ตอนที่ 422: ความเกียจคร้าน
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
ธงของ Griffins Aerial Unit เรียงรายอยู่บนกำแพง แม้จะมีจำนวนธงอยู่ แต่ก็มีทหารไม่มากนักในเมือง
สการ์เล็ตได้นำนักเวทและทหารที่มีความสามารถทั้งหมดไปกับเธอที่ประเทศทหารรับจ้าง ดังนั้นคนที่เหลืออยู่จึงมีแต่พลเรือนและทหารที่มีอายุมากกว่า พวกเขาแสดงธงเพราะต้องการสร้างภาพลวงตาของเมืองที่มีการป้องกันอย่างดี
Scarlet ไม่กังวลเกี่ยวกับคู่ต่อสู้ของเธอ เธอมั่นใจในตัวเองและความสามารถของอัศวินกริฟฟิน เธอจะตรวจพบกองทัพที่ใหญ่กว่า และกองทัพที่เล็กกว่าจะไม่สามารถเข้าถึงเมืองได้ การปรากฏตัวของพันธมิตรเป็นข่าวกับเธอ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเทือกเขาทรานเวิร์สอยู่ไกลเกินไป เธอสามารถตรวจจับการเคลื่อนไหวของกองทัพที่แท้จริงได้ แต่ไม่สามารถตรวจจับการเคลื่อนไหวของทหารรับจ้างได้
เธอรู้สึกประหลาดใจกับการโจมตีของเสบียงของเธอและต้องการตามหาทหารรับจ้าง แต่เธอได้ทราบข่าวการมาถึงประเทศของทหารรับจ้างของ Baery เธอเปลี่ยนแผน เรียกคืนกองทัพ และพูดคุยกับเฟอร์นันโด พวกเขาหารือเกี่ยวกับแผนใหม่ และเธอไม่สนใจทหารรับจ้างอีกต่อไป
Scarlet ฉีกขาดมาก เธอไม่แน่ใจว่าเธอควรจะโจมตีกองทหาร Shield of Light ก่อนที่ Baery จะมาถึงหรือไม่ หลังจากนั้นไม่กี่วัน เธอก็ตัดสินใจไม่ทำเช่นนั้น เธอต้องการขัดขวางแผนการของ Yolanthe และป้องกันไม่ให้ Maho Empire ยึดครอง Country of Mercenaries ไม่จำเป็นต้องบังคับให้เกิดความขัดแย้ง หากเป็นเช่นนั้นก็ต่างฝ่ายต่างไม่ได้ประโยชน์
สการ์เล็ตเป็นแม่ทัพ ไม่ใช่หญิงบ้า เธอรู้ว่าองค์ชายสามแห่งอาณาจักรมาโฮอยู่กับกองทหาร ถ้าเธอโจมตีกองทหารจริงๆ การโจมตีจะทำให้เจ้าชายได้รับอันตรายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่ว่าเธอจะจับเขา ฆ่าเขา หรือปล่อยให้เขาหนีไป เธอจะทำให้ Yolanthe โกรธและทำให้เขาโจมตีเธอด้วยกำลังทั้งหมดของเขา ไม่มีเนโครแมนเซอร์อีกต่อไปในอาณาจักรมาโฮ แต่จักรวรรดิชานซายังคงดิ้นรน เธอไม่ต้องการเสี่ยงกับกองทัพของเธอในภารกิจที่ไร้ประโยชน์ ในทางกลับกัน เธอยังต้องการเวลา เธอเคยคุยกับเฟอร์นันโดและรู้ว่าเขาส่งข้อความถึงศาสนจักรหลายครั้งแล้ว โดยบ่นถึงพฤติกรรมของจักรวรรดิมาโฮและขอกำลังเสริม เนื่องจากความสัมพันธ์ของศาสนจักรกับจักรวรรดิมาโฮปั่นป่วนมาก เฟอร์นันโดเชื่อว่าคำขอของเขาจะได้รับ
นี่คือเหตุผลที่สการ์เล็ตเลือกที่จะทำสิ่งต่างๆ ช้าๆ เธอไม่ต้องการต่อสู้กับแบรี่ เพราะเธอรู้ว่าเธอยังอ่อนประสบการณ์เกินไปเมื่อเทียบกับเขา ถ้าเธอแพ้ สถานการณ์จะยากเกินไปสำหรับจักรวรรดิชานซา
Anfey เฝ้าดูเมืองและธงที่กระพือ ไม่มีผู้วิเศษในเมือง เขาไม่กลัวที่จะถูกค้นพบ
เช่นเดียวกับที่สการ์เล็ตไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขามากนัก เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสการ์เล็ตเลย ถ้าเขารู้ เขาคงรู้ว่าสการ์เล็ตกำลังอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก และถ้าเขาโจมตีตอนนี้ เขาจะชนะ
ทหารกลุ่มหนึ่งกำลังลาดตระเวนบนกำแพง พวกเขาเดินผ่าน Anfey หลายครั้ง แต่ไม่ได้สนใจเขาเลย ทหารอีกสองสามคนกำลังนั่งคุยกันรอบกองไฟ เมืองนี้ไม่เคยประสบกับสงคราม เพราะทหารรับจ้างไม่เคยกล้ารุกรานอาณาจักรซานซา Edward VIII ส่งทหารของเขามาที่นี่เพราะเขากังวลเกี่ยวกับเนโครแมนเซอร์และซอมบี้ ตอนนี้ทหารที่มีความสามารถหายไปแล้ว ทหารที่เหลือก็ผ่อนคลายเกินไป
ทหารรับจ้างกลุ่มเล็ก ๆ พุ่งเข้าหาเมือง อย่างไรก็ตาม เนื่องจากจำนวนของพวกเขา มันยากมากสำหรับทหารรับจ้างที่จะปกปิดเป็นความลับอย่างสมบูรณ์ ในไม่ช้า ทหารคนหนึ่งก็มองเห็นพวกเขา "ศัตรูโจมตี!" ทหารคนนั้นโทรมา "ศัตรูโจมตี!"
