บทที่ 2239 เขาช่วยเธอ
ผู้แปล: Atlas Studios บรรณาธิการ: Atlas Studios
หลังอาหารกลางวัน หัวหน้าหมู่บ้านนำถังโม่และคนอื่นๆ ไปที่ภูเขาเพื่อตรวจสอบ
หน่านซวินทำตามคำขอของหัวหน้าหมู่บ้าน
หัวหน้าหมู่บ้านขอให้เธอแนะนำพวกเขา
เมื่อพวกเขามาถึงเชิงเขาโคก หน่านซวินก็ชำเลืองมองไปที่ถังโม่
ภูเขาโคกค่อนข้างชันและคนธรรมดาจะเหนื่อยถ้าขึ้นไป เมื่อพิจารณาจากขาของ Tang Mo แล้ว Nan Xun ก็แนะนำเบา ๆ ว่า “ประธาน Tang ทำไมคุณไม่พักที่เชิงเขาและปล่อยให้
ผู้ช่วยเมิ่งและคนอื่นๆ ขึ้นไปตรวจสอบ?”
Tang Mo หรี่ตาของเขา “คุณคิดว่าฉันทำไม่ได้เหรอ”
“ไม่ ภูเขาสูงชันมาก…”
ใบหน้าที่หล่อเหลาของ Tang Mo มืดลงเล็กน้อย “คุณดูถูกความแข็งแกร่งของฉันเหรอ”
หน่านซวินกล่าวว่า “นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันหมายถึง…”
Tang Mo ยิ้มเยาะ “ฉันคิดว่าไม่มีใครรู้ความแข็งแกร่งของฉันดีไปกว่าคุณ”
Nan Xun พูดไม่ออก เอาล่ะ เขาจะปฏิบัติราวกับว่าเธอไม่ได้พูดอะไรเลย
หลังจากผ่านไปสองสามชั่วโมงในช่วงบ่าย หน่านซวินก็ตระหนักว่าถังโม่ค่อนข้างจริงจังเมื่อเขาทำงาน ในอดีต เธอไม่เข้าใจว่าเพลย์บอยอย่างเขาบริหารบริษัทขนาดใหญ่ได้อย่างไร ต่อจากนี้ไปเธอ
ตระหนักว่าเขาดูเหมือนมีสองหน้า
ทำงานและไม่ทำงานแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
เธอต้องยอมรับว่าเขามีเสน่ห์มากเมื่อเขาทำงาน
Tang Mo และคนอื่น ๆ ไปที่หมู่บ้าน Yuxi เป็นเวลาสองวัน ในตอนเย็นพวกเขาไปทานอาหารเย็นที่คณะกรรมการหมู่บ้าน
ผู้ใหญ่บ้านจัดให้อยู่
เมื่อพูดถึงถังโม่ หัวหน้าหมู่บ้านก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ไม่มีห้องว่างแม้แต่ห้องเดียวในสภาหมู่บ้าน ด้วยสถานะของ Tang Mo เขาอาจจะต้องทนทุกข์ทรมานหากอยู่ในที่ที่ไม่ดี
ลูกพี่ลูกน้องของเธอมารับหน่านซวินในตอนเย็น แทนที่จะพบ Nan Xun ที่ร้านอาหาร เธอกลับเห็น Tang Mo
ลูกพี่ลูกน้องของเธอตาเป็นประกายและเธอเกือบจะเรียกเขาว่าพี่เขยสุดหล่อในที่สาธารณะ
ลูกพี่ลูกน้องวิ่งไปหาถังโม่และทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม
Nan Xun ไปที่ห้องน้ำและริมฝีปากของเธอกระตุกเมื่อเห็นลูกพี่ลูกน้องของเธอพูดคุยกับ Tang Mo อย่างมีความสุข
หน่านซวินเดินไปและก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไร เธอก็ได้ยินคำเชิญที่จริงใจที่สุดของลูกพี่ลูกน้องของเธอ “พี่ถัง คืนนี้นอนบ้านเราก็ได้ เราทำบ้านใหม่และมีห้องพักให้คุณได้พักผ่อน
ดีกว่าบ้านลุงกำนันเยอะเลย”
ผู้ใหญ่บ้านรู้สึกว่าความคิดนี้ไม่เลว เมื่อเห็นว่า Tang Mo ไม่คัดค้าน เขาจึงดึง Nan Xun ออกไปเพื่อพูดคุยกับเธอ
เนื่องจากหัวหน้าหมู่บ้านได้พูดไปแล้ว หน่านซุนจึงไม่สามารถคัดค้านได้
หัวหน้าหมู่บ้านจัดให้ Tang Mo และ Meng Yi ไปพักที่บ้านของ Nan Xun
