ตอนที่ 2294 อย่าเจอกันอีกเลย
ผู้แปล: Atlas Studios บรรณาธิการ: Atlas Studios
Nan Xun และ Bo Cixue รู้ว่า Tang Wu ต้องการคุยกับ Lan Yue ตามลำพัง พวกเขาไม่พูดอะไรและลุกขึ้นเพื่อจากไป
หลังจากนั้นไม่นาน มีเพียง Tang Wu และ Lan Yue เท่านั้นที่อยู่ในวอร์ด
Lan Yue หันหลังให้กับแสงขณะที่เขาเดินไปหาเธอ
เมื่อเธอเข้าไปใกล้ เธอเห็นความมืดและสีแดงในดวงตาของเขา
ร่างกายทั้งหมดของ Tang Wu ยังคงเจ็บปวดและเธอไม่สามารถลุกขึ้นนั่งได้ เธอได้แต่เงยหน้ามองเด็กชายตัวผอมสูงที่ยืนอยู่ข้างเตียง เขาโค้งคำนับเล็กน้อย ราวกับว่าเขาถูกระเบิดขนาดใหญ่
พวกเขาจ้องตากันสองสามวินาที ทั้งคู่ไม่ได้ทำลายความเงียบ
จนมองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นทารกแล้ว นับประสาอะไรกับสิ่งของทารก มือที่ห้อยอยู่ข้างกายกำแน่นเป็นกำปั้น และดวงตาสีแดงเข้มของเขาก็สบเข้ากับเธออีกครั้ง
เขาจ้องมองเธออย่างแน่วแน่ราวกับว่าเขาต้องการเห็นส่วนลึกเข้าไปในหัวใจของเธอ
"เกิดอะไรขึ้น?" เขาพูดทำลายความเงียบที่ตายแล้ว น้ำเสียงของเขาเข้มและแหบแห้ง
ดวงตาที่เหมือนสุนัขจิ้งจอกที่สวยงามของ Tang Wu ดูเหมือนจะถูกปกคลุมด้วยเงาและดูมืดมนมาก
เธอสอดมือเข้าใต้ผ้าห่มและก้มหน้าลง พูดกับเขาด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวว่า “ลูกหายไปแล้ว”
หัวใจของ Lan Yue สั่นไหว ตามด้วยการบีบรัดแน่น
ชั่วขณะหนึ่งเขารู้สึกเจ็บปวดหายใจไม่ออก
เธอพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อควบคุมอารมณ์เพื่อไม่ให้สูญเสียการควบคุม
แต่เลือดในร่างกายของเขายังคงพุ่งไปที่ศีรษะของเขาและการแสดงออกที่ไม่แยแสของเขาก็มืดลง “ไม่ เป็นไปไม่ได้!”
Tang Wu มองออกไปจากการแสดงออกของ Lan Yue เสียงของเธออ่อนแอและไม่มีตัวตน “หลานเยว่ เลิกกันเถอะ!”
ทุกคำพูดของเธอเหมือนดาบคม แทงเข้าที่หน้าอกของ Lan Yue อย่างโหดเหี้ยม
เธอเข้าใจเขาและรู้ดีที่สุดว่าคำพูดใดที่จะทำร้ายจิตใจเขาได้!
“ฉันอยากรู้ว่าทำไมเด็กถึงหายไป?” Lan Yue ถามด้วยริมฝีปากสั่น
เมื่อเขาออกจากเมืองหลวงในวันนั้น เธอยังสบายดี ทุกครั้งที่เขาพาเธอไปตรวจครรภ์ หัวใจของเด็กจะเต้นแรง
หมอบอกว่าพวกเขาจะมีลูกที่แข็งแรงมาก
แต่ตอนนี้เธอกำลังบอกเขาว่ามันหายไปแล้ว
รอยยิ้มที่ Lan Yue ไม่เข้าใจปรากฏบนริมฝีปากของ Tang Wu "ทำไม? เพราะฉันไม่ฟังครอบครัวและทำร้ายแม่ของฉัน!”
