ตอนที่ 1,092: แสงในตำนาน
ผู้แปล: Exodus Tales Editor: Exodus Tales
การต่อสู้รุนแรงกว่าที่อาเบลคิด และอัศวินอันโดก็เช่นกัน แม้ว่าร่างกายจะเต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์
“ลาร์กิน, ลุค ฉันได้ยินมาว่าสมาคมพ่อมดกำลังใช้เลือดของนักปรุงยาในตำนาน คุณคิดว่าฉันจะเก็บเลือดไว้ให้คุณในขณะที่คุณพยายามฆ่าฉันอย่างช้าๆ?” เสียงของอัศวิน Ando เย็นชา
พ่อมดในตำนานไม่ตอบ พวกเขาเพียงแค่เพิ่มความเร็วในการร่าย
“ฮ่าฮ่า!! เผาเลือด!” อัศวิน Ando เริ่มหัวเราะอย่างเมามัน ด้วยเสียงคำราม คลื่นกระแทกที่น่ากลัวของเลือดสีแดงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า
เขาเป็นอัศวินในตำนาน และเขาได้ฝึกฝนร่างกายและเสริมความแข็งแกร่งให้กับสายเลือดของเขานับตั้งแต่ที่เขากลายเป็นอัศวินศักดิ์สิทธิ์อย่างเป็นทางการ
การเผาผลาญเลือดเป็นเทคนิคที่จะเผาผลาญพลังชีวิต มันสามารถเพิ่มพลังของเขาได้ถึงขีดสุด
นี่เป็นการต่อสู้ครั้งสุดท้ายของเขา และเขารู้ว่าเขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์ได้อีกต่อไป
พ่อมดในตำนานถูกจับในสถานการณ์ที่น่างงงวย พวกเขารู้ว่าอัศวินอันโดไม่ต้องการให้พวกเขาได้เลือดของเขา
การเผาไหม้ของเลือดนั้นเจ็บปวดมาก มันเหมือนกับการฉีกกระดูกและกล้ามเนื้อของคุณออกจากกัน แม้แต่ดวงตาของอัศวินอันโดก็ยังแดงก่ำ
อย่างไรก็ตาม เขายังคงทำลายร่างกายของเขามากกว่าปล่อยให้สมาคมพ่อมดใช้ประโยชน์จากมัน
ในฐานะมืออาชีพระดับตำนาน ร่างกายของเขาไม่เหมือนใคร เลือดทุกหยดสะท้อนถึงความแข็งแกร่งของพวกเขา
ไม่มีตำนานคนใดที่จะเสียเลือดเนื้อ พวกเขาอาจใช้เลือดของผู้อื่นเพื่อปรุงยา แต่ไม่ใช่ของตัวเอง แต่ละหยดเป็นผลมาจากความยากลำบากและทรัพยากรนับไม่ถ้วน
อาเบลมีสูตรยาบางอย่าง และเขารู้ว่าเลือดของตำนานมีค่าเพียงใด
เพียงแต่ว่าไม่มีตำนานใดตายในแนวหน้า อย่างน้อยก็ในช่วงหลายพันปีที่ผ่านมา แม้แต่การได้รับบาดเจ็บก็หาได้ยาก
ดังนั้น มีเพียงตำนานบางคนที่เฝ้าแนวหน้าเท่านั้นที่สามารถติดต่อกับเลือดของตำนานอื่นเพื่อการวิจัยได้
“อันโด ดิ้นรนทำไม!” พ่อมดลาร์กิ้นขว้างลูกไฟออกไปแล้วลดเสียงลง
“เจ้านายของฉันจะยุติคุณ และจิตวิญญาณของฉันจะคงอยู่ตลอดไป!” อัศวิน Ando คำราม
เขาไม่ได้คาดหวังว่าวิญญาณของเขาจะกลับไปยังอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ แต่เขาก็ยังหวังว่าเจ้านายของเขาจะให้รางวัลแก่เขาเมื่อพวกเขาตื่นจากการหลับใหล Ando หวังว่าเจ้านายของเขาจะรับวิญญาณของเขากลับไป
