ตอนที่ 1121: การเผชิญหน้า
ผู้แปล: Exodus Tales Editor: Exodus Tales
พ่อมด Dolan และพ่อมด Golan กำลังยุ่งอยู่กับการร่วมมือกัน เมื่อปลาหมึกยักษ์ติดตามพวกเขา พวกเขาพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกโจมตี ทุกๆ "การเคลื่อนไหวอย่างฉับพลัน" ที่พวกเขาทำ พวกเขาพยายามเพียงเล็กน้อยที่จะเคลื่อนผ่านการโจมตีของปลาหมึก
พวกเขาไม่ได้พูดคุยกัน แต่ทั้งคู่ก็เข้าใจความเครียดของอีกฝ่าย ถ้าพวกเขาไปช้ากว่านี้ พวกเขาจะต้องเผชิญหน้ากับปลาหมึกยักษ์โดยตรง พวกเขาอยากเผชิญหน้ากับอัศวินศักดิ์สิทธิ์ในตำนานมากกว่าต่อสู้กับสัตว์ประหลาดตัวนี้ในขณะที่ยังอยู่ในมหาสมุทร
หลังจากพยายามโจมตีพ่อมดในตำนานเหล่านี้ล้มเหลวหลายครั้ง ปลาหมึกยักษ์ก็ยิ่งหงุดหงิด ในที่สุดมันก็โกรธมากจนปล่อยพลังโจมตีใส่พ่อมดในตำนานที่อ่อนแอ หลังจากที่พลาดการโจมตีไปอีกหนึ่งครั้ง ในที่สุดมันก็ยอมแพ้ที่จะเทเลพอร์ตต่อหน้าพ่อมดในตำนาน มันเลือกที่จะเทเลพอร์ตตัวเองไปยังทิศทางของมันแทน จากนั้นร่างยักษ์ก็พ่นหมอกสีดำออกมาปกคลุมทุกสิ่งในระยะหนึ่งกิโลเมตร
จนถึงตอนนี้ พ่อมดในตำนานทั้งสองมีความเร็วเทียบเท่ากับปลาหมึกยักษ์ พวกเขาผลัดกันทำสิ่งนี้ให้สำเร็จ ในการเคลื่อนไหวแต่ละครั้ง พวกเขาสามารถเปลี่ยนทิศทางที่พวกเขาเข้าไปได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อการเคลื่อนย้ายทางไกลเปิดใช้งานหนึ่งครั้ง พ่อมด Dolan อาจพบว่าตัวเองถูกขัดจังหวะ ทั้งเขาและพ่อมดโกลันถูกหมึกดำปกคลุม และพวกเขาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกวาบหวามบนร่างกาย
"เลขที่!" พ่อมดโดแลนพยายามกรีดร้อง เขาไม่คิดว่าปลาหมึกยักษ์จะสามารถโจมตีพื้นที่ได้เช่นกัน วิธีการโจมตีพิเศษนี้สามารถเข้าถึงเขาได้แม้ในขณะที่เขาพยายามเทเลพอร์ต ปลาหมึกยักษ์จะไม่มีวันลองทำสิ่งนี้หากพวกมันไม่ยั่วยุมันและเล็ดรอดพ้นมือของมันตลอดเวลา มีความเสี่ยงที่จะปล่อยหมอกสีดำออกมา มันควรจะเป็นการโจมตีครั้งสุดท้ายหากการต่อสู้นั้นมากเกินไปสำหรับสิ่งมีชีวิตที่จะรับมือ
ขณะที่พ่อมดโดแลนด์และพ่อมดโกแลนกำลังเตรียมการขั้นสุดท้าย พวกเขาได้ยินเสียงคำรามจากระยะไกลที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวลและความโกรธ
พ่อมดโดแลนแน่ใจว่านั่นคือเต่าทะเลยักษ์ “มาจากพ่อมดโดรัน!”
