ล็อบบี้ด้านหน้าลิฟต์เป็นห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้า สูง 2.4 เมตร (7.9 ฟุต) และกว้าง 7 เมตร (23 ฟุต) มันทำให้นึกถึงบริษัทที่เขาเคยทำงานในแผนก Q และ A
ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ มีเพียงป้ายและป้ายบอกทางไปยังสถานที่ ผนังทาสีด้วยสีเขียวอ่อน ในขณะที่ตะแกรงโลหะที่ปิดเพดานหินเป็นสีขาว
กล้องวิเศษถูกซ่อนไว้ระหว่างตะแกรงกับหิน ทำให้มองด้วยตาเปล่าแทบไม่เห็น หลังจากการสแกนห้องอย่างละเอียดเสร็จสิ้น Phloria ก็พูดว่า:
“เริ่มจากแก๊สก่อน แล้วต่อไปก็ซุ่มโจมตี ถ้านี่เป็นการตอบสนองของการป้องกันอัตโนมัติ มันก็เหมือนกับวัตถุต้องสาปที่มีอารมณ์ เราเสียเปรียบที่นี่มากเกินไปที่จะทำภารกิจต่อได้อย่างปลอดภัย
"ใครมีความคิดบ้างว่าปลอดภัยไหมที่จะกลับขึ้นไปข้างบนและออกจากคูลาห์ ฉันจะรับผิดชอบทั้งหมดสำหรับการตัดสินใจนี้"
อาจารย์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบ
"ฉันเคยเห็นก๊าซนั้นมาก่อน" ยอนดรากล่าวว่า "มันเป็นพิษต่อระบบประสาทเจือด้วยผงคริสตัลเวทมนตร์ เพื่อให้สามารถพกพาและขยายคลื่นเวทมนตร์แห่งความมืดโดยไม่ถูกทำลายโดยพวกมัน ครึ่งชีวิตของมันคือประมาณสามวัน ดังนั้นเราต้องรออย่างน้อยหนึ่งสัปดาห์ก่อนที่จะออกจากสถานที่นี้ .
“ไม่เช่นนั้น แม้ว่าเราจะมีอากาศบริสุทธิ์เพียงพอต่อการดำรงชีวิต ชีพจรสีดำอีกเส้นก็จะเดินทางผ่านพิษอย่างรวดเร็วจนเราตายก่อนที่จะมีเวลาพอที่จะเปิด Warp Steps”
“พวกเราจะตายก่อนหนึ่งอาทิตย์” โมร็อคกล่าวว่า คำพูดของเขาทำให้เกิดการพยักหน้ามากกว่าการจ้องมอง ทำให้ Phloria ตระหนักว่าปัญหาแรกที่แท้จริงของเธอคือขวัญกำลังใจ Gaakhu เป็นอาการ ไม่ใช่ความเจ็บป่วย เหมือนที่ Morok พูดง่ายๆ ว่าทุกคนกำลังคิดอะไรอยู่
"แล้วป้ายล่ะ มีทางออกฉุกเฉินมั้ย" เธออธิษฐานต่อเทพเจ้าเพื่อขอข่าวดี
“มีแต่พูดว่า 'ล็อบบี้หลัก'…” กาคูชี้ไปที่ป้ายหน้าลิฟต์
"...'ที่อยู่อาศัย' และ 'พื้นที่วิจัย'" นั่นคือสัญญาณที่ชี้ไปทางซ้ายและขวาตามลำดับ
"ดี." Phloria พยักหน้าขณะที่ทุกคนมองเธอราวกับว่าเธอเสียสติไปแล้ว
"Living Quarters จะต้องเป็นจุดที่ปลอดภัย Odi จะไม่ตั้งโรงงานเนื้อใกล้ที่พักของพวกเขา ย้ายกันเถอะ" Phloria มีความมั่นใจน้อยกว่าที่เห็น
แต่เธอต้องหาสถานที่ที่จะปล่อยให้ผู้ช่วยก่อนที่จะสำรวจส่วนที่เหลือของบริเวณ กลุ่มใหญ่เช่นนี้คงยากเกินไปสำหรับเธอที่จะจัดการ ระหว่างทางพวกเขาพบกล้องที่ใช้งานอยู่ซึ่งถูกทิ้งเป็นประจำโดยปล่อยให้ศัตรูตาบอด