ระหว่างทางกลับบ้าน ลูกพี่ลูกน้องนั่งหลังรถกับ Tang Mo ส่วน Nan Xun นั่งที่เบาะผู้โดยสารด้านหน้าขณะที่ Meng Yi ขับรถ
Tang Mo หยิบชุดตุ๊กตาบาร์บี้จากท้ายรถให้กับลูกพี่ลูกน้องของเขา
ลูกพี่ลูกน้องของเธอมีความสุขมาก เธอมีความสุขมากกว่าตอนที่เสี่ยวโม่มอบเปียโนไฟฟ้าให้เธอเป็นร้อยเท่า
ตุ๊กตาบาร์บี้ที่ถังโมมอบให้เธอนั้นสั่งทำพิเศษจากประเทศญี่ปุ่นและค่อนข้างประณีตและสวยงาม เธอสามารถขยับแขนขาได้ทุกส่วนและมีชุดเครื่องมือทำครัวเลียนแบบ
สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่เด็กหญิงอายุเจ็ดหรือแปดขวบชื่นชอบ Nan Xun ชำเลืองมองพวกเขา ถ้าเธอจำไม่ผิด ชุดนี้ค่อนข้างแพงและไม่สามารถซื้อได้ด้วยเงิน
เมื่อลูกพี่ลูกน้องของเธอได้รับของขวัญ เธอก็อดไม่ได้ที่จะจูบใบหน้าที่หล่อเหลาของ Tang Mo
“พี่ถัง เนื่องจากคุณไม่ใช่พี่เขยของฉันอีกต่อไป คุณต้องรอให้ฉันโตขึ้น เมื่อฉันโตขึ้น ฉันจะสวยกว่าพี่สาวซุนของฉันแน่นอน ฉันจะแต่งงานกับคุณแล้ว”
ริมฝีปากของ Nan Xun กระตุก และเธอใช้สายตาส่งสัญญาณให้ลูกพี่ลูกน้องของเธอหุบปาก
ลูกพี่ลูกน้องไม่ได้รับการจ้องมองของ Nan Xun อย่างชัดเจน เธอโน้มตัวเข้าไปใกล้ Tang Mo ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
Meng Yi ซึ่งกำลังขับรถอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
Tang Mo ยิ้มเยาะ เมื่อมองดูท่าทางที่ไร้เดียงสาและน่ารักของลูกพี่ลูกน้อง เขาก็ยกมือขึ้นแตะศีรษะของเธอ
ระหว่างทาง ลูกพี่ลูกน้องก็คุยกันไม่หยุด แต่ถังโม่ดูไม่ใจร้อน Nan Xun ตระหนักว่าเขาไม่เพียง แต่ชอบผู้หญิงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงผู้หญิงด้วย
รถหยุดที่บ้านของ Nan Xun
คุณย่ากับคุณป้าออกมาเห็นถังโม่ลงจากรถ คุณป้าอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะตอบสนองและรีบเดินไปข้างหน้า “นั่นคือคุณถัง”
ป้าของเธอเข้าร่วมงานแต่งงานของหน่านซวินและถังโม่ เธอรู้ว่าตระกูล Tang นั้นยิ่งใหญ่เพียงใด ต่อหน้า Tang Mo เธอค่อนข้างสงวนไว้มาก
เมื่อคุณย่ารู้ว่านั่นคืออดีตสามีของ Nan Xun เธอเหลือบมอง Tang Mo อีกสองสามครั้ง
Tang Mo เดินไปข้างหน้าและทักทายคุณย่าด้วยรอยยิ้ม
คุณยายไม่ได้พูดอะไรอีกและขอให้คุณป้าจัดห้องพักสำหรับ Tang Mo และ Meng Yi เธอเรียกหนานซุนไปที่ห้องของเธอ
Nan Xun สัญญาซ้ำๆ ว่าคุณยายจะสบายใจก็ต่อเมื่อ Tang Mo มาทำงาน
คุณย่าเป็นคนหัวโบราณและเธอรู้สึกว่าตั้งแต่พวกเขาหย่าร้างกัน จะเป็นการดีที่สุดที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกัน เผื่อว่าคนอื่นจะนินทา
คุณย่าขอให้ป้าเลี้ยง Tang Mo และ Meng Yi และขอให้ Nan Xun กลับไปที่ห้องของเธอ
Nan Xun กลับไปที่ห้องของเธอเพื่ออาบน้ำ เธอไม่ได้ลงไปข้างล่างและนอนบนเตียงเพื่ออ่านหนังสือ
เธอหลับไปตอนไหนไม่รู้ แต่ตื่นมากลางดึก
เธอหิวเล็กน้อยและดูที่โทรศัพท์ของเธอ เกือบหนึ่งโมงเช้า
เวลานี้พวกเขาควรจะหลับได้แล้ว!