ทหารอีกคนขมวดคิ้วและขัดจังหวะเขา "ไม่มีทาง" ชายคนนั้นพูด
“มีศัตรู!” ทหารคนแรกพูดอย่างเร่งรีบ
"เงียบ" ทหารคนที่สองกล่าว "ฉันพยายามจะนอน"
หน่วยลาดตระเวนได้รับแจ้งจากเสียงเรียกของทหารและพบเห็นทหารรับจ้าง
“ดึงสะพานชักขึ้น!” หัวหน้าหน่วยลาดตระเวนเรียกขณะที่เขาชักดาบออกมา
“เราไม่ได้ลดระดับลงครับ ท่าน” ทหารอีกคนกระซิบ
“งั้นก็ปิดประตู!” หัวหน้าสั่ง "และกรอกกระสอบทราย!
อย่างไรก็ตาม ทหารส่วนใหญ่ไม่เคยเข้าร่วมการรบจริงและไม่รู้ว่าชายคนนี้กำลังพูดถึงอะไร ทหารหลายคนไม่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี และเมืองนี้ก็ไม่ได้มีความพร้อมเท่าที่ควร ด้วยเหตุนี้ ทหารรับจ้างจึงรุกเข้ามาใกล้เมืองมากขึ้น แต่ทหารก็ยังทำอะไรไม่ได้ที่จะหยุดพวกเขา
จู่ๆ โซ่เส้นหนึ่งที่คล้องสะพานชักก็ขาด หัวหน้าทหารสาปแช่งเมื่อโซ่ขาดมากขึ้นและสะพานชักพังลงกับพื้น "นักธนู!" เขาเรียกโบกแขนของเขา "ผู้วิเศษ!"
Anfey ถอนหายใจและส่ายหัว เขาคืนธนูไปที่วงแหวนมิติและลอยออกจากกำแพงเข้าไปในเมือง ไม่มีนักดาบในเมือง มีแต่ทหารธรรมดา มันเป็นหนึ่งในเมืองที่ยากจนที่สุดในจักรวรรดิชานซา และไม่มีใครต้องการไปประจำการที่นั่น เว้นแต่พวกเขาจะไม่มีทางเลือกอื่น
ประตูเมืองแตกเป็นเสี่ยงๆ ด้วยแสงระเบิด และ Suzanna ก็ปรากฏตัวขึ้น Ozzic และ Ye ก็ปรากฏตัวขึ้นข้างหลังเธอพร้อมกับทหารรับจ้างของพวกเขา
"ซูซานน่า มากับฉัน" Anfey พูดแล้วเดินไปหาพวกเขา
"แค่พวกเรา?" ซูซานน่าถามอย่างสับสน
"เรามากเกินพอที่จะยึดเมืองนี้ได้" Anfey กล่าวด้วยรอยยิ้ม
“เรามาถึงแล้ว เลดี้ซูซานนา” ออซซิคพูด ทำให้เธอมั่นใจ เขาหันกลับไป เห็นทหารบางคนกำลังหนี จึงโบกมือให้คนของเขา เขาสามารถบอกได้ว่าทหารไม่มีความตั้งใจที่จะต่อสู้และจะดูแลได้ง่าย
"มาเลย" Anfey พูดกับ Suzanna
เมืองนี้อยู่ห่างจากสถานีจ่ายประมาณสิบไมล์ สำหรับ Suzanna และ Anfey มันใกล้กันมาก
ทหารที่สถานีเสบียงคงเห็นเปลวไฟจากเมืองแล้ว เนื่องจากหลายคนออกไปกับกองทัพของ Scarlet สถานีเสบียงจึงขาดพนักงานอย่างมาก มีทหารประจำการอยู่ที่นั่นไม่เกินสองพันนาย
แม้ว่าทหารต้องการที่จะต่อสู้กลับและช่วยเหลือเมือง แต่พวกเขาก็ไม่เหมาะกับ Suzanna และ Anfey
Anfey เรียกดาบไฟของเขาจับแน่นขณะที่เขาพุ่งเข้าใส่ทหาร เขากวาดดาบรอบตัวเขา ทำให้ทุกสิ่งรอบตัวเขาลุกเป็นไฟ ผู้ที่รอดชีวิตจากการโจมตีครั้งแรกนี้ได้รับการปกป้องด้วยพลังการต่อสู้ แต่แม้แต่ผู้ที่รอดชีวิตก็รู้ว่าพลังการต่อสู้ของพวกเขาไม่สามารถต้านทานการโจมตีดังกล่าวได้นาน
