บทที่ 43 | พันธมิตรที่ตัดสินใจ
ผู้แปล/บรรณาธิการ: astralmech | บรรณาธิการ: ผี
*
* * *
*
เธออยากจะจูบเขา
แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอรู้สึกเขินอายมาก
เธอเคยเป็นฝ่ายเริ่มจูบมาก่อน ดังนั้นมันไม่น่าจะยากขนาดนั้น แต่เธอคงทำได้แค่ในตอนนั้นเพราะเธอไม่รู้อะไรเลย
ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าการจูบผู้ชายคนนี้เป็นอย่างไร………ฉันไม่สามารถห้ามใจตัวเองได้
[ดำ] “ฉันไม่ค่อยเก่งเรื่องแบบนี้”
เมื่อนิ้วของ Rienne ลูบไล้ที่คอของเขาอย่างแผ่วเบา Black ก็เหลือบมองลงมาที่พวกเขาขณะที่เขาพูด
[Rienne] “อะไรแบบนี้…..คุณหมายถึงอะไร?”
[ดำ] “อะไรทำนองนี้”
แบล็กจับมือของ Rienne ดึงเข้าหาตัวและวางไว้ข้างใบหน้า คุกเข่าลงเพื่อให้พอดีกับความสูงของเธอ
[ดำ] “ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับผู้หญิงและฉันไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้มากนัก แม้ว่าคุณจะส่งสัญญาณให้ฉัน ฉันอ่านมันได้ไม่ดีนัก ดังนั้นฉันอาจจะคิดผิด”
ตอนนี้เขากำลังจับมืออีกข้างหนึ่งของเธอ เมื่อพูดจบ เขาก็หยิบมันมาวางไว้ที่แก้มอีกข้างหนึ่ง
ในที่สุด Rienne ก็จับใบหน้าทั้งสองข้างด้วยมือของเธอ
[ดำ] “ใบหน้าที่คุณกำลังทำอยู่ตอนนี้ หมายความว่าคุณต้องการจูบฉันเหรอ?”
[รีน] “. . ”
……เขาบอกว่าเขาไม่มีประสบการณ์ แต่แล้วตอนนี้เกิดอะไรขึ้น? เขาพูดว่าอะไรนะ?
[ดำ] “บอกฉันว่าฉันผิด หรือจะตีความอย่างไรก็ได้ตามใจชอบ”
เขาต้องโกหกแน่ๆ
เธอไม่แน่ใจนัก แต่ผู้ชายคนนี้อาจจะโกหกเก่งมาก
[Rienne] “คุณไม่ผิด………”
เมื่อได้ยินคำตอบของ Rienne ที่เงียบราวกับยุง Black ก็ยิ้มเยาะ
[สีดำ] “อยากให้ฉันจูบคุณไหม”
ทำไมเขาถึงถามฉันแบบนั้น ในเมื่อเขารู้คำตอบอยู่แล้ว……….?
[ดำ] “ถ้าอย่างนั้นฉันจะทำให้ถ้าคุณทำอะไรให้ฉัน”
……เดี๋ยวก่อน มีบางอย่างแปลกๆเกิดขึ้น ผู้ชายคนนี้พยายามสร้างเงื่อนไขในการจูบหรือไม่?
[Rienne] “ถ้าคุณไม่ต้องการก็ไม่เป็นไร……”
[ดำ] “ก่อนหน้านี้คุณพูดกับตัวเอง อะไรที่คุณบอกว่าจะดี?”
แต่ก่อนที่ Rienne จะปฏิเสธเขา Black ก็รีบถามคำถามของเขาอย่างรวดเร็ว
[Black] “คุณบอกว่าจะ 'ดี' ถ้าเจอฉันที่วิหาร”
[Rienne] “ก็ ฉันแค่คิดว่า…….ว่าถ้าฉัน…..ไป…..แล้ว…ฉันจะได้พบคุณ……แล้วเราจะได้……ไปด้วยกัน…….”
[ดำ] “แล้ว?”
[Rienne] “และฉันก็คิดว่ามันจะดีกว่าการไปคนเดียว………..”
