“ช่างเป็นช่วงบ่ายที่วุ่นวายเหลือเกิน” Aditya รำพึง น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าและความพึงพอใจ "การประมูลใช้เวลานานกว่าที่เราคาดไว้ มันกินเวลาทั้งหมดหกชั่วโมง!" เขาอดไม่ได้ที่จะไตร่ตรองถึงจำนวนเงินมหาศาลที่เขาใช้ไป รวมทั้งหมด 539 ล้านเหรียญทองราชวงศ์ เทียบเท่ากับ 5 พันล้านและ 390 ล้านเหรียญทองมาตรฐาน เป็นจำนวนเงินมากที่สุดเท่าที่เขาเคยใช้จ่ายในหนึ่งวัน และแม้ว่าเขาจะรู้ว่าเขาสามารถหารายได้กลับคืนมาได้ภายในเวลาไม่กี่เดือนด้วยกระแสรายได้และธุรกิจเสริมที่หลากหลายของเขา แต่จำนวนเงินก็ยังมากจนเกินไป
ขณะที่ทั้งสามคนเดินไปตามโถงใหญ่ของวังมังกร เสียงฝีเท้าที่ก้องกังวานและเสื้อผ้าที่เสียดสีกันเบาๆ เป็นเพียงเสียงเดียวที่ทำลายความเงียบ Aditya เอื้อมมือไปจับมือ Julia ไว้ แล้วตามด้วย Lara ความสัมพันธ์อันอบอุ่นทำให้ใบหน้าของพวกเขายิ้มได้ เป็นการยืนยันทางกายภาพถึงสายสัมพันธ์ที่พวกเขามีร่วมกัน
“อันที่จริง มันเป็นประสบการณ์ที่ค่อนข้างดี” จูเลียเห็นด้วย น้ำเสียงของเธอเจือด้วยความพึงพอใจ เธอหันไปมองลาร่า ดวงตาของเธออ่อนลงด้วยความเสน่หา "แล้วคุณล่ะ Lara คุณสนุกไหม"
ดวงตาของลาร่าเป็นประกาย และแก้มของเธอแดงระเรื่อด้วยความตื่นเต้นขณะที่เธอพยักหน้า “ฉันก็สนุกเหมือนกัน พี่สาวใหญ่” เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและเกือบจะเขินอาย "ฉันได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ มากมายจากการประมูลครั้งนี้"
คำพูดที่เรียบง่ายของ Lara ปฏิเสธความรู้สึกลึกๆ ของเธอ ตลอดชีวิตของเธอ เธอถูกกักขังอยู่ในห้องของเธอ เป็นนักโทษโรคลึกลับที่ทำให้เธอต้องล้มหมอนนอนเสื่อและโดดเดี่ยวจากโลกใบนี้ เธอไม่เคยไปงานประมูล ไม่เคยเข้าร่วมงานแต่งงาน ไม่เคยมีส่วนร่วมในงานสังคมที่หลายคนมองข้าม
แต่ทั้งหมดนั้นเปลี่ยนไปเมื่อ Aditya เข้ามาในชีวิตของเธอ เขาเปิดประตูให้เธอทั้งตามตัวอักษรและโดยเปรียบเทียบ พาเธอไปในที่ที่เธอไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นและแนะนำให้เธอสัมผัสกับประสบการณ์ที่เธอไม่เคยคิดฝันว่าจะมี การประมูลเป็นเพียงหนึ่งในการผจญภัยครั้งใหม่ แต่ก็เป็นสัญลักษณ์ของอะไรอีกมากมาย
ขณะที่พวกเขาเดินต่อไปตามโถงทางเดินขนาดใหญ่ Aditya ก็อดไม่ได้ที่จะแกล้งจูเลียเกี่ยวกับปฏิกิริยาก่อนหน้านี้ของเธอที่มีต่อผู้จัดประมูลคนสวย ซากุระ เขามองเธอด้วยแววตาซุกซนและพูดว่า "ยังไงก็ตาม เธอไม่จำเป็นต้องดุซากุระขนาดนั้นก็ได้ รู้ไหม"
ฮึ่ม!
