ตอนที่ 2268 ฉันจะรอคุณที่สำนักกิจการพลเรือนพรุ่งนี้เช้า
ผู้แปล: Atlas Studios บรรณาธิการ: Atlas Studios
หลังจากที่คุณ Tang พา Nan Xun เข้าไปในห้องจัดเลี้ยง ผู้คนมากมายก็มองมาที่เธอ
Nan Xun ไม่ได้สวมชุดคลุม เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงสีดำ เธอดูแปลก ๆ เล็กน้อยที่ยืนอยู่ในห้องจัดเลี้ยง
แต่การจ้องมองเธอนั้นดูเป็นมิตรมาก
Mrs Tang ดึง Nan Xun ไปข้างหน้าและทันใดนั้นไฟในห้องจัดเลี้ยงก็หรี่ลง
มีเพียงแสงเดียวเท่านั้นที่ส่องไปที่หน่านซวิน
Mrs Tang ปล่อยมือของ Nan Xun และยืนอยู่ในความมืด
หนานซุนรู้สึกสับสน
เธอก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว แต่แสงสีขาวติดตามเธอเหมือนเงา
ขณะที่หน่านซวินกำลังสับสน เสียงทุ้มต่ำที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น
“ซุนเอ๋อ”
เมื่อได้ยินเสียงของ Tang Mo แล้ว Nan Xun ก็ตอบสนองไม่ทันท่วงที
เธอไม่ได้เจอเขาเกือบสองเดือน ในตอนแรกเธอยังคงตื่นจากฝันร้ายกลางดึก ในความฝันของเธอ เธอสูญเสียเขาไปและมันช่างเจ็บปวดหัวใจ แม้จะตื่นแต่ใจเธอ
ยังคงสั่นด้วยความเจ็บปวด
มุมตาของเธอมักจะเปียกด้วยน้ำตา
เธอไม่ชอบตัวเองแบบนั้นและไม่เคยคิดว่าเธอจะมีความรู้สึกลึกซึ้งเช่นนี้กับถังโม่
ต่อมาเธอใช้การทำงานเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจและพยายามไม่คิดถึงเขา เธอเฝ้าปลอบใจตัวเองว่าเขายังมีเวลาอีกยี่สิบปี เขายังมีชีวิตอยู่ในโลกนี้อย่างดีและไม่ได้แยกจากเธอ
ในช่วงเวลานี้อารมณ์ของเธอดีขึ้นในที่สุด เมื่อเธอได้ยินเสียงของเขา เธอก็รู้สึกถึงก้อนเนื้อในลำคอทันที
ไอ้เวรนี่!
เขาต้องการประกาศต่อสาธารณชนว่าเขาต้องการหย่ากับเธอหรือไม่?
อารมณ์ของ Xun ผันผวน แต่เธอก็พยายามที่จะสงบสติอารมณ์บนพื้นผิว
แม้ว่าพวกเขาจะหย่ากันในเร็วๆ นี้ แต่เธอก็ไม่อยากเป็นผู้หญิงที่ขี้น้อยใจ
ไม่มีใครในโลกนี้ที่ทิ้งกันไม่ได้!
เมื่อ Nan Xun คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เสียงของชายคนนั้นก็ดังขึ้นอีกครั้ง “ฉันไม่คิดว่าฉันเคยสารภาพรักกับคุณในที่สาธารณะมาก่อน เมื่อเราแต่งงานกัน มันไม่ใช่ความสัมพันธ์ฉันทามติและเรากลายเป็นสามีภรรยากันใน
รีบ."
“เมื่อก่อนฉันไม่ได้รักคุณและไม่ได้รู้จักคุณอย่างถูกต้อง ดังนั้นเราจึงพลาดเวลาไปมาก และมีเรื่องเข้าใจผิดกันมากมาย”
“โชคดีที่สวรรค์กำลังดูแลฉันและให้โอกาสฉันได้ 'เกิดใหม่' อีกครั้ง ครั้งนี้ฉันอยากจะจับมือเธอแน่นๆและเป็นสามีของเธอ ฉันต้องการใช้ชีวิตร่วมกับคุณ!”