[ดำ] “คุณชอบอยู่กับฉันมากกว่าอยู่คนเดียวไหม”
Rienne ลุกลี้ลุกลนมาก ดวงตาของเธอหลุดโฟกัสอย่างรวดเร็ว มองไปรอบ ๆ และพยายามดิ้นรนเพื่อจัดการกับทุกสิ่ง
[สีดำ] “ตอบฉันที พอใจฉันไหม”
[Rienne] “……คุณรู้อยู่แล้วใช่ไหม?”
[Black] “แต่ฉันยังอยากฟังเธอพูดนะ”
เมื่อมองไปที่เธอ Black ก็ก้มศีรษะไปทาง Rienne
[สีดำ] “หลับตา ฉันจะจูบคุณ”
[รีน] “. . ”
ตอนนี้เขากำลังทำตัวร้ายกาจและล้อเล่น เธอจึงคิดว่าเธอจะเบิกตากว้าง แต่ทันทีที่เธอได้ยินคำสั่งของเขา เธอก็ปิดมันโดยอัตโนมัติโดยไม่มีคำถาม
[สีดำ] “ส่งริมฝีปากของคุณ…..ให้ฉัน”
ก่อนที่ริมฝีปากของพวกเขาจะทับซ้อนกัน แบล็คก็กระซิบกับเธอ
เขาเรียกร้องเธอมากมายในวันนี้ แต่ถึงกระนั้นแม้ว่าเธอจะคิดอย่างนั้น Rienne ก็แยกริมฝีปากของเธอออก แล้วถ้าเป็นเช่นนี้ต่อไปในอนาคตล่ะ?
แม้ว่าตามจริงแล้ว หัวใจของเธอรู้คำตอบอยู่แล้วว่าไม่สำคัญ
อะไรก็ตามที่แบล็กขอจากเธอเป็นสิ่งที่เธอสามารถทำได้โดยง่ายเสมอ
ราวกับกำลังบอกเขาว่าเธอมีความสุขกับเขาและเธอชอบเขาในตอนนี้ ในเวลานี้ Rienne ยอมเปิดริมฝีปากของเธออย่างเต็มใจ
*
* * *
*
ฉันจะบอกเขาวันนี้
จากห้องน้ำ มีเสียงน้ำแผ่วเบาจากอีกด้านของประตู เป็นเสียงของแบล็คกำลังล้างหน้าก่อนนอน
หลังจากเปลี่ยนชุดนอนและล้างตัวแล้ว Rienne ก็นั่งอยู่หน้ากระจก แปรงผมและกล่าวคำปฏิญาณกับตัวเอง
ฉันไม่ได้ท้อง
ในตอนนั้น ฉันคิดว่าฉันสามารถปฏิเสธข้อเสนอของคุณได้ ฉันขอโทษที่หลอกลวงคุณแบบนี้
ลูกที่ฉันมีในอนาคตจะเป็นของคุณ ไม่ใช่ของใคร
นั่นเป็นวิธีที่เธอพูด
เธอคิดเรื่องนี้อย่างลึกซึ้ง แต่เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่านิ้วของเธอสั่นมากเพียงใด ในบางแง่ การบอกเขาว่าเรื่องนี้ไม่ควรเป็นเรื่องใหญ่ แต่เธอประหม่าจนปากของเธอแห้งไปหมด
…..แล้วฉันควรบอกเขาไหมว่าฉันก็ไม่มีประสบการณ์เหมือนกัน?
นั่นก็เป็นเรื่องที่น่ากังวลเล็กน้อยเช่นกัน
ถ้าเธอบอกเขาว่าเธอไม่เคยนอนกับ Rafit จริง ๆ บทสนทนาก็จะมุ่งไปในทิศทางนั้นโดยธรรมชาติ แต่ Rienne ก็ยังรู้สึกเขินอายอยู่
……และฉันแน่ใจว่าผู้ชายคนนั้นมีประสบการณ์
เธอจำสิ่งที่เขาบอกเธอเมื่อวันก่อนได้
[ดำ] –‘ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับผู้หญิงและฉันไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้มากนัก’
ไม่มีประสบการณ์ 'มาก' และไม่มีประสบการณ์โดยสิ้นเชิงเป็นสองสิ่งที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง และเขาเก่งทุกเรื่องจนยากที่จะเชื่อว่าเขาไม่มีประสบการณ์ที่จะพูดถึง
แต่การคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ทำให้เธอรู้สึกแปลกเล็กน้อย เหมือนอารมณ์ของเธอกำลังกระด้างกระด้างกระทันหัน
หมายความว่า……….เขาทำเรื่องแบบนี้กับผู้หญิงคนอื่นงั้นเหรอ?
