ด้วยท่าทางรำคาญ Sasha จึงเปิดประตูห้องนอนของเธอ การเคลื่อนไหวของเธอเผยให้เห็นถึงความไม่พอใจ เธอก้าวเข้าไปในห้อง ดวงตาของเธอกวาดสายตาไปรอบๆ ราวกับกำลังแสวงหาความสะดวกสบายในพื้นที่ที่คุ้นเคย แต่ก่อนที่เธอจะปิดประตูได้ Aditya ก็เดินตามเธอเข้าไปข้างใน การปรากฏตัวของเขาไม่ได้รับเชิญแต่มุ่งมั่น
เมื่อเห็น Aditya ซาชาขมวดคิ้วลึก ดวงตาของเธอหรี่ลงด้วยความสงสัย "คุณมาทำอะไรที่นี่?" เธอถาม น้ำเสียงของเธอเริ่มหงุดหงิด
“ลูกแมวน้อย ฉันมาที่นี่เพื่อพูดคุย” อาทิตยาตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่หนักแน่น เขาใช้เวลาสักครู่เพื่อมองไปรอบๆ ห้องของ Sasha และพบว่าตัวเองหลงใหลในการออกแบบของมันอย่างไม่คาดคิด
ตรงกันข้ามกับสิ่งที่เขาคาดไว้ ห้องของ Sasha อยู่ห่างไกลจากรังของมือสังหารที่วุ่นวายและเต็มไปด้วยอาวุธ แต่กลับได้รับการออกแบบให้เหมือนกับห้องญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม โดยให้บรรยากาศแห่งความเงียบสงบและความเรียบง่าย พื้นปูด้วยเสื่อทาทามิ ซึ่งมีพื้นผิวที่น่าดึงดูดและอบอุ่น ผนังตกแต่งด้วยฉากกระดาษอันละเอียดอ่อน การออกแบบที่ประณีตและสวยงาม ประตูบานเลื่อนแบ่งช่องว่าง ลายเส้นสะอาดและไม่เกะกะ
เฟอร์นิเจอร์ก็เบาบาง มีเพียงของใช้ที่จำเป็นเท่านั้น โต๊ะไม้ตัวเตี้ยตั้งตระหง่านอยู่กลางห้อง ล้อมรอบด้วยเบาะรองนั่ง ฟูกถูกพับไว้อย่างเรียบร้อยในมุมหนึ่งเพื่อรอการใช้งาน ทุกอย่างถูกจัดวางอย่างแม่นยำ แต่ละรายการวางด้วยความคิดและจุดประสงค์
อีกด้านหนึ่งของห้องมีหน้าต่างบานเล็กที่มองเห็นวิวทะเลอันสวยงาม ได้ยินเสียงคลื่นแผ่วเบา เป็นฉากหลังที่ผ่อนคลายให้กับบรรยากาศอันเงียบสงบของห้อง ข้างหน้าต่าง มีกองหนังสือเล็กๆ วางอยู่บนพื้น ปกขาดรุ่ยและมีหน้ากระดาษที่ยกนิ้วโป้งอย่างดี สิ่งเหล่านี้เป็นส่วนเสริมที่น่าแปลกใจในการตกแต่งห้อง โดยบอกเป็นนัยถึงความลึกที่ซ่อนอยู่ของตัวละครของ Sasha ความรักในวรรณกรรมที่ขัดแย้งกับอาชีพที่อันตรายถึงชีวิตของเธอ
“ถ้าอย่างนั้นคุณรอข้างนอกได้เลย.......” เสียงของ Sasha ขัดจังหวะการสังเกตของ Aditya น้ำเสียงของเธอไม่อดทน แต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไรต่อ เธอก็รู้สึกถึงมือที่ดึงเธอไว้ แรงที่จู่ๆ ก็ทำให้เธอล้มลงกับพื้น
โลกหมุนไปครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็พบว่าตัวเองอยู่บนพื้น โดยมี Aditya อยู่ข้างใต้เธอ ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ ผลกระทบทำให้เธอสั่นสะเทือน แต่ความตกใจของการล้มถูกแทนที่ด้วยการรับรู้ประเภทอื่น การตระหนักถึงจุดยืนของพวกเขา และความใกล้ชิดของพวกเขาแทนที่อย่างรวดเร็ว
