ตอนที่ 143: เรื่องราวของเขาที่เธอไม่รู้ (3)
นักแปล: เครื่องบินกระดาษ บรรณาธิการ: Caron_
จิวยี่รอจนรถของเหอจี้เฉินหายไป ก่อนที่เธอจะเดินไปที่ลิฟต์และกดปุ่มเพื่อขึ้นไป
อพาร์ตเมนต์ของ He Jichen อยู่ในย่านที่อยู่อาศัยที่มีระดับ ทุกครัวเรือนมีลิฟต์ของตัวเอง ดังนั้นประตูลิฟต์จึงเปิดออกอย่างรวดเร็ว
จี้ยี่ไปที่บ้านของเหอจี้เฉินสองครั้งแล้ว แต่เธอไม่เคยมีโอกาสตรวจสอบสถานที่นั้นเลย
เวลานี้มีเพียงเธอในที่ของเขา เธอพบรองเท้าแตะคู่หนึ่งที่ทางเข้า ก้าวเข้าไปข้างในและสำรวจรอบๆ ตัวเธอ
อพาร์ตเมนต์ได้รับการตกแต่งอย่างหรูหราและน่าประทับใจ เช่นเดียวกับเจ้าของสถานที่ให้ความรู้สึกหรูหราและสง่างาม
ไม่มีห้องนอนอยู่ที่ชั้นหนึ่ง จิวยี่ไปที่ห้องอาหารก่อน เทน้ำใส่ถ้วย แล้วเดินขึ้นบันไดไป
มีห้องนอนสองห้องบนชั้นสองและห้องทำงาน จี้ยี่เคยอยู่ในห้องนอนใหญ่ของเหอจี้เฉินมาก่อน เธอจึงไม่เสียเวลาและตรงไปที่ห้องนั้น
เธออาบน้ำและพับเสื้อคลุมอาบน้ำในห้องน้ำแล้วปีนขึ้นเตียง
มีเรื่องวุ่นวายมากมายเกิดขึ้นในหนึ่งวัน จิวยี่ล้มตัวลงนอนเป็นเวลานานก่อนที่จะหลับสนิท
นอกหน้าต่างห้องนอนของเขา เหอจี้เฉินยืนพิงเสาไฟและจุดบุหรี่
นอกจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ส่องไฟฉายรอบๆ เป็นครั้งคราวแล้ว บริเวณใกล้เคียงก็เงียบมากและไม่มีคนอื่นๆ อยู่รอบๆ
เหอ จี้เฉินไม่รู้ว่าเขายืนอยู่ตรงนั้นนานแค่ไหน แต่เขามองลงไปเมื่อเขารู้สึกแสบร้อนเล็กน้อยที่นิ้วของเขา จากนั้นเขาเห็นบุหรี่ที่เขาจุดไม่นานมานี้มอดไหม้อย่างเงียบๆ
เขาดับบุหรี่ในที่เขี่ยบุหรี่บนถังขยะ จากนั้นเงยหน้าขึ้นมองขึ้นไปที่ชั้นสอง
ไฟเพิ่งเปิด แต่ตอนนี้ดับแล้ว
เธอคงหลับไปแล้ว...
เฮ่อจี้เฉินไม่รีบร้อนที่จะออกไป เขาจึงจุดบุหรี่อีกมวนหนึ่ง
บุหรี่มอดลงครึ่งหนึ่งก่อนที่สายตาของเขาจะละสายตาจากห้องที่เธอนอนอยู่
ไม่มีฉันอยู่เธอคงหลับสบายใช่ไหม
แววตาเศร้าหมองของเหอจี้เฉิน เขากระพริบตาเล็กน้อยและดับบุหรี่ระหว่างนิ้วแล้วโยนบุหรี่ลงถังขยะ เขาเดินไปที่รถของเขาใกล้ๆ
เขานั่งอยู่ในรถขณะที่ร่างข้อความให้จางเซามาเร็วกว่ากำหนดในวันรุ่งขึ้นเพื่อทำอาหารเช้า หลังจากที่เขาส่งข้อความ เขาจำเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นของจิวยี่ได้ และสั่งให้จางเซาไปห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อเสื้อผ้าด้วย จากนั้นเขาก็วางโทรศัพท์ เหยียบน้ำมัน แล้วค่อยๆ ขับออกไป
ครั้งนี้ จิวยี่นอนหลับสนิทจนเธอตื่นขึ้นตอนเก้าโมงเช้าวันรุ่งขึ้น
เธอเอื้อมมือไปหาโทรศัพท์โดยสัญชาตญาณ วางแผนที่จะโทรหาร้านเสื้อผ้าที่เธอชื่นชอบเพื่อส่งเสื้อผ้าใหม่ให้เธอ แต่แล้วเธอก็เหลือบไปเห็นกองเสื้อผ้าเรียบร้อยบนโต๊ะข้างเตียง
บนกองมีข้อความ: คุณครับ ท่านต้องการให้ผมเตรียมเสื้อผ้าเหล่านี้ให้คุณ
จิวยี่รู้ทันทีว่าจางเซาทิ้งโน้ตไว้ "ท่านชาย" ที่เธอพูดถึงคือเหอจี้เฉิน... ทำไมเขาถึงพิถีพิถันขนาดนี้ถึงสั่งให้จางเซาเตรียมเสื้อผ้าให้ฉัน?
จิวยี่จ้องมองเสื้อผ้า จมอยู่ในความคิดชั่วขณะ จากนั้นนางก็สลัดผ้านวมออกและเดินเข้าห้องน้ำพร้อมกับเสื้อผ้าชุดใหม่
หลังจากที่นางรู้สึกสดชื่นและแต่งตัวแล้ว จิวยี่ก็เดินออกจากห้องนอนและลงไปชั้นล่าง
ขณะที่นางกำลังจะถึงห้องนั่งเล่นชั้นหนึ่ง จิวยี่ก็ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวแผ่วเบาจากระเบียง เธอคิดว่าเป็น Zhang Sao ดังนั้นเธอจึงเดินไปและวางแผนที่จะทักทาย ก่อนที่เธอจะก้าวไปข้างหน้าได้สองก้าว เธอก็ได้ยินเสียงของเหอจี้เฉินดังมาจากระเบียง
ความคิดของผู้แปล
เครื่องบินกระดาษ
ตะโกนบอก Rumi!