บทที่ 33 | สปาร์ค (2)
ผู้แปล/บรรณาธิการ: astralmech | บรรณาธิการ: ผี
*
* * *
*
Rienne รอในความเงียบสำหรับคำพูดต่อไปของเขา
[Black] “ฉันไม่รู้ว่าคุณเจ้าเล่ห์เกินไปเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองหรือคุณไร้เดียงสาไร้สาระ”
[Rienne] “……..ทั้งสองอย่างไม่มีเสียงเหมือนคำชมเลย”
[ดำ] “เพราะคุณรู้ว่าฉันไม่สามารถปฏิเสธได้เมื่อพูดถึงคุณ เจ้าหญิง?”
[Rienne] “คือ…..นั่นคือสิ่งที่คุณคิด?”
[สีดำ] “คุณเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้”
[รีน] “. . ”
เธอรู้ดีว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ เขายังคงพูดถึงราคาที่เธอต้องจ่ายสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่จากรูปลักษณ์แล้ว ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะรับมันจริงๆ
[Black] “แต่นั่นจะไม่คงอยู่ตลอดไป…..”
ดำเอื้อมมือไปหยิบผ้าเปียกจากรีแอนน์
[สีดำ] “คุณควรออกไป ในขณะที่ฉันยังคงแสร้งทำเป็นเป็นคนดี”
ตอนนี้มือของเธอว่างเปล่า Rienne จ้องที่มือของเธอขณะที่เขายกผ้าออกจากตัวเธอแล้วรับคืน
ถ้าเธอจากไปอย่างนี้ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
ชายผู้นี้จะยังคงเข้าใจผิดในสิ่งที่เกิดขึ้น และหัวใจของเธอจะถูกทิ้งให้หมกมุ่นอยู่กับความทุกข์ เธอไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้น
[Rienne] “ข้ารู้ว่าท่านเป็นมากกว่าแค่ 'คนดี' ท่าน Tiwakan”
ฉันไม่กลัว. ไม่ใช่ของเขา.
[Rienne] “ได้โปรด ให้ฉันอยู่ที่นี่ ฉันต้องการดูแลคู่หมั้นของฉันเท่าที่จะทำได้”
[สีดำ] ". . ”
เธอเห็นกล้ามเนื้อบนใบหน้าของแบล็คกระตุก แต่คราวนี้ดูเหมือนเขาจะไม่พอใจคำพูดของเธอ
*
* * *
*
การทำความสะอาดบาดแผลทั้งหมดของเขาใช้เวลาค่อนข้างนาน แม้ว่าเมื่อ Rienne ยืนกรานจะช่วยเขาสระผม เย็นวันนั้นก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วหลังจากนั้น
แบล็กพยายามขีดเส้นด้วยการบอกเธอว่าเธอไม่ต้องรบกวน แต่เธอไม่สามารถไว้วางใจให้เขาสระผมได้อย่างถูกต้องหลังจากที่เขาพยายามเพิกเฉยต่ออาการบาดเจ็บของเขา
เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น Rienne ก็หมดแรงทันทีที่ออกจากห้องน้ำ
แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง แบล็คดูเหนื่อยกว่าเธอมาก ซึ่งค่อนข้างแปลก
หลังจากร้องขอหลายครั้งให้ลูกน้องคนหนึ่งช่วยใช้ยา Rienne ก็กลับไปที่ห้องของเธอ แขนของเธอรู้สึกหนักอึ้งมาก เธอต้องการให้ Mrs. Flambard ช่วยเปลี่ยนชุดนอน
เมื่อเธอโน้มน้าวให้ Mrs. Flambard ออกไปและรับประทานอาหารเย็นได้แล้ว ในที่สุด Rienne ก็ทิ้งตัวลงบนเตียงทันที
มันเป็นวันที่ยาวนานมาก
สิ่งที่เธอต้องการทำคือหลับตาและหลับไป แต่ทันทีที่เธอนอนลง เธอปวดหลังอย่างมาก
[Rienne] “โอ้….. ทำไม….เธอต้องเจ็บตอนนี้…?”
