Aditya ยังคงนิ่งเงียบและระแวดระวังในขณะที่สงครามประมูล Azure Moonflower Herb เกิดขึ้นรอบตัวเขา เขาไม่ต้องการเข้าร่วมในช่วงแรกของการประมูล หลีกเลี่ยงท่าทางสิ้นหวังใดๆ Aditya ทราบดีว่าหากเขาแสดงความกระตือรือร้นมากเกินไป อาจมีคนใช้ประโยชน์จากความสิ้นหวังของเขาเพื่อผลักดันราคาของสมุนไพรให้สูงขึ้น เขามั่นใจและอดทนโดยรู้ดีว่าราคาน่าจะทะลุ 200 ล้านหรือทะลุ 400 ล้านไปแล้ว ราคาไม่เป็นปัญหาสำหรับเขา มันเป็นกลยุทธ์ที่สำคัญ
ห้องยังคงส่งเสียงพึมพำด้วยความตื่นเต้น:
“190 ล้าน” เสียงเรียกดังมาจากชั้นสอง น้ำเสียงบ่งบอกถึงความมุ่งมั่น
“200” อีกเสียงหนึ่งดังขึ้น เป็นตัวเลขที่กลมและมีนัยสำคัญ
เมื่อราคาแตะระดับ 200 ล้าน สิ่งที่น่าสังเกตก็เกิดขึ้น จำนวนผู้เข้าร่วมประมูลเริ่มลดลงอย่างรวดเร็ว โรงประมูลมีกฎเฉพาะสำหรับแขกทุกคน ผู้ที่นั่งอยู่บนชั้นหนึ่งสามารถเสนอราคาได้สูงถึง 100 ล้านเท่านั้น และไม่มากไปกว่านั้น แขกบนชั้นสองถูกจำกัดไว้ที่ 200 ล้านคน เฉพาะผู้ที่มีสิทธิพิเศษมากพอที่จะอยู่บนชั้นสาม แขกวีไอพี ไม่จำกัดราคาเสนอ
กฎนี้ถูกนำมาใช้เพื่อป้องกันไม่ให้แขกเพิ่มราคาของสมบัติปลอม แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีความตั้งใจจริงที่จะซื้อก็ตาม การกระทำดังกล่าวกลายเป็นเรื่องธรรมดาเกินไป และโรงประมูลจำเป็นต้องดำเนินมาตรการเพื่อป้องกันการกระทำดังกล่าว มันเป็นเรื่องของความยุติธรรมและระเบียบ หากมีคนมีเงินเพียงพอและต้องการอิสระในการประมูลที่สูงขึ้น พวกเขาต้องซื้อที่นั่งวีไอพีและกลายเป็นแขกของชั้นสาม
ห้องดูเหมือนจะกลั้นหายใจเมื่อราคาถึงระดับที่ราบสูงสำหรับผู้ประมูลส่วนใหญ่ เสียงสองสามเสียงยังคงดังออกมาจากชั้นสาม แต่จังหวะที่บ้าคลั่งได้ช้าลง และขั้นตอนใหม่ของการประมูลกำลังจะเริ่มขึ้น
สายตาของ Aditya จับจ้องไปที่ Azure Moonflower Herb ที่ละเอียดอ่อน จิตใจของเขาเฉียบแหลมและกลยุทธ์ของเขาชัดเจน เขารู้ว่าช่วงเวลาของเขาในการเสนอราคากำลังจะมาถึง และเขาก็พร้อมแล้ว การต่อสู้เพื่อแย่งชิงสมุนไพรที่แท้จริงกำลังจะเริ่มขึ้น และเขาพร้อมที่จะชนะไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม ห้องรออย่างใจจดใจจ่อ รู้สึกได้ว่ามีบางสิ่งที่ไม่ธรรมดากำลังจะเกิดขึ้น
ห้องเต็มไปด้วยความคาดหวังและความตึงเครียดในขณะที่การประมูล Azure Moonflower Herb ยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ในที่สุดหลังจากรออย่างอดทน Aditya จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิ Istarin ก็เคลื่อนไหว
“เหรียญทองราชวงศ์ 250 ล้าน” เขาประกาศ น้ำเสียงสงบและมั่นใจ
แขกของชั้นสามหันมามองเขา พวกเขาสงสัยว่าทำไม Aditya ถึงไม่เข้าร่วมการประมูล ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเขาแค่รอเวลาของเขา รอให้การแข่งขันแคบลงไปถึงแขกวีไอพีของชั้นสาม