ยิ่งหนานซุนฟังมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งขมวดคิ้วมากขึ้นเท่านั้น
เกิดอะไรขึ้น?
เขาไม่ได้ขอหย่าในที่สาธารณะ? เขากำลังสารภาพ?
อะไรห่า?
มือของ Nan Xun ที่อยู่ข้างๆ เธอกำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว
ร่างสูงหล่อเดินเข้าไปในแสงสีขาวอย่างช้าๆ
Tang Mo สวมชุดสูทสีดำตัดกับเสื้อเชิ้ตสีขาวด้านใน เขาไม่ได้สวมเนคไทและปลดกระดุมสามเม็ด กระดูกไหปลาร้าที่สวยงามของเขาเปิดออกเล็กน้อยและกางเกงสูทที่รีดอย่างดีของเขา
พันรอบขายาวของเขา ออร่าที่หล่อเหลาของเขามีเสน่ห์
เขาถือไมโครโฟนด้วยมือข้างหนึ่งและอีกข้างหนึ่งอยู่ในกระเป๋ากางเกง ขอบของเขาปิดหน้าผากของเขาและใบหน้าของเขาดูชั่วร้ายและสวยงามราวกับว่าพระเจ้าสร้างมา ประณีตและสมบูรณ์แบบ
เขาเดินไปอย่างช้าๆ ดวงตาที่เรียวและสดใสของเขาจ้องมองไปที่ใบหน้าของ Nan Xun อย่างเสน่หา
เขาหยุดเมื่อเขาอยู่ห่างจากเธอสองก้าว
“อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้ฉันเกลียดและดูถูกตัวเอง แต่แล้วฉันก็คิดถึงมันและรู้สึกขอบคุณ ถ้าไม่ใช่เพราะอุบัติเหตุนั้น ฉันคงไม่ได้พบความเมตตาและความงามของคุณ!”
“ยอมรับว่าฉันเปลี่ยนใจที่มีต่อเธอ เพราะฉันค่อยๆ ตกหลุมรักเธอหลังจากอุบัติเหตุครั้งนั้น ฉันไม่รู้ว่ามันลึกแค่ไหน แต่เมื่อถึงเวลาที่ฉันรู้ คุณก็เป็นส่วนสำคัญในชีวิตของฉันไปแล้ว…”
แขกในห้องจัดเลี้ยงอาจรู้ล่วงหน้าว่าถังโม่กำลังจะสารภาพ พวกเขาทั้งหมดยืนอยู่ในจุดนั้นและไม่ส่งเสียง ดังนั้น คำสารภาพของถังโม่จึงชัดเจนมาก เคลื่อนไหว หนักแน่น และ
เสน่หา
ขนลุกปรากฏขึ้นบนแขนของ Nan Xun โดยไม่รู้ตัว
หากเป็นเมื่อสองเดือนก่อน เธอจะต้องหวั่นไหวอย่างแน่นอน
แต่ในขณะนี้เธอรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องน่าขันเท่านั้น
ทันใด Tang Mo ก็งอเข่าและหยิบแหวนที่แวววาวออกมาจากกระเป๋าของเขา
“Xun'er ฉันไม่เคยขอคุณมาก่อน ครั้งนี้ฉันจะเสนอคุณอย่างเป็นทางการ คุณจะเป็น Mrs Tang ของฉันไปตลอดชีวิตได้ไหม”
บางทีพวกเขาอาจมีปากเสียง ความไม่ลงรอยกัน และความพ่ายแพ้ในอนาคต แต่สิ่งเหล่านั้นจะเกิดขึ้นระหว่างสามีภรรยาและไม่สามารถแยกพวกเขาได้อีก
แขกหลายคนประทับใจในความรักของถังโม่
เขาเคยเป็นหนุ่มเจ้าสำราญ แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปแล้ว เขาน่ารักและน่าประทับใจ
"แต่งงานกับเขา!"
"แต่งงานกับเขา!"
"แต่งงานกับเขา!"