เธอบังคับตัวเองให้นอนลง สิ่งเดียวที่ทำให้เธอทุเลาจากความเจ็บปวดคือการนอนคว่ำหน้า และนั่นก็ช่วยได้เพียงช่วงสั้นๆ และแทบจะไม่มีเลย
[Rienne] “ฉันเจ็บหลังด้วยเหรอ…..? ฉันคิดว่ารอยฟกช้ำอยู่ข้างตัวฉัน”
เธอรู้สึกเจ็บปวดมากหลังจากมีรอยฟกช้ำสองสามครั้ง แต่แล้วเขาล่ะ? ชายผู้นั้นอยู่ในสภาพเกือบไม่สู้ดีนักตั้งแต่มาถึง
มันเป็นรูปแบบที่เริ่มต้นโดย Rafit ซึ่งเป็นผู้ยิงธนูตั้งแต่แรก
ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเขา ทั้งหมดเป็นเพราะอารมณ์ของเขาแย่กว่าเด็กอายุห้าขวบ ทำไมเขาถึงไม่เข้าใจว่ามันเสร็จไปนานแล้ว?
แม้ว่าฉันไม่เคยถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับราฟิต
ชายคนนั้นบอกว่าจะขังเขาไว้ที่ไหนสักแห่ง ซึ่งนั่นอาจจะเป็นที่ที่เขาอยู่ตอนนี้
สิ่งต่าง ๆ จะยุ่งเหยิงในวันพรุ่งนี้
ลินเด็น ไคลน์เฟลเดอร์น่าจะพยายามทำลายเธอเพื่อสิ่งนี้ เขาอาจจะส่งลอร์ดมาสโลว์ไปบีบบางอย่างออกจากตัวเธอ และเธอมีแผนจะรับมือกับเหตุการณ์นั้นอย่างไรเมื่อมันเกิดขึ้น?
….ฮะ…..เลิกคิดเรื่องนี้กันเถอะ
เธอจะคิดถึงมันเมื่อพรุ่งนี้มาถึง
ไม่ควรคิดถึงคนในครอบครัวก่อนที่เธอจะเข้านอน เธอคงจะฝันร้ายถ้าเธอทำอย่างนั้น
เน้นที่ความรู้สึกดีกว่า. แค่ลืมว่าหลังของคุณเจ็บแค่ไหน
เธอควรทำอย่างไร…….
แต่สิ่งที่แวบเข้ามาในความคิดคือเสียงทุ้มต่ำของแบล็กจากก่อนหน้านี้
[ดำ] –‘คุณควรออกไป ในขณะที่ฉันยังคงแสร้งทำเป็นเป็นคนดี'
ทันใดนั้น เธอรู้สึกขนลุกที่ก่อตัวขึ้นตามใบหน้าของเธอ และเธอรู้สึกเย็นที่ส่งลงมาที่คอของเธอ
ทำไมเธอถึงรู้สึกแปลกๆ คำพูดของเขาตรงไปตรงมา ดังนั้นสิ่งที่ทำให้เธอสับสนคืออารมณ์ที่อยู่เบื้องหลัง
แบล็คฟังดูใจดีเหมือนทุกครั้ง แต่เมื่อได้ยินเขาพูด เธอรู้สึกเหมือนกำลังตกอยู่ในอันตราย มันเหมือนกับการยืนอยู่ต่อหน้าสัตว์ป่าที่เปลือยเปล่าโดยไม่มีอาวุธ และในขณะเดียวกันก็รู้ว่าสัตว์ร้ายนั้นจะไม่ทำอะไรเพื่อทำร้ายคุณ
……นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย?
Rienne ส่ายหัวโดยก้มหน้าลง
มันไม่สมเหตุสมผล แต่สำหรับแบล็ก มันเป็นตรรกะที่สมบูรณ์แบบ นับตั้งแต่ที่เธอได้พบกับเขา เธอพบว่าเขาเป็นคนที่เต็มไปด้วยความขัดแย้ง
แค่ไปนอน
Rienne บังคับให้ปิดตาของเธอ
อย่างน้อยคืนนี้ฉันก็จะไม่ฝันร้าย
หลังของเธอยังคงเจ็บอยู่ แต่ถ้าเธอหลับ เธอจะไม่สังเกตเห็นความเจ็บปวด คงจะดีที่สุดถ้าเธอหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง
[รีแอนน์] “……?”