เธออดไม่ได้ที่จะสงสัย กี่ครั้งแล้วที่เขาขโมยจูบจากเธออย่างเร่าร้อน มองข้ามริมฝีปากของเธอแม้จะเสร็จไปแล้วก็ตาม เพราะเขาคิดว่าน่าเสียดายที่จูบจบลง
และเมื่อเธอถามเขาว่าทำไมจู่ๆ เขาถึงกอดเธอและจูบเธอ เขาจะบอกเธอไหมว่าเป็นเพราะเธอ 'น่ารัก' เหมือนกัน?
เหมือนที่เขาทำกับฉัน?
. . . . . .
ทันใดนั้นอารมณ์ของ Rienne ก็จมลงแทบเท้าของเธอ
มันไม่สมเหตุสมผลเลย แต่อย่างใดเธอรู้สึกเสียใจเล็กน้อย
เขาทำครั้งแรกกับเธอหลายครั้ง แต่ก็ไม่มีใครพูดถึงเธอกับเขา แม้ว่าเธอจะรู้ว่ามันไม่ยุติธรรมที่เธอจะรู้สึกแบบนั้น
เธอไม่มีสิทธิ์รู้สึกผิดกับสิ่งนี้
เขาไม่รู้ว่าฉันไม่เคยอยู่กับผู้ชายคนอื่น …… เขาอาจจะอารมณ์เสียมากกว่าฉันด้วยซ้ำ
เธอจึงตัดสินใจว่าควรบอกเขาให้ถูกต้อง เธอจะบอกว่าเขาเป็นคนแรกของเธอ จากนั้นเธอก็จะถามเขาเกี่ยวกับผู้หญิงที่เขาเคยพบเจอในอดีต
มันอาจจะไม่ได้สร้างความแตกต่างมากนัก แต่เธอคิดว่าอย่างน้อยเธอควรจะฟังเขา
ใช่. วันนี้.
วันนี้พวกเขาจะพูดได้ถูกต้อง
ก๊อกก๊อก.
จากนั้นมีเสียงเคาะประตูห้องนอนของเธอเบาๆ
[รีแอนน์] “ใครน่ะ?”
ยังคงมีเสียงน้ำแผ่วเบาดังมาจากห้องน้ำ ดังนั้นมันจึงไม่ใช่สีดำอย่างแน่นอน มันเป็นคนอื่น หลังจากมองประตูห้องน้ำอย่างรวดเร็ว Rienne ก็เดินเข้ามาที่ประตูห้องนอน
[รีแอนน์] “ใครน่ะ?”
[นาง. Flambard] “ฉันเอง เจ้าหญิง”
มันคือนางแฟลมบาร์ด
อย่างมีความสุข Rienne เปิดประตู
[Rienne] “ยินดีต้อนรับกลับมาครับคุณผู้หญิง ขอบคุณที่ทำงานหนักจนดึกดื่น”
ใบหน้าของผู้หญิงดูเหนื่อยและเคร่งขรึมเล็กน้อย เป็นเรื่องธรรมดา เมื่อพิจารณาว่าเธออยู่นอกปราสาททั้งวัน
[นาง. Flambard] “ฉันรู้ว่าเธอคงกำลังเข้านอนแล้ว…….แต่ฉันขอคุยกับเธอสักครู่ได้ไหม”
[Rienne] “ใช่ แน่นอน เข้ามา."
[นาง. Flambard] “ขอบคุณ เจ้าหญิง”
Mrs. Flambard เข้าไปในห้องนอน แต่เมื่อได้ยินเสียงเคลื่อนไหวและเสียงน้ำจากห้องน้ำ จู่ๆ เธอก็หยุดเดินด้วยสีหน้าตกใจ
[นาง. แฟลมบาร์ด] “เขาอยู่ที่นี่หรือเปล่า”
เสียงของเธอเงียบอย่างน่าสงสัย
[รีแอนน์] “ใช่ เขาพักอยู่ห้องข้างๆ”
[นาง. Flambard] “ถ้าอย่างนั้นเราต้องคุยกันที่อื่น”
[รีแอนน์] “ขอโทษนะ?”