แขกเหรื่อโห่ร้องอย่างตื่นเต้น
Mrs Tang และ Tang Xun ก็อยู่ข้างๆ ตะโกนให้ Nan Xun ยอมรับแหวนเพชรของ Tang Mo
Tang Mo คว้ามือของ Nan Xun ต้องการที่จะสวมแหวนเพชรบนนิ้วเรียวของเธอ
อันซุนเม้มริมฝีปากแน่น ทันทีที่แหวนเพชรเข้าไปในนิ้วของเธอ เธองอนิ้วของเธอและแหวนก็ตกลงไปที่พื้น
Xun หายใจเข้าลึก ๆ และมองไปที่ Tang Mo อย่างใจเย็น “ลุกขึ้นก่อน!”
Tang Mo กล่าวว่า "สัญญากับฉัน"
อันซุนยิ้มเยาะ “ฉันไม่เห็นด้วย!”
ความคับแค้นใจและความขมขื่นที่ฝังลึกในใจของเธอเป็นเวลาสองเดือนหลั่งไหลออกมาราวกับคลื่นยักษ์
เขาคิดหรือว่าข้อเสนอกะทันหันของเขาจะทำให้เธอประทับใจขนาดนี้?
Xun ถอยหลังไปสองก้าวและเหินห่างจาก Tang Mo “ฉันไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆคุณถึงขอฉัน แต่ Tang Mo คุณลืมสิ่งที่ Meng Yi บอกฉันเมื่อเช้าวันนั้นหรือเปล่า”
“ขอให้เขาบอกว่าอย่าดื้อ สิ่งที่คุณตัดสินใจจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง!”
“คืนนั้นฉันร้องไห้อ้อนวอนคุณ ฉันบอกว่าฉันไม่รังเกียจ แต่คุณผลักฉันออกไปอย่างไร้ความปรานี คุณคิดว่าคุณกำลังทำเพื่อฉัน แต่จริงๆแล้วคุณกำลังทำร้ายจิตใจของฉัน!”
“ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา คุณเปลี่ยนใจกะทันหันและเสนออย่างเปิดเผย คุณกำลังบอกฉันว่าคุณเสียใจหรือไม่”
ยิ่งหนานซุนพูดมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงโดยไม่รู้ตัว “หลังจากแทงใครคนหนึ่งอย่างโหดเหี้ยมและรอให้คนนั้นหายดี คุณก็มาบอกว่าฉันไม่ได้แทงคุณ
วัตถุประสงค์. ฉันรักคุณจริง แผลเป็นของคนคนนั้นจะหยุดเจ็บไหม”
“คุณไม่ตั้งใจมากเหรอ? แล้วเด็ดขาดให้ถึงที่สุด! อย่ากวนฉันอีกเลย!”
เมื่อพูดเช่นนั้น หน่านซวินก็หันหลังกลับและวิ่งออกจากห้องจัดเลี้ยง โดยไม่สนใจทุกคนและสายตาของถังม่อ
หลังจากวิ่งไปได้สองสามก้าว หน่านซวินก็หันกลับไปมองถังโม่และพูดอย่างไร้ความปราณีว่า “มองดูคุณตอนนี้ คุณน่าจะมีสุขภาพที่ดี ฉันจะรอคุณที่หน้าทางเข้าสำนักงานกิจการพลเรือนในวันพรุ่งนี้
เช้า!"
พูดจบเธอก็จากไปโดยไม่หันกลับมามอง
หลังจากออกจากห้องจัดเลี้ยง หน่านซวินก็วิ่งไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว
มีคนไล่ตามเธอ
หน่านซวินไม่หันกลับมาและไม่สนใจเธอ รถขับไปที่ทางเข้าคลับเฮาส์และหน้าต่างก็ลดระดับลง เผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของจั่วหวยอัน “จูเนียร์ มีอะไรเหรอ?”
หน่านซวินเปิดประตูโดยไม่ต้องคิดและกล่าวกับจั่วหวยอันว่า “ผู้อาวุโส โปรดขับไปเร็วๆ!”