช่นกัน โปรดให้เราช่วยด้วย”
หยางไค่ตอบอย่างจริงจังว่า “ผู้อาวุโสเสวี่ย ข้าถือได้ว่าเป็นผู้ปลูกฝังแห่งดินแดนทางใต้และเป็นเพื่อนกับฝ่าบาท ถ้าเธอมีปัญหา เป็นเรื่องธรรมดาที่ฉันจะช่วยเธอ”
Xue Zheng Mao รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งหลังจากได้ยินสิ่งนี้และพยักหน้าซ้ำ ๆ “ดี ดี ดี ถ้าเจ้าสามารถช่วยฝ่าบาทได้จริงๆ นายเก่าคนนี้และคนอื่น ๆ ที่นี่จะเป็นหนี้คุณตลอดไป ในอนาคต หากคุณต้องการความช่วยเหลือ Star Soul Palace ของเราจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง”
นี่เป็นคำสัญญาที่หนักแน่นมาก แต่ก็เป็นข้อพิสูจน์ว่า Xue Zheng Mao และคนอื่น ๆ สิ้นหวังเพียงใด มิฉะนั้นพวกเขาจะไม่สัญญาอะไรง่ายๆ แบบนี้
“ผู้อาวุโส Xue โปรดสงบสติอารมณ์ ให้ฉันดูสถานการณ์ก่อน” เมื่อพูดเช่นนี้ หยางไค่ก็บินไปที่ด้านล่างของช่องทาง
Lei Hong ที่อยู่ใกล้เคียงเตือนทันที “ระวัง พื้นที่ใกล้ด้านล่างค่อนข้างไม่มั่นคง”
หยางไค่พยักหน้าก่อนที่เขาจะเข้าไปใกล้ด้านล่างของช่องทางอย่างรวดเร็ว เขายืนอยู่ที่นั่น สังเกตสถานการณ์ และในไม่ช้าก็พบว่ามันน่าตกใจยิ่งกว่าที่เขาคิดไว้ในตอนแรก เมื่อทรายไหลเข้ามาและช่องทางหมุน หยางไค่รู้สึกราวกับว่าโลกทั้งใบถูกกลืนหายไป
หยางไค่แผ่สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขาอย่างระมัดระวัง สำรวจพื้นที่ด้วยหลักการอวกาศของเขา รับรู้ความคิดเห็นที่เขาได้รับอย่างเงียบ ๆ มาระยะหนึ่งแล้ว หลังจากที่เขาได้คาดเดา เขาก็บินขึ้นไปอีกครั้ง
“อืม คิดว่าไง” Xue Zheng Mao ถามอย่างกังวลใจ
หยางไค่ตอบพร้อมขมวดคิ้ว “ทางเข้าถูกปิดโดยใครบางคน พวกเจ้ารอที่นี่มานานแล้ว เจ้าค้นพบร่องรอยของคนอื่นแล้วหรือ?”
Xue Zheng Mao ปฏิเสธ ส่ายหัว “เราไม่พบอะไรเลย ไม่มีใครผ่านที่นี่มาหลายปีแล้วเท่าที่เราจะบอกได้”
หยางไค่กล่าวต่อ “ร่องรอยของผนึกถูกสร้างโดยใครบางคน ดังนั้นทั้งหมดนี้ต้องได้รับการวางแผนมาอย่างดี เป็นการสมรู้ร่วมคิดบางอย่าง ถ้าฉันเปิดประตูเข้าไปจริงๆ ฉันไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น”
"คุณหมายความว่าอย่างไร?" การแสดงออกของ Xue Zheng Mao กลายเป็นเรื่องจริงจัง
หยางไค่ยักไหล่ “ฉันหมายความว่าฉันไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น บางทีอาจทำให้ใครบางคนตื่นตระหนก หรืออาจทำให้อะไรยากขึ้นไปอีกสำหรับสมเด็จพระราชาธิบดี ด้วยเหตุนี้คุณยังต้องการเปิดประตูนี้หรือไม่”
ทุกคนมองหน้ากันหลังจากได้ยินเรื่องนี้ แต่หลังจากเงียบไปนาน Xue Zheng Mao พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “เราไม่เคยได้ยินจากจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ เราไม่รู้ว่าราชวงศ์สิ้นพระชนม์หรือยังมีชีวิตอยู่ ตอนนี้ สถานที่นี้เป็นเบาะแสเดียวที่เรามี เนื่องจากเป็นกรณีนี้ เราจึงสามารถดำเนินการต่อได้โดยการเปิดเท่านั้น หากพวกเขายังมีชีวิตอยู่ เราต้องเห็นพวกเขาด้วยตัวเอง หากพวกเขาตาย เราต้องเห็นศพของพวกเขา”
คนอื่น ๆ ก็พยักหน้าแสดงความเห็นด้วยกับผู้อาวุโส Xue ตอนนี้พวกเขาได้เบาะแสแล้ว การสำรวจคือทางเลือกเดียว ไม่มีใครเต็มใจที่จะนั่งลงและปล่อยให้สิ่งต่าง ๆ เป็นไปตามชะตากรรม ยิ่งกว่านั้น หยางไค่เพียงเตือนเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ในขณะที่ไม่มีการรับประกันว่าสิ่งต่าง ๆ จะเลวร้ายขนาดนั้น
