ตอนที่ 518: ชายผู้น่าสงสาร
ผู้แปล: Nyoi-Bo Studio บรรณาธิการ: Nyoi-Bo Studio
ที่ราบถัดจากเทือกเขาทรานเวิร์สได้กลายเป็นค่ายทหารขนาดใหญ่ไปแล้ว ทั้งกองทัพมาโฮและกองทัพชานซาตั้งค่ายอยู่ที่นั่น ทุกคนแม้แต่ Baery ต่างก็ประหลาดใจกับเหตุการณ์ที่พลิกผัน หากพวกเขาสามารถใช้ประโยชน์จากมันและโจมตีจักรวรรดิชานซาได้ มันคือชัยชนะอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม มันเป็นความเสี่ยงมากเกินไป ทหารของ Shansa เหนื่อยล้าและ Douminge ยังไม่ได้แสดงจุดยืนที่ชัดเจน กองทัพมาโฮไม่มีเสบียงเพียงพอสำหรับการรบครั้งต่อไป การโจมตีจักรวรรดิ Shansa ต้องรอ
Anfey ถูวัดของเขา เป็นเวลาหลายวัน ชีวิตของเขาไม่มีอะไรนอกจากการประชุมกับนายพลและทหารที่แตกต่างกัน Anfey เป็นนักสู้มากกว่าและไม่ชอบการประชุมที่ยาวนานเหล่านี้ ในทางกลับกัน คริสเตียนกระตือรือร้นที่จะเข้าร่วมกับพวกเขามาก
“ไม่สบายเหรอ?” ซอลถามหลังจากสังเกตเห็นว่าแอนฟีย์ดูเหนื่อยล้าเพียงใดระหว่างพวกเขาคนหนึ่ง
“ฉันสบายดี ท่านอาจารย์ซาอูล” อันเฟย์กล่าว “ฉันแค่… ฉันไม่คิดว่าฉันเป็นคนที่เหมาะสมที่จะมีความเห็นเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ อาจารย์ Douminge ต้องคิดให้มากกว่านี้”
“เราเชิญเขาแล้ว” Baery พูดพร้อมถอนหายใจ “อันที่จริงหลายครั้งแล้ว Douminge เอาแต่หาข้อแก้ตัวที่จะไม่มา ฉันไม่โทษเขาหรอก เขาต้องการเวลา”
“แล้วอลิซล่ะ?” Anfey ถาม
“พูดถึงอลิซ” Steger กล่าว "Anfey คุณควรบอกเราว่าเธอเป็นใคร"
“มันเป็น…เซอร์ไพรส์ที่ดี” Baery กล่าวพร้อมกับหัวเราะ
“ทำไมไม่บอกเรา” ซอลถามด้วยความสงสัย เขาใช้เวลากับ Anfey มากกว่าคนอื่นๆ แต่เขาไม่ได้กดดัน Anfey เกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะเขาไว้วางใจให้ Anfey ตัดสินใจได้ถูกต้อง แต่เนื่องจากสเตเกอร์ถามไปแล้ว ซาอูลจึงไม่เห็นประโยชน์ที่จะเก็บเงียบไว้ เขาเป็นครูของ Anfey และเขาควรจะเป็นคนถามคำถามนี้
"ฉันตั้งชื่อให้เธอว่าอลิซ" Anfey กล่าว “เธอบอกว่าเธออยากจะลืมทุกอย่าง ฉันสัญญากับเธอว่าจะเก็บความลับของเธอไว้”
“มันไม่ง่ายเลยที่จะลืม” มิโอริชกล่าว
"แน่นอน" Anfey พูดพร้อมกับพยักหน้า “แต่นี่คือความปรารถนาของเธอ และฉันเคารพเธอ”
“แต่คุณยังสามารถรายงานเรื่องนี้ได้” Dalmatian พูดพร้อมกับขมวดคิ้ว “นางจะไม่รู้ถึงแม้เจ้าจะรายงานเรื่องนี้ต่อฝ่าบาทก็ตาม”
"แน่นอน ฉันโกหกเธอ" Anfey กล่าว "แต่นั่นไม่ใช่วิธีที่ฉันต้องการปฏิบัติต่อเธอ หากเธอเป็นเพื่อนของฉัน เธอสมควรได้รับความเคารพจากฉัน และเธอก็สมควรได้รับความเป็นส่วนตัว"
ดัลเมเชียนขมวดคิ้วแต่ไม่พูดอะไร
“เมื่อเราพบเธอครั้งแรก เธอถูกขายไปเป็นทาส เพื่อนสนิทของเธอถูกทรมานและข่มขืน เธออยู่ในสภาพสิ้นหวัง เธอขอให้ฉันปกป้องเธอ ฉันตกลง ฉันรับปากเธอแล้วฉันก็เป็นผู้ชาย” จากคำพูดของฉัน”
Dalmatian ถอนหายใจและพยักหน้า
“ฉันก็มีส่วนผิดเหมือนกัน” จู่ๆ คริสเตียนก็พูดขึ้น “ถ้าท่านพ่อโกรธ ท่านก็ต้องลงโทษข้าเช่นกัน”
“คุณรู้ไหมว่าเธอเป็นเจ้าหญิงซานซ่า”