หลังจากใช้คริสตัลศักดิ์สิทธิ์แล้ว เขารู้ว่าเทพเจ้าจะสามารถให้ร่างใหม่แก่เขาได้หากต้องการ
มันเป็นความหวังสุดท้ายของเขา และเขาจะยึดมั่นมันอย่างบ้าคลั่ง สักวันหนึ่งความภักดีของเขาจะได้รับการตอบแทน
“การต่อสู้กำลังจะจบลง!” อาเบลพึมพำจากระยะไกล
เขาสัมผัสได้ถึงเลือดที่ไหลออกมาในอัตรามหาศาลจากอัศวินอันโดะ กระบวนการเผาไหม้ได้เริ่มขึ้นแล้ว
"ระเบิด!" อัศวิน Ando มุ่งความสนใจไปที่หัวใจของเขาและระเบิดแกนเลือดออกจากปากของเขาโดยตรง
น้ำตกแห่งเลือดพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า และพ่อมดในตำนานก็พุ่งออกไป พวกเขารู้ว่าอัศวิน Ando เสร็จแล้ว และพวกเขาไม่จำเป็นต้องเข้าใกล้มากเกินไปและเสี่ยงชีวิต
ทุกคนในจุดนั้นรวมถึงอาเบลรู้ว่าอัศวินอันโดะตายแล้ว ไม่มีสัญญาณของสิ่งมีชีวิตอีกต่อไปภายในก้อนเมฆแห่งเลือด
เมื่ออาเบลต้องการใช้พลังแห่งเจตจำนงเพื่อตรวจสอบสภาพ ลำแสงสีขาวบริสุทธิ์ก็พุ่งออกมาจากร่างที่ตกลงมา
มันหนาเกือบ 10 เท่าของอัศวินผู้บ้าคลั่ง และกำลังพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า
ในไม่ช้า อาเบลก็ตระหนักได้ถึงบางสิ่งที่แตกต่างออกไป ลำแสงวิญญาณธรรมดาเป็นคลื่นพลังงาน แต่ลำแสงนี้มีขนาดใหญ่จนเกือบแข็ง
ทันใดนั้น Izual ก็หยุดคำอธิษฐานและเอื้อมมือไปจับลำแสงวิญญาณอันมั่นคง ร่างโปร่งแสงครึ่งหนึ่งถูกลากเข้าไปในรูปปั้นนางฟ้าคริสตัล
ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนอาเบลแทบไม่มีเวลาตอบโต้
เขาทำเช่นนี้ต่อหน้าพ่อมดในตำนาน ถ้าเขาถูกพบเห็น เขาจะถูกขังไว้เพื่อการวิจัยทันที
โชคดีที่พ่อมดมองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความเศร้าโศก
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่สังเกตเห็นการเคลื่อนไหวเล็กน้อยของ Izual บางทีพลังของ Izual อาจมากเกินไปสำหรับพวกเขาที่จะสังเกตเห็น
อาเบลไม่ได้มองดูรูปปั้นคริสตัลเทวดาของเขา เขาจะไม่เสี่ยงใดๆ ต่อหน้าพ่อมดในตำนานเหล่านั้น
พ่อมดในตำนานไม่พอใจกับการตายของอัศวินอันโด กลับมีความรู้สึกเคารพอย่างลึกซึ้งบนใบหน้าของพวกเขา
ไม่มีเลือดสักหยดบนศพของอัศวิน Ando ที่พื้น อย่างที่เขาพูด สมาคมพ่อมดจะไม่ได้อะไรจากเขา
ร่างกายของเขาเกือบจะเหมือนก้อนเนื้อแห้งและผิวหนังที่ได้รับบาดเจ็บจากไฟและน้ำแข็ง
“ครั้งสุดท้ายที่เราเห็นแสงในตำนานคือเมื่อไหร่” พ่อมดลาร์กินลดเสียงลง