จูเลียนึกถึงการเผชิญหน้า จึงพ่นน้ำเสียงขุ่นเคืองออกมาเกินจริง จมูกของเธอย่นจนทำให้อดิตยาอยากจะหัวเราะ “ผู้หญิงคนนั้นแค่พยายามจะยั่วยวนคุณ” เธอโต้กลับ น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม เธอเคยเห็นวิธีที่ซากุระมอง Aditya วิธีที่เธอพยายามใช้เสน่ห์ของเธอเพื่อเอาชนะเขา จูเลียไม่ได้ต้องการให้พนักงานต้อนรับชายมองชายของเธอ
คำตอบของ Aditya คือการระเบิดเสียงหัวเราะอย่างสนุกสนาน เสียงสะท้อนผ่านโถงทางเดิน เขาเอื้อมมือไปบีบแก้มซ้ายของจูเลียอย่างสนุกสนาน ดวงตาของเขาเต้นระรัวด้วยความสนุกสนาน "ฮ่าฮ่า! คุณอิจฉา!"
ใบหน้าของจูเลียเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ และเธอก็บ้วนปากอย่างน่ารัก ริมฝีปากของเธอทำเป็นรูปโค้งคำนับเล็กน้อยเพื่อล้อเลียนความรำคาญ “ไม่แน่นอน! ฉันแค่ไม่ชอบให้ใครมาแย่งของของฉันไป” เธอโต้กลับ แต่ประกายในดวงตาของเธอกลับทรยศต่อความรู้สึกที่แท้จริงของเธอ
Aditya ยิ้มและดึงเธอเข้ามาใกล้ โอบแขนรอบเอวของเธอ "อย่ากังวลไปเลย เจ้าหญิงของฉัน ไม่มีทางที่ฉันจะตกหลุมรักเธอ เพราะยังไงซะ ฉันมีผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกอยู่ที่นี่กับฉัน" เขาโน้มตัวลงจูบเธอที่หน้าผาก ริมฝีปากของเขาอ้อยอิ่งนานเกินความจำเป็น
หน้าบูดบึ้งของ Julia แปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มสดใส และเธอโผเข้ากอด Aditya ด้วยความพอใจที่ท่วมท้นในตัวเธอ “คุณรู้เสมอว่าจะพูดอะไรใช่ไหม” เธอพึมพำ มองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก
เขาขยิบตาให้เธอและบีบมือของเธอ ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วตัวเขาซึ่งไม่เกี่ยวกับสมบัติที่พวกเขาได้มาในวันนั้น “เมื่อมันมาถึงคุณเท่านั้น” เขาตอบ น้ำเสียงของเขานุ่มนวลและเต็มไปด้วยความจริงใจ
Aditya เมื่อเห็นดวงตาที่เปล่งประกายของ Lara และสัมผัสได้ถึงความสุขของเธอ ก็ไม่อาจละเธอออกจากช่วงเวลาที่อ่อนโยนนี้ได้ ด้วยรอยยิ้มซุกซน เขาเอื้อมมือออกไปและดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอด ตอนนี้แขนของเขาโอบรอบผู้หญิงที่เขารักมากที่สุดทั้งสองคน เขาโน้มตัวลงและจูบหน้าผากของลาร่าเบาๆ ท่าทางแสดงความรักที่ทำให้แก้มของเธอแดงระเรื่อเป็นสีชมพูระเรื่อ
หัวใจของเธอเต้นรัวด้วยความปิติ Lara เงยหน้าขึ้นมอง Aditya ดวงตาของเธอเบิกกว้างและเต็มไปด้วยอารมณ์ เธอพูดอย่างน่ารักและน่ารักว่า "คุณสามี ลาร่าชอบให้สามีจูบ ดังนั้นได้โปรดจูบลาร่าให้มากขึ้น"
ใจของ Aditya ละลายตามคำขอของเธอ มีความอ่อนหวานและไร้เดียงสาในความรักของลาร่าที่เขาไม่สามารถต้านทานได้ เขาโน้มตัวไปข้างหน้า เขาจับริมฝีปากของเธอด้วยจูบที่ลึกซึ้งและเร่าร้อน ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เติบโตขึ้นพร้อมกับการเต้นของหัวใจทุกครั้ง แขนเรียวของลาร่าโอบรอบคอของเขาขณะที่เธอตอบสนองอย่างกระตือรือร้น ความเขินอายของเธอถูกแทนที่ด้วยความโหยหาความใกล้ชิด
