ตอนที่ 395: ตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น (5)
นักแปล: เครื่องบินกระดาษ บรรณาธิการ: Caron_
เขาบอกว่าเขาไม่ควรทำให้เธอเสียใจ
เขายังถามว่าเธอจะยกโทษให้เขาได้ไหม
เธอไม่ตอบเขา แต่กลับจ้องมองเขาอย่างว่างเปล่า จากนั้นเธอไม่รู้ว่าทำไม แต่ความสนใจของเธออยู่ที่ริมฝีปากของเขา ...
เมื่อคิดได้เช่นนั้น จู่ ๆ จิวยี่ก็เอามือปิดปากขณะที่เบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ
เมื่อวานฉัน-ฉันบ้าหรือเปล่า? ฉันจูบเขาจริงๆ!
ถ้าจูบเขาไม่พอ เธอเลียริมฝีปาก ฟัน และลิ้นของเขา...
ในตอนแรก เขาไม่โต้ตอบ แต่แล้วเธอก็แกล้งเขา ยั่วยุให้เขาจูบเธออย่างหิวโหย
ในขณะนั้นเอง จิวยี่รู้สึกเหมือนจะตายได้
เมื่อคืนฉันทำอะไรอุกอาจไปกี่อย่าง?
นั่นคือทั้งหมดที่อยู่ในใจของจิวยี่ ภาพของเหอจี้เฉินบนตัวเธอล่องลอยอยู่ในความคิดของเธอเป็นระยะๆ เธอนึกย้อนไปถึงทุกครั้งที่เขาขบเม้มและจูบไปทั่วร่างกายของเธออย่างเร่าร้อนและเมามัน...
แม้ว่าเวลาจะผ่านไปกว่าสิบชั่วโมงแล้ว ใบหน้าของจิวยี่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะร้อนรนเมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น
ภาพที่อ่อนโยนของพวกเขาทำให้เธอตกอยู่ในความเงียบ หลังจากที่เธอให้เวลาสมองฟื้นตัว เธอยังคงนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป
เธอไม่แน่ใจว่าจู่ๆเหอจี้เฉินคิดอะไรอยู่ แต่เขาหยุด ปล่อยเธอแล้วจากไป
เธอไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ขณะที่เขากลับมา ห่อเธอด้วยผ้าห่มแล้ววางเธอลงบนเตียงในห้องนอน
หลังจากที่เขาดึงผ้าห่มคลุมเธอ เขาก็จากไป แต่เธอเผลอกลิ้งตกจากเตียง เขาจับเธอแล้วเธอก็...
จิวยี่ตะลึงงันเป็นเวลานาน กัดริมฝีปากล่างของเธออย่างแรงขณะกลั้นหายใจ จากนั้นเธอก็นึกถึงความทรงจำที่เธอผลักดันไปยังด้านหลังจิตใจของเธอ
เธอเป็นฝ่ายเอื้อมมือไปที่ริมฝีปากของเขาก่อน และหลังจากจูบเขา เธอพูดประมาณว่า "สายไหมไม่เติมน้ำตาล" และ "ทำไมสายไหมถึงมีรสชาติเหมือนแอลกอฮอล์" หากยังไม่พอ ส่วนที่เลวร้ายที่สุดคือการที่เธอก้มหน้าลงและเลียริมฝีปากของเขาทุกคำ...
เมื่อเขาอุ้มเธอ เธอถึงกับจุดไฟโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาเตือนเธอว่าอย่าขยับ แต่เธอต่างหากที่ไม่ฟัง เธอต่อสู้กับเขาและไม่เพียงแต่พวกมันจะพลิกและพลิกเท่านั้น แต่เธอยังยื่นมือออกไปสัมผัส...
ฉันเริ่มต้นทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างเราเมื่อคืนนี้?
จู่ ๆ จิวยี่ก็ทรุดตัวลงนั่งเหมือนหมดเรี่ยวแรง
ในเวลานี้เธออยากจะตายจริงๆ
หากเช้านี้เธอรู้สึกสูญเสียเมื่อรู้ว่าพวกเขามีเพศสัมพันธ์กัน ตอนนี้เธอรู้สึกทุกข์ใจเหมือนกัน และยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เธอรู้สึกอายอย่างแท้จริงที่ต้องเผชิญหน้ากับเหอ จี้เฉิน!
เหอจี้เฉินหลับสบาย
พวกเขากล่าวว่าสิ่งที่สวยงามที่สุดในโลกนี้ไม่ใช่สิ่งอื่นใดนอกจากการตื่นขึ้นจากความฝันตามธรรมชาติ แม้แต่เฮ่อจิเฉินเองก็จำไม่ได้ว่าเขาตื่นนอนมากี่คืนตามธรรมชาติเช่นนี้
บางทีมันอาจจะเริ่มขึ้นเมื่อสี่ปีก่อนหลังจากที่เธอจากเขาไป ระยะเวลาการนอนหลับของเขาเริ่มสั้นลงเรื่อยๆ แม้แต่ตอนที่เขาหลับ เสียงหรือการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยก็สามารถปลุกเขาให้ตื่นได้อย่างง่ายดาย
ในมหาวิทยาลัย เขาและ Han Zhifan นอนในห้องเดียวกัน ดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่เขากระสับกระส่ายเป็นพิเศษในตอนกลางคืน Han Zhifan รู้ดีว่าเขาเหนื่อย... เหนื่อยจริงๆ เขาอยากนอนจนถึงเช้าวันถัดไป แต่เขาทำไม่ได้ หลับตาลงเมื่อใดก็จะนึกถึงเธอ และเมื่อลืมตาขึ้นก็ยังนึกถึงเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยามค่ำคืน ความคิดเหล่านั้นทวีความรุนแรงขึ้นและทำให้ทุกวินาทีทุกนาทีทรหดอย่างไม่น่าเชื่อ
ความคิดของผู้แปล
เครื่องบินกระดาษ
เชื่อฉัน ฉันรู้ว่าคุณรู้สึกอย่างไรในตอนนี้ ฉันกรีดร้อง...