บทที่ 123: ทำให้ทั้งโลกอยู่ในความมืดเกี่ยวกับการรักคุณ (2)
ผู้แปล:เครื่องบินกระดาษ
บรรณาธิการ:Caron_
เขากำลังดูวิดีโอ จากความละเอียดและสีของวิดีโอ เธอสามารถบอกได้ว่าวิดีโอนั้นเก่ามากแล้ว
พื้นหลังในวิดีโอดูคุ้นเคย จิวยี่เบือนสายตาหลบโดยสัญชาตญาณ แต่ก่อนที่เธอจะเห็น เธอก็เห็นว่าวิดีโอนี้ถ่ายทำที่ไหน หญิงสาวในชุดสีแดงดึงดูดความสนใจของเธอ
นางไม่สามารถสังเกตใบหน้าของนางได้ถนัดนัก แต่เพียงแค่มองเพียงแวบเดียวก็เพียงพอให้จิวยี่เข้าใจว่าเด็กสาวในชุดสีแดงคือตัวตนที่อายุน้อยกว่าของนาง
ดังนั้น "เหอหยูกวง" จึงไม่ยุ่งกับงาน แต่เขาจะดูวิดีโอของฉันเมื่อตอนที่ฉันยังเด็ก... ยิ่งกว่านั้น มันผ่านมาหลายปีแล้ว เขาเก็บวิดีโอเก่า ๆ เหล่านี้ตลอดเวลาหรือไม่?
หัวใจของจิวยี่เต้นไม่เป็นจังหวะ
เมื่อเธอกำลังจะสงบสติอารมณ์และมองดูใกล้ๆ ในที่สุด "เหอหยู่กวง" ก็สัมผัสได้ว่ามีคนยืนอยู่ข้างๆ เขา เขาหันศีรษะเล็กน้อยเมื่อสายตาของเขาตกลงไปที่ใบหน้าของเธอ เขาดูเครียดอย่างเห็นได้ชัด และจู่ๆ ก็ยกมือขึ้นบังหน้าจอคอมพิวเตอร์
เฮ่อจี้เฉินไม่แน่ใจว่าจิวยี่เห็นวิดีโอที่เขาช่วยตัวเองในวัยเยาว์หรือไม่ ดังนั้นเขาจึงรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เขาก็กลับมาเป็นปกติและมองดูถ้วยชาที่จิวยี่เพิ่งวางลง เขาคว้าโทรศัพท์เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พิมพ์สองสามคำ แล้ววางโทรศัพท์ไว้ข้างหน้าจิวยี่ “แมนแมน คุณเข้ามาที่นี่ได้ยังไง”
จิวยี่สามารถบอกได้ว่า "เหอหยูกวง" กำลังซ่อนวิดีโอที่เขาเพิ่งดูไป เธอไม่ต้องการเปิดเผยเขา ดังนั้นเธอจึงเพียงแค่ยิ้มและตอบว่า "ฉันเดินเล่นและกลับมาที่บ้าน ฉันบังเอิญเห็น Ayi1 ชงชาให้คุณ ฉันเลยคิดว่าน่าจะเอามาให้คุณด้วย"
เฮ่อจี้เฉินพยักหน้าอย่างอ่อนโยน รับโทรศัพท์คืนและพิมพ์ต่อไป: "รู้สึกดีขึ้นบ้างหรือยัง"
"ดีขึ้นมาก"
แม้ว่าจิวยี่จะตอบเช่นนั้น แต่เหอจี้เฉินก็ยังลุกขึ้นและเอื้อมมือไปสัมผัสหน้าผากของนาง หลังจากที่เขายืนยันว่าเธอไม่มีไข้ เขาก็กลับไปคว้าโทรศัพท์ของเขา เขาพิมพ์ต่อไป: "คุณกินยาหรือยัง"
"ยัง..." จิวยี่หยุดพูด "...ข้าจะไปเอาเดี๋ยวนี้"
เหอจี้เฉินพยักหน้าเบา ๆ แต่ไม่ได้พิมพ์อะไร
จู่ๆ จิวยี่ก็นึกขึ้นได้ว่านางอยากจะขอบคุณเขา "หยูกวงเกอ ขอบคุณสำหรับเมื่อคืนนี้"
เฮ่อจี้เฉินรู้ว่าจิวยี่พูดถึงตอนที่เขาดูแลเธอทั้งคืนเมื่อเธอเป็นไข้ไม่ตื่น...ไม่สิ เธอคงคิดว่าเป็นเหอหยู่กวง...เหอ จี้เฉินลดสายตาลง ปกปิดความเดียวดายในดวงตาของเขา วินาทีต่อมา เขาฉาบรอยยิ้มของเหอ หยู่กวงจากวิดีโอ แล้วโค้งริมฝีปากเบาๆ ด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น เขาค่อยๆ ส่ายหัวราวกับจะบอกว่า "คุณไม่ต้องขอบคุณฉัน"
การศึกษาเงียบไปครู่หนึ่ง หลังจากนั้นไม่นานจิวยี่ก็ชี้ไปที่ประตู "จากนั้น Yuguang Ge ทำสิ่งที่คุณทำต่อไป ฉันจะออกไปก่อนเพื่อรับยา"
เหอจี้เฉินพยักหน้าและมองจิวยี่ออกไปด้วยหางตา เขารอให้เธอปิดประตูแล้วหันเหสายตากลับไปที่คอมพิวเตอร์อีกครั้ง