“เหรียญทองราชวงศ์ 270 ล้าน” โทมัส มกุฎราชกุมารผู้เย่อหยิ่งและอิจฉาริษยาแห่ง Terra Regency ตอบกลับมา น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความท้าทาย และสายตาของเขาจับจ้องไปที่ Aditya ซึ่งเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาและการท้าทาย
“เหรียญทองราชวงศ์ 290 ล้าน” จักรพรรดิอีกองค์หนึ่งร้องขึ้น ดันราคาให้สูงขึ้นไปอีก
“310 ล้าน” Aditya วางการประมูลอย่างใจเย็น โดยไม่สนใจตัวเลขที่เพิ่มขึ้น ความมั่นใจของเขาดูเหมือนจะสั่นคลอนทั้งห้อง และเมื่อตัวเลขทะลุ 300 ล้านคน แขกส่วนใหญ่บนชั้นสามก็ยอมแพ้ โดยตระหนักว่าพวกเขาไม่คู่ควร
ห้องตกอยู่ในความเงียบอย่างหนัก เต็มไปด้วยความรู้สึกของการสิ้นสุด ดูเหมือนว่าสงครามการเสนอราคากำลังจะสิ้นสุดลง และ Aditya คิดว่าเขาชนะแล้ว แต่แล้ว ทำลายความเงียบ เสียงหนึ่งดังขึ้น เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและสัมผัสแห่งความอาฆาตพยาบาท
“เหรียญทองราชวงศ์ 350 ล้าน” โทมัสเรียก เสียงของเขาก้องไปทั่วห้อง เขาชำเลืองมองไปในทิศทางของ Aditya ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความปรารถนาที่จะทำให้จักรพรรดิขายหน้า
ทุกคนในห้องสัมผัสได้ถึงความตึงเครียดระหว่างชายสองคน โทมัสรู้ว่าเขาไม่สามารถแย่งชิงผู้หญิงของอทิตยาหรือท้าทายเขาอย่างเปิดเผยได้ แต่เขาเห็นโอกาสที่นี่ที่จะทำให้อดิตยาเสียหน้า เขาต้องการที่จะเพิ่มราคาของสมบัติที่เขาไม่มีความสนใจที่จะซื้อจริงๆ เพียงเพื่อให้ Aditya จ่ายมากขึ้น มันเป็นการกระทำเล็กน้อย แต่เป็นการกระทำที่เผยให้เห็นความหึงหวงและความเย่อหยิ่งของโทมัส
ทั้งห้องรอ กลั้นหายใจ สงสัยว่า Aditya จะตอบสนองอย่างไร เขาจะลุกขึ้นมาท้าทายหรือไม่? เขาจะปล่อยให้การยั่วยุของโทมัสไม่ได้รับคำตอบหรือไม่? การประมูลกลายเป็นมากกว่าเรื่องของเงิน ตอนนี้มันเป็นการต่อสู้ของความภาคภูมิใจและอัตตา ต่อหน้าผู้ชมของจักรพรรดิและขุนนาง
สายตาของ Aditya สบเข้ากับดวงตาของ Thomas และในขณะนั้น ความเข้าใจอันเงียบงันก็ส่งผ่านระหว่างพวกเขา Aditya รู้ว่า Thomas กำลังพยายามทำอะไร และเขาไม่น่าจะถูกหลบหลีก
โรงประมูลทั้งหมดกลั้นหายใจ รอให้ Aditya ดำเนินการขั้นต่อไป ความคาดหวังนั้นชัดเจน ทุกคนรู้ว่าจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิอิสทารินร่ำรวยมหาศาล พวกเขาคิดว่าเขาจะเสนอราคาที่สูงกว่า ซึ่งเหนือกว่าความพยายามของโทมัสที่จะยั่วยุเขาอย่างง่ายดาย
แต่เมื่อเวลาผ่านไปไม่กี่วินาที ความเงียบแปลกๆ ก็เข้ามาปกคลุมทั่วห้อง ผู้คนเริ่มแลกเปลี่ยนสายตาที่งุนงง สงสัยว่าทำไม Aditya ถึงลังเล หนึ่งวินาทีผ่านไป จากนั้นสอง และความสับสนก็เพิ่มขึ้น แม้แต่แขกวีไอพีอย่างโนอาห์ที่มักจะสงบเสงี่ยม ก็ยังพบว่าตัวเองกำลังจ้องมองไปในทิศทางของอดิตยา พยายามแยกแยะความคิดของเขาที่อยู่หลังหน้าต่างที่มีผ้าม่าน
โทมัส มกุฎราชกุมารแห่ง Terra Regency รู้สึกกระวนกระวายใจมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อผ่านไปไม่กี่วินาที รอยยิ้มเย่อหยิ่งที่เคยปรากฏบนใบหน้าของเขาเมื่อเขาเสนอราคาถูกแทนที่ด้วยความไม่แน่นอนและความกลัวทันที
