บทที่ 1404 ปฏิกิริยา
แปลโดยจิม
แก้ไขโดย RED
ขณะที่อาเบลยังคงเครียดเรื่องอาณาจักรใหม่ ชนชั้นสูงของคนแคระทั้งหมดก็มารวมตัวกันที่พระราชวังสีทองของป้อมเตาหลอม
ราชาดันบามองไปรอบ ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ทุกคน ของที่ระลึกของเทพภูเขาผู้ยิ่งใหญ่ ค้อนสายฟ้า เพิ่งถูกเรียกคืน!”
“เทพแห่งขุนเขาผู้ยิ่งใหญ่ฟื้นคืนชีพแล้ว!” พ่อมดฮัตตันอ้าปากค้าง
คนแคระคนอื่นๆ ก็ตกตะลึงเช่นกัน ในฐานะที่สนับสนุนทางจิตวิญญาณของคนแคระ เรื่องราวของเทพแห่งขุนเขาจึงถูกถักทอไปทั่วตำนานของคนแคระ
ว
คนแคระเหล่านั้นส่วนใหญ่โตมากับการฟังเรื่องราวที่น่าสรรเสริญเหล่านั้น
คนแคระพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อรักษาวัฒนธรรมของตนแม้จะมีกฎของสมาคมพ่อมดก็ตาม และกษัตริย์องค์ปัจจุบันก็ยังคงปฏิบัติตามประเพณีนี้
นั่นเป็นเหตุผลที่คนแคระยังคงเป็นหนึ่งเดียวกัน แม้จะยืนห่างจากสมาคมพ่อมด
เหตุใดพวกเขาจึงเลื่อนขั้นเป็นเทพภูเขาแทนที่จะเป็นเทพแห่งไฟ นั่นเป็นความคิดอันชาญฉลาดของราชาดันบา
เทพเจ้าแห่งไฟยังมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน ดังนั้นสมาคมพ่อมดคงคิดว่าพวกเขายังคงซื่อสัตย์เหมือนพวกเอลฟ์หากพวกเขาเลื่อนขั้นเขา เมื่อพิจารณาถึงจำนวนพ่อมดคนแคระที่มีอยู่ สิ่งนี้ไม่สามารถยอมรับได้
นอกจากนี้ เทพแห่งไฟยังไม่ใช่ตำนาน เขาไม่ได้เสียสละตัวเองเพื่อคนแคระเหมือนที่ Mountain God มี!
แท้จริงแล้วเขาเป็นคนนอกรีตที่เห็นแก่ตัวที่เอาแต่เก็บช่างตีเหล็กไว้คนเดียว!
คนแคระไม่ได้มีความสำคัญต่อเทพเจ้าแห่งไฟ เขาสนใจแต่คนที่ทำประโยชน์ให้เขาเท่านั้น ดังนั้นคนแคระจึงไม่สนใจเขาเป็นการตอบแทน
อย่างไรก็ตาม แผนการศึกษาของ King Dunba กลับตาลปัตรในขณะนี้ เป็นเรื่องปกติที่คนแคระจะมีความสุขเมื่อพิจารณาถึงความยิ่งใหญ่ของเทพแห่งขุนเขา แต่สมาคมพ่อมดจะทำอย่างไร?
“ฝ่าบาทดันบา ได้โปรดสั่งให้คนแคระเชื่อในเทพแห่งขุนเขา การฟื้นคืนชีพของเขาต้องการความช่วยเหลือจากเรา!” พ่อมดบันยันร้องเรียก
“ฝ่าบาท โปรด!” พ่อมดฮัตตันก็โค้งคำนับเช่นกัน
คนแคระคำนับมากขึ้นเรื่อย ๆ และพ่อมดฟาร์ทำได้เพียงแลกเปลี่ยนสายตาที่ทำอะไรไม่ถูกกับราชาดันบา
“ทุกคน ถ้าเราเชื่อมั่นในเทพแห่งขุนเขาจริงๆ สหภาพพ่อมดจะเริ่มดำเนินการกับเราทันที!” King Dunba พูดอย่างเคร่งขรึม
พ่อมดบันยันจริงจังกับเรื่องนี้มากและตอบว่า “ฝ่าบาท เจ้าคิดว่าสมาคมพ่อมดกำลังปฏิบัติต่อเราอย่างดีในตอนนี้หรือไม่?”