Mrs. Flambard รีบดึงมือของ Rienne
[นาง. Flambard] “นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาควรได้ยิน”
[Rienne] “ลอร์ด Tiwakan คุณหมายถึง? เขาไม่ควรได้ยินสิ่งนี้?”
[นาง. แฟลมบาร์ด] “ใช่”
เธอพยักหน้าอย่างแน่วแน่ แต่ดูใกล้ๆ เธอไม่ได้ดื้อรั้นอย่างเดียวดาย
มีความกลัวในดวงตาของเธอ
[รีน] “. . ”
Rienne มองกลับไปที่ห้องน้ำ
อะไรที่เธอไม่ต้องการให้ Black ได้ยิน? Rienne สงสัยว่ามันเป็นเรื่องเลวร้ายหรือไม่ แต่ถ้าเป็นเช่นนั้น เธอก็ไม่แน่ใจว่าเธออยากจะได้ยินมันเช่นกัน
……..แต่เธอก็ต้องฟัง ถ้ามันเกี่ยวข้องกับเขา เธอก็ไม่อาจปิดหูหนีได้ เธอต้องรู้
Rienne กัดริมฝีปากของเธอ
[Rienne] “งั้นไปกันเถอะ”
เมื่อออกจากห้องนอน Rienne และ Mrs. Flambard ก็จากไปอย่างเงียบ ๆ พวกเขาไม่เหลือแม้แต่เสียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ไว้เบื้องหลัง
*
* * *
*
สถานที่ที่พวกเขาทั้งสองไปคือห้องผู้ชมที่ส่วนท้ายของหอคอยทางใต้ มันเป็นสถานที่ที่จะไม่มีใครไปหาพวกเขาในตอนกลางคืนอย่างแน่นอน
และแน่นอนว่าพวกเขาไม่สามารถไปที่ห้องนอนของนางแฟลมบาร์ดได้ ห้องเก่าของแบล็กอยู่ตรงข้ามกัน และตอนนี้ฟีมอสใช้เป็นสำนักงานอยู่บ่อยครั้ง
[Rienne] “ตอนนี้พูดอย่างอิสระ เกิดอะไรขึ้น?"
[นาง. แฟลมบาร์ด] “ข้าตามหาชายชราตามที่ท่านร้องขอ เจ้าหญิง และฉันก็พบเขา”
เรื่องราวของเธอต้องใช้เวลาพอสมควรในการอธิบาย
ประการแรก มันยากที่จะค้นหาและพบกับเขา
เนื่องจากบันไดวัดกำลังอยู่ในระหว่างการปรับปรุงใหม่ ทางเข้าจึงมีผู้คนพลุกพล่านตลอดเวลา ไม่มีที่ให้ขอทานชรานั่งสบายเหมือนแต่ก่อน เธอจึงต้องเดินไปตามตรอกซอกซอย ถามหาที่อยู่ของเขาไปทั่ว
และนั่นคือตอนที่เธอเห็นบางสิ่งที่แปลกประหลาด
มีคนใช้เอาน้ำและขนมปังจากวัดมายื่นให้ชายชราขอทานที่ถูกตีด้วยไม้เท้า
[Rienne] “มันเกิดขึ้นอีกแล้ว……”
รีนน์ขมวดคิ้ว
[นาง. แฟลมบาร์ด] “เจ้าก็เห็นเหมือนกัน เจ้าหญิง? ฉันไม่สามารถยืนดูได้ดังนั้นฉันจึงพยายามเข้าไปแทรกแซง แต่คนรับใช้หยุดฉัน เขาบอกว่าเขาต้องโดนมากกว่านี้”
หลังจากนั้น ชายชราก็เฆี่ยนไม่หยุดจนกว่าเขาจะตีเขาอีกหลายครั้ง
[นาง. Flambard] “ชายชราดูอารมณ์เสียมาก ดังนั้นฉันจึงลังเลเล็กน้อยที่จะพูดคุยกับเขา แต่หลังจากที่คุณขอร้องฉัน เจ้าหญิง ฉันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ ฉันบอกให้เขาบอกฉันเกี่ยวกับคุณ แล้วเขาก็พูดว่า……”
จากนั้นเขาก็พูดบางอย่างที่คล้ายกับที่ Rienne เคยได้ยิน