ทางเดินค่อนข้างยาวและเต็มไปด้วยความประหลาดใจ อย่างแรก พวกเขาพบแผ่นพับสีสันสดใสแขวนอยู่บนผนัง ตามที่ Ellkas พวกเขาเป็นเพียงการโฆษณาชวนเชื่อที่ปลุกระดมนักวิทยาศาสตร์ให้ต่อสู้เพื่อสาเหตุของ Odi และอย่าหมดหวัง
จากนั้นมีร่องรอยของแผ่นพับที่ถูกฉีกออก แทนที่ด้วยสิ่งที่ดูเหมือนเด็กวาดเกี่ยวกับโลกภายนอกที่ปกคลุมผนังส่วนใหญ่ จนกลายเป็นข้อความบนผนังที่พูดพล่อยๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
"มันบอกว่า 'หายนะ'" เอลคัสพูดโดยสังเกตว่าไม่ใช่ฝีมือของคนๆ เดียว คำนั้นเหมือนกันแต่ลายมือต่างกัน รอยเล็บและคราบเลือดที่จางเกือบหมดบนผนังบอกเล่าเรื่องราวที่น่าขนลุก
คงไม่มีใครปล่อยให้ข้อความอันน่าสะเทือนใจเช่นนี้ นับประสาอะไรกับเลือด หากปรากฏการณ์นี้ไม่แพร่หลายจนเจ้าหน้าที่ล้มเลิกที่จะลบข้อความของคนบ้าคลั่งและทิ้งข้อความของพวกเขาไว้
ข้อความแสดงความรุนแรง
โชคดีที่ประตูโลหะคู่ที่ปลายสุดของทางเดินยังคงสภาพเดิม Odi ไม่ปล่อยให้ความวิกลจริตแพร่กระจายไปไกลเกินไป ดังนั้นมนุษย์จึงยังคงหวังที่จะหาที่หลบภัยมากกว่าที่ลี้ภัย
The Living Quarters มีเครื่องอ่านการ์ดอีกเครื่องหนึ่ง Phloria เคยเห็น Lith ใช้คีย์การ์ดและจัดการรูดมันทันทีในความพยายามครั้งแรก หน้าจอเปลี่ยนเป็นสีเขียวสว่างและมีตัวอักษรหลายตัวปรากฏขึ้น
"จำการ์ดผู้บัญชาการได้แล้ว" Gaakhu แปลโดยไม่ให้เวลา Phloria ถามด้วยซ้ำ
Phloria พยักหน้าและเปิดประตู เผยให้เห็นพื้นที่ที่ขยายออกไปจนสุดสายตา เกือบเท่ากับพื้นที่ที่อยู่อาศัยของ Kulah พิจารณาจากระยะห่างระหว่างประตู อพาร์ตเมนต์แต่ละห้องค่อนข้างกว้างขวาง
บริเวณนั้นสะอาดและมีแสงสว่างเพียงพอ ไม่มีวี่แววของการก่อกวน ทางเท้าถูกปูด้วย moquette สีแดงอ่อนๆ และผนังสีครีมทำให้ทุกคนรู้สึกผ่อนคลายทันทีที่ประตูหนาทึบปิดลงตามหลัง
"เรามีคีย์การ์ดเท่านั้น" Phloria พูดพร้อมชี้ไปที่เครื่องอ่านบัตรที่ด้านข้างประตูแต่ละบาน “งั้นเราก็ต้องอยู่ด้วยกันจนกว่าจะหาทางออกได้ อาจารย์ช่วยสแกนพื้นที่หน่อย ฉันจะมองหาอพาร์ทเมนต์ที่ใหญ่ที่สุด ส่วนพวกคุณที่เหลือจะอยู่ที่นี่”
ทันทีที่ Neshal ส่งสัญญาณให้เธอทราบว่าชายฝั่งปลอดโปร่ง Phloria ก็เดินไปที่ประตูที่ใกล้ที่สุดและรูดคีย์การ์ด ได้รับเพียงเสียงบี๊บและไฟสีแดงเป็นการตอบแทน
