ตอนที่ 271: ช่างเป็นอะไรที่เสียเปล่า
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
"คุณดูยุ่ง." นักเวทย์ชื่อ Entos มองขึ้นและลงที่ Annunciata มุมปากของเขาโค้งขึ้นด้วยรอยยิ้มที่ไม่น่าพอใจ อย่างน้อยมันก็ดูไม่น่าพอใจสำหรับ Annunciata Entos กล่าวว่า "ฉันหวังว่าฉันจะไม่ได้รับความไม่สะดวกใดๆ"
Annunciata โพสท่าแปลกๆ เธอหันร่างกายไปครึ่งหนึ่ง มือซ้ายของเธอวางอยู่บนลูกบอลคริสตัลอย่างแปลกประหลาด เธอไม่กล้าที่จะละมือจากมัน เธอยกคทาในมือขวาซึ่งทำให้เธอดูมีพลังมาก อย่างไรก็ตาม เมื่อพลังของใครคนหนึ่งลดลงถึงระดับหนึ่ง คนอื่นๆ สามารถสังเกตได้อย่างง่ายดายว่าเส้นใยกระแสจิตบนคทานั้นไม่สามารถไปได้ไกล
"คุณคิดอย่างไร?" Annunciata ตะคอก แสงเย็นและอำมหิตแผ่ออกมาจากเบ้าตาที่จมอยู่ ถ้า Entos ต้องการพูดเรื่องไร้สาระ เธอก็อยากทำแบบเดียวกัน ตอนนี้เธอไม่มีพลังเหลือที่จะปลดปล่อยเวทมนตร์ ไม่มีแม้แต่เวทมนตร์ที่น่าสะพรึงกลัวเล็กๆ โอกาสที่ดีที่สุดของเธอคือลากบทสนทนานี้ออกไปจนกว่าผู้ช่วยของเธอจะกลับมาช่วยเธอ
ถ้า Annunciata รู้ว่า Entos เป็นคนแบบไหน เธอคงไม่ประมาทขนาดนี้ ในประเทศทหารรับจ้าง อาจมีคนที่ไม่เคยได้ยินชื่อ Entos แต่ชื่อเล่นของเขา "Master Sarcasm" นั้นเป็นที่รู้จักกันดี เกือบทุกคนสามารถเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับเขาได้ แน่นอนว่ามันไม่ใช่ชื่อเล่นที่ดี ชื่อเล่นที่โด่งดังนี้แสดงให้เห็นว่า Entos ทำสิ่งต่างๆ ได้อย่างไร แม้แต่ผู้บัญชาการของกลุ่มทหารรับจ้าง Glory, นักดาบระดับปรมาจารย์ที่ทรงพลังที่สุด, Anthony, ผู้บัญชาการกลุ่มทหารรับจ้าง Tiger of Tawau, Mourtta และ Hotchbini ยอดนิยมก็ยังระมัดระวังเมื่อต้องจัดการกับเขา หลายคนสงสัยว่าเหตุใดสุภาพบุรุษผู้วิเศษ ซอล ผู้มีชื่อเสียงโด่งดังเช่นนี้จึงรับเขาเป็นลูกศิษย์
“สหายของท่านจะมาในไม่ช้า” Entos มองออกไปในระยะไกลลึกลงไปในความคิด
“ถ้าคุณจากไปตอนนี้ คุณยังมีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่” Annunciata พูดอย่างเย็นชา นักเวทย์วัยกลางคนผู้นี้ไม่ได้สวมตราใด ๆ แต่เธอสัมผัสได้ว่าเขาค่อนข้างทรงพลัง เกือบจะดีพอ ๆ กับพลังระดับสูงสุด เธอไม่ต้องการมีความขัดแย้งใด ๆ ในขณะนี้ ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจจมอยู่กับขวัญและกำลังใจของเขา
"ขอบคุณที่เตือนฉัน" Entos ยิ้มให้ Annunciata อีกครั้ง “ก่อนจากไป ฉันอยากจะทดสอบเวทมนตร์สักหน่อย”
“ทดสอบเวทมนตร์?” Annunciata ตกตะลึงไปชั่ววินาที
วินาทีต่อมา ม้วนเวทมนตร์ปรากฏขึ้นในมือของ Entos ซึ่งทำให้ Annunciata รู้สึกประหม่าอย่างมาก เธอไม่รู้ว่ามันเป็นม้วนเวทมนตร์ประเภทไหน แต่คิดว่ามันต้องเป็นม้วนเวทมนตร์ต้องห้าม พิจารณาจากความรุนแรงของเวทมนตร์ที่เพิ่มขึ้น