แต่วันนั้นยังไม่สิ้นสุด
กรี๊ดดดดด
เธอคิดว่าเธอได้ยินผิด แต่เธอไม่ใช่ มีคนกำลังเปิดประตูของเธอ
[รีแอนน์] “ใคร……?”
ในขณะที่เธอพยายามลุกขึ้นนั่ง Rienne ก็เห็น Black ยืนอยู่ที่ประตูของเธอและมองมาทางเธอ
*
* * *
*
ทำไม……ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่?
ไม่…เขาทำไม่ได้….
[สีดำ] “ฉันมาที่นี่เพื่อชำระเงิน”
[รีน] “. . ”
Rienne ได้ยินเสียงเสื้อผ้าเกิดสนิม—เสียงที่เธอจับผ้าของชุดนอนโดยไม่รู้ตัว
[Rienne] “แต่ฉันคิดว่า…..ฉันคิดว่าคุณพูดว่า…..”
ลำคอของเธอฟังดูสำลักมาก ราวกับว่าเธอกำลังพยายามพูดด้วยเสียงที่ไม่ใช่เสียงของเธอเอง
ดำเดินเข้าไปหาเธอช้าๆ ท่ามกลางความเงียบสงัดของห้องมืดนั้น ดวงตาสีฟ้าอ่อนที่จ้องมองมาที่เธอดูเหมือนจะส่งเสียงร้องออกมารอบๆ ตัวเธอ
[ดำ] “เจ้าทำตามที่เจ้าต้องการแล้ว เจ้าหญิง”
[รีแอนน์] “ฉัน……”
[Black] “ฉันมีบางอย่างที่อยากทำเหมือนกัน ดังนั้นจงเป็นเจ้าหญิงและอดทนกับมัน”
[Rienne] “อะไร….คุณต้องการ…..ต..?”
[ดำ] “ฉันไม่ยอมให้คุณปฏิเสธ”
[รีน] “. . ”
แต่สิ่งที่เขาต้องการจากเธอดูเหมือนจะไม่ใช่สิ่งที่เธอกลัว เมื่อมองดูเขาอย่างใกล้ชิด Rienne สังเกตเห็นว่า Black กำลังถือบางอย่างอยู่ในมือ
[Rienne] “อะไร….นั่นคือ?”
[สีดำ] “มันคือยา หันกลับมา”
[รีน] “. . ”
Rienne ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ทำตามที่เขาขอ นั่งลงและหันหลังให้เขา เธอรู้สึกถึงน้ำหนักของเตียงขณะที่เขานั่งลง
เขาไม่ได้นั่งใกล้เธอ แต่เขาก็อยู่ไม่ไกลเช่นกัน—เสียงของเขาแผ่วเบาเมื่อกระทบกับหลังของ Rienne
[สีดำ] “ฉันจะไม่ขอให้คุณถอดเสื้อผ้า”
……เขากำลังวางแผนจะทำอะไร?
[ดำ] “งั้นก็อดทนหน่อยนะ แม้ว่ามันจะจั๊กจี้
…….?
ลื่น.
เธอได้ยินเสียงเสื้อผ้าของเธอสั่นอีกครั้ง
[รีแอนน์] “อะไร…..?”