ต่อจากนั้น ปลาหมึกยักษ์ก็ปรากฏขึ้นไม่ไกลจากพ่อมดในตำนานทั้งสอง พ่อมดโดแลนและพ่อมดโกลันทำทุกวิถีทางเพื่อออกไปจากที่นี่ อย่างไรก็ตาม หลังจากเห็นสถานการณ์ พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรอและสังเกตสิ่งที่เกิดขึ้นก่อน
พ่อมดโดแลนมีคัมภีร์ใบเล็กๆ อยู่ในมือซึ่งค่อนข้างแตกต่างจากส่วนใหญ่ในทวีปนี้ มันเป็นสิ่งที่เขาได้รับจากซากปรักหักพังโบราณ มันหมายถึงการเปลี่ยนร่างของเขาให้กลายเป็นสายฟ้าผ่าพร้อมกับสายฟ้าผ่าอื่นๆ โดยพื้นฐานแล้ว สายฟ้าจะบินไปในทิศทางต่างๆ ในขณะที่เขาซึ่งเป็นหนึ่งในนั้น จะไปในทิศทางใดก็ได้ที่เขาต้องการ มันควรจะเป็นรูปแบบการหลบหนีที่หลากหลายอย่างยิ่ง
พ่อมดโกลันมีบางอย่างที่คล้ายกัน เขามีวงกลมโบราณอยู่ในมือ ซึ่งจะระเบิดหลังจากเปิดใช้งาน ภายใต้การเทเลพอร์ต เขารู้ว่าเขาจะเทเลพอร์ตออกไปอย่างน้อย 50 ไมล์ แต่แน่นอนว่ามันเป็นของใช้ครั้งเดียวที่เขาไม่อยากใช้ เขาได้มาจากสายตาคนโบราณด้วย หากไม่เป็นเช่นนั้น เขาจะต้องเสียค่าใช้จ่ายมหาศาลเพื่อลองซื้อมันจากสมาคมพ่อมด
เมื่อปลาหมึกยักษ์หยุด มันก็สแกนสองพ่อมดในตำนาน จากนั้นด้วยเหตุผลบางอย่าง มันก็หายไปและกลับไปยังที่ที่มันจากมา
WIzard Golan พ่นลมหายใจยาว “นั่นเป็นสัตว์ทะเลที่น่ากลัวที่นั่น! มันมีธาตุสายฟ้าด้วยเหรอ?”
ในการต่อสู้ส่วนใหญ่ พ่อมดจะได้เปรียบอย่างมากเนื่องจากความสามารถในการเทเลพอร์ต อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่กรณีที่พวกเขาต่อต้านสัตว์วิญญาณและสัตว์ทะเล สิ่งมีชีวิตเหล่านี้สามารถเทเลพอร์ตได้เช่นกัน และเมื่อพวกมันโตเต็มวัย สิ่งต่างๆ อาจสร้างความหวาดกลัวให้กับพ่อมดได้ นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับปลาหมึกยักษ์ ความสามารถในการเทเลพอร์ต ความสามารถเชิงรุก และโครงสร้างการป้องกันที่แข็งแรง ทำให้มันค่อนข้างเป็นศัตรูที่น่ากลัวต่อพ่อมดในตำนานทั้งสอง
นอกจากนี้ยังมีข้อได้เปรียบทางภูมิศาสตร์ การต่อสู้ด้วยคาถาธาตุไฟในมหาสมุทรนั้นไม่มีประเด็นมากนัก สำหรับธาตุเยือกแข็ง เนื่องจากสัตว์ทะเลมีสายสัมพันธ์ตามธรรมชาติกับน้ำ พลังของพวกมันจึงถูกทำลายลงอย่างมาก นั่นคงเหลือเพียงธาตุสายฟ้า แต่ปลาหมึกยักษ์สามารถเสกธาตุสายฟ้าได้ด้วยตัวของมันเอง พ่อมดในตำนานทั้งสองจึงคิดว่าพวกเขาน่าจะหลบหนีได้เช่นกัน พวกเขาไม่สามารถป้องกันการโจมตีใด ๆ ได้ ดังนั้นจึงไม่มีแม้แต่ประเด็นที่จะคิดถึงการรอการต่อสู้เช่นนี้
พ่อมดโดแลนรีบถามว่า "เกิดอะไรขึ้นกับเต่าทะเลยักษ์ โดรัน"
พ่อมดโดแรนส่ายหัว “ฉันไม่รู้ ฉันพยายามที่จะกำจัดเต่าทะเลยักษ์ แต่มันกลับไปหลังจากตะโกนใส่ฉัน”
พ่อมดโกแลนถามว่า “เป็นมาสเตอร์เบนเน็ตได้ไหม”
ทั้งสามมองหน้ากันเงียบๆ สักพัก นี่อาจเป็นสาเหตุ
พ่อมดโกลันพูดว่า “ฉันหวังว่ามาสเตอร์เบนเน็ตจะสบายดี ฉันไม่รู้จะรายงานอะไรถ้าเขาไม่มา”
พ่อมดดอร์เรนไม่รู้จะพูดอะไร “อาจารย์เบนเน็ต หวังว่าเขาจะหนีไปได้”