ซึ่งแตกต่างจาก Julia ที่อายที่จะขอความใกล้ชิดมากขึ้น Lara เปิดเผยและซื่อสัตย์กับ Aditya เสมอ ความขี้ขลาดของเธอไม่เคยรั้งเธอไว้จากการขอสิ่งที่เธอต้องการ และตอนนี้ สิ่งที่เธอต้องการก็คือเขา
เมื่อการจูบสิ้นสุดลง Aditya เหลือบมองไปทางขวาและพบว่า Julia ทำหน้าบึ้ง กอดอก และแววตาแสดงความหึงหวง สายตานั้นทั้งขบขันและซาบซึ้ง และเขาก็อดไม่ได้ที่จะแกล้งเธอ
“ไม่จำเป็นต้องหึงหรอก เจ้าหญิง” เขาพูดด้วยน้ำเสียงขี้เล่น โน้มตัวไปจับริมฝีปากเธอด้วยจูบที่อ้อยอิ่งซึ่งทำให้เธอละลายในอ้อมแขนของเขา
สิบนาทีต่อมา ห้องโถงอันโอ่อ่าและเงียบสงบของวังมังกรกลายเป็นฉากหลังของฉากที่เต็มไปด้วยความรัก เสียงหัวเราะ และการจูบไม่รู้จบ Aditya เดินไปมาระหว่าง Julia และ Lara อาบให้พวกเขาด้วยความรักและเพลิดเพลินกับความอบอุ่นของสายสัมพันธ์ของพวกเขา
บุคลิกซึนเดเระของจูเลียและความไร้เดียงสาที่แสนหวานของลาร่าสร้างความสมดุลที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นระรัว พวกเขาคือภรรยาในอนาคตของเขา และทุกช่วงเวลาที่อยู่กับพวกเขาถือเป็นสมบัติล้ำค่า
ในที่สุด ทั้งสามคนก็หายใจไม่ออกและยิ้มบนใบหน้า ทั้งสามคนเดินทางต่อไป ทิ้งห้องโถงที่เต็มไปด้วยเสียงสะท้อนแห่งความสุขไว้เบื้องหลัง
เมื่อมาถึงห้องโถงนั่งเล่น สายตาของ Aditya ก็จับจ้องไปยังร่างที่รอเขาอยู่ทันที Riya หนึ่งในคู่หมั้นอันเป็นที่รักของเขายืนอยู่ด้วยท่าทางที่คาดหวัง และ Aditya ก็อดไม่ได้ที่จะหลงไหลในรูปลักษณ์อันน่าทึ่งของเธอ วันนี้เป็นวันพิเศษของ Riya และเธอระมัดระวังเป็นพิเศษในการแต่งตัวสำหรับโอกาสนี้
“ในที่สุดคุณก็มาถึงแล้ว” เธออุทาน ดวงตาสีม่วงอ่อนของเธอเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น การจ้องมองของเธอ เต็มไปด้วยความอบอุ่นและเสน่หา พบกับ Aditya และรอยยิ้มอันอ่อนหวานเต้นอยู่บนริมฝีปากของเธอ
“คุณดูสวยจริงๆ” Aditya ตอบ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความชื่นชมอย่างแท้จริง และแน่นอนว่าเธอสวยกว่า เธอเป็นนิมิตแห่งความสง่างามและความงาม
ชุดของ Riya เป็นงานศิลปะที่ได้รับแรงบันดาลใจจากความสง่างามของพราย มันเป็นชุดที่พลิ้วไหวด้วยลวดลายใบไม้ที่สลับซับซ้อน งานปักที่ละเอียดอ่อน และประกายที่สง่างามที่เพิ่มเสน่ห์ตามธรรมชาติของเธอเท่านั้น ชุดคลุมอยู่ที่เอวอันเรียวยาวของเธอ และกระโปรงก็ไหลลงสู่พื้นอย่างง่ายดายด้วยสีเขียวเข้มของป่า แขนเสื้อยาวที่บานออกเล็กน้อยเพิ่มความน่าดึงดูดใจ ชวนให้นึกถึงความสง่างามของพราย
ผมสีเงินของเธอถูกมัดเป็นหางม้า เพิ่มความขี้เล่นให้กับลุคที่ดูสง่างามของเธอ การเน้นสีทองในชุดของเธอขับเน้นผิวที่ไร้ที่ติของเธอและเติมเต็มดวงตาสีลาเวนเดอร์ของเธอได้อย่างสมบูรณ์แบบ ชุดนี้ดูเหมือนจะช่วยเพิ่มกลิ่นหอมลาเวนเดอร์ตามธรรมชาติของเธอ ซึ่งเป็นกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ของเธอ เพิ่มคุณภาพที่ไร้ตัวตนให้กับการปรากฏตัวของเธอ
