บทที่ 2249 เธออิจฉา
ผู้แปล: Atlas Studios บรรณาธิการ: Atlas Studios
ผู้ชายที่พิงไหล่ของ Nan Xun อย่างง่วงนอนตอนนี้ดูเหมือนสุนัขป่าตัวเล็ก ๆ เมื่อเขามองไปที่ลูกพี่ลูกน้องของเขา ดวงตาของเขาคมและน่ากลัวเหมือนสัตว์ดุร้ายบนทุ่งหญ้า ทำให้ผู้คน
รู้สึกกลัว
ลูกพี่ลูกน้องของเธอก้าวถอยหลังด้วยความตกใจ
อย่างไรก็ตาม เธอมักจะหยิ่งยโสต่อหน้าหน่านซวินเสมอ นางจะยอมจากไปเช่นนั้นได้อย่างไร?
ลูกพี่ลูกน้องของเธอเม้มริมฝีปากแน่นแสดงท่าทีของผู้ปกครอง “หนานซวิน พวกเราผู้หญิงต้องเคารพตัวเอง ถ้าคุณย่าและคนอื่น ๆ รู้ว่าคุณอยู่กับหนุ่มหล่อ ๆ แบบนี้ พวกเขาจะเสียใจ…”
หน่านซวินทนไม่ได้กับความโง่เขลาที่อหังการของลูกพี่ลูกน้องของเธอ และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ประการแรก เขาไม่ใช่นักเลงโต เขาเป็นสามีของฉัน คุณย่ากับคุณป้ารู้จักเขา ประการที่สอง ชายชราที่คุณกำลังพูดถึงคือ
คนเดียวกันกับเขา ประการที่สาม ถ้าคุณต้องการให้ฉันไปนัดบอด ทำไมคุณไม่ถามเขาว่าเขาตกลงไหม”
ลูกพี่ลูกน้องของเธอกรามค้าง “ย-สามีคุณยังเด็กมากเหรอ”
และเขาดูไม่ธรรมดาไม่เหมือนคนในครอบครัวเล็กๆ
“อยากให้ฉันดูทะเบียนสมรสของเราไหม”
ลูกพี่ลูกน้องของเธอกำลังจะพูดเมื่อเธอได้รับสายตาเฉียบคมของชายคนนั้นอีกครั้ง เธอไม่สามารถพูดอะไรได้
โบกมือให้ลูกพี่ลูกน้องของเธอถอยหลังไปสองสามก้าว “เธออย่าโกหกฉันเลยดีกว่า! ฉันจะกลับไปที่หมู่บ้านและค้นหา!” พูดจบเธอก็วิ่งหนีไป
ซุ่นผลักชายที่ยังคงพิงไหล่เธอออกไปหลังจากที่ลูกพี่ลูกน้องของเธอหนีไปแล้ว
“ตัวคุณหนักมาก!” หน่านซวินต้องการเข้าไปในบ้าน แต่วินาทีต่อมา ชายคนนั้นก็คว้าข้อมือของเธอและผลักร่างเพรียวบางของเธอไปที่กรอบประตู
Xun พยายามดิ้นรน แต่เขาคว้ามือของเธอและกดไว้เหนือหัวของเธอ
อันซุนรู้สึกอายเล็กน้อย “คุณเป็นอะไรอีกแล้ว”
Tang Mo สูงกว่า Nan Xun มาก เขามองลงมาที่เธอ ดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักของเขาฉายแววอันตราย “ลูกพี่ลูกน้องของคุณต้องการแนะนำให้คุณรู้จักกับการนัดบอด?”
อันซุนมองไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาและอันตรายของเขาแล้วพูดอย่างโกรธ ๆ ว่า “คุณคิดว่าฉันจะไปแนะนำชายชราให้ฉันรู้จักไหม”
Tang Mo ยิ้ม “คุณพูดอะไรต่อหน้าลูกพี่ลูกน้องของคุณ”
ซุนตอบโดยไม่รู้ตัวว่า “สามี”
ตอนที่เธอพูด เธอหน้าแดงเมื่อเห็นสายตาล้อเลียนของเขา “ฉันแค่ปัดลูกพี่ลูกน้องของฉันออก”
ชายคนนั้นไม่สนใจเธอและเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ดูไร้เดียงสา “เรียกฉันแบบนั้นอีกครั้ง”
“คุณโทรหาใคร”
“จะเรียกฉันอย่างนั้นเหรอ” เขาก้มศีรษะลง ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเข้ามาหาเธอ “ฉันจะไม่จูบคุณ”
โดยไม่รอให้หนานซุนพูดอะไร ริมฝีปากของเขากดลง
Nan Xun ผลักใบหน้าของเขาออกไป “ไม่รำคาญเหรอ? คุณไม่ได้แปรงฟัน”
“ฉันไม่รังเกียจคุณ”
"ฉันชังคุณ."
เมื่อหนานซุนพูดจบ เขาก็จูบเธออย่างโหดเหี้ยม
Nan Xun ไปห้องน้ำเพื่อชำระล้างด้วยความโกรธ
ชายไร้ยางอายเดินตามเข้ามา
ร่างสูงยืนพิงประตูและมองเธอด้วยรอยยิ้มจางๆ “ทำไมฉันถึงไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้คุณอายง่ายขนาดนี้”
หน่านซวินต้องการจะสาดน้ำในถ้วยใส่เขา
หลังจากแปรงฟันแล้ว เธอพูดกับเขาอย่างจริงจังว่า “เมื่อวานคุณบอกว่าจะให้โอกาสฉัน ลองมาสามเดือน ฉันคิดเกี่ยวกับมันและมันก็เป็นไปไม่ได้! อย่างไรก็ตามสามเดือนไม่ได้ออกเดท ของมัน
คุณจีบฉัน ฉันต้องดูการแสดงของคุณ ถ้าฉันพอใจ ฉันจะอยู่กับคุณ!”
Tang Mo หัวเราะกับคำพูดของเธอ “คุณไม่เคยถูกไล่ตามมาก่อนเหรอ?”
หน่านซวินต้องการที่จะโจมตีเขาอีกครั้ง
“นั่นเป็นเรื่องจริง ในอดีตคุณดูไม่เป็นผู้หญิงเมื่อไว้ผมสั้น คุณเป็นทอมบอย มันคงแปลกถ้ามีคนมาไล่ตามคุณ!”
Nan Xun ชี้ไปที่ประตูด้วยมือที่สั่นเทา “ถังโม่ คุณไม่ต้องไล่ตามฉัน ฉันจะบอกคำตอบให้คุณตอนนี้ ฉันจะไม่คืนดีกับคุณ ไปหย่าที่สำนักงานกิจการพลเรือนเดี๋ยวนี้!”
Tang Mo มองผู้หญิงที่เกือบจะกระโดดด้วยความโกรธ เขาเดินเข้าไปหาเธอและโอบมือใหญ่รอบเอวเรียวของเธอ “ฉันยังพูดไม่จบ ทำไมคุณถึงกังวลจัง”
“โชคดีที่ตอนนั้นคุณแต่งตัวไม่เรียบร้อย ถ้าไม่ฉันจะมีโอกาสได้อย่างไรถ้ามีคนฉวยมันไป”
ก่อนที่หน่านซวินจะทันได้พูดอะไร เธอได้ยินเขาพูดว่า “นอกจากนี้ ตอนนี้ฉันคิดเกี่ยวกับมันแล้ว คุณน่ารักมากในตอนนั้น”
Nan Xun มองไปที่ชายช่างพูดและจับใบหน้าของเขาไว้ในมือของเธอ ถูมันอย่างสนุกสนาน “เพราะคุณคิดว่ามันน่ารัก ฉันจะตัดผมตอนบ่าย”
เขาจับมือเธอและกัดนิ้วชี้ของเธออย่างแรง “อย่าตัดมัน!”