“หลายปีแล้ว!” พ่อมดลุคถอนหายใจ
อาเบลมองไปที่ศพของอัศวินอันโด แต่เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
ถึงกระนั้น เขาก็ไม่อยากพลาดโอกาสที่หาได้ยากนี้
“อาจารย์เบ็นเน็ตต์ นี่อาจเป็นภาพปราสาททองคำของคุณในอีก 10 ปีข้างหน้า!” พ่อมดลาร์กินหันกลับมาหาอาเบลแล้วหัวเราะ
ดูเหมือนว่าพ่อมดลาร์กิ้นจะเอาชนะความตายของตำนานได้ และความร่าเริงของเขาก็กลับคืนมา
“พ่อมด Larkin ในตำนานอันทรงเกียรติ คุณกำลังพูดถึงอะไร” อาเบลรู้สึกสับสน
“นั่นคือแสงในตำนาน พลังงานที่วิญญาณและร่างกายของตำนานปลดปล่อยออกมาเมื่อพวกเขาตาย พวกมันอยู่ได้นานถึง 10 ปี!” พ่อมดลาร์กิ้นยิ้ม
อาเบลไม่ตื่นเต้นกับข่าวนี้ เขาวางแผนที่จะเก็บตำแหน่งของเขาเป็นความลับ แต่โดยพื้นฐานแล้วสิ่งนั้นทำให้เขามีเครื่องหมายที่ชัดเจนในอีก 10 ปีข้างหน้า
ลองนึกดูว่าจะมีมืออาชีพสักกี่คนที่อยากมาดูสนามสุดท้ายของการเป็นตำนาน
ถึงกระนั้น พวกเขายังอยู่นอกหุบเขาฮาร์เดน และมีภูเขาล้อมรอบสถานที่ ตราบเท่าที่เขายังคงกลอกตา ผู้คนคงไม่สามารถระบุตำแหน่งที่แน่นอนของปราสาทของเขาได้
“พ่อมดลาร์กิน พ่อมดลุค เราจะทำอย่างไรกับศพดี” อาเบลถามอย่างระมัดระวัง
แต่ในขณะเดียวกัน อาเบลก็คาดหวังคำตอบของเขา
“มาสเตอร์เบนเน็ต คุณต้องการมันไหม” พ่อมดในตำนานสบตากัน และพ่อมดลาร์กินก็หัวเราะ
“พ่อมดลาร์กิน ฉันรู้ว่าคำขอนี้ค่อนข้างแปลก แต่ฉันอยากทำวิจัยเกี่ยวกับมัน!” อาเบลพูดเสริมอย่างรวดเร็ว
“มาสเตอร์เบนเน็ต การมีส่วนร่วมของคุณในการต่อสู้ครั้งนี้ยิ่งใหญ่ที่สุด คุณไม่เพียงแค่หยุดอัศวิน Ando เท่านั้น แต่คุณยังทำให้เขาบาดเจ็บสาหัสซึ่งทำให้งานของเราง่ายขึ้นมาก!” พ่อมดลาร์กิ้นยิ้ม
อาเบลรู้สึกหัวใจพองโตและยิ้ม
"แต่!" จู่ๆ พ่อมดลาร์กิ้นก็พูดเสริม ใบหน้าของอาเบลก็แข็งค้าง เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ลิ้นของเขาไม่ยอมพูด
“แต่ศพในตำนานก็มีค่าเกินไป คุณต้องแลกเปลี่ยนกับบางสิ่ง!” ในที่สุด WIzard Larkin ก็พูดจบประโยคของเขา
แม้ว่าเลือดที่มีค่าที่สุดจะหายไป แต่ทุกส่วนของร่างกายวิญญาณในตำนานจะถูกปรุงเป็นยา
มันเป็นเพียงว่าพวกเขาได้รับร่างกายในตำนานมาเป็นเวลานานแล้ว ผู้ผลิตยาของสมาคมพ่อมดจำเป็นต้องใช้เวลานานในการวิจัยและสร้างสูตรยาใหม่
ดังนั้นหากมาสเตอร์เบ็นเน็ตต์ต้องการ เขาสามารถเริ่มต้นได้เลย
อิทธิพลของเขาจะยิ่งใหญ่กว่านักปรุงยาคนใดในสมาคมพ่อมดในฐานะนักปรุงยาอันดับหนึ่ง
แม้แต่พ่อมดในตำนานยังต้องพึ่งพายาวิเศษของอาจารย์เบนเน็ตในการต่อสู้