พวกเขาอาจพบทั้งพ่อและลูกสาว จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่และหลันซวินทันทีที่เปิดประตูเข้าไป
หยางไค่พยักหน้า “ในเมื่อคุณตัดสินใจแล้ว ฉันจะดำเนินการต่อ อย่างไรก็ตาม ทางเข้าไม่เสถียรเกินไป ดังนั้นหากทุกคนต้องการเข้าไป คุณต้องทำให้ทุกลมหายใจมีค่า นอกจากนี้ คุณต้องระมัดระวังเมื่อคุณเข้าไป มิฉะนั้นคนอื่นจะฉวยโอกาส”
Xue Zheng Mao ยิ้มเล็กน้อย “แม้ว่าเราทุกคนจะมีชีวิตอยู่มาหลายปี แต่ก็ยังไม่มีใครเต็มใจที่จะตาย แน่นอนเราจะไม่ประมาท”
หยางไค่พยักหน้า “ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ตามข้ามา”
พูดเช่นนั้น เขาก็หันกลับและบินกลับลงมา ทุกคนรีบตามเขาก่อนที่จะแยกย้ายกันไป ให้หยางไค่มีพื้นที่ทำงาน ประสาทของทุกคนได้รับการสอน รอให้ทางเข้าเปิดเพื่อที่พวกเขาจะได้รีบเข้าไป
หลักการอวกาศผันผวนขณะที่หยางไค่แกะผนึกที่ทางเข้าอย่างระมัดระวัง เปิดทางเดินแห่งความว่างเปล่า
อวกาศเริ่มกระเพื่อม ราวกับว่าเศษหินถูกทิ้งลงบนพื้นผิวที่เงียบสงบของทะเลสาบ ทำให้เกิดระลอกคลื่นกระจายออกไป
หลังจากนั้นไม่นาน อุโมงค์มืดก็ปรากฏขึ้นที่ด้านล่างของช่องทาง
โมฆะทางเดิน!
จิตวิญญาณของทุกคนเพิ่มขึ้นเมื่อเห็นสิ่งนี้ ยิ่งกว่านั้นสำหรับเซียวหยูหยาง เขารู้สึกว่าไม่เสียเวลาที่จะเชิญหยางไค่ พวกเขาเคยพยายามที่จะเปิด Void Corridor นี้มาก่อน แต่ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าจะเริ่มอย่างไร ถ้าพวกเขาใช้กำลังดุร้าย มันอาจจะถล่มทางเข้าทั้งหมด แม้ว่าตอนนี้ ผนึกที่กักขังพวกเขาทั้งหมดได้รับการแก้ไขในพริบตาโดยหยางไค่
[ตามที่คาดไว้ ทั้งหมดเกี่ยวกับคนที่เหมาะสมสำหรับงาน]
สายตาคู่หนึ่งสอดส่องไปมาระหว่างหยางไค่และทางเดินแห่งความว่างเปล่า ขณะที่ทุกคนรอให้เขาให้สัญญาณ
ทางเดินแห่งความว่างเปล่าเพิ่งจะเป็นรูปเป็นร่างและไม่เสถียรอย่างมาก แปรปรวนและบิดเบี้ยวในแบบที่วุ่นวาย สิ่งที่หยางไค่ทำได้คือใช้หลักการอวกาศของเขาเสริมเพื่อให้ผู้คนเดินทางผ่านได้อย่างปลอดภัย
หลังจากผ่านไปชั่วขณะ ทางเดินแห่งความว่างเปล่าที่บิดเบี้ยวมาตลอดก็ค่อย ๆ เสถียรในที่สุด
หยางไค่ตะโกน “เข้ามาเร็วเข้า ระวังด้วย!”
Xue Zheng Mao ที่รอคอยสิ่งนี้มานาน รีบเข้าไปทันที หลังจากนั้น ร่างต่างๆ ก็หายเข้าไปใน Void Corridor ทีละคน โดย Xiao Yu Yang เป็นคนสุดท้ายที่เหลืออยู่
เมื่อ Xiao Yu Yang พุ่งเข้าสู่ Void Corridor ร่างของ Yang Kai ก็สั่นไหวในขณะที่เขาเตรียมที่จะเข้าไป
แต่ทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเมื่อเขาเงยหน้าขึ้น
บนท้องฟ้า มีลำแสงพุ่งลงมา ยิงตรงไปยัง Void Corridor หยางไค่สังเกตเห็นร่างที่พร่ามัวในแนวแสงนั้น แต่ถึงแม้จะมีพละกำลังและประสาทสัมผัสที่เหลือเชื่อของเขา แต่เขากลับมองไม่เห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของผู้มาใหม่คนนี้แม้แต่น้อย
"WHO!?" หยางไค่ตะโกนทันทีขณะที่เขายกฝ่ามือขึ้นและฟาดออกไป ด้วยความเร่งรีบ หยางไค่ใช้วิชาลับตระกูลมังกรที่เพิ่งเข้าใจโดยไม่รู้ตัว
แรงกดดันจากมังกรอันยิ่งใหญ่แผ่กระจายไปรอบ ๆ ในทันที เมื่อรอยฝ่ามือของหยางไค่เปลี่ยนเป็นกรงเล็บมังกรอันยิ่งใหญ่ ให้ความรู้สึกว่ามันสามารถแตกกระจายไปทั่วท้องฟ้า!