พ่อมดโดแลนลังเลเล็กน้อย เขารู้ว่าเขาไม่สามารถช่วยมาสเตอร์เบนเน็ตได้แม้ว่าเขาจะกลับไปก็ตาม อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลานั้น อาจารย์เบนเน็ตจะไม่อยู่แล้ว ในขณะที่พ่อมดในตำนานทั้งสามกำลังสนทนากัน เสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวก็ดังมาแต่ไกล มันฟังดูกังวลและโกรธที่อาจสูญเสียสิ่งที่มีค่าไป
พ่อมดโดแลนแนะนำว่า “ไปกันเถอะ สัตว์ทะเลอาจสูญเสียบางอย่างไป มันอาจจะมาหาอีกถ้าเราไม่จากไป”
เมื่อพวกเขากำลังจะจากไป มหาสมุทรก็ยิ่งรุนแรงขึ้น มีความมุ่งร้ายยิ่งกว่าสัตว์ต่อสู้สองตัวก่อนหน้า พวกเขาไม่รู้ตัวเอง ปลาหมึกยักษ์และเต่าทะเลยักษ์ไม่ได้ต่อสู้กันอีกต่อไป เป็นเพราะพวกเขาสูญเสียสมบัติของพวกเขา ขณะที่พวกเขาปลดปล่อยความเกรี้ยวกราดใส่มหาสมุทรรอบตัว พวกเขาพยายามใช้วิธีเดียวกันนี้เพื่อค้นหาหัวขโมยที่ขโมยไปจากพวกเขา ถึงกระนั้น ความพยายามทั้งหมดของพวกเขาก็ไร้ผล เรือดำน้ำโบราณได้รับการซ่อมแซมแล้ว และนำ Abel ไปยังส่วนที่ลึกกว่าของมหาสมุทร เขาไม่ต้องกังวลอีกต่อไปว่าสัตว์ทะเลทั้งสองจะตามเขามา คริสตัลถูกวางไว้ในกระเป๋าพอร์ทัล และผลจากความสันโดษทำให้เขาไม่สามารถติดตามได้อย่างสมบูรณ์
อาเบลมีการเดินทางที่ปลอดภัยและราบรื่นหลังจากนั้น อาจเกี่ยวข้องกับสัตว์ทะเลที่แข็งแกร่งเป็นพิเศษสองตัวนี้ เขาไม่พบอะไรที่แข็งแกร่งกว่านี้ในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า หลังจากดูแผนที่โฮโลแกรมบนวงกลมควบคุม เขาก็บอกได้ว่าเขามาถึงแล้ว
เขาพูดกับวิญญาณใต้น้ำว่า “ลุกขึ้น! สำรวจพื้นที่!”
"ใช่หัวหน้า!" วิญญาณเรือดำน้ำตอบสนอง ดังนั้นเรือดำน้ำโบราณจึงมุ่งสู่มหาสมุทร และพลังงานประหลาดก็แผ่กระจายออกไป
จิตวิญญาณแห่งเรือดำน้ำให้ผลลัพธ์ที่ค่อนข้างรวดเร็ว “พ่อมดในตำนานสามคนอยู่ข้างหน้า มาสเตอร์ อยู่ข้างหน้า 5 ไมล์ และสูงกว่า 200 เมตร!”
แน่นอนว่าทั้งหมดเกี่ยวข้องกับข้อเท็จจริงที่ว่าพ่อมดในตำนานไม่ได้ปิดบัง พวกเขายืนอยู่กลางอากาศ เรือดำน้ำโบราณได้ไปถึงมหาสมุทรแล้ว ตัวเรือเดิมเป็นรูปวงรีกำลังกลับคืนสู่รูปแบบดั้งเดิม อาเบลเดินออกจากเรือและมองขึ้นไปบนท้องฟ้าเบื้องหน้าขณะที่เขายืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ
พ่อมดโดแลนเป็นคนแรกที่ปรากฏตัวต่อหน้าเขา “ฉันรู้ว่าคุณสบายดี อาจารย์เบนเน็ต!”
อาเบลหัวเราะและตอบว่า “ฉันหวังว่าคุณจะไม่ได้รับบาดเจ็บ พ่อมดโดแลน”
เขาเห็นว่าพ่อมดในตำนานทั้งสามกำลังดึงสัตว์ทะเลทั้งสองออกไป แม้ว่าใบหน้าของพ่อมดโดแลนจะดูผ่อนคลาย แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวล
1
พ่อมดโกลันและพ่อมดโดรันก็ปรากฏตัวบนดาดฟ้าเช่นกัน “เราสบายดี เราสบายดี! ขอบคุณ อาจารย์เบนเน็ต!”
พ่อมดโดแรนพูดต่อ “อืม คุณคิดว่าปลาหมึกจะทำอะไรเราได้บ้าง”
เธอดูเหมือนจะลืมไปว่าปลาหมึกเกือบจะฆ่าพวกเขาทั้งหมด ถึงกระนั้น เนื่องจากเธอถามแบบนี้เป็นธรรมชาติ อีกสองคนจึงอดถามไม่ได้จริงๆ ว่าอาเบลทำอะไร เกือบจะเหมือนกับที่ WIzard Doran พยายามเตือนพวกเขาว่าอย่าถามคำถามมากเกินไปเกี่ยวกับอาวุธลับของ Master Bennett
พ่อมดโดรันพยายามเปลี่ยนเรื่อง “เรือดำน้ำโบราณได้รับการแก้ไขแล้วหรือ?”