หน่านซวินสวมแจ็คเก็ตแล้วลงไปข้างล่าง
ในครัว เธอหยิบบะหมี่และไข่ออกมาจากตู้เย็น
เมื่อบะหมี่ใกล้สุก เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นข้างหลัง Nan Xun หันกลับมาและเห็น Meng Yi เดินผ่านมา รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ “ผู้ช่วยเหมิง คุณหิวด้วยหรือเปล่า”
Meng Yi เกาหัวของเธอด้วยความลำบากใจ “ฉันลงมาเทน้ำ ฉันได้กลิ่นหอมและมาโดยไม่รู้ตัว”
“ฉันทำอาหารมากเกินไป ฉันจะเอาชามมาให้คุณ!”
“ตกลง ขอบคุณ”
“ไม่เป็นไร เชิญครับ”
หลังจากปรุงบะหมี่แล้ว หน่านซวินทอดไข่ลวกสองฟอง
Meng Yi กัดเล็กน้อยและพยักหน้า “มันรสชาติดี”
หลังจากทำเสร็จแล้ว หน่านซวินก็ส่งกระดาษทิชชูให้เหมิงเยีย เมื่อนึกถึงสิ่งที่หัวหน้าหมู่บ้านพูดในระหว่างวัน Nan Xun ถาม Meng Yi ว่า “ผู้ช่วย Meng ฉันได้ยินจากลุงของหัวหน้าหมู่บ้านว่าคุณ
ประธาน Tang มาที่นี่เพื่อตามหาฉันระหว่างเกิดแผ่นดินไหว?”
เหมิงอี้ตกตะลึง “ คุณน่านไม่รู้เหรอ”
Nan Xun ส่ายหัวของเธอ “ถ้าลุงหัวหน้าหมู่บ้านไม่พูดถึงวันนี้ ฉันคงไม่รู้จริงๆ”
Meng Yi กล่าวว่า "ฉันไม่ได้อยู่ที่นั่น แต่ฉันได้ยิน Old Yu พูดถึงเรื่องนี้ โอ้ Old Yu เป็นเพื่อนของ Young Master Tang เขาขับรถนายน้อยถังไปที่หมู่บ้านหยูซี”
“หลังจากที่นายน้อยถังรู้เรื่องอุบัติเหตุของคุณ เขาก็เพิกเฉยต่ออันตรายและวิ่งขึ้นภูเขาไปหาคุณ หลังจากพบคุณแล้ว เขาก็ยืนกรานที่จะพาคุณลงจากภูเขา เมื่อคุณเข้าไปเท่านั้น
รถพยาบาลที่เขาถูก Old Yu ลากไปที่เมือง”
“ในตอนนั้น ขาของเขาเป็นไข้ รักษาได้เฉพาะในเมืองเท่านั้น ไม่อย่างนั้น ถ้าติดเชื้อร้ายแรง เขาอาจจะต้องตัดมันทิ้งอีกครั้ง” Meng Yi มองไปที่ Nan Xun และถอนหายใจเล็กน้อย “ฉันเคยโดยนายน้อย
อยู่เคียงข้างถังมาหลายปี แต่ฉันไม่เคยเห็นเขาสนใจใครมากเท่านี้มาก่อน เขาอยากจะมีอุบัติเหตุมากกว่าปกป้องเธอ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ขนตายาวของหนันซวินก็กระพือ และเธอก็กัดริมฝีปากอย่างแรง “เราไม่สามารถติดต่อคุณปู่ได้ในวันที่ท่านจากไป ตอนนั้นเขาอยู่โรงพยาบาลหรือเปล่า”
Meng Yi พยักหน้า
หัวใจของ Nan Xun แน่นแฟ้น
เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าปู่ของเธอจะจากไปและเขาปรากฏตัวไม่ทันเวลา! เธอไม่เคยคิดว่าเขาจะรีบขึ้นไปบนภูเขาเพื่อช่วยเธอทั้งๆ
อันตราย!.