Rienne หันศีรษะของเธอด้วยความลำบากใจ ทันใดนั้น สายตาของพวกเขาสบกัน แต่มือของแบล็คยังคงล้วงเข้าไปใต้ชุดนอนของเธอ
[Rienne] “เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อน”
เธอหันกลับมาคว้าข้อมือของเขาทันที แต่ความเจ็บปวดก็จู่โจมเธออย่างรวดเร็ว Rienne สะดุ้ง เสียงของเธอแผ่วเบา
[สีดำ] “คุณควรนั่งตัวตรง คุณจะทำให้ความเจ็บปวดแย่ลงถ้าคุณนั่งผิดที่”
[Rienne] “คุณจะทำอะไร”
[Black] “ฉันจะดูแลคู่หมั้นของฉันเอง เธอจะไม่ดูแลตัวเองและเธอก็ยังจะบ่นว่าคนอื่นทำแบบเดียวกัน”
[Rienne] “ไม่ ฉันทำได้….. ฉันเข้าถึงเองได้ ฉันสามารถปรุงยาด้วยตัวเองได้อย่างสมบูรณ์แบบ”
[ดำ] “นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันพูดเหรอ?”
[Rienne] “นั่นคือ…..”
[สีดำ] “หันกลับมา หรือคุณจะมองมาที่ฉันก็ได้”
[รีน] “. . ”
แบล็คดูเหมือนไม่มีอารมณ์จะฟังหรือหยุดเลย แม้ว่า Rienne จะจับข้อมือของเขาให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่เขาก็ยังสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างง่ายดาย
[Rienne] “คุณบอกว่าคุณมาที่นี่เพื่อรับเงินไม่ใช่เหรอ”
เสียงของ Rienne เงียบ
[สีดำ] “จะดีกว่าไหมถ้าฉันบอกว่าฉันแทนที่ด้วยสิ่งนี้”
…..พูดไม่ได้
แบล็คกำลังให้ทางเลือกแก่เธอ แต่ไม่ใช่จริงๆ
เธอไม่ได้กำลังจะพูดด้วยปากของเธอเองว่าเธออยากนอนด้วยกันมากกว่าให้เขาใช้ยาให้เธอ เธอรู้สึกสบายใจขึ้นแบบนี้แทน (1)
แต่นี่…..นี่มันแปลกไปหน่อย
แทนที่จะรับเงินเอง…..เขาแค่ทำบางอย่างเพื่อเธอ
[Rienne] “อะไรทำให้คุณเปลี่ยนใจ”
ในที่สุด Rienne ก็หันหน้าหนี เธอรู้สึกว่าใบหน้าของเธอแดงขึ้นทุกวินาทีที่ผ่านไป เธอจึงดึงเข่าเข้ามาที่หน้าอกแล้วโอบแขนไว้รอบตัว ซ่อนใบหน้าของเธอไว้
[ดำ] “หมายความว่าไง?”
[Rienne] “ยา”
[ดำ] “ไม่คิดว่าคุณจะทำเอง”
[Rienne] “ถ้าคุณเพิ่งให้ฉัน งั้น….”
[ดำ] “ถ้าอย่างนั้นฉันคงแตะต้องเธอไม่ได้”
[รีน] “. . ”
[ดำ] “และรอยฟกช้ำนั้นดูเหมือนอยู่ในที่ที่คุณไม่สามารถเข้าถึงได้ด้วยตัวเอง”
เขารู้ได้อย่างไรว่า….? อา เขาต้องเคยเห็นมันแน่
Rienne รู้สึกถึงความลำบากใจที่ถาโถมเข้ามา เธอไม่แน่ใจว่าเขาเห็นเธอมากแค่ไหน
มันไม่สมเหตุสมผล…..Rienne เคยเห็นเขาถอดเสื้อมาก่อน แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนกำลังจะตายด้วยความอับอาย
[Rienne] “เอ มีรอยฟกช้ำที่หลังฉันด้วยเหรอ?”
