ตอนที่ 196: คู่ต่อสู้
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
ก่อนที่ทหารของ Shansa จะล้อมเขา Anfey ก็กระโดดออกจากวงกลมและไล่ตามกลุ่มทหารรับจ้างเจ็ดคน ทหารไม่เคยเป็นเป้าหมายของเขา เป้าหมายของเขาคือทหารรับจ้างทั้งเจ็ด
Anfey ไม่ได้พยายามเน้นรายละเอียดและลืมเป้าหมายของเขา ศัตรูของเขาคืออาณาจักรทั้งหมด และถ้าเขาสังหารทหารสิบนายในวันนี้ ก็จะมีทหารหนึ่งร้อยนายถูกส่งตามพวกเขาไปในวันพรุ่งนี้ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้ประเทศหนึ่งหวาดกลัว อย่างน้อยก็ยังไม่ได้ แม้ว่าเขาจะต่อสู้กับทหารในตอนนี้และทิ้งพวกเขาทั้งหมดไว้ในป่าตลอดไป ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
Anfey ไม่รู้ว่าเหตุใดทหารรับจ้างทั้งเจ็ดจึงเลือกที่จะทำงานกับทหาร Shansa เมื่อพิจารณาถึงความรู้สึกต่อต้าน Shansa ที่พบเห็นได้ทั่วไปในหมู่ทหารรับจ้างในเวลานั้น อาจเป็นเพราะพวกเขาไม่ได้มาจากพื้นที่หรืออาจเป็นเพราะพวกเขาต้องการเงิน Anfey ไม่อยากรู้ว่าทำไม เขาแค่ต้องการผลลัพธ์ เขาเห็นว่าซูซานนาได้รับผลกระทบจากการตัดสินใจลาออกของเขาอย่างไร และเขาต้องการทำบางสิ่งเพื่อยกระดับจิตใจของเธอ
ผู้คนมากมายจินตนาการว่าตัวเองเป็นนักล่าที่ไม่ถูกตรวจจับซึ่งติดตามเหยื่อทุกย่างก้าว พวกเขาจะคำนวณและวางแผน แต่ไม่เคยคาดหวังว่าจะมีคนอื่นสังเกตพวกเขาเช่นกัน
Anfey ติดตามทหารรับจ้างทั้งเจ็ดเพื่อรอโอกาสของเขา ทหารรับจ้างทำให้ซูซานน่ารู้สึกไม่สบายใจไม่เหมือนกับทหาร เห็นได้ชัดว่าพวกมันทรงพลังพอที่จะเป็นภัยคุกคามได้ หนึ่งหรือสองคนอาจเป็นนักดาบอาวุโสด้วยซ้ำ Anfey ไม่สามารถรับข้อมูลจาก Suzanna ได้ เนื่องจาก Suzanna ฉลาดมาก แม้จะไม่มีประสบการณ์ก็ตาม เธอจะรู้ว่าเขาต้องการทำอะไรทันทีที่เขาถามคำถาม
บุคลิกของ Anfey อาจเปลี่ยนไป แต่วิธีการทำงานและการกระทำของเขาจะไม่เปลี่ยนแปลง สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่เขาค้นพบหลังจากเผชิญหน้ากับความตายมานับครั้งไม่ถ้วน และเขายังคงคุ้นเคยกับการเผชิญหน้ากับศัตรูด้วยตัวเอง ไม่ว่าศัตรูของเขาจะทรงพลังเพียงใด
มีเนินเขาเล็ก ๆ อยู่ข้างหน้า ทหารรับจ้างทั้งเจ็ดคนไม่ได้สังเกตเห็น Anfey พวกเขาจดจ่ออยู่กับทั้งสองฝ่ายและข้างหน้ามากเกินไป เมื่อเห็นทหารรับจ้างหายไปหลังเนินเขา Anfey ก็ดึงลูกศรออกมาจากวงแหวนแห่งมิติของเขา
Anfey เก่งมากในการเรียนรู้จากความผิดพลาดของเขา นักเวทย์ชายสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติทันทีเมื่อเขาพยายามสร้างลูกศรธาตุ ครั้งนี้เขาจะไม่ทำพลาดเหมือนเดิม แม้ว่าเขาจะอยู่ห่างจากทหารรับจ้างพอสมควร แต่เขาก็ยังต้องการที่จะระมัดระวัง