สหภาพพ่อมดได้ส่งคนงานคนแคระไปตายแล้ว 5,000 คน และอีกจำนวนมากจะต้องตายต่อไปหากอาเบลไม่ยืนหยัดเพื่อพวกเขา สิ่งนี้ทำให้หัวใจของคนแคระทุกคนเจ็บปวด!
คนแคระมอบทั้งหมดให้กับสมาคมพ่อมด และพวกเขาทั้งหมดกลายเป็นเพียงเครื่องมือ
“ฝ่าบาท ทุกคน ข้ามีความคิด!” Wizard Far รู้ว่า King Dunba อยู่ในจุดที่ยากลำบาก ดังนั้นเขาจึงพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว เนื่องจากเขาเป็นเพียงคนแคระในตำนาน ทุกคนจึงเงียบทันที
“ฟาร่า บอกเราเกี่ยวกับเรื่องนี้!” King Dunba พยักหน้า
“อย่างแรก เราไม่สามารถปิดบังความจริงที่ว่าเทพแห่งขุนเขาฟื้นคืนชีพได้ เพราะมันจะเป็นเพียงเรื่องของเวลาก่อนที่เขาจะปรากฏตัวในโลกทั่วไป!” พ่อมดฟาร่าชี้ให้พวกเขาดู เขารู้ว่า King Dunba ต้องการเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ ดังนั้นเขาจึงเตือนเขาว่าเป็นไปไม่ได้
“แต่ในขณะเดียวกัน พวกเราคนแคระก็เป็นส่วนหนึ่งของสมาคมพ่อมด ไม่ว่าพวกมันจะสนใจเราน้อยเพียงใด พวกมันมีพลังเกินกว่าที่เราจะไปยุ่งได้ ดังนั้นการสั่งให้คนแคระเชื่อในศรัทธาของพวกเขาจึงไม่เป็นจริงเช่นกัน ถ้าสมาคมพ่อมดตัดสินใจที่จะเคลื่อนไหวกับเราจริงๆ เราจะยิ่งมีปัญหามากขึ้นไปอีก!” พ่อมดฟาร์พูดต่อ
“แล้วแผนของคุณล่ะ?” พ่อมดบันยันไม่พอใจในขณะที่เขาพูดขึ้นเป็นการตอบแทน
“เราจะบอกทุกคนว่าเทพแห่งขุนเขาฟื้นคืนชีพแล้ว และให้พวกเขาตัดสินใจว่าพวกเขาต้องการจะเชื่อหรือไม่ เราจะไม่โน้มน้าวหรือกีดกันพวกเขา!” พ่อมดฟาร่ากล่าวอย่างหนักแน่น
“เป็นความคิดที่ดี ถ้าอย่างนั้นเราจะมีเวลาอธิบายกับสมาคมพ่อมดได้ง่ายขึ้น!” King Dunba พยักหน้า
เขาต้องการปกปิดสิ่งที่เกิดขึ้นจริง ๆ แต่เมื่อพิจารณาถึงปฏิกิริยาของคนแคระเหล่านั้นแล้ว การดำเนินการต่ออาจส่งผลต่อความไว้วางใจที่มีต่อเขา
แผนการศึกษาของ King Dunba ทำงานได้ดีเกินไป แม้แต่ชนชั้นสูงของคนแคระก็ยังได้รับผลกระทบ ในขณะนี้ King Dunba รู้สึกเหมือนกำลังขุดหลุมฝังตัวเอง ดังนั้นเขาจึงต้องตกลงกับ Wizard Fara
คนแคระคนอื่นๆ ทั้งหมดพยักหน้า และแผนการของพ่อมด Fara ก็ดำเนินต่อไป
ในขณะเดียวกัน พ่อมดสมิธออกจากปราสาทหอนและกลับไปที่สำนักงานใหญ่ของสมาคมพ่อมด
ทันทีที่เขาก้าวเข้าไปข้างใน เขาก็ได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเกราะภูเขา ดังนั้น เขาจึงต้องปรึกษากับพ่อมดระดับพระเจ้าคนอื่นๆ
“เทพแห่งขุนเขาฟื้นคืนชีพแล้ว! ไม่มีทางอื่นที่ Mountain Armor จะถูกเรียกคืน!” พ่อมดสมิธบอกพวกเขาอย่างหน้าขรึม
“เทพแห่งขุนเขา? ไม่มีทาง เขาถูกขังไว้หลายปี และวิญญาณของเขาก็บาดเจ็บสาหัส แม้จะมีศรัทธาจำนวนมาก เขาก็ไม่สามารถฟื้นตัวได้เป็นเวลาหลายร้อยปี!” พ่อมดฮอว์ธอร์นส่ายหัว