Rienne ถามโดยพยายามปกปิดความอับอายด้วยการไอ ตลอดเวลา มือของแบล็กกำลังเดินเตร่ไปมาอย่างอิสระภายใต้ชุดนอนของเธอ
[ดำ] “ครับ”
เธอรู้สึกว่านิ้วของเขากดยาที่กลางหลังของเธอ
มันเป็นสัมผัสเล็กๆ น้อยๆ แต่รุนแรงจนน่าสะพรึงกลัว มากเสียจนรีแอนน์ต้องกลั้นเสียงร้องเอาไว้
[สีดำ] “ที่นี่เจ็บไหม”
[Rienne] “อะ… นิดหน่อย…”
นั่นเป็นเรื่องโกหก เธอกลัวว่าสัมผัสของเขาจะรุนแรงมากขึ้นหากเธอบอกว่าเธอไม่เป็นไร
แต่ก็น่าสงสัย เป็นเรื่องแปลกมากที่เธอรู้สึกเจ็บปวดเพียงเล็กน้อย ความรู้สึกนี้ทำให้รู้สึกชาหรือจั๊กจี้
แม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องจั๊กจี้ที่ต้องเกา รู้สึกแปลกๆ อยากหันไปกอดคนที่ทำแผลให้เธออย่างใจดี
[สีดำ] “ฉันทำอย่างเบามือที่สุดเท่าที่จะทำได้”
ริแอนน์รู้เรื่องนั้น
ปัญหาคือเขาทำมันช้าเกินไป
[Rienne] “ได้โปรด….เร็วเข้า”
ความรู้สึกแปลกๆ นั้นจะหายไปก็ต่อเมื่อเขาปล่อยมือจากเธอ
[สีดำ] “ฉันไม่ต้องการ”
[Rienne] “…….อะไรนะ?”
แต่แบล็คไม่ฟังคำพูดของเธอ
[ดำ] “ฉันอยากสัมผัสคุณให้นานที่สุด ฉันจะใช้เวลาของฉัน”
Rienne ปล่อยฟันที่กำแน่นแล้วพูดขึ้น
[Rienne] “นั่น….ไม่เหมาะมากสำหรับคนที่ใช้ยากับผู้บาดเจ็บ” (2)
[สีดำ] “ฉันรู้ แต่ฉันไม่สนใจที่จะถูกมองว่า 'เหมาะสม' ในตอนนี้”
มือของเขาค่อยๆ เลื่อนลงไปตามกระดูกสันหลังของเธอ ไปถึงที่ไหนสักแห่งที่ Rienne รู้จัก—สถานที่ที่อ่อนไหวมากกว่าแค่หลังของเธอ
ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป Rienne บิดร่างกายของเธอ
[Rienne] “หยุดนะ….”
[สีดำ] “อดทนกับมัน เหมือนที่ฉันทำ”
แบล็คเริ่มกระจายยาไปทั่วข้างของเธอ
วันนี้มีบางอย่างแตกต่างออกไปเกี่ยวกับเขา เมื่อเทียบกับตัวตนปกติของเขา เขาดูน่ารักแต่ก็กล้าแสดงออกอย่างประหลาด
นี่เขาหมายถึงตอนที่บอกว่าเขาไม่สนใจเรื่องการแสดงใช่ไหม?
แต่ทำไม?
[Rienne] “ทำไมคุณไม่ใส่ใจกับการทำตัวให้ดูดีล่ะ”
[สีดำ] “ฉันไม่คิดว่าจะมีประเด็นอะไร”
[Rienne] “ไม่มีประเด็น?”
[สีดำ] “ฉันมีเธอแล้ว เจ้าหญิง”
[Rienne] “……..นั่นไม่ใช่วิธีการทำงาน ไม่มีผู้หญิงคนไหนในโลกที่ชอบผู้ชายที่ไม่สุภาพ”
หลังจากครุ่นคิดแล้ว Rienne ก็พูดความคิดของเธอ แต่หลังจากการตอบสนองของแบล็ค เธอไม่สามารถหาคำใดมาพูดได้อีก
[Black] “ฉันคงทำตัวดีและทำตัวปกติถ้าเธอไม่มีผู้ชายคนอื่น”
[รีน] “. . ”
[Black] “ฉันคิดว่าฉันจะรอจนกว่าเธอจะลืมเขาเสียเอง เจ้าหญิง……. แต่หลังจากวันนี้ ฉันไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น ฉันเลยเปลี่ยนใจ”
ขณะที่เขาใช้ยา มือของเขาก็หยุดเคลื่อนไหวแต่เขาก็เก็บมันไว้ใต้ชุดนอนของ Rienne พลางโอบรอบเอวที่มีรอยฟกช้ำของเธออย่างเบามือ
[Rienne] “ฉัน……..ฉันเคยบอกคุณมาก่อนว่าฉันไม่เคยนอกใจ”
[Black] “และอย่างที่ฉันพูด ฉันไม่เชื่อคุณ”
[Rienne] “สำหรับเขา…. ไม่แม้แต่ครู่เดียว ฉัน……”
ฉันเคยรักเขาไหม.