เธอค่อนข้างประหลาดใจ พวกเขาเห็นว่าก่อนหน้านี้เรือได้รับความเสียหายมากเพียงใด ตอนนี้มันดูใหม่เอี่ยม
อาเบลยิ้มและอธิบายว่า “อืม มันมีความสามารถในการซ่อมแซมตัวเองได้ด้วยตัวมันเอง”
พ่อมดโกลันมองไปที่มันและพูดว่า “นั่นน่าประทับใจยิ่งกว่า”
ถ้าทั้งสามคนไม่เคยเผชิญหน้ากับสัตว์ทะเล พวกเขาคงอยู่ในเรือดำน้ำโบราณลำนี้เพื่อมุ่งตรงไปยังจุดหมายปลายทาง ชีวิตที่น้อยลงจะสูญเสียไปกับการผจญภัยในมหาสมุทรของพวกเขา จริง ๆ แล้ว แต่โชคไม่ดีที่ซากปรักหักพังโบราณหลายแห่งสามารถพบได้ในทะเล และยังมีทางเลือกไม่มากนักในการสำรวจสิ่งเหล่านี้อย่างปลอดภัย
พ่อมดโดแลนมองไปทางด้านหน้า “ระวังด้านหน้าหน่อย อาจารย์เบนเน็ต เอาเรือดำน้ำโบราณออกไปในขณะที่ฉันพาคุณไปที่ระดับความสูงที่สูงขึ้น”
ขณะที่พวกเขาพูด พ่อมดในตำนานอีกสองคนก็ขึ้นไปเช่นกัน พ่อมดโดแลนเดินไปข้างๆ แล้วตบไหล่เขา อาเบลรู้สึกว่าร่างกายของเขาออกจากดาดฟ้าพร้อมกับพ่อมดโดแลน ขณะที่พวกเขาลอยขึ้น เขามีพลังแห่งเจตจำนงพันรอบเรือดำน้ำโบราณและใส่ไว้ในกระเป๋าพอร์ทัล
พ่อมดโดลันกำลังเฝ้าดูขณะที่อาเบลเก็บเรือดำน้ำ “ฉันคิดว่านั่นคือความมั่งคั่งของปรมาจารย์วิชาปรุงยา”
อาเบลตอบด้วยรอยยิ้ม “ฉันคิดว่ามันไม่มีอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่สหภาพวิซาร์ดมี เพราะพวกเขาเป็นเจ้าของพื้นที่ส่วนใหญ่ของทวีป”
อาเบลฟังดูค่อนข้างถ่อมตัวในคำพูดนั้น แต่เขาก็หมายความอย่างอื่นด้วย ความมั่งคั่งของเขานั้นไม่สามารถเทียบได้กับพ่อมดทั่วไป และแม้แต่พ่อมดในตำนานก็ไม่ใช่เป้าหมายที่จะรวมกับเขาได้ ความจริงที่ว่าเขากำลังเปรียบเทียบตัวเองกับองค์กรที่ใหญ่พอๆ กับสมาคมพ่อมด ก็เป็นอีกสิ่งบ่งชี้ว่าความมั่งคั่งของเขาช่างไร้สาระสิ้นดี
พ่อมดโดแลนอดยิ้มไม่ได้ เขาคิดว่าอาจารย์เบนเน็ตกำลังเล่นตลก หลังจากยกระดับตัวเองแล้ว ไม่มีใครใช้ “การเคลื่อนไหวทันทีทันใด” พวกมันบินไปข้างหน้ากลางอากาศแทน
อาเบลชี้ไปด้านหน้า “นั่นอะไร พ่อมดโดแลน?”
ในมหาสมุทรที่อยู่ข้างหน้าพวกเขา วงโคจรปรากฏขึ้นบนผิวน้ำ มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 30 เมตร จากท้องฟ้า พวกเขาเห็นได้ว่าใจกลางนั้นมืด ซึ่งแสดงว่าพวกเขามองไม่เห็นจุดสิ้นสุดของการหมุนวนนี้ อาเบลพยายามเข้าถึงมันด้วยพลังแห่งเจตจำนงของเขา เมื่อยังมีระยะห่างระหว่างพวกเขาเล็กน้อย เขาสามารถเห็นพลังแห่งเจตจำนงของเขาถูกพลังขนาดมหึมาดึงไว้ เป็นเรื่องดีที่ศักยภาพของเขามีมากกว่าพ่อมดผู้ท้าทายกฎหมายและพ่อมดในตำนานบางคน เมื่ออันตรายใกล้เข้ามาถึงตัวเขา เขาก็ได้ละทิ้งพลังแห่งเจตจำนงของเขา