ดวงตาของ Sasha หรี่ลงขณะที่เธออยู่ในตำแหน่งปัจจุบัน ร่างของเธออยู่บนยอดของ Aditya ใบหน้าของพวกเขาห่างกันเพียงไม่กี่นิ้ว น้ำเสียงของเธอเย็นชา สีหน้าของเธอแข็งกร้าวขณะที่เธอถามว่า "คุณกำลังทำอะไรอยู่" น้ำเสียงที่เคร่งครัดของคำถามของเธอเป็นสัญญาณที่ชัดเจนถึงความไม่พอใจของเธอ
“ลูกแมวน้อย ฉันขอโทษ” Aditya ตอบ น้ำเสียงของเขาเจือด้วยความเสียใจอย่างแท้จริง ดวงตาของเขาสบเธอเต็มไปด้วยความจริงใจและสัมผัสแห่งความปรารถนา ความประหลาดใจในการขอโทษของเขาทำให้ Sasha ไม่ทันระวัง ส่งผลให้สีหน้าแข็งกร้าวของเธออ่อนลงเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่หวั่นไหวง่ายนัก
“ฮึ่ม! คำขอโทษจะไม่ช่วยอะไรคุณ” เธอโต้กลับ หันหน้าหนี ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความโกรธและความเจ็บปวดที่ปะปนกัน
Aditya จ้องมองไปที่โปรไฟล์ของเธอ โดยจับจ้องไปที่แก้มอันละเอียดอ่อนของเธอ กรามอันภาคภูมิใจของเธอ ความอ่อนแอที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังการท้าทายของเธอ “ฉันรู้” เขายอมรับ น้ำเสียงของเขาแผ่วเบาแต่หนักแน่น “บอกตามตรงว่าสองเดือนครึ่งนี้ฉันยุ่งมากจนหาเวลามาที่นี่เพื่อเยี่ยมคุณไม่ได้ เมื่อวานฉันมีวันหยุดและฉันก็ออกไปข้างนอกกับ Julia, Lara, Riya และ Alicia แต่ละคนมีเวลาส่วนตัวกับฉัน 3 ชั่วโมง"
“ฮึ่ม! แล้วคุณมาที่นี่ทำไม? อยู่กับพวกเขา” เธอตะคอก น้ำเสียงเต็มไปด้วยความขมขื่น เธอเริ่มดิ้นรน พยายามปลดปล่อยตัวเองจากเงื้อมมือของเขา การเคลื่อนไหวของเธอสิ้นหวังแต่ไร้ประโยชน์
มือของอาทิตยามั่นคงแต่อ่อนโยนขณะจับเอวเธอไว้ไม่ยอมปล่อยเธอไป “เพราะคุณก็มีความสำคัญมากเช่นกัน นั่นคือเหตุผลที่ฉันจะใช้เวลาทั้งวันกับคุณ” เขาประกาศด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและความอบอุ่น
ด้วยคำพูดเหล่านั้น เขาเงยหน้าขึ้นและจูบริมฝีปากของเธอ มันเป็นการเชื่อมต่อสั้นๆ เพียงแปรงปากของพวกเขา แต่ก็เพียงพอที่จะส่งกระแสไฟฟ้าผ่านร่างกายของ Sasha เธอกระพริบตา ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ จิตใจของเธอสั่นไหวจากความรู้สึกที่รุนแรง
โลกดูเหมือนจะหยุดหมุนไปชั่วขณะ ห้องต่างๆ ค่อยๆ หายไปเมื่อพวกเขาสูญเสียกันและกัน เสียงกรอบแกรบอันนุ่มนวลของแผ่นกระดาษ เสียงพึมพำของท้องทะเลอันห่างไกล เสียงกระซิบของสายลม ทั้งหมดนี้ถูกลืมไปในเบื้องหลัง
ร่างกายของ Sasha ผ่อนคลาย ความตึงเครียดของเธอคลายลงเมื่อความจริงใจของ Aditya ทะลุกำแพงของเธอ ความนุ่มนวลในดวงตาของเธอเป็นตัวบ่งชี้ที่ชัดเจนว่าเธอเต็มใจที่จะปล่อยให้เขาเข้ามาอีกครั้ง ห้องที่ประดับประดาไปด้วยความเรียบง่ายแบบญี่ปุ่นดั้งเดิม รู้สึกอบอุ่นขึ้นในขณะนี้ เต็มไปด้วยความรู้สึกใกล้ชิดและความเข้าใจ