บาปของ Nauk กลับมาแล้ว ลูกสาวอาศักดิ์จะตกเลือด
[นาง. Flambard] “ฉันไม่เข้าใจเขาเลย ขอทานประเภทไหนใช้คำพูดซับซ้อนเท่านักบวช? ดังนั้นฉันจึงขอให้เขาใช้คำที่ฉันเข้าใจเพื่ออธิบายว่าบุคคลนั้นเป็นใคร ฉันคิดว่าเขาพูดอะไรบางอย่างกลับ แต่มันยากที่จะเข้าใจเขา นั่นคือตอนที่ฉันขอให้เขาเขียนบางอย่างลงไปแทน มือของเขาดูไม่ค่อยน่าเชื่อถือและสั่น ดังนั้นเขาจึงพยายามอย่างมากที่จะเขียนอะไรบางอย่างบนพื้น…………”
เขาสามารถเขียนจดหมายได้เพียงไม่กี่ฉบับเมื่อ Phermos มาถึงพร้อมกับกลุ่มทหารรับจ้าง Tiwakan ที่อยู่เคียงข้างเขา
ฟีมอสบอกว่าเขาจะมาที่วิหารเพื่อหาคนรับใช้ชื่อคลิมาห์ หลังจากนั้นคนรับใช้ก็รีบหนีไป และทิวากันก็พาชายชราออกไปเพื่อสอบถามว่าคนรับใช้อยู่ที่ไหน
[นาง. Flambard] “แต่…..ฉันว่ามันแปลกๆ ชายชราที่มีดวงตาที่แทบจะมองไม่เห็นจะมองไม่เห็นว่าคนรับใช้หนีไปไหน”
ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ลืมคำขอด่วนของ Rienne ที่จะเก็บความปรารถนาของเธอที่จะตามหาชายชราไว้เป็นความลับ เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากถอยห่างจากสถานการณ์ เกรงว่าเธอจะดึงความสนใจมาที่ตัวเองด้วยการโต้เถียง
แล้วก็มีปัญหาตามมาอีก
หลังจากที่ Tiwakan พาชายชราออกไปแล้ว Mrs. Flambard ก็เห็นสถานที่บนพื้นดินที่มีคนจงใจเหยียบย่ำมัน
น่าแปลกตรงที่มันเป็นสถานที่ที่ชายชราพยายามเขียนชื่อของแบล็ค
[รีแอนน์] “โอ้…….”
Rienne ถอนหายใจเบา ๆ
[นาง. Flambard] “ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาทำอย่างนั้น เขาพูดกับฉันเร็วมาก ฉันแค่พยายามตามเขาให้ทัน แต่ฉันคิดว่ามันแปลกที่สถานที่ที่เขาบดขยี้กับพื้นกลับบังเอิญเป็นที่ที่มีการเขียนชื่อบางส่วน”
[รีน] “. . ”
มันเป็นมากกว่าแค่แปลก
Rienne รู้ว่า Phermos ฉลาดแค่ไหน กับเขา ไม่มีการกระทำที่ไร้ความหมาย และเขาคงไม่ทำอะไรแบบนั้นโดยไม่ได้ตั้งใจ
แต่คำถามว่าทำไมยังคงอยู่
เวลาก็สมบูรณ์แบบเช่นกัน
Rienne เพิ่งบอก Black เกี่ยวกับเขา และเขาอ้างว่าชายชราจะจำเขาไม่ได้หลังจากผ่านไปหลายปี จากนั้น Phermos มุ่งหน้าไปยังวิหารเพื่อหาคนรับใช้ Klimah และกักตัวชายชราไว้แทน
มันเหมือนกับว่า……… มันเหมือนกับว่าเขาสั่งลอร์ดฟีมอสโดยเฉพาะให้ซ่อนเขาไว้
[นาง. Flambard] “เขาหมายความว่าอย่างไรโดย 'บาป' ของ Nauk? ดูเหมือนว่าชายชราจะรู้อะไรบางอย่าง นั่นเป็นเหตุผลที่เขาพยายามเขียนชื่อนั้น”
[รีแอนน์] “ซิน……..”