พ่อมดแมคฟีมีความคิดแปลกๆ “อาจารย์ใหญ่ Abel ได้นำร่างศักดิ์สิทธิ์ของเขาออกไปไม่ใช่หรือ? อาจารย์ใหญ่อาเบลจะเป็นคนที่ชุบชีวิตเขาได้หรือไม่”
“พิจารณาจำนวนคริสตัลศักดิ์สิทธิ์ที่เขาขโมยมาจากอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ ไม่น่าจะนานจนกว่าเทพแห่งภูเขาจะฟื้นตัวเต็มที่!” พ่อมดสมิธกล่าวเสริม
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เทพแห่งขุนเขาฟื้นคืนพละกำลังมาพอสมควรแล้ว มิฉะนั้นเขาคงจำค้อนของเขาไม่ได้!’ พ่อมดมอสลีย์พูดแทรกขึ้นมา
“แจ้งฝ่ายสืบสวนให้ทำงาน!” พ่อมดแมคฟีแนะนำ
“แต่พวกเขายังคงฟื้นตัว และการรับข้อมูลจากที่ราบสูง Battlecry ไม่ใช่เรื่องง่าย!” พ่อมดฮอว์ธอร์นชี้อย่างระมัดระวัง
สิ่งที่เกิดขึ้นกับแผนกสืบสวนอาจส่งผลต่อการพิจารณาคดีของสมาคมพ่อมดอย่างแน่นอน นั่นเป็นเรื่องจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจาก Analysis Spirit รับผิดชอบงานส่วนใหญ่ของพวกเขา ดังนั้นตอนนี้พวกเขาจึงทำได้เพียงทำสิ่งต่างๆ ด้วยตนเอง ซึ่งช้ากว่ามาก!
“ตอนนี้เราไม่มีแผนที่ดี ดังนั้นให้รอให้เทพแห่งขุนเขาดำเนินการก่อน เขายังไม่มีพลังพอที่จะส่งผลกระทบต่อเรา!” พ่อมดสมิธพูดอย่างช่วยไม่ได้
สหภาพพ่อมดมีอำนาจมาก แต่การตามหาเทพเจ้าที่ซ่อนตัวอยู่ก็ยังเป็นเรื่องที่ท้าทายมาก โดยเฉพาะเทพที่ได้รับการปกป้องโดยอาเบลและมังกร!
“ให้ความสนใจกับคนแคระให้มากขึ้นเพื่อดูว่าเทพแห่งขุนเขากลับมาหรือไม่!” พ่อมดฮอว์ธอร์นเห็นด้วย
“คนแคระไม่มีใครที่มีอำนาจอยู่ข้างพวกเขา ทันทีที่มีปัญหา เราจะดำเนินการ!” พ่อมดสมิธกล่าวอย่างหนักแน่น
แม้ว่าพ่อมดระดับพระเจ้าจะไม่ได้ข้อสรุปที่เป็นเอกฉันท์ แต่พวกเขาทุกคนรู้อยู่อย่างหนึ่งว่า นี่คือทั้งหมดที่อาเบลทำ!
แต่พวกเขาเพิ่งเรียนรู้บทเรียนครั้งใหญ่เกี่ยวกับการยุ่งกับอาเบล ดังนั้นการเลือกการต่อสู้อีกครั้งคงไม่ฉลาดนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากเทพแห่งขุนเขาอยู่เคียงข้างอาเบลด้วย เขาจะมีพลังระดับเทพทั้งหกอยู่เคียงข้างเขา หากมังกรระดับพระเจ้าทั้งสี่มาสนับสนุนด้วย พลังของพวกมันจะเทียบเท่ากับสมาคมพ่อมด!
นอกจากนี้ มังกรระดับพระเจ้ามักจะมีพลังมากกว่าพ่อมดระดับพระเจ้าในการต่อสู้ตัวต่อตัว!
ถึงกระนั้น สมาคมพ่อมดก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง พวกเขาเพิ่มข้อความเป็นสองเท่าเพื่อกระตุ้นให้พ่อมดระดับพระเจ้ากลับมา โดยเฉพาะประธานของพวกเขา
————
อาเบลถอดโซ่ผูกมัดเทพเจ้าออกจากเทพเจ้าแห่งขุนเขาและใส่ไว้ในกระเป๋าพอร์ทัลของเขา หลังจากนั้น เขาหันความสนใจไปยังร่างศักดิ์สิทธิ์อีกสามร่าง
เขาไม่ได้วางแผนที่จะคืนชีพพวกเขาโดยไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นใคร ในเมื่อโดยพื้นฐานแล้วเขาจะฆ่าวิญญาณของพระเจ้า อย่างน้อยเขาก็อยากรู้ว่าพวกมันเป็นใคร!