“ฉันเขียนจดหมายถึงคุณบ่อยมาก คุณได้รับจดหมายเหล่านั้นหรือเปล่า?” อดิตยาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เต็มไปด้วยความห่วงใยและความรักที่ถ่ายทอดผ่านถ้อยคำที่เขียนด้วยลายมือเหล่านั้น แม้จะมีหน้าที่อันท่วมท้นที่กลืนกินเขาในฐานะจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิ Istarin อันกว้างใหญ่ แต่เขาก็ยังมีเวลาที่จะระบายความคิดและความรู้สึกลงบนกระดาษ ส่งความคิดและความรู้สึกเหล่านั้นมาหาเธอราวกับสะพานอันละเอียดอ่อนที่เชื่อมต่อหัวใจของพวกเขาเข้าด้วยกัน
“ฉันเข้าใจแล้ว” Sasha ตอบ น้ำเสียงของเธอแผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองที่ยืดเยื้อ เธอเก็บจดหมายเหล่านั้นไว้อย่างมีคุณค่า ทั้งอ่านและอ่านซ้ำ โดยสัมผัสได้ถึงสัมผัสจากมือของเขาในทุก ๆ ลายเส้นของปากกา แน่นอนว่าเธอจะไม่พูดสิ่งเหล่านี้กับเขา สำหรับเธอคงเป็นเรื่องน่าอายมาก แต่เธอไม่ได้ตอบกลับ ความโกรธและความเจ็บปวดของเธอทำให้เธอไม่สามารถโต้ตอบได้ มันเป็นการประท้วงอย่างเงียบๆ เป็นวิธีที่ทำให้เขารู้สึกถึงระยะห่างที่เพิ่มมากขึ้นระหว่างพวกเขา
ดวงตาของ Aditya ตรวจดูใบหน้าของเธอ แสวงหาความเข้าใจ และสำรวจความลึกของอารมณ์ของเธอ “คุณรู้ว่าปัญหานี้สามารถแก้ไขได้ง่ายถ้าคุณและแม่ของคุณมากับฉันที่ Dragon Palace” เขาแนะนำ ความหวังในน้ำเสียงของเขาไม่ผิดเพี้ยน ความคิดที่จะให้ Sasha, Julia, Riya, Lara และ Alicia อยู่ด้วยกันโดยอาศัยอยู่กับเขาแม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ภรรยาอย่างเป็นทางการของเขาก็ตาม แต่ก็เป็นเรื่องที่ยั่วเย้า เขาต้องการที่จะเชื่อมระยะห่างทางกายภาพที่ทำให้พวกเขาแยกจากกัน เพื่อให้พวกเขาใกล้ชิดกัน ซึ่งเขาจะสามารถปกป้องและทะนุถนอมพวกเขาได้
คำถามนี้ดูเหมือนจะทำให้ Sasha ไม่ทันตั้งตัว เธอมองไปทางอื่น ดวงตาของเธอเพ่งไปที่หน้าต่างที่มองเห็นทะเล คลื่นสะท้อนถึงความไม่แน่นอนของเธอ กองหนังสือที่วางอยู่บนพื้นข้างหน้าต่างดูเหมือนจะสะท้อนความคิดของเธอ คอลเลกชันของคำพูดและอารมณ์ที่ไม่ได้พูด น้ำเสียงของเธอลังเลขณะที่เธอตอบ ความไม่มั่นใจของเธอปรากฏชัดในทุกคำพูด “ฉันไม่คิดว่าคนอื่นจะยอมรับฉัน”
แขนของ Aditya โอบรอบร่างเรียวของ Sasha อุ้มเธอไว้ราวกับว่าเขาสามารถปกป้องเธอจากการตัดสินและความกลัวของโลกได้ ร่างกายของเธอพอดีกับเขาอย่างสมบูรณ์แบบ และเขาสัมผัสได้ถึงความตึงเครียดในตัวเธอ ความกังวลที่กัดกินแกนกลางของเธอ เขารู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกแบบนี้ ซึ่งเป็นสาเหตุเบื้องหลังความไม่มั่นคงของเธอ