หน่านซวินตะคอกและสะบัดมือออกจากห้องนอน
ทั้งสองเถียงกันสักพักก่อนจะออกไปทำหน้าที่ของตัวเอง
อันซุนไปโรงพยาบาลรอยัลในตอนบ่าย
ผู้อาศัย Li เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล Royal Hospital หลังจากถูกน้ำร้อนลวก แม้ว่าพวกเขาอาจไม่มีโอกาสทำงานร่วมกันในอนาคต แต่หน่านซวินยังคงต้องไปเยี่ยมเขา
เธอคิดว่าประธานหลี่จะโกรธเมื่อเห็นเธอ แต่เขาทักทายเธอด้วยรอยยิ้ม
ในระหว่างการสนทนา Nan Xun ได้รู้ว่า Tang Mo ได้ส่ง Meng Yi ไปขอโทษ
อันซุนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ด้วยบุคลิกของ Tang Mo ในอดีต เขาจะไม่สนใจประธานาธิบดี Li คนนี้อย่างแน่นอน
เขาเปลี่ยนไปอย่างช้าๆจริงๆ
Xun ออกมาจากวอร์ดของ CEO Li และไปที่พื้นที่วีไอพีไปยังวอร์ดของคุณ Tang
ขณะที่พวกเขากำลังจะไปถึงวอร์ด ประตูก็ถูกดึงเปิดออกอย่างกระทันหัน และชายวัยสี่สิบเศษก็ก้าวออกมา ริมฝีปากยิ้มอย่างอึดอัด
อันซุนลดศีรษะลงทันที หลังจากที่ชายคนนั้นออกไป หน่านซวินก็มองเข้าไปในวอร์ดผ่านหน้าต่าง
นางถังนั่งอยู่หน้าเตียง เช็ดน้ำตาเงียบๆ
ตอนที่เธออยู่ในคฤหาสน์หลังเก่าของตระกูล Tang เธอไม่เคยเห็นชายคนนี้มาก่อน เขาอาจไม่ใช่ญาติของตระกูลถัง
ความสัมพันธ์ระหว่างคุณถังกับชายคนนั้นคืออะไร? ทำไมเธอถึงร้องไห้?
อันซุนรู้ว่านี่ไม่ใช่เวลาที่จะเข้าไปพบนางถัง เธอจึงหันหลังและจากไป
ในอีกสามวันข้างหน้า Tang Mo จะมาที่อพาร์ตเมนต์ของ Nan Xun หลังเลิกงาน
เขากวนเธออย่างไร้ยางอายและบีบให้อยู่บนเตียงเดียวกันกับเธอในตอนกลางคืน
โชคดีที่เขายังคงฟังเธอและหยุดสัมผัสเธอโดยที่เธอไม่ยินยอม
เช้านี้ Tang Mo พูดข้างหูของเธอเมื่อเขาตื่นขึ้นว่า “ช่วงนี้ฉันยุ่งนิดหน่อย คืนนี้ฉันจะไม่มา”
ซุนพูดอย่างเฉยเมยว่า “บังเอิญข้าเงียบ”
Tang Mo กัดฟัน นิ้วเรียวยกคางของ Nan Xun และกัดริมฝีปากของเธอ “เดี๋ยวก่อน!”
อันซุนยกขาขึ้นแล้วเตะเขา “คุณยุ่งอยู่กับการปลอบโยนคุณเจียง ท้ายที่สุดคุณมาที่นี่สองสามวันแล้ว”
ชายคนนั้นรู้สึกขบขันกับคำพูดของหน่านซวิน
มีรอยยิ้มในดวงตาของเขาและเขาดูชั่วร้าย “จุ๊จุ๊ ในที่สุดคุณแนนก็หึงแล้ว ทำไมกลิ่นในอากาศถึงเปรี้ยวจัง”
Nan Xun โกรธและอับอาย เธอจับไหล่ของเขาและกดเขาลงบนเตียง
“อิจฉาใคร? หยุดหัวเราะ!" เธอเอื้อมมือไปปิดริมฝีปากยิ้มของเขา
ลมหายใจของเขาพัดผ่านฝ่ามือของเธอราวกับขนนก เธอชักมือออกทันที อยากจะลุกขึ้น แต่ในวินาทีถัดมา เขาดึงเธอลง และเธอก็ล้มลงทับเขา
เขากัดปลายจมูกของเธอ “ตอนนั้นฉันยังไม่ได้นอนกับมิยูด้วยซ้ำ คุณเชื่อฉันไหม?".