เขามั่นใจในตัวเองมาก เขามั่นใจว่าเขาสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อทำให้อดิตยาอับอายขายหน้าได้ เขาคิดว่าเขาสามารถบังคับจักรพรรดิให้จ่ายเงินมากขึ้น เพื่อเต้นรำตามทำนองของเขา แต่ตอนนี้ ทุกวินาทีแห่งความเงียบงันจาก Aditya ความมั่นใจของ Thomas ก็พังทลายลง
เหงื่อเย็นเริ่มไหลลงมาที่หน้าผากของเขาเมื่อตระหนักได้ว่า: เขาทำผิดพลาดอย่างร้ายแรง Aditya ได้เห็นอุบายของเขาแล้ว และแทนที่จะเล่นตาม จักรพรรดิกลับเลือกที่จะนิ่งเงียบ หัวใจของโทมัสเริ่มเต้นแรงในอกเมื่อผลที่ตามมาของการตัดสินใจนี้ถาโถมเข้ามา
เขาไม่มีเหรียญทองหลวง 350 ล้านเหรียญ เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะซื้อ Azure Moonflower Herb จริงๆ แผนทั้งหมดของเขาคือการขึ้นราคาอย่างผิดๆ เพื่อบีบให้ Aditya ต้องจ่ายมากขึ้น แต่ตอนนี้ เนื่องจาก Aditya ปฏิเสธที่จะประมูลต่อไป Thomas จึงติดกับดัก
ห้องดูเหมือนจะปิดรอบตัวเขา สายตาของแขกคนอื่นๆ รู้สึกเหมือนกำลังเบื่อเขา มองผ่านด้านหน้าของเขา ลมหายใจของเขาหอบถี่ และเขารู้สึกได้ถึงความตื่นตระหนกที่ก่อตัวขึ้นภายในตัวเขา เขาทำอะไร? เขาช่างโง่เขลาถึงเพียงนี้ที่คิดว่าเขาสามารถเอาชนะ Aditya ได้?
ความเงียบยืดเยื้อกลายเป็นน้ำหนักที่กดทับโทมัส ทำให้เขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังจะถูกบดขยี้ เขาต้องการแสดงท่าทางที่ยิ่งใหญ่เพื่อแสดงให้ทุกคนเห็นว่าเขาไม่ควรประมาท แต่ตอนนี้ สิ่งที่เขาทำคือเปิดเผยความเย่อหยิ่งและความโง่เขลาของตัวเอง
เขามองไปรอบ ๆ ห้อง มองหาสัญญาณการสนับสนุนหรือความเข้าใจ แต่ทั้งหมดที่เขาเห็นคือใบหน้าของผู้คนที่ค่อย ๆ ตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเล่นเกมที่อันตราย และเขาก็แพ้
ความเงียบไม่ได้เป็นเพียงการไร้เสียงอีกต่อไป เป็นการตัดสินเป็นการประณาม โทมัสรับรู้โดยไม่ได้พูดเกินจริง เขาปล่อยให้ความอิจฉาริษยาและความหยิ่งจองหองชักนำเขาไปสู่กับดักที่เขาสร้างขึ้นเอง และตอนนี้ไม่มีทางออก
เขาพยายามทำให้อดิตยาขายหน้า แต่สุดท้าย เขาก็ได้แต่ขายหน้าตัวเอง รสขมขื่นของความพ่ายแพ้อยู่ในปากของเขา และเขารู้ว่าเขาจะไม่มีวันผิดหวัง โรงประมูลซึ่งครั้งหนึ่งเต็มไปด้วยความตื่นเต้นของการประมูลและคำสัญญาของสมบัติหายาก ได้กลายเป็นคุก และเขาคือคนที่ขังตัวเองไว้
ซากุระ เจ้าของซัคคิวบัสผู้สง่างามยังคงวางตัวและท่าทางเป็นมืออาชีพ แม้ว่าเธอจะคาดหวังให้ Aditya เสนอราคาต่อก็ตาม เมื่อไม่ได้การเสนอราคาจาก Aditya เธอรู้สึกงงงวยอยู่ครู่หนึ่ง การเหลือบมองใบหน้าที่ประหม่าขึ้นเรื่อยๆ ของโทมัสทำให้เธอเข้าใจสถานการณ์อย่างถ่องแท้ แต่เธอก็รู้ตำแหน่งของเธอในฐานะเจ้าบ้าน เธอต้องทำให้สิ่งต่าง ๆ เคลื่อนไหวและไม่ลำเอียง