ชายชราบอกว่าแบล็คจะแก้แค้น
การแก้แค้นต้องการความแค้น การตายของครอบครัวคนๆ หนึ่งคงจะเพียงพอที่จะเติมพลังให้กับความปรารถนานั้น แต่แบล็คบอกเธอว่าเขาลืมเรื่องนี้ไปหมดแล้วเพราะมันนานมากแล้ว
พวกเขากล่าวว่าลูกสาวของ Arsak จะตกเลือด แต่แบล็คบอกว่าเขาจะมารับลูกสาวของอาศักดิ์คืนเพราะเขาไม่อยากเสียคู่หมั้นในวัยเด็กไป
แล้วข้อใดในสองข้อที่มีความจริง?
[Rienne] “คุณจำชื่อที่เขาเขียนไม่ได้เหรอ?”
[นาง. Flambard] “น่าเสียดายเจ้าหญิง แม้ว่าชายชราจะพยายามเขียนมัน มือของเขาก็สั่น ดังนั้นมันจึงไม่ได้ออกมาเป็นตัวอักษรที่ถูกต้อง ฉันคิดว่าฉันสามารถเขียนตัวอักษร 'P' ได้ แต่ฉันไม่แน่ใจ” (1)
[Rienne] “แค่นั้นเหรอ?”
[นาง. แฟลมบาร์ด] “ข้าขอโทษ เจ้าหญิง ทิวากันปรากฏตัวกะทันหันเกินไป”
ความสงสัยก็ปะทุขึ้นทีละข้อ
แต่ถึงกระนั้น เธอก็ยังอยากจะเชื่อมั่นในตัวแบล็คมากกว่าสิ่งใด
[Rienne] “คุณคะ……คุณรู้ไหมว่าตอนที่ฉันยังเด็ก ครั้งหนึ่งฉันเคยคุยกันเรื่องการแต่งงานของฉัน”
[นาง. แฟลมบาร์ด] “ขอโทษ? นี่มันเมื่อไหร่กัน”
[Rienne] “ณ จุดนี้…..ประมาณยี่สิบปีที่แล้ว”
[นาง. Flambard] “คุณคงยังเด็กมาก เจ้าหญิง แต่งงานตอนอายุยังน้อย”
[Rienne] “นั่นก็จริง…….แต่ถ้าคนที่มีปัญหาอายุยังน้อย…”
[นาง. Flambard] “ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเป็นการแต่งงานแบบคลุมถุงชนระหว่างตระกูล”
[Rienne] “ใช่ คงจะเป็นเช่นนั้น คุณจำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ไหม”
[นาง. แฟลมบาร์ด] “ยังไม่ถึงสิบหกปีด้วยซ้ำที่ข้าเข้ามาในปราสาทเพื่อรับใช้ท่าน เจ้าหญิง คุณจำได้ไหม? ครั้งแรกที่ฉันเห็นคุณคือวันเกิดปีที่เก้าของคุณ สาวน้อยผู้กล้าหาญและเป็นผู้ใหญ่อย่างคุณในตอนนั้น พระราชินีทรงประชวร แต่คุณอย่าทำตัวเป็นเด็กเมื่อเธอต้องการพักผ่อนบนเตียง”
[Rienne] “นั่น……ใช่แล้ว ฉันพบคุณในฐานะพี่เลี้ยงเมื่อฉันอายุเก้าขวบ การหมั้นครั้งนี้คงจะมีขึ้นก่อนหน้านั้น”
[นาง. แฟลมบาร์ด] “ใช่ ฉันไม่เคยได้ยินว่าคุณหมั้นหมายมาก่อน เจ้าหญิง นั่นหมายความว่ามันไม่เคยประกาศอย่างเป็นทางการ หรือไม่มีการหมั้นตั้งแต่เริ่มต้น”
* * *
T/N: ในข้อความต้นฉบับ ตัวอักษรที่เขียนในที่นี้คือ "ㅍ" ซึ่งจะออกเสียง "P" หรือ "Pu" แล้วแต่ ฉันคิดที่จะปล่อยไว้ตามที่เป็นอยู่ แต่ตัดสินใจไม่เห็นด้วยและเขียนจดหมายไปเพราะไม่แน่ใจเหมือนกัน
Rienne ดูน่ารักจริงๆ ใน CG นี้ ไม่ได้โกหก