“Sasha ไม่มีใครใน Dragon Palace ที่จะตัดสินคุณ” เขากระซิบ น้ำเสียงของเขาแผ่วเบาแต่หนักแน่น สะท้อนกับความเชื่อมั่นที่เขารู้สึก อาชีพปัจจุบันของเธอ การเป็นนักฆ่าอันดับหนึ่งของโลก ทำให้เธอหนักใจ ภาระในอาชีพของเธอ ซึ่งฉายาว่าเป็นฆาตกร เปรียบเสมือนเงาที่ติดตามเธอ ทำให้ความคิดของเธอมืดมนและหล่อหลอมความกลัวของเธอ Sasha กังวลว่าทักษะเฉพาะตัวของเธอและชีวิตที่เธอเลือกจะทำให้เธอเหินห่างจากคนอื่นๆ ทำให้เกิดอุปสรรคที่จะทำให้การยอมรับเป็นไปไม่ได้
แต่อาทิตยารู้ดีกว่า เขารู้จิตใจและความคิดของผู้ที่อาศัยอยู่ในวังมังกร พระองค์ทรงทราบความสามารถของพวกเขาในการเข้าใจ ความเห็นอกเห็นใจ และการยอมรับ เขารู้ว่าพวกเขาจะมองข้ามอาชีพของเธอ เกินกว่าหน้าตาของนักฆ่า และจำผู้หญิงที่น่าทึ่งที่อยู่ข้างใต้ได้
“คนอื่นๆ จะยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะรับคุณเข้ามาในครอบครัว ทุกคนจะยอมรับคุณและแม่ของคุณเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว” เขาให้ความมั่นใจแก่เธอ คำพูดของเขาอ่อนโยนแต่ไม่สั่นคลอน ราวกับยาหม่องที่ปลอบประโลมจิตใจที่ทุกข์ยากของเธอ
เขารู้สึกได้ว่าเธอผ่อนคลายเล็กน้อย ร่างกายของเธอยอมจำนนต่ออ้อมกอดของเขา ขณะที่เธอวางศีรษะบนหน้าอกของเขา แสวงหาความสบายและความปลอดภัยในจังหวะการเต้นของหัวใจที่มั่นคง
“ฉันจะลองคิดดู” ในที่สุด Sasha ก็พึมพำ น้ำเสียงของเธอต่ำและเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน แต่อาทิตยาได้ยินอย่างอื่นจากคำพูดของเธอ ความหวังริบหรี่ รอยแตกบนกำแพงที่เธอสร้างขึ้นรอบๆ ตัวเธอเอง เขารู้ว่าเธอกำลังหลีกเลี่ยงหัวข้อนี้ในตอนนี้ แต่เขาก็รู้ด้วยว่าเธอเต็มใจที่จะพิจารณาคำพูดของเขา เพื่อไตร่ตรองถึงความเป็นไปได้ของชีวิตที่เธอสามารถได้รับการยอมรับและรักโดยไม่ต้องตัดสิน
ความเงียบอันแผ่วเบาปกคลุมทั่วทั้งห้องขณะที่ Aditya และ Sasha ต่างเพลิดเพลินใจไปกับการอยู่ร่วมกันของกันและกัน เสียงคลื่นที่เพิ่มทำนองอันผ่อนคลายให้กับช่วงเวลาที่ทั้งคู่มีร่วมกัน
อย่างไรก็ตาม ความเงียบสงบถูกทำลายลงเมื่อ Sasha เงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่ Aditya ขณะที่เธอแสดงความกังวลที่ทำให้เธอหนักใจ “เมื่อเร็วๆ นี้ ฉันได้ยินมาว่าผู้เฒ่าสองสามคน รวมถึงป้าของ Riya เองในดินแดนสวรรค์ โกรธคุณที่ประกาศอย่างเป็นทางการว่า Riya เป็นคู่หมั้นคนที่ 3 ของคุณ” คำพูดของเธอเต็มไปด้วยความกังวล ดวงตาของเธอสะท้อนถึงความกังวล
หัวใจของ Aditya เต้นรัวเมื่อเขาประมวลคำพูดของเธอ เมื่อประมาณสามเดือนที่แล้ว เขาได้จัดงานรวมตัวครั้งใหญ่ของเหล่าขุนนางในจักรวรรดิของเขา โดยภูมิใจนำเสนอ