บทที่ 2265 เธอตบเขา
ผู้แปล: Atlas Studios บรรณาธิการ: Atlas Studios
เมื่อคุณ Tang ได้ยินคำพูดของ Tang Xun เธอพบว่ามันไร้สาระ
ตอนนี้เธอเสียใจ เธอทำอะไรลงไป
“Tang Xun ไม่ใช่ทุกคนที่สมควรได้รับการให้อภัยสำหรับความผิดพลาดของพวกเขา!” Mrs Tang เข้ามาในวอร์ดด้วยท่าทางเย็นชา
Tang Xun ยืนอยู่ที่ประตูและไม่ขยับเป็นเวลานาน
Mrs Tang กำลังคุยกับ Tang Mo ในวอร์ดและไม่มีใครมอง Tang Xun
หัวใจของ Tang Xun เจ็บปวด
เขาหันหลังกลับและมุ่งหน้าไปยังสำนักงานของ Tang Mo
แพทย์ที่เข้าร่วมเป็นเพื่อนกับ Tang Xun และพูดว่า "ผู้เฒ่า Tang ถ้าเป็นไปได้ มาเกลี้ยกล่อมให้ Xiao Mo ทำการผ่าตัดกันเถอะ!"
Tang Xun กล่าวว่า "การผ่าตัด?"
แพทย์หลักบอก Tang Xun ตามที่ Bai Ye พูด
เมื่อได้ยินเช่นนี้ Tang Xun ถอยหลังไปสองสามก้าวและเกือบจะล้มลง
“เฒ่าถัง คุณสบายดีไหม”
Tang Xun วางมือบนกำแพงและใบหน้าของเขาซีด "มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?" พูดจบเขาก็ต่อยกำแพงอย่างแรง หลังมือของเขาหักและมีเลือดไหลออกมาทันที “ฉันทำร้ายเขา!”
Nan Xun ซึ่งออกจากโรงพยาบาลและกลับมาหลังจากนั้นไม่นาน บังเอิญได้ยินการสนทนาระหว่างแพทย์ที่ดูแลและ Tang Xun
เธอยกมือขึ้นลูบหน้าผาก เธอยืนพิงกำแพงอย่างอ่อนแรง ริมฝีปากเม้มแน่น ใบหน้าซีดเซียว
ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอค่อยๆ เดินไปข้างหน้า
ในรถ เธอยืนพิงพวงมาลัย คำพูดของหมอยังคงก้องอยู่ในใจของเธอ
ถ้าเขาไม่เข้ารับการผ่าตัด เขาจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินยี่สิบปี
ตรงกลางก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น!
น้ำตาหยดลงบนหลังมือของเธอ ตามด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง
ในตอนแรกมันเป็นการร้องไห้ที่ถูกระงับและเงียบ ค่อยๆกลายเป็นเสียงร้องไห้
ไหล่เรียวของเธอสั่นอย่างรุนแรงและแม้แต่ร่างกายของเธอก็ดูเหมือนจะสั่น
เธอรู้ เขาพูดคำเศร้าเหล่านั้นโดยไม่มีเหตุผล
ก่อนที่เขาจะไปช่วย Tang Xun เขาพูดทุกอย่างจากก้นบึ้งของหัวใจกับเธอ เขากอดเธอแน่นและแนบชิดกับเธอมาก!
จิตใจของ Nan Xun ยุ่งเหยิงและหัวใจของเธอเจ็บปวดมากจนเธอไม่รู้สึกอะไรเลย
ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าเธอยืนอยู่บนเกาะร้าง ไม่รู้ว่าจะก้าวต่อไปอย่างไร
สักพักโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น
เมื่อเห็นหมายเลขผู้โทร หน่านซวินรับสายด้วยนิ้วที่สั่นเทา
“อาซุน พี่ถังโม่เป็นอย่างไรบ้าง”
มันคือ Bo Cixue
หลังจาก Tang Mo ออกมาจากห้องผ่าตัด Bo Cixue และ Ye Jie ก็มาที่โรงพยาบาล แต่เขาไม่ได้ตื่นขึ้นในเวลานั้น ต่อมา Mrs Tang กล่าวว่า Nan Xun เป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ในวอร์ด ดังนั้นพวกเขาจึงออกไปก่อน
Nan Xun ร้องไห้ด้วยความเศร้า หลังจากที่เธอหยุดร้องไห้ เธอก็เรอออกมา
เธอไม่สามารถซ่อนน้ำตาในน้ำเสียงของเธอได้ "ฮิฮิ…"
เธอพูดไม่ทันจบคำ
Bo Cixue ได้ยินว่ามีบางอย่างผิดปกติกับ Nan Xun และเธอรู้สึกประหม่า "เกิดอะไรขึ้นกับเขา?"
“เขา… เขาตื่นแล้ว แต่…” หน่านซวินไม่สามารถอธิบายได้อย่างชัดเจนทางโทรศัพท์ เธอขอให้ Bo Cixue ไปพบเธอที่คลับเฮาส์
Nan Xun ขับรถไปที่คลับเฮาส์และมาถึงห้องที่เธอและ Bo Cixue มักจะพบกัน
เมื่อ Bo Cixue มาถึง Nan Xun ก็สั่งไวน์จำนวนมาก
เมื่อเห็นดวงตาสีแดงและบวมของ Nan Xun และใบหน้าที่ซีดเซียว Bo Cixue เดินไปด้านข้างของเธอแล้วถามว่า "มันเป็นเรื่องร้ายแรงหรือไม่"
Xun กระดกเหล้าเข้าปากและเอนหลังเรียวของเธอพิงโซฟา บอก Bo Cixue เกี่ยวกับอาการของ Tang Mo ด้วยเสียงสั่นเครือ
“เขาไม่ได้บอกฉันเป็นการส่วนตัว เขาแค่บอกให้ฉันจัดการขั้นตอนการหย่าหลังจากที่เขาออกจากโรงพยาบาล” Nan Xun สูดจมูก อารมณ์ของเขาต่ำมาก “ฉันรู้ว่าเขาพูดแบบนั้นเพื่อประโยชน์ของฉันเอง มันเป็นไปแล้ว
ยี่สิบปีและเขาอายุยังไม่ถึงห้าสิบปีด้วยซ้ำ เขารู้สึกว่าเขาได้มอบชีวิตที่เหลือให้กับฉันและไม่ต้องการทำให้ฉันล่าช้า…”
เขาโกหกเธอว่าไม่สามารถลืมรักแรกและตกหลุมรักน้องสาวคนแรกได้!