เมื่อชายคนสุดท้ายเดินขึ้นเขา ลูกธนูของ Anfey ก็เล็งไปที่หลังของเขาแล้ว ทันใดนั้นชายคนนั้นหันกลับมาและตรวจดูป่าที่อยู่ข้างหลังเขา อีกสองคนตามมาสมทบกับเขา และชายทั้งสามดูประหม่ามาก
Anfey รู้ว่าเขาทำผิดพลาด เขาหลับตาและพยายามทำจิตใจให้สงบและมีความสุข ในอดีต สัญชาตญาณของเขาช่วยเขาไว้หลายครั้ง บางครั้งเขามองไม่เห็นหรือได้ยินอันตราย แต่เขาจะรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เนื่องจาก Anfey สามารถตรวจจับอันตรายได้ คนอื่นจึงต้องสามารถตรวจจับได้เช่นกัน แม้ว่าเขาจะไม่สามารถอธิบายได้ แต่ Anfey ก็รู้ว่าบางครั้งอาจรู้สึกเป็นศัตรูได้
ร่างทั้งสามบนเนินเขาไม่เห็นอะไรเลย ผ่านไปครู่หนึ่ง ทั้งสามคนก็หันหลังเดินลงจากเนินเขา
ทันทีที่ร่างหันไป Anfey ก็ปล่อยลูกศร
ลูกธนูพุ่งเข้าหาร่างนั้น ก่อนที่ลูกธนูจะโดน ชายคนนั้นรู้สึกถึงอันตรายและหันกลับมา อย่างไรก็ตาม มันก็สายเกินไป ลูกศรเจาะผ่านร่างกายของเขาและออกใต้ซี่โครงขวาของเขา ร่างของชายคนนั้นสะดุดล้มลงกับพื้น
จู่ๆ ป่าก็เงียบสงบราวกับว่าไม่มีการฆาตกรรมเกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม Anfey รู้ว่าทหารรับจ้างที่เหลืออีกหกคนกระจายอยู่รอบ ๆ เนินเขา
พวกเขาดูโกรธและเศร้า ซึ่งก็มีเหตุผล เพื่อนของพวกเขาเพิ่งถูกฆ่าตาย และใครก็ตามจะต้องเสียใจ อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้ทำสิ่งที่ไร้ความหมาย พวกเขาไม่แม้แต่จะหันไปมองศพของชายคนนั้น ราวกับว่าการมองดูเพื่อนที่ตายไปแล้วจะทำให้เสียสมาธิ
Anfey ขมวดคิ้ว ราวกับว่าเขาไม่ได้ต่อสู้กับทหารรับจ้างในโลกแห่งเวทมนตร์ แต่แทนที่จะต่อสู้กับทหารรับจ้างสมัยใหม่ที่โหดเหี้ยม ปฏิกิริยาของทหารรับจ้างทำให้เขาประหลาดใจ
ทหารรับจ้างที่เหลือทำผิดพลาด หลังจากที่พวกเขาเข้าไปในป่า พวกเขาแยกกันและค้นหาในป่าอย่างเงียบ ๆ อาจเป็นเพราะพวกเขาไว้ใจเพื่อนมากเกินไป บางทีอาจเป็นเพราะพวกเขามีเพียงหกคน
สำหรับ Anfey ป่าแห่งนี้เป็นอาณาเขตของเขาตราบเท่าที่เขามีใบไม้ เขาสามารถเห็นการเคลื่อนไหวของทุกคนได้อย่างชัดเจน Anfey ไถลลงจากต้นไม้และหายเข้าไปในป่า
ทหารรับจ้างคนหนึ่งสะกดรอยตามป่า ทหารรับจ้างคนนี้ระมัดระวังมาก และจะหยุดทุกๆ สามหรือสี่ก้าว หูแหลมคู่หนึ่งบ่งบอกถึงตัวตนของเธอในฐานะเอลฟ์
เธอถือดาบยาวทื่อๆ ไว้ในมือ ดาบดูไม่คม แต่ก็คมพอที่จะเฉือนใบไม้ได้ครึ่งหนึ่ง
เธอก้าวไปได้ไม่กี่ร้อยฟุต แต่ใช้เวลาพอสมควรแล้ว เธอดูไม่หงุดหงิดที่เธอไปช้า