อย่างไรก็ตาม ร่างที่ตามมากลับไม่หลบหรือแม้แต่พยายามลดความเร็วลง
ด้วยเสียงดังสนั่น หยางไค่ถูกกระแทกไปข้างหลังและร่วงหล่นลงไปในทรายที่หมุนวน ทิ้งไว้ในสภาพเสียใจจากการดีดกลับของพละกำลังของเขาเอง
เมื่อเขาบินกลับออกมาจากหลุมทราย ร่างนั้นไม่มีที่ไหนให้เห็น ทันใดนั้น หยางไค่มองไปที่ทางเดินแห่งความว่างเปล่าซึ่งกำลังจะหายไปเพราะมันสูญเสียการสนับสนุนที่มั่นคงของเขาและค่อนข้างตกใจ
ทันทีที่เขาสัมผัสกับอีกฝ่าย เขารู้สึกถึงความแข็งแกร่งที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้ผลักเขากลับมา จนถึงที่สุด เขาไม่แม้แต่จะมองเห็นรูปร่างหน้าตาของคนที่สวนทางกับเขาด้วยซ้ำ
[แม้แต่จักรพรรดิ์ลำดับที่ 3 ก็ไม่สามารถโจมตีแบบตรงๆ ได้ แต่ใครก็ตามที่โดนโจมตีแบบตรงๆ โดยไม่แม้แต่จะพูดติดอ่าง! กล่าวอีกนัยหนึ่ง คนๆ นั้นมีการฝึกฝนที่สูงกว่าอาณาจักรจักรพรรดิ์ลำดับสามอย่างแน่นอน! เป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่หลอกหรือไม่? หรือแม้แต่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่?]
มีเพียงคนที่มีความแข็งแกร่งเท่านั้นที่สามารถเพิกเฉยต่อการโจมตีจากหยางไค่ได้
สิ่งเดียวที่หยางไค่มั่นใจก็คืออีกฝ่ายไม่ได้คิดร้ายต่อเขา มิฉะนั้นเขาจะไม่โจมตีโดยไม่ตอบโต้ เมื่อพิจารณาจากการบ่มเพาะของอีกฝ่าย หากพวกเขาตัดสินใจที่จะต่อสู้กลับ หยางไค่จะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแน่นอน
[มันคือใคร?]
หยางไค่รู้สึกสับสน บังเอิญหรือไม่ก็ตาม ผู้มาใหม่นี้ได้ตรงเข้าไปในทางเดินแห่งความว่างเปล่า เห็นได้ชัดว่าเขาหรือเธอเฝ้าดูสถานที่นี้มาตลอด แต่ Xue Zheng Mao และคนอื่น ๆ ไม่ได้สังเกตเห็นพวกเขา
อาจจะเป็นจักรพรรดิ์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งพระจันทร์เจิดจ้า? แต่ถ้าเป็นจักรพรรดิ์จันทราเจิดจรัส ทำไมเขาถึงไม่ปรากฏตัว?
[มันเป็นใครกัน!?] หยางไค่รู้สึกผิดหวังอย่างมาก
เมื่อเห็นว่าทางเดินแห่งความว่างเปล่ากำลังจะปิดลงอีกครั้ง หยางไค่ก็ไม่มีเวลาคิดอีกต่อไป ขณะที่ร่างของเขาพุ่งตรงเข้าไปในประตูมิติสีดำ
ทุกอย่างกลายเป็นสีขาวในสายตาของหยางไค่ ก่อนที่เขาจะปรากฏตัวในอีกโลกหนึ่ง
เขาเตือนจักรพรรดิ Qi ทันทีให้ป้องกันตัวเองจากภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้น แต่ไม่มีการโจมตีใด ๆ ขณะที่หยางไค่มองไปรอบๆ เขาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
เพราะไม่เห็นสักคนเดียว Xue Zheng Mao และ Masters of Emperor Realm Masters of Star Soul Palace คนอื่น ๆ ที่เข้ามาก่อนหน้าเขาได้หายไปอย่างสมบูรณ์ และเมื่อเขากระจายสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขา เขาก็ไม่สามารถสัมผัสใครได้เช่นกัน
[ทุกคนอยู่ที่ไหน] หยางไค่รู้สึกสับสน