ตอนที่ 396: ตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น (6)
นักแปล: เครื่องบินกระดาษ บรรณาธิการ: Caron_
อาจเป็นเพราะเขานอนหลับไม่สนิทมาเป็นเวลานาน เหอจี้เฉินจึงนอนหลับเหมือนไม่มีพรุ่งนี้
เมื่อเขาตื่นขึ้น ห้องก็เงียบอย่างไม่น่าเชื่อ แสงแดดนอกหน้าต่างแยงตาเขามากผิดปกติ แต่จริงๆ แล้วรู้สึกสบายตามากทีเดียว
เฮ่อจี้เฉินยังงัวเงียเล็กน้อยจากการนอนนานเกินไป ดังนั้นเขาจึงนอนอยู่บนเตียงจ้องมองแสงคริสตัลบนเพดานเป็นเวลานาน จากนั้นเขาก็กอดผ้าห่มและค่อยๆลุกขึ้นนั่ง
เขาเคยชินกับการหยิบโทรศัพท์จากโต๊ะข้างเตียง แต่หลังจากเอื้อมไปรอบๆ สักพักก็ไม่มีประโยชน์ เขาก็ขมวดคิ้ว นั่นคือตอนที่เขาตระหนักว่านี่ไม่ใช่ห้องของเขา เป็นห้องของจิวยี่
ภาพแล้วภาพเล่าของสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้แวบเข้ามาในความคิดของเขาทันที จากนั้นเขาก็มองไปที่อีกด้านของเตียงทันที
ผ้าปูที่นอนถูกทิ้งไว้อย่างระส่ำระสาย และหมอนถูกสุ่มโยนไปที่มุมเตียง แต่อีกฟากของเตียงกลับไม่มีใคร
เหอจี้เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะที่สัมผัสเตียงโดยสัญชาตญาณ มันหนาว; ไม่มีร่องรอยของความอบอุ่นในร่างกายหลงเหลืออยู่ ซึ่งหมายความว่าเธอ... ตื่นได้สักระยะหนึ่งแล้ว?
ลึกลงไป เหอจี้เฉินก็ตระหนักได้ถึงบางสิ่ง วินาทีต่อมา เขาถอดผ้าคลุมออก หยิบเสื้อคลุมอาบน้ำขึ้นมาสวมอย่างยุ่งเหยิง ขณะที่เขารีบเข้าไปในห้องน้ำ
เช่นเดียวกับครึ่งหนึ่งของเตียงที่ว่างเปล่าก่อนหน้านี้ไม่มีใครอยู่ในสายตา
แต่เครื่องสำอางของเธอยังคงกระจัดกระจายอยู่บนชั้นเหนืออ่างล้างจาน ตรงที่ตอนที่เขาพาเธอไปอาบน้ำเมื่อคืนนี้
หัวใจที่กระสับกระส่ายของเหอจี้เฉินสงบลงเล็กน้อย จากนั้นเขารีบออกจากห้องน้ำและเปิดตู้เสื้อผ้า
กระเป๋าเสื้อผ้าและรองเท้า สัมภาระทั้งหมดของเธออยู่ที่นี่...
เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้เอาของไป เหอจี้เฉินจึงถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก นี่หมายความว่าเธอไม่ได้จากไปจริงๆ... แต่หลังจากที่เธอตื่นขึ้น เธอไปไหน? เธอกังวลกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้หรือไม่? หรือเธออาจจะหิวก็เลยลงไปกินข้าวข้างล่าง...
แม้ว่าเมื่อคืนเขาจะพยายามหักห้ามใจตัวเองอย่างหนัก แต่พวกเขาก็ยังทำอีก
เมื่อสี่ปีก่อน เขาสร้างความเจ็บปวดที่ยากจะลบเลือน เพราะเขายังเด็กและไร้เดียงสา เพราะไม่รู้ว่าจะรักใครจริง เพราะเขาอิจฉา เขาเกือบจะทำให้เธอเสียชีวิต สี่ปีต่อมา เขาไม่สามารถทำผิดซ้ำเดิมได้อีก
ดังนั้นจึงมีบางสิ่งที่เขาต้องบอกเธอ
อย่างน้อยที่สุดเขาก็ยินดีที่จะรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้
เมื่อคิดเช่นนั้น เหอจี้เฉินรีบรวบรวมความคิดของเขาเข้าด้วยกันและเดินไปที่โต๊ะข้างเตียง เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาแผนกต้อนรับ เขาสั่งให้ส่งคนขึ้นไปช่วยเปิดห้องข้างๆ
...
กลับมาที่ห้องของเขาเอง เหอจี้เฉินพบโทรศัพท์ของเขาก่อนและโทรหาเฉินไป๋ หลังจากขอให้เขาไปที่ห้องของเขาแล้วเขาก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ
เมื่อเขาอาบน้ำเสร็จ เขาก็หาชุดลำลองสำหรับเปลี่ยน ขณะที่เขากำลังจะโกนเคราที่หน้ากระจก กริ่งประตูก็ดังขึ้น
เขาโกนคางด้วยมีดโกนในมือขณะที่เดินไปที่ประตูแล้วเปิดออก
มันคือเฉินไป๋
“คุณเหอ ตื่นแล้วเหรอ” เมื่อคืนที่ผ่านมาถูกเข้าใจผิดว่าเป็นเหอจี้เฉินตอนที่จิยีเมา ตอนนี้เฉินไป่กลัวว่าเหอจี้เฉินจะพยายามกลับมาหาเขา ดังนั้นเขาจึงยิ้มอย่างสดใสผิดปกติเมื่อเขาพูด
เฮ่อจี้เฉินไม่ได้พูดอะไรกับใบหน้าบูดบึ้งและยิ้มแย้มของเขา เขาเลี้ยวขวาไปห้องน้ำ
ความคิดของผู้แปล
เครื่องบินกระดาษ
ปฏิกิริยาตามเวลาจริง ---> twitter: paperplane_qi