พวกเขา 'อยู่ด้วยกัน' ในทางเทคนิค แต่เธอไม่สามารถปฏิบัติต่อความสัมพันธ์ของพวกเขาให้เป็นจริงได้ การแสดงเป็นคนรักของ Rafit ชีวิตของเธอรู้สึกเหมือนถูกไต่เชือก
แต่คำพูดนั้นติดอยู่ในลำคอของเธอ
Rienne ควรจะมีลูกกับ Rafit แม้ว่าเธอจะบอกแบล็กว่าเธอไม่ได้รักเขา แต่เขาก็จะคิดว่าเธอกำลังโกหกเขาอีกครั้งเพื่อหนีจากสถานการณ์นี้
[Rienne] “……ฉันยอมรับทุกอย่างแล้ว ข้าบอกแต่เพียงว่า ข้าจะแต่งงานกับเจ้า และเจ้าจะเป็นพ่อของลูกข้าในอนาคต พระเจ้าทิวากาล ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกแล้ว”
[Black] “เมื่อได้พบคุณ เจ้าหญิง ฉันรู้ว่ามีความแตกต่างระหว่างการยอมรับสิ่งต่าง ๆ ตามที่เป็นอยู่ กับการตัดบางสิ่งออกจากใจของคุณโดยสิ้นเชิง”
[รีน] “. . ”
แบล็คไม่ได้พูดถึงการนอกใจทางร่างกาย
เขาเชื่อว่า Rienne ยังคงไม่ลืมคนรักเก่าของเธอ
[Rienne] “ฉัน…..จะทำ…. ที่ดีที่สุดของฉัน."
เธอไม่สามารถพูดอะไรได้อีก
[สีดำ] “ใช่ ทำทุกอย่างที่ทำได้”
นิ้วของ Black เคาะบนผิวที่เปลือยเปล่าของ Rienne แต่ก็ไม่เจ็บ
ไม่เหมือนกับว่าเขากำลังพยายามทำให้เธอเจ็บปวด มือที่จับเธอรู้สึกเหมือนเต็มไปด้วยความไม่อดทนและความวิตกกังวล
[ดำ] “จนกว่าข้าจะไว้ใจเจ้าได้ เจ้าหญิง”
แบล็คเอียงศีรษะไปทางเธอ ตอนนี้เขาอยู่ใกล้เธอมากจนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเขาที่อยู่บนศีรษะของเธอ
[สีดำ] “ฉันจะจูบคุณ”
เขาไม่ได้ขออนุญาตในครั้งนี้
[ดำ] “นี่”
เขาเอามืออีกข้างปัดไปที่ท้ายทอยของเธอซึ่งมีผมยาวปกคลุมอยู่ มือข้างหนึ่งจับเอวเปล่าของเธอไว้ เขารวบผมทั้งหมดของเธอและรวบไปด้านข้างเหนือไหล่ข้างหนึ่งของเธอ เผยให้เห็นคอสีซีดของเธอ
Rienne ไม่แน่ใจว่าหลังคอของเธอขาวแค่ไหน หรือมันจะดูเป็นอย่างไรจากมุมมองของ Black
[รีน] “. . ”
เท่านั้น
นิ้วของเขาสัมผัสเธอก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะสัมผัส ไหล่ของ Rienne สั่นเมื่อสัมผัสเล็กๆ ที่ทำให้ผมของเธอตั้งขึ้น
* * *
T/N: (1) เธอบอกว่าเธอจะไม่โต้แย้งประเด็นนี้หากเขาเปลี่ยนใจ
(2) เธอหมายความว่า 'ไม่เหมาะสม' ที่ใครสักคนจะฉวยโอกาสในสถานการณ์ที่พวกเขากำลังดูแลผู้บาดเจ็บ