“ถังหวู่ คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร”
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเรียกเธอด้วยชื่อเต็มของเธอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเลือดราวกับว่าเขากำลังจะร้องไห้เป็นเลือด เขาโกรธมาก
“เป็นอะไรไปลูก? ทำไมมันหายไปแบบนั้นล่ะ”
หัวใจของ Tang Wu เจ็บปวดเมื่อเห็นเขาถามเธอด้วยเสียงสะอื้น
เธอหลับตาและเปิดมันอีกครั้ง กลับสู่ความเย็นชาตามปกติ “คุณเคยเห็นข่าวเกี่ยวกับ Qi Chen กับฉันไหม? ข่าวไม่ปลอมเพราะแม่เป็นผัก คุณหมอบอกว่า
อยากพูดอะไรให้เธอสบายใจ”
“ฉันบอกเธอว่าฉันเต็มใจให้โอกาส Qi Chen คืนนั้น Qi Chen ไปหาฉันที่ห้องของฉัน ฉันหดหู่และเขาปลอบโยนฉัน จากนั้นเราก็เข้ากันได้อย่างเป็นธรรมชาติ…”
ก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอถูกขัดจังหวะด้วยเสียงตะโกนของ Lan Yue “ไปตามกระแส! คุณคิดว่าฉันจะเชื่อคุณไหม”
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาตะโกนใส่เธอตั้งแต่พวกเขาพบกัน
ท้องของ Tang Wu เริ่มเจ็บอีกครั้ง เธอกำผ้าปูที่นอนแน่นด้วยมือทั้งสองข้างและอดทนที่จะร้องไห้ “ขึ้นอยู่กับคุณว่าคุณจะเชื่อฉันหรือไม่ ตั้งแต่ตอนที่แม่เข้ามา
ฉันเริ่มสงสัยการตัดสินใจครั้งก่อนของฉัน”
“เราผิดตั้งแต่เริ่มต้น เราไม่ควรอยู่ด้วยกันหรือมีลูก” Tang Wu มองเขาด้วยดวงตาสีแดง “ฉันต้องการทำแท้งเด็กในตอนนั้น ถ้าคุณไม่ต้องการเก็บไว้ 1 ก็จะไม่อยู่”
“ยังดีที่เธอจากไปแล้ว” การแสดงออกของ Tang Wu เย็นชามาก “คุณรู้ไหมว่าเด็กคนนั้นตายได้อย่างไร? นักข่าวแอบถ่ายรูปฉันหลังจากที่ฉันคบกับฉีเฉิน ฉันบังเอิญล้มลง
บันได."
“ก็ดีเหมือนกันเผื่อว่าเราจะมีอะไรเกี่ยวข้องกันในอนาคต!”
ขณะที่ Tang Wu พูดจบ เธอเห็น Lan Yue ชกหน้าเธอ
รูม่านตาของ Tang Wu หดตัวและเธอก็หลับตา
เมื่อเธอคิดว่า Lan Yue จะชกหน้าเธอ ลมที่พัดผ่านหูของเธอ
กำปั้นของ Lan Yue ลงบนหมอนที่เธอพิงอยู่
ใบหน้าที่ปกติหล่อเหลาและสะอาดของเขาตอนนี้ดุร้ายและบิดเบี้ยว
เขาโน้มตัวลงมา ริมฝีปากของเขาเข้าใกล้หูของเธอ "นี่ไม่เป็นความจริง. บอกฉันเร็ว ๆ คุณกำลังโกหกฉัน!”
ถังหวู่กัดฟัน “คุณคิดว่าฉันจะโกหกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้? Lan Yue ความรักที่ไม่ได้รับอนุมัติจากครอบครัวของฉันนั้นเหนื่อยจริงๆ ฉันทนกับคุณมากเกินไป ฉันเหนื่อย เหนื่อย และเหนื่อย”
“ก่อนที่แม่จะประสบอุบัติเหตุ ฉันได้แต่ทนกับความรู้สึกเหล่านี้ ท้ายที่สุด 1 ได้เลือกด้วยตัวเอง ฉันต้องทนให้ได้ไม่ว่าจะหนักหนาสักเพียงใด”
“ฉันเสียใจจริง ๆ ที่ตกหลุมรักเด็กยากจน ทำร้ายแม่และตัวฉัน!”