เมื่อมาถึงจุดนี้ เขาหยิบ Spirit Connection Circle ออกมาและเปิดใช้งาน
เทพธิดาแห่งดวงจันทร์ปรากฏตัวขึ้นและยิ้มให้เขา “อาจารย์ใหญ่อาเบล!”
“เทพธิดาจันทรา เจ้ามีข้อมูลเกี่ยวกับเทพในอดีตบ้างไหม” อาเบลถามเธอโดยไม่ลังเล
“คุณกำลังพูดถึงสิ่งที่คุณแย่งมาจากสมาคมพ่อมดใช่ไหม” เทพธิดาแห่งดวงจันทร์ถามทั้งที่ยังยิ้มอยู่
เธอสงสัยตั้งแต่ที่อาเบลถามเธอเกี่ยวกับการกำจัดวิญญาณของเทพเจ้า เธอระงับความอยากรู้อยากเห็นในตอนนั้น แต่ตอนนี้มันชัดเจนเกินไปแล้ว
ความจริงที่ว่าสมาคมพ่อมดมีร่างของเทพเจ้านั้นไม่มีความลับ แม้แต่พันธมิตรแห่งพระเจ้าก็ยังรู้เรื่องนี้
“ใช่ ฉันเอาสี่ร่างศักดิ์สิทธิ์จากสมาคมพ่อมด!” อาเบลตอบอย่างตรงไปตรงมา
“ยากที่จะเชื่อ! คุณไม่เพียงแค่ขโมยร่างศักดิ์สิทธิ์จากสำนักงานใหญ่ของสมาคมพ่อมด แต่ยังขโมยไปถึงสี่ตัวด้วย?” เทพธิดาแห่งดวงจันทร์ไม่เชื่อ
สหภาพพ่อมดมีอำนาจมาก และเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงไม่มีความตั้งใจที่จะออกจากอาณาจักรของเธอ
แต่เนื่องจากแม้แต่สมาคมพ่อมดผู้ยิ่งใหญ่ก็ยังสูญเสียครั้งใหญ่ ความกลัวในใจของเธอจึงสงบลง
การล่มสลายของยุคแห่งเทพเจ้าได้สร้างความหวาดกลัวอย่างมากต่อพ่อมดในหมู่เทพเจ้าที่มีชีวิตทั้งหมด นี่เป็นกรณีแม้ว่าจะไม่มีพ่อมดที่อยู่เหนือระดับตำนานมานานนับพันปี
“ข้าจำเทพเหล่านี้ได้เพียงองค์เดียว ท่านช่วยข้ากับเทพองค์อื่นได้หรือไม่” อาเบลถามเธอด้วยความจริงใจ
เขาสนิทกับเทพธิดาแห่งดวงจันทร์เนื่องจากเทพธิดาแห่งดวงจันทร์ได้ช่วยเหลือเขาในช่วงเวลาที่เขาอ่อนแอที่สุด นอกจากนี้ ความสัมพันธ์ของเขากับลอร์แรนและเหล่าเอลฟ์ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะลืมเช่นกัน!
“ใช่ อาจารย์ใหญ่อาเบล แต่ถ้าคุณได้รับร่างศักดิ์สิทธิ์ของเทพเอลฟ์ โปรดอย่าทำลายวิญญาณของพวกเขาและคืนร่างให้กับเอลฟ์!” เทพธิดาแห่งดวงจันทร์ร้องขอขณะที่เธอถ่ายโอนภาพบางส่วนผ่าน Spirit Connection Circle
“เทพธิดาแห่งดวงจันทร์ ฉันไม่มีเทพเอลฟ์!” อาเบลส่ายหัว
“อาจารย์ใหญ่อาเบล มีร่างศักดิ์สิทธิ์อีกมากมายภายใต้สำนักงานใหญ่ของสมาคมพ่อมด ดังนั้นฉันแค่หวังว่าคุณจะสามารถคืนร่างศักดิ์สิทธิ์ของเทพเอลฟ์เมื่อคุณได้รับในอนาคต!” เทพธิดาแห่งดวงจันทร์คำนับเขา