"แอนเฟย์บอกฉัน"
“แล้วทำไมไม่พูดอะไรเลย”
“อลิซไม่ใช่แค่เพื่อนของแอนฟีย์” คริสเตียนกล่าว “เธอก็เป็นเพื่อนฉันเหมือนกัน” คริสเตียนรู้ว่าอลิซไม่ชอบชนชั้นสูงมากแค่ไหน ไม่มีทางที่เธอจะได้ทำงานกับขุนนางคนใด
Baery ส่ายหัวของเขา “ฉันเข้าใจว่าคุณสองคนมาจากไหน แต่คุณควรจะพูดอะไรบางอย่าง”
“อลิซจะคิดว่าเราหักหลังเธอ”
ซาอูลถอนหายใจและส่ายศีรษะ “มันสายเกินไปที่จะพูดอะไรในตอนนี้” เขากล่าว "เราอย่าไปสนใจกับอดีต" เขาหันไปหานักเรียนสองคนแล้วถามว่า "ฉันสังเกตเห็นบางอย่างเกี่ยวกับเธอ เธอพยายามช่วยเหลือเราก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้เรารู้ว่าเธอเป็นใคร เธอกลายเป็นคนสันโดษและห่างเหิน ฉันไม่เข้าใจ เป็นเพราะ เธอไว้ใจฝ่าบาทไม่ได้หรือ ถ้าเป็นเช่นนั้น ฉันอยากให้เธอสองคนบอกเธอว่า ฝ่าบาทไม่เคยทำให้ชายหรือหญิงผู้ภักดีต้องผิดหวัง"
Anfey ส่ายหัวของเขา “ไม่ใช่ว่าเธอไม่ไว้วางใจพระองค์” เขากล่าว “เธอไม่ไว้ใจคุณ”
"สิ่งที่เกี่ยวกับเรา?"
"ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับคุณ."
“เธอเชื่อคุณหรือเปล่า”
Anfey และ Christian มองไปที่กันและกัน "เธอทำ" Anfey กล่าว
แบร์รี่ขมวดคิ้ว Anfey สามารถบอกได้ว่า Baery ไม่พอใจกับเรื่องนี้และพูดอย่างรีบร้อนว่า "ไม่ใช่เรื่องส่วนตัว เธอเคยถูกเจ้านายและขุนนางดูถูกมาก่อน เธอไม่มีเหตุผลที่จะไว้ใจพวกคุณ"
“แล้วทำไมเธอถึงเชื่อคุณล่ะ”
“เพราะเธอไม่มีทางเลือกนอกจากเชื่อใจเรา” Anfey กล่าว
“เมื่อเราพบเธอครั้งแรก เราเป็นแค่เด็ก” คริสเตียนกล่าว "ฉันคิดว่าเธอเชื่อใจเราเพราะเราแตกต่างจากที่เธอรู้มากในตอนนั้น"
“เธอชอบอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า” จู่ๆซอลก็ถามขึ้น
Anfey ขมวดคิ้ว "ผมไม่แน่ใจ" เขากล่าว “เธอไม่เคยพูดถึงตัวเองเลยจริงๆ”
“มีใครที่เธอสนิทเป็นพิเศษไหม”
“เฟลเลอร์และฮุ่ยเหว่ย” อันเฟย์กล่าว “พวกเขาเป็นผู้ช่วยของเธอ”
“ถ้าเธอแต่งงาน เธอคิดว่าจะเลือกใคร”
ดวงตาของ Anfey และ Christian เบิกกว้าง
“เธอมี… มาตรฐานที่สูงมาก” คริสเตียนพูดด้วยรอยยิ้ม “พูดตามตรง ฉันไม่คิดว่าเธอจะแต่งงานกับคนใดคนหนึ่งในสองคนนี้”
“มีใครอีกไหมที่เธอสนิทด้วย” ซอลถาม
“ท่านอาจารย์ซอล เหตุใดท่านจึงสนใจชีวิตส่วนตัวของเธอนัก”
“พระองค์ต้องการให้เธอมีชีวิตที่ค่อนข้างปกติ” ซาอูลตรัส "เขาต้องการให้เธอเลือกคนที่เธอสามารถมีความสุขด้วย เธอสามารถแต่งงานกับใครก็ได้ที่เธอต้องการ"
“ฉันรู้ว่าเธอคุยกับใครอยู่เสมอ” คริสเตียนกล่าว ก่อนที่เขาจะพูดอะไรอีก Anfey ก็เตะหน้าแข้งเขาแล้วจ้องมาที่เขา
“นี่คือ Kumaraghosha” Anfey พูดก่อนที่ Christian จะพูดอะไรอีก เขาไม่อยากให้ใครรู้ว่าเขาสนิทกับอลิซ เพราะมันจะส่งผลเสียกับทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง
“กุมาราโกชากับอลิซ?” ซอลขมวดคิ้ว “คริสเตียน คุณจะบอกใคร”
"โอซิค"
"ไม่มีทาง" Anfey พูดพร้อมกับส่ายหัว เขาชำเลืองมองไปที่ซอล ซึ่งไม่รู้เลยว่านักเรียนที่ดีที่สุดสองคนกำลังหลอกเขาอยู่ และยิ้ม