'บางทีนี่อาจเป็นกุญแจส่วนตัวของผู้บัญชาการ และมันสามารถเปิดได้เฉพาะอพาร์ตเมนต์ของพวกเขาเอง' เธอคิด แต่ความคิดที่ว่าผู้บังคับบัญชาต้องการกุญแจมากกว่าหนึ่งครั้งนั้นไม่สมเหตุสมผลสำหรับเธอ ดังนั้นเมื่อประตูบานที่สองไม่ยอมเปิดเช่นกัน Phloria จึงเรียกหาเอลคัส
“นี่พูดอะไร?” เธอถามหลังจากรูด
"การเข้าถึงถูกปฏิเสธ เพิกถอนการอนุญาตแล้ว" เนชาลหน้าซีดและเริ่มท่องคาถา
Phloria ส่งเสียงเตือนขณะที่เธอเดินกลับไปที่ทางเข้าและรูดบัตรที่ประตูที่พวกเขาเพิ่งเปิดเมื่อไม่กี่นาทีก่อน
"การเข้าถึงถูกปฏิเสธ เพิกถอนการอนุญาตแล้ว" Neshal อ่านข้อความที่มาพร้อมกับไฟสีแดง
"บัดซบ มันคือกับดัก! นี่ไม่ใช่ระบบป้องกันอัตโนมัติ มีคนดักเราไว้ที่นี่" Phloria สามารถใช้ Warp Steps เพื่อพาพวกเขาออกจากที่นั่นได้ แต่ปัญหาของเธอคือเธอไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน
ประตูอพาร์ทเมนต์เปิดออกพร้อมกันและกองทัพโกเลมกลุ่มเล็กๆก็ก้าวออกมาจากพวกเขา สิ่งก่อสร้างไม่เหมือนกับที่คณะสำรวจเผชิญหน้านอกคูลาห์
พวกเขาทั้งหมดเป็นมนุษย์ แต่ร่างกายของพวกเขาถูกดัดแปลงอย่างหนัก แทนที่เนื้อส่วนใหญ่ด้วยหินและโลหะ คริสตัลมานาขนาดใหญ่ได้รับการต่อกิ่งทั้งหมดรวมถึงศีรษะด้วย
หลอดบาง ๆ ออกมาจากหลังของพวกเขาและเจาะท้องของพวกเขา ผิวของพวกเขาซีดจนแทบตาย ดวงตาของพวกเขาแดงก่ำพร้อมกับม่านตาที่เหมือนซากศพ แต่พวกเขายังมีชีวิตอยู่
Lith มองพวกเขาด้วย Life Vision เมื่อความกลัวที่เลวร้ายที่สุดของเขาเกี่ยวกับ Flesh Golem กลายเป็นความจริง พวกเขายังคงมีร่องรอยของพลังชีวิตอยู่เล็กน้อย แต่ไม่มีการไหลเวียนของมานา ยกเว้นส่วนที่ไหลออกมาจากชิ้นส่วนเทียมของพวกเขา ซึ่งมีลายเซ็นของพลังงานที่ไร้มนุษยธรรม
โมร็อคไม่รอคำสั่ง เขาโจมตีสิ่งก่อสร้างที่ใกล้ที่สุดหลังจากเปลี่ยนอาวุธเป็นค้อนสงคราม โกเล็มมีปฏิกิริยาเร็วราวกับสัตว์วิเศษ แปลงมือเป็นเกราะป้องกันการโจมตีพร้อมกับพ่นไฟใส่โมร็อค
เรนเจอร์หมอบลงเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีและฟาดไปที่กระดูกสะบักของโครงสร้างพร้อมๆ กัน เหวี่ยงค้อนเป็นรูปตัว X แรงกระแทกรุนแรงมากจนทำให้พวกมันแตกเป็นเสี่ยง ๆ แต่แทนที่จะร่วงลงมา Flesh Golem กลับลอยไปในขณะที่แขนขาของมันงอกใหม่
< "ฆ่าฉันสิ"> มันพูดเป็นภาษาที่ไม่รู้จักในขณะที่มือของมันปล่อยสายฟ้าออกมา ทำให้ Morok กระแทกเข้ากับกำแพงและเกิดอาการชัก
เป็นอีกครั้งที่ Lith เข้าใจคำพูดของมัน เขาจำสภาวะนั้นได้ เขาเคยเห็นครั้งหนึ่งในอดีตตอนที่ผู้พิทักษ์กำลังจะตาย
Odi ได้แก้ปัญหาพิษของมานาด้วยการทำลายแกนมานาของเหยื่อ