Riya เป็นหนึ่งในผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลก และในวันนี้ เธอดูน่าทึ่งยิ่งกว่าเดิม ความงามของเธอไม่ได้อยู่ที่รูปร่างหน้าตาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงจิตใจ ความเมตตา และความสง่างามของเธอด้วย Aditya รู้สึกเจ็บปวดในความรักขณะที่เขามองเธอ รู้ว่าเขาโชคดีแค่ไหนที่มีเธอในชีวิต
ความสง่างามของชุดของเธอประกอบกับรอยยิ้มอันสดใสของเธอทำให้ Riya ดูราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย เธอเป็นเจ้าหญิงของ Aditya และเขาแทบรอไม่ไหวที่จะใช้เวลาสามชั่วโมงที่เสียไปร่วมกับเธอที่มีเสน่ห์
"เราจะ?" เขาถามโดยยื่นแขนให้เธอ ซึ่งเธอก็ตอบรับพร้อมกับหัวเราะคิกคัก
หลังจากที่ Aditya ไปกับ Riya แล้ว Julia และ Lara ก็พบว่าตัวเองอยู่ตามลำพังในห้องนั่งเล่นที่กว้างขวาง พวกเขานั่งลงบนโซฟาหนานุ่ม นึกถึงวันที่น่าตื่นเต้นที่พวกเขาเพิ่งมี อย่างไรก็ตาม ลาร่าดูทรุดโทรมเป็นพิเศษ ดวงตาของเธอหลุบลง และร่างกายของเธอก็ดูเหมือนจะอ่อนล้าด้วยความอ่อนล้า เห็นได้ชัดว่าเหตุการณ์ในวันนั้นส่งผลเสียต่อเธอ และดูเหมือนเธอกำลังจะผงกศีรษะทันทีและที่นั่น
จูเลียสังเกตเห็นความเหนื่อยล้าของน้องสาว จึงเอนตัวไปมองด้วยความกังวล "คุณสบายดีไหม ลาร่า" เธอถาม น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความห่วงใยอย่างแท้จริง
ลาร่ายิ้มอย่างอ่อนแรงและตอบด้วยน้ำเสียงง่วงๆ ว่า "พี่ใหญ่ ฉันสบายดี แค่ง่วงนิดหน่อย" คำพูดของเธอเชื่องช้า และดูเหมือนเธอกำลังต่อสู้เพื่อที่จะลืมตา
จูเลียรู้สึกเอ็นดูน้องสาวของเธออย่างช่วยไม่ได้ แม้ในสภาพที่เหนื่อยล้า Lara ก็ยังพยายามเข้มแข็ง “มาเถอะที่รัก” จูเลียพูด น้ำเสียงของเธอนุ่มนวลและอ่อนโยน “ผมจะพาคุณไปที่ห้องของคุณ คุณนอนที่นั่นได้ ผมจะปลุกคุณไปทานอาหารเย็น”
ดวงตาของลาร่าเป็นประกายเมื่อพูดถึงการนอนหลับ และเธอก็พยักหน้าเห็นด้วย “ขอบคุณ พี่สาวคนโต” เธอพึมพำ โน้มตัวไปหาจูเลียเพื่อขอความช่วยเหลือ
จูเลียช่วยน้องสาวของเธอลุกขึ้นจากโซฟาด้วยแขนที่รักลาร่า พวกเขาเดินไปตามโถงทางเดินช้าๆ ลาร่าพิงจูเลียเพื่อขอความช่วยเหลือ ย่างเท้าไม่มั่นคงด้วยความเหนื่อยล้า
จูเลียรู้สึกถึงความรับผิดชอบที่มีต่อลาร่าเสมอ ในฐานะพี่สาวคนโต เธอดูแลลาร่าเสมอ อยู่เคียงข้างเธอเสมอ
ความไว้วางใจที่ลาร่ามีต่อเธอเห็นได้ชัดจากวิธีที่เธอปล่อยให้ตัวเองถูกนำทาง ร่างกายของเธอผ่อนคลาย และรู้ว่าพี่สาวคนโตของเธอจะดูแลเธอ เมื่อพวกเขาไปถึงห้องของลาร่า จูเลียก็อุ้มเธอไว้เพื่อให้แน่ใจว่าเธอสบายตัว ดวงตาของ Lara กำลังจะปิดลง แต่เธอสามารถพึมพำเบาๆ ว่า "ราตรีสวัสดิ์ พี่สาวคนโต" ก่อนที่จะหลับใหลเข้าสู่นิทราอย่างสงบ
ขอบคุณมากจริงๆสำหรับทุกคนที่ส่งการสนับสนุนด้วยตั๋วทองคำอันมีค่า ฉันหวังว่าเราจะทำมันได้ทัน!!!