การสังหารหมู่จบลงภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง สถานีจ่ายไฟถูกไฟลุกท่วมจากดาบของ Anfey Suzanna ยืนอยู่ข้างนอกในขณะที่ Anfey ปรากฏตัวผ่านเปลวเพลิง
Anfey มองไปที่สถานีจ่ายสินค้าและขมวดคิ้วเมื่อเขาตระหนักว่าไม่มีคลังสินค้ามากเท่าที่เขาคาดไว้
หลังจากนั้นไม่กี่นาที Orsie และ Thompson ก็มาถึงพร้อมกับคนและรถเข็นของพวกเขา
“โอซิคอยู่ไหน” Anfey ถาม
“ยังอยู่ในเมือง” ทอมป์สันกล่าว "ดูเหมือนเขากำลังโกรธ เขาทำคนหาย ชินเบลล่ามาช่วยแล้ว"
“เขาแพ้ผู้ชาย?” Anfey ถามด้วยความประหลาดใจ
ทอมป์สันพยักหน้า “คนพวกนั้นแข็งแกร่งกว่าที่เราคิด”
"ยังไง?"
“ไม่ใช่ทหาร” ทอมป์สันกล่าว “มีขุนนางบางคนอยู่ในเมืองเพราะที่นี่เป็นเส้นทางการค้าก่อนสงคราม พวกเขาทั้งหมดมีองครักษ์ เราได้ยินว่ามีช่างตีดาบอาวุโส”
Anfey พยักหน้า “ผมไว้ใจให้พวกเขาดูแล” เขากล่าว "เปิดโกดังทั้งหมดแล้วค้นหา"
ทอมป์สันพยักหน้าแล้วรีบออกไป สั่งให้คนของเขาค้นหาสถานที่
"รอ" Anfey กล่าว "อย่าลืมบันทึกทุกสิ่งที่คุณพบ เอาไปให้มากที่สุดและเผาส่วนที่เหลือ"
หลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง Shinbella ก็ปรากฏตัวพร้อมกับคนของเธอประมาณหนึ่งโหล Anfey โบกมือให้เธอ “ออซซิคและคนของเขาเป็นอย่างไรบ้าง” เขาถาม.
“มันจบแล้ว” ชินเบลล่าพูด “ฉันไม่แน่ใจเกี่ยวกับการสูญเสีย แต่…” เธอเห็น Orsie เดินผ่านและโบกมือให้เขา “ออร์ซี่!” หล่อนโทรมา. “ช่วยเกวียนหน่อย!”
"ทำไม?" ออร์ซี่ถามอย่างสับสน
“Ozzic ต้องการพวกเขา” Shinbella กล่าว “บอกว่าเขาจำเป็นต้องเคลื่อนย้ายผู้บาดเจ็บ เรายังพบสิ่งของมากมายในสถานที่ของเหล่าขุนนางที่ต้องขนย้าย”
"คุณต้องการเท่าไหร่?"
"ประมาณร้อยครับ"
“คุณล้อเล่น” Orsie กล่าว "เรายังต้องการพวกมันเป็นอาหาร"
“ให้เธอเอาเกวียนไป” ทอมป์สันพูดแล้วเดินไป "คนของฉันเพิ่งตรวจสอบโกดังทั้งหมด หลายแห่งยังว่างอยู่ เราจะมีเกวียนเพียงพอ"
“บอก Ozzic” Anfey กล่าว “จัดการขุนนางให้หมด เราไม่ต้องการพวกเขา”
“Ozzic ต้องการจับพวกเขาเข้าคุก” Shinbella กล่าว พวกเขามีสมบัติมากมาย ฉันไม่เคยคิดว่าขุนนางในเมืองแบบนี้จะมีคริสตัลเวทมนตร์มากมายขนาดนั้น พวกเขามีแหวนมิติด้วย ไม่ว่าพวกเขาจะซ่อนอะไรไว้ในแหวนก็ต้อง มีค่ามากกว่าคริสตัล"
"เอาล่ะ" Anfey กล่าว "บอก Ozzic ว่าเขาต้องรีบ" Anfey รู้ว่าทหารรับจ้างจำนวนมากไม่มีวงแหวนมิติ แผนของ Ozzic จะได้ผล และเขาสามารถมอบแหวนของขุนนางเหล่านั้นให้กับทหารรับจ้างที่ไม่มีแหวน
ชินเบลล่าพยักหน้า เธอเดินไปหา Orsie และ Thompson แล้วทั้งสามคนก็รีบออกไปเอาเกวียน