พ่อมดลาร์กิ้น คุณต้องการอะไร” อาเบลรู้สึกโล่งใจอีกครั้ง ตัวตนที่ทรงพลังที่สุดของเขาคือนักปรุงยา ดังนั้นแน่นอนว่ามันเกี่ยวข้องกับการปรุงยา
“อาจารย์เบ็นเน็ตต์ ฉันได้ยินว่าคุณช่วยชีวิตพ่อมดผู้ท้าทายกฎหมายมากกว่า 10 คนในกำแพงป้องกันแห่งวันโลกาวินาศ!” พ่อมดลาร์กิ้นยิ้ม
อาเบลพยักหน้า มันไม่มีความลับ เขาคาดหวังว่าสมาคมพ่อมดจะค้นพบในที่สุดอยู่ดี
เขาช่วยกฎหมายที่ท้าทายพ่อมดมากเกินไป แม้แต่ผู้ที่ให้ความสนใจกับแนวหน้าก็สามารถสังเกตเห็นได้
“ทั้งฉันและลุคมีสาวกบางคนที่เสียสละตัวเองและจบลงที่หอคอยเวทมนตร์ ฉันหวังว่าคุณจะช่วยพวกเขาได้!” พ่อมดลาร์กิ้นพูดด้วยนัยน์ตาเศร้าโศก
ตำนานเป็นสัตว์ประหลาดเก่าแก่ที่มีอายุนับพันปี สิ่งเดียวที่สามารถส่งผลกระทบต่อความรู้สึกของพวกเขาคือสาวกของพวกเขา
“พ่อมดลาร์กิน พ่อมดลุค คุณมีลูกศิษย์กี่คน” อาเบลรู้สึกว่าหัวใจของเขาพองโตมากขึ้น การช่วยเหลือพ่อมดเป็นเรื่องง่าย
"อา! ไม่มาก. ฉันมี 3 และลุคมี 4 น่าจะโอเคใช่ไหม” พ่อมดลาร์กิ้นกระแอมเบาๆ แล้วพูดว่า
“นั่นไม่ใช่ปัญหา ตราบเท่าที่ท่านส่งไปยังวิมานทอง ฉันจะทำงานของฉัน!” อาเบลพยักหน้า
“อาจารย์เบนเน็ต ฉันจะขอบคุณแทนลูกศิษย์ของฉัน!” พ่อมดลุคโค้งคำนับอย่างอ่อนโยน
"ฉันจะทำให้ดีที่สุด!" อาเบลรีบโค้งคำนับกลับ
“มาสเตอร์เบ็นเน็ตต์ คุณควรเก็บศพของอัศวินอันโดะเดี๋ยวนี้ ฉันหวังว่าคุณจะรักษาความเคารพระหว่างการวิจัย มิฉะนั้นพวกเราที่เป็นตำนานจะไม่มีความสุข!” พ่อมดลาร์กินมองไปที่ร่างของอัศวินอันโดเป็นครั้งสุดท้าย และหันกลับไปหาอาเบล
จากนั้นอาเบลก็ห่อหุ้มร่างนั้นด้วยพลังแห่งเจตจำนงของเขา และมันก็เข้าไปในกระเป๋าพอร์ทัลศักดิ์สิทธิ์ของเขา
เขาทิ้งอุปกรณ์ของอัศวินอันโดไว้ที่พื้น พวกมันเป็นสมบัติของพ่อมดในตำนาน พวกเขาไม่ได้รวมอยู่ในร่างกาย
แต่แน่นอนว่า Abel ไม่สนใจผลประโยชน์เล็กน้อยเหล่านั้น แม้ว่าชุดเกราะสีทองและดาบสีทองจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในโลกนี้ พวกเขายังคงไม่มีอะไรเทียบได้กับอักษรรูนของเขา
ไม่มีอาชีพอัศวินในทวีปตอนกลาง ดังนั้นพวกเขาจึงเป็นเพียงของสะสมเท่านั้น
“มาสเตอร์เบนเน็ต เอาพวกมันออกไปด้วย เราไม่ต้องการแยกพวกเขาออกจากร่างกาย!” พ่อมดลาร์กิ้นหัวเราะ
เขาไม่ได้คาดหวังให้อาเบลมอบกระเป๋าพอร์ทัลและอุปกรณ์ต่างๆ ให้พวกเขาแต่อย่างใด แต่สิ่งที่อาเบลเสนอให้ยังคงแสดงให้เห็นลักษณะนิสัยของเขาในฐานะคนๆ หนึ่ง