เธอประกาศด้วยรอยยิ้มที่สง่างามว่า "ขอแสดงความยินดีกับฝ่าบาทโทมัสที่ชนะการประมูล เนื่องจากรายการนี้เป็นสมบัติที่แพงที่สุดที่ขายในการประมูลวันนี้ ฉันหวังว่าพระองค์จะไม่รังเกียจที่จะจัดหา 350 ล้านเหรียญทองตอนนี้ นี่เป็นการสรุปรายการสุดท้ายของการประมูลครั้งนี้ และด้วยการประมูล Mystical Treasures ในปีนี้เราก็ปิดฉากลง ขอขอบคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่มาร่วมงานในปีนี้ ฉันหวังว่าจะได้เห็น ทุกท่านในงานประมูล Mystical Treasures ในปีหน้าเช่นกัน"
คำพูดของเธอดังก้องไปทั่วห้องโถง แต่ทุกสายตาจับจ้องไปที่โทมัส ใบหน้าของเขาซึ่งครั้งหนึ่งเคยเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งและพึงพอใจ ตอนนี้ดูราวกับว่ามันบิดเบี้ยวด้วยความปวดร้าว การตระหนักว่าเขาเพิ่งมุ่งมั่นที่จะจ่ายเงินจำนวนมหาศาลที่เขาไม่สามารถจ่ายได้นั้นกำลังจมดิ่งลงไป
เขารู้สึกถึงการจ้องมองของทุกคน ราวกับเข็มแหลมคมทิ่มแทงเขา ความอยากรู้อยากเห็นและการตัดสินของพวกเขาชั่งใจเขา เขาอยากจะร้องไห้ แต่ไม่มีน้ำตาออกมา ใบหน้าของเขาบูดบึ้งน่าเกลียดเมื่อซากุระขอเงิน เขารู้ว่าเธอรู้ว่าเขาไม่มีทางจ่ายเงินจำนวนดังกล่าวได้ แม้ว่าพ่อของเขา ผู้ปกครอง Terra Regency จะมา พวกเขาก็ยังจ่ายเงินจำนวนมหาศาลไม่ได้ เหรียญทองราชวงศ์ 350 ล้านเหรียญเทียบเท่ากับเหรียญทอง 3 พันล้านและ 500 ล้านเหรียญ มันเป็นจำนวนเงินที่มากเกินกว่าแม้แต่คลังของราชวงศ์
ห้องดูเหมือนหมุนรอบตัวโทมัสขณะที่เขาพยายามหาคำพูดมาตอบโต้ เขาช่างโง่เขลาเสียนี่กระไร อะไรดลใจให้เขาทำกิริยาบุ่มบ่ามเช่นนี้? ความปรารถนาของเขาที่จะทำให้อดิตยาขายหน้าได้นำเขาไปสู่สถานการณ์เลวร้ายนี้
ความเงียบในห้องเริ่มหนักขึ้น เต็มไปด้วยความตึงเครียดและคำถามที่ไม่ได้พูดออกไป โทมัสจะทำอะไรตอนนี้? เขาจะจัดการกับหายนะที่เกิดขึ้นเองได้อย่างไร? สายตาของแขกเบื่อเขา รอคำตอบ การจ้องมองของพวกเขามีทั้งความอยากรู้อยากเห็น ความเห็นอกเห็นใจ และดูถูกเหยียดหยาม
ความคิดของโทมัสปั่นป่วน ความคิดของเขาสับสนและตื่นตระหนก ความเลวร้ายของสถานการณ์ท่วมท้น และเขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังจมอยู่ในความโง่เขลาของตัวเอง ห้องที่เคยเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและเย้ายวนของสมบัติหายาก ตอนนี้รู้สึกเหมือนเป็นกับดัก กรงที่ปิดล้อมตัวเขาไว้ ไม่ให้เขาหันไปทางไหน
เขาพยายามที่จะพิสูจน์ตัวเอง เพื่อแสดงพลังและอิทธิพลของเขา แต่ตอนนี้เขาถูกเปิดโปง ความเย่อหยิ่งและความริษยาของเขาเปิดเผยให้ทุกคนได้เห็น น้ำหนักของความผิดพลาดกดทับเขา เป็นภาระหนักที่เขารู้ว่าจะต้องแบกรับไปตลอดชีวิต
ช่วงเวลาที่ยืดเยื้อ แต่ละวินาทีรู้สึกเหมือนชั่วนิรันดร์ขณะที่โทมัสต่อสู้กับความเป็นจริงของสิ่งที่เขาได้ทำลงไป โรงประมูลซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นสถานที่แห่งความฝันและความปรารถนา กลายเป็นฝันร้าย และเขาเป็นผู้ก่อความหายนะของเขาเอง
ขอบคุณมากจริงๆสำหรับทุกคนที่ส่งการสนับสนุนด้วยตั๋วทองคำอันมีค่า ฉันหวังว่าเราจะทำมันได้ทัน!!!