Bo Cixue เม้มริมฝีปากแน่นด้วยความตกใจ
Bo Cixue ขมวดคิ้ว “ฉันจะกลับไปในภายหลังและขอให้บราเดอร์เซียวเจียตามหาลุงไป๋เย่ แม้ว่านั่นคือทั้งหมดที่เขาสามารถทำได้ในตอนนี้ แต่ก็ยังมีเวลาอีกยี่สิบปีข้างหน้า ทักษะทางการแพทย์ของเขาพัฒนาอย่างต่อเนื่อง นอกจาก,
พี่ถังโม่รวยมาก ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะยืดชีวิตไม่ได้ถ้าเราขอให้เขาจัดตั้งทีมแพทย์เพื่อรักษาขาของเขา…”
ดวงตาของซุนเต็มไปด้วยน้ำตาขณะที่เขาดื่มแก้วต่อแก้ว Bo Cixue รู้ว่าเธออารมณ์ไม่ดีและไม่ได้เกลี้ยกล่อมเธอ
Bo Cixue มองไปที่ Nan Xun ซึ่งใบหน้าของเขาแดงจากการดื่ม และถามเบา ๆ ว่า “Ah Xun คุณคิดจะทำอะไร”
พูดตามตรง มันยากสำหรับหน่านซวินที่จะตัดสินใจ
ไม่นานนักตั้งแต่เธอยืนยันความรู้สึกที่มีต่อ Tang Mo หากเธอเลือกแยกจาก Tang Mo เช่นนี้ เธออาจได้พบกับใครอีกคนที่สามารถกระตุ้นหัวใจของเธอและเติบโตไปด้วยกัน
หากเธอไม่สนใจว่า Tang Mo จะจากไปนานแค่ไหนในชีวิตของเขาและยังคงอยู่กับเขาต่อไป เธอจะยิ่งกังวลและเศร้าหมองมากขึ้นทุกปีที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน
เมื่อเธอสูญเสียเขาไป เธออาจจะไม่สามารถเดินออกจากมันได้อีก!
อันซุนนอนอยู่บนโซฟาแล้วร้องไห้อีกครั้ง
“ไม่รู้สิ ฉันไม่รู้...”
เธอหลงทางมากว่าจะดำเนินการต่ออย่างไร
Nan Xun และ Bo Cixue ออกจากคลับเฮาส์กลางดึกเท่านั้น
Nan Xun เมามากและ Bo Cixue ขับรถพาเธอกลับไปที่อพาร์ตเมนต์
Bo Cixue ออกไปหลังจากช่วยเธอไปที่เตียงและคลุมเธอด้วยผ้าห่ม
Nan Xun เปิดตาของเขาในขณะที่ Bo Cixue จากไป
เห็นได้ชัดว่าเธอเมา แต่เธอก็ยังหลับไม่ลง
เธอรู้สึกเป็นทุกข์อย่างยิ่ง
เธอเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะเดินออกจากอพาร์ทเมนต์
เมื่อไปถึงอำเภอ เธอเรียกแท็กซี่และขอให้คนขับไปส่งโรงพยาบาลรอยัล
Nan Xun เดินโซเซไปที่วอร์ดของ Tang Mo เมื่อนางพยาบาลเห็นหนานซุน ก็ทักทายเธอด้วยรอยยิ้ม
หน่านซวินพยักหน้าและไม่ได้เข้าไปในวอร์ด แต่นั่งอยู่บนเก้าอี้ด้านนอก
หลังจากผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง เธอก็ผลักประตูและเข้าไปข้างใน
Tang Mo หลับไปแล้ว หนานซุนเดินไปนั่งข้างเตียง
มีโคมไฟติดผนังสีเหลืองอยู่ข้างเตียง และแสงอ่อนๆ ตกกระทบใบหน้าที่กำลังหลับใหลของเขาด้วยท่าทางไม่ระวังตัว
อันซุนรู้สึกมีก้อนในลำคอ เธอจ้องไปที่เขาสักพักก่อนที่เธอจะยกมือขึ้นตบเขา
Tang Mo ตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อลืมตาขึ้น เขาก็ตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อเห็นหนานซุนที่ตบเขา
เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาขมวดคิ้วเมื่อเห็นดวงตาสีแดงและบวมของหนันซวิน “คุณตีฉันทำไม”
Xun จ้องมองเขาด้วยดวงตาสีแดง “คุณควรโดน!”
Tang Mo เห็นว่าดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา และดูเหมือนเธอกำลังจะร้องไห้ เขาเลิกคิ้วขึ้น “คุณตีฉัน ทำไมคุณถึงร้องไห้?"
อันซุนหลับตาและน้ำตาไหล
“ถังโม่ ฉันรู้เกี่ยวกับขาของคุณ!”
รูม่านตาของ Tang Mo หดตัวเล็กน้อย เขาหันหน้าหนีและหยุดมองเธอ หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดด้วยเสียงแหบพร่าว่า “เป็นเรื่องดีที่คุณรู้”