Anfey เอื้อมมือลงมาจากมงกุฎของต้นไม้และสะบัดหินก้อนเล็ก ๆ บนต้นไม้ที่อยู่ห่างออกไปประมาณหนึ่งร้อยฟุต ก้อนหินกระทบกับลำต้นของต้นไม้ด้วยเสียงกระหึ่มเบา ๆ และตกลงบนพื้น
นี่คือป่าและเต็มไปด้วยเสียงแมลงและนกและเสียงลมโหยหวน เสียงหินกระทบต้นไม้เบามาก อย่างไรก็ตาม หูของเอลฟ์สะบัด และเธอก็ได้ยินเสียงอย่างชัดเจน
Anfey หลุดออกจากต้นไม้และพุ่งไปที่พื้น เขาพยายามควบคุมความเร็ว เพราะหากไปเร็วกว่านี้ ร่างกายของเขาอาจจะเกิดลมได้ มันสามารถเตือนเอลฟ์ถึงการปรากฏตัวของเขา
เมื่อเขาอยู่ห่างจากเอลฟ์ประมาณสิบฟุต จู่ๆ เธอก็สัมผัสได้ถึงบางอย่าง เธอฟาดฟันไปรอบ ๆ และเหวี่ยงดาบขึ้น ดาบส่องแสงและพบกับกริชของ Anfey
โลหะกระทบกับโลหะ แม้ว่า Anfey จะได้รับการฝึกฝนอย่างมากในการต่อสู้ระยะประชิด แต่เขาอยู่ในอากาศและเคลื่อนไหวได้จำกัด มือของเขาชาจากการปะทะ และร่างกายของเขาหยุดเคลื่อนไหวไปข้างหน้า
Anfey พุ่งไปข้างหน้าที่หน้าเอลฟ์
การโจมตีของเขาเปลี่ยนแปลงเร็วเกินไป และเอลฟ์ก็ไม่มีเวลาที่จะสกัดกั้นมัน เธอถอยหลังหนึ่งก้าว แต่เข่าของ Anfey จับเธอไว้ที่คาง เอลฟ์คำรามด้วยความเจ็บปวดและกระโดดถอยหลัง Anfey ลงจอดบนพื้นและพุ่งตัวไปข้างหน้า มือขวาของเขาชูขึ้นไปในอากาศและเล็งกริชไปที่คอของเอลฟ์
การเคลื่อนไหวของ Anfey เร็วมาก แต่เอลฟ์ก็ไม่ได้ช้าเช่นกัน แม้ว่านางจะบาดเจ็บแต่นางก็ยังต่อสู้ได้ เธอตวัดดาบของเธอและจับกริชของ Anfey ซึ่งอยู่ห่างจากคอของเธอเพียงครึ่งฟุต
แขนขวาของ Anfey เหวี่ยงไปข้างหลังและเขาฟาดด้วยซ้าย กำปั้นของเขาเล็งไปที่ใบหน้าของเอลฟ์ แม้ว่าเอลฟ์ไม่ได้รับการฝึกฝนสำหรับการต่อสู้ระยะประชิด แต่เธอก็ยังเร็วมาก แขนซ้ายของเธอยื่นออกมาเพื่อป้องกันการโจมตีของ Anfey ความเจ็บปวดแล่นผ่านแขนซ้ายของเธอ และเธอร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด
Anfey กระโดดไปหาเธอ แม้ว่าการโจมตีทั้งสองของเขาจะถูกสกัดกั้น แต่เขาก็ยังเร็วมาก เขาเหวี่ยงศีรษะไปข้างหลังและตีเธอด้วยศีรษะของเขา เอลฟ์ไม่คิดว่าจะมีการโจมตีที่แปลกประหลาดเช่นนี้ โดยปกติแล้วศีรษะจะได้รับการปกป้องและไม่ได้ใช้เป็นอาวุธ เธอมึนงงจากการโจมตีและสะดุดด้วยความเจ็บปวด อย่างไรก็ตาม เธอไม่ลืมว่าเธออยู่ในการต่อสู้ เธอยกขาขึ้นแล้วเตะไปที่ Anfey
Anfey ไม่คาดคิดว่าเธอจะยังสามารถโจมตีได้หลังจากที่เธอได้รับบาดเจ็บ เขายังเหน็ดเหนื่อยจากการต่อสู้ เขาเรียกธาตุไฟอย่างรวดเร็วและหวังว่าจะเป็นเกราะป้องกันตัวเอง อย่างไรก็ตาม การโจมตีของเอลฟ์นั้นเร็วกว่ารูปแบบของโล่มาก ธาตุต่างๆ ถูกกระจายออกไปโดยลูกเตะของเอลฟ์ก่อนที่มันจะก่อตัวขึ้น Anfey รู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอกและร่างกายของเขาก็บินขึ้นไป