Lan Yue ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นจากหูของ Tang Wu เขามองตรงเข้าไปในดวงตาของ Tang Wu เพื่อดูว่าเธอโกหกหรือไม่
แต่ไม่มีเลย
เขาเห็นว่าเธอมีสายตาเดียวกันกับคนที่กำลังเยาะเย้ยเขา
เหยียดหยามดูถูกเหยียดหยาม
การจ้องมองของเธอทำให้เขานึกถึงแม่ถัง
ความอัปยศอดสูแบบนั้นเป็นสิ่งที่ยากจะลืมเลือน
เขาค่อยๆ ยืดตัวขึ้นและถอยหลังไปสองสามก้าว ดูงุนงง “คุณก็เหมือนแม่ของคุณที่ดูถูกฉัน”
หัวใจของ Tang Wu ปวดร้าวเมื่อเห็นเขาถอยห่างเหมือนว่างเปล่า มือของเธอที่อยู่ใต้ผ้าห่มเกือบจะเอื้อมไปดึงเขากลับมา
น้ำตาร้อนรื้นไหลลงมาจากหางตาที่เขามองไม่เห็น
เธอได้ยินตัวเองพูดกับเขาว่า “ใช่ ฉันดูถูกคุณ”
ดวงตาของ Lan Yue เป็นสีแดงและใบหน้าของเขาเกือบจะบิดเบี้ยว เขาโกรธและเกลียดชัง แต่จะทำอย่างไรได้?
บีบคอเธอจนตายแล้วฆ่าตัวตาย ครอบครัวของทั้งสามจะกลับมารวมกันอีกครั้งในชีวิตหลังความตายหรือไม่?
เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและเริ่มหัวเราะอย่างเย็นชา
ร่างกายสูงและผอมของเขาเซไปทางประตูวอร์ด
เมื่อกำลังจะถึงประตู เขาก็หยุดและหันกลับมา “ตกลง ฉันตกลงจะเลิกกับคุณ” เสียงของเขาแหบแห้งและแตกสลาย ดวงตาแดงก่ำของเขามองไปที่อื่นและไม่ได้มองเธอ “เด็กชายผู้น่าสงสาร
อย่างฉันไม่คู่ควรกับคุณ ทารกจากไปแล้วและความคิดสุดท้ายระหว่างเราก็หายไป” เขาไม่เคยคิดเลยว่าชะตากรรมของพวกเขาจะพังทลายเช่นนั้น
“ฉันยอมรับว่าฉันไร้ประโยชน์ ฉันไม่สามารถให้ชีวิตที่คุณต้องการและฉันไม่สามารถทำให้พ่อแม่ของคุณชอบฉันได้!” Lan Yue พยักหน้าและน้ำตาก็ร่วงหล่นบนใบหน้าที่ชัดเจนของเขา เขายกมือขึ้นและเช็ดมันออกไปอย่างรวดเร็ว "ใน
อนาคตฉันจะไม่เป็นที่สะดุดของคุณอีกต่อไป อย่าให้เห็นหน้ากันอีกเลย ขออยู่อย่างนี้แล้วอย่าได้พบกันอีก!”
แม้ว่าเขาจะเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง ความคับแค้นใจ และความเจ็บปวด แต่สุดท้าย เขาก็พูดเพียงว่า “ฉันขอให้คุณมีความสุข”
ขณะที่ประตูปิด Tang Wu ก็สลบไป
เมื่อนางตื่นขึ้นอีกครั้งก็เป็นเวลาดึกแล้ว
คนรับใช้ที่ดูแลเธอกำลังหลับอยู่และมีเสียงฝีเท้าดังขึ้นในวอร์ด
อามันในชุดดำยืนอยู่ข้างเตียงโดยมีทารกอยู่ในอ้อมแขน
Tang Wu พยายามที่จะลุกขึ้นนั่ง แต่ร่างกายของเธอเจ็บปวด และเธอไม่สามารถลุกขึ้นนั่งได้เลย “ฉันได้ทำตามคำขอแล้ว คืนเด็กให้ฉัน”.