“เวทมนตร์ต้องห้าม?” Annunciata พยายามทำเสียงให้เหมือนว่าเธอไม่ถูกรบกวน "คุณคิดว่าคุณจะมีโอกาสออกไปไหมถ้าคุณปล่อยเวทมนตร์ต้องห้าม" เวทมนตร์ต้องห้ามดึงเอานักเวทย์ไปมาก แม้แต่อาร์คเมจก็จะสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ไปชั่วขณะเมื่อพวกเขาปล่อยม้วนเวทมนตร์ ระยะเวลาขึ้นอยู่กับพลังของม้วนเวทมนตร์ ยิ่งม้วนคัมภีร์มีพลังมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งต้องใช้เวลาในการฟื้นฟูนานขึ้นเท่านั้น
"คุณกำลังบอกว่าคุณห่วงใยฉัน? Entos ดูดีใจ แต่เขาทำท่าจะโยนสกรอลล์ออกจากมือขวา
Annunciata เสียการทรงตัวไปชั่วขณะ ทันใดนั้นเธอก็อ้าปากกว้าง คลื่นเสียงที่มองไม่เห็นพุ่งออกมาจากปากของเธอ กรวดและหญ้ากลายเป็นผงในพริบตา เวทมนตร์คลื่นเสียงเป็นเวทมนตร์ที่สามารถโจมตีพื้นที่ขนาดใหญ่ได้ อย่างไรก็ตาม พื้นที่โจมตีนั้นไม่ไกลพอและกินพื้นที่จากนักเวทย์มากเกินไป ดังนั้นมันจึงไม่เคยเป็นที่โปรดปรานของนักเวทย์ ตอนนี้ Annunciata ไม่มีทางเลือกอื่น การยกเลิกการควบคุมเวทมนตร์จะกลับมากัดเธอ
หากเธอปล่อยให้ Entos ปล่อยม้วนเวทมนตร์ก่อน ชุดป้องกันเวทมนตร์ที่เธอตั้งค่าไว้จะไม่สามารถตอบโต้การโจมตีจากม้วนเวทมนตร์ได้ ถ้าเธอไม่มีทางเลือกอื่น เธอควรจะโจมตีก่อนก่อนที่ Entos จะมีโอกาสโจมตีเธอ นานมาแล้ว เธอเรียนรู้ว่าเธอต้องพยายามอย่างหนักเพื่อความอยู่รอด เธอไม่เคยคิดว่าจะมีใครเสนอความช่วยเหลือให้เธอ
Entos โยนม้วนเวทมนตร์ออกไปแล้ว แต่ก็คว้ามันกลับมาได้ทันท่วงที หน้าจอน้ำปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา หน้าจอนี้ผิดรูปจากการโจมตีด้วยคลื่นเสียง แต่ก็ไม่พัง มันแทบจะไม่สามารถต้านทานการโจมตีของ Annunciata ได้
แสงดาบสีทองส่องประกายอยู่ด้านหลัง Annunciata ประมาณ 50 หลา มันกระพริบก่อนที่จะเดินทาง 50 หลาเท่านั้น เมื่อรัศมีของดาบเคลื่อนออกไป สิ่งกีดขวางทั้งหมดก็กลายเป็นฝุ่นผง อาร์เรย์เวทย์ป้องกันตัวสุดท้ายถูกบดขยี้อย่างไร้ค่า ในท้ายที่สุด แสงดาบพุ่งเข้าสู่หัวใจของ Annunciata ด้วยความเร็วที่เร็วกว่าสายฟ้า
หากสิ่งนี้เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เวลาตอบสนองของ Annunciata จะไม่มีทางช้าขนาดนี้ เธอพยายามควบคุมเวทมนตร์เพื่อที่เธอจะได้โฟกัสไปที่นักเวทย์วัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้าเธอเท่านั้น เธอใช้พลังสุดท้ายของเธอเพื่อปลดปล่อยเวทมนตร์คลื่นเสียง เมื่อ Annunciata ตระหนักถึงการโจมตี รัศมีดาบได้แทงทะลุร่างของเธอ ด้วยเสียงที่ดัง ร่างของ Annunciata ถูกบดขยี้ด้วยรัศมีของดาบ แขนขาที่หักของเธอถูกรัศมีของดาบกระเด็นออกไปไกล ศีรษะผอมของเธอก็ถูกโยนขึ้นสูงเช่นกัน ศีรษะของเธอไม่ตกลงพื้นจนกว่านักดาบคนนั้นจะเก็บดาบกลับเข้าฝัก แก้มที่เปื้อนเลือดบนหัวของเธอยังคงเคลื่อนไหว ดูเหมือนว่าเธอยังคงกล่าวโทษใครบางคนอยู่
"เสียอะไร! Entos นำม่านน้ำออกไปและใส่ม้วนเวทมนตร์กลับเข้าไปในวงแหวนแห่งมิติของเขาอย่างระมัดระวัง
“ฉันไม่อยากเอาชนะเธอด้วยวิธีนี้” นักดาบมองไปที่หัวของ Annunciata พร้อมกับส่ายหัว
“คุณตรงไปตรงมาเกินไป” Entos กล่าวด้วยความเคารพ “ที่จริงฉันก็ไม่อยากใช้วิธีนี้เหมือนกัน”
“นี่ไม่ใช่ความคิดของคุณเหรอ?” นักดาบถาม
"ฉันไม่มีทางเลือกอื่นเพราะเราไม่รู้เกี่ยวกับเวทมนตร์ของเนโครแมนเซอร์จริงๆ ฉันแค่เสี่ยงไม่ได้" Entos กล่าว เขาจับหน้าอกของเขาขณะที่เขาไอ
“ข้าบอกเจ้าแล้วว่าอย่ามา อย่าออกมา ก่อนที่เจ้าจะรู้สึกดีขึ้น” ช่างตีดาบกล่าว
"ฉันออกจากประเทศทหารรับจ้างเพื่อช่วยอาจารย์ของฉันในสนามรบ แต่แล้วฉันก็นอนบนเตียงในค่ายทหารอย่างทุลักทุเล ฉันไม่สามารถทำอะไรได้ หากคุณไม่อนุญาตให้ฉันออกไปออกกำลังกาย ฉันจะบ้าไปแล้ว” Entos ยิ้มอย่างขมขื่น
"ซาอูลและฉันซาบซึ้งในความพยายามของคุณ" นักดาบกล่าวพร้อมพยักหน้า เขาขมวดคิ้วและดูโกรธเล็กน้อย “ฟิลิปผู้เฒ่าไม่สามารถแยกความแตกต่างระหว่างธุรกิจกับเรื่องส่วนตัวได้ เขาส่งคนไปซุ่มโจมตีคุณด้วยซ้ำ มันมากเกินไป”
“พระราชาบอกฉันว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฟิลิป พวกอันธพาลทำกับฉัน” Entos พูดอย่างสงบ
"คุณเชื่ออย่างนั้นเหรอ" นักดาบคนนั้นยิ้ม
“ฉันทำเพื่อตอนนี้ ในอนาคต… ใครจะไปรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต” ใบหน้าของ Entos ไม่เปลี่ยนไปเลย ในฐานะ "อาจารย์ประชดประชัน" เขาทนไม่ได้ที่ถูกคนอื่นตั้งให้ เขาไม่สนใจชื่อเสียงของเขา เขาพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะสรรหาคนดีเพื่อบ้านเกิดของเขา บางคนอาสาจะกลับไปบ้านเกิดกับเขา แต่พวกเขาทั้งหมดเสียชีวิตในการซุ่มโจมตี Entos เองได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาไม่สามารถให้อภัยได้ แม้แต่ตอนที่ Yolanthe ขอร้องให้เขาทำก็ตาม
"คุณ!" นักดาบถอนหายใจ “คุณดูเหมือน Anfey มาก” Anfey ซ่อนความสามารถของเขาไว้มากมายเมื่อเขาเพิ่งออกจากเกาะที่โดดเดี่ยว อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะมีกลยุทธ์และทักษะดีเพียงใด มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เปิดเผยว่าเขาเป็นใคร โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขามีชื่อเสียง เขาปลอมตัวเป็นเด็กโง่ แต่การปลอมตัวนั้นหายไปแล้ว เพราะเด็กโง่จะทำหลายสิ่งหลายอย่างให้สำเร็จได้อย่างไร
“อาจารย์เออร์เนส คุณบอกฉันหลายครั้งแล้ว” เอนทอสกล่าว "นี่คือเหตุผลที่ฉันยืนยันที่จะมา ฉันอยากรู้เกี่ยวกับ Anfey"
"คุณจะเห็นเขาเร็ว ๆ นี้" เออร์เนสต์หันไปมองมังกรหลอนในระยะไกล เขาขมวดคิ้ว “ทำไมซาอูลยังไม่เริ่มโจมตีอีก?”
Annunciata ถูกฆ่าตาย ยักษ์นั้นก็กลายเป็นรูปปั้น หุ่นไม่เคยคิดเพื่อตัวเอง พวกเขาฟังเจ้านายของพวกเขาอย่างเต็มที่ หากหุ่นเชิดสามารถอยู่รอดได้ชั่วขณะ ความโกรธที่สะสมในการฆ่าจะเปลี่ยนพวกมันให้กลายเป็นเครื่องจักรสังหารที่บ้าคลั่ง ยักษ์เพิ่งมีชีวิตขึ้นมาจึงยังมีไม่มากนักในตัวเขา เขาเสียชีวิตหลังจาก Annunciata เสียชีวิต
มังกรหลอนแตกต่างจากหุ่นเชิดเนื้อ แม้ว่าพวกมันจะกลายเป็นกระดูกสีขาว ความภาคภูมิใจที่พวกมันมีในฐานะมังกรจะไม่อนุญาตให้พวกมันทำงานให้คนอื่น เพื่อควบคุมมังกรหลอนได้ดีขึ้น เนโครแมนเซอร์ได้ผนึกความทรงจำของพวกเขาไว้ ตอนนี้มังกรผีตัวนี้ได้รับอิสรภาพแล้ว ความทรงจำกลับมาซึ่งขัดขวางการกระทำของผี มังกรยังตกลงมาจากท้องฟ้า หลังจากโดน Suzanna โจมตีหลายครั้งและกระดูกบางส่วนหลุดออกไป ในที่สุดมังกรก็ตื่นขึ้นจากสถานการณ์และควบคุมการบินกลับสู่ท้องฟ้าได้อีกครั้ง
ไม่ใช่เรื่องดีสำหรับมังกรหลอนที่จะฟื้นความทรงจำ มังกรอยู่ภายใต้การควบคุมของเนโครแมนเซอร์และทำทุกอย่างที่เนโครแมนเซอร์ขอให้ทำ ตอนนี้มังกรไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรหลังจากฟื้นความทรงจำแล้ว มันต้องการที่จะจากไป แต่ไม่ต้องการปล่อยนักดาบหญิงผู้มีพลังศักดิ์สิทธิ์คนนั้นไป มันต้องการที่จะโจมตีเธอ แต่ก็กลัวว่าตัวเองจะได้รับบาดเจ็บ สุดท้ายมันก็ลอยอยู่บนท้องฟ้า มันอาจจะไม่มีความสามารถในการคิดด้วยโครงสร้างกระดูกที่ใหญ่ขนาดนั้น อาจใช้เวลาเต็มวันในการตัดสินใจ
Anfey เริ่มสงสัยและมองไปรอบ ๆ เนโครแมนเซอร์ที่เอาแต่ยิงหอกกระดูกก็หายไปในเวลาเดียวกัน อัศวินดำตื่นตระหนกบนพื้นหญ้าเช่นกัน Bruzuryano ใช้โอกาสนี้เพื่อเริ่มการโจมตีที่รุนแรงของเขา ร่างของหมีสีเงินนั้นใหญ่โตจนดูเหมือนเสือสู้กับสุนัข ไม่เป็นไรถ้าเสือโดนหมากัด แม้จะกัดหลายตัว มันจะไม่ก่อให้เกิดความเสียหายร้ายแรง หากเสือมีโอกาสที่จะโจมตีสุนัข ก็ไม่มีความหวังที่สุนัขจะรอดชีวิต
ในขณะที่ยักษ์นั้นลดความเร็วลง Bruzuryano ก็สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในโครงกระดูกทันที เขาไม่สนใจอัศวินดำที่อยู่รอบ ๆ ตัวเขาและวิ่งตรงไปที่โครงกระดูกขนาดมหึมานั้น เขาตีดาบจันทร์เสี้ยวสีครามที่น่ารำคาญด้วยอุ้งเท้าของเขา การโจมตีครั้งต่อไปได้หน้าอกของโครงกระดูก เขาตกตะลึงกับความแข็งแกร่งของโครงกระดูกขนาดมหึมา โครงกระดูกขนาดมหึมานั้นถูกกระแทกลงมา แต่ซี่โครงไม่หักเลย Bruzuryano ไม่ต้องการให้โครงกระดูกยืนขึ้น เขาไม่รอให้โครงกระดูกหายใจอีก ในพริบตา Bruzuryano พุ่งไปที่โครงกระดูกอีกครั้ง หมีสีเงินยืนขึ้นบนขาหลังและโบกอุ้งเท้าอันใหญ่โตของมันอย่างบ้าคลั่ง หมีตีโครงกระดูกยักษ์อย่างต่อเนื่อง แม้ว่าโครงกระดูกจะทำมาจากเหล็ก ก็ไม่สามารถรับการโจมตีดังกล่าวได้ โครงกระดูกขนาดมหึมานั้นดิ้นรนเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว ร่างกายของโครงกระดูกถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน หัวก็ดี ช่วงล่างก็ดูดีเช่นกัน กระดูกหน้าอก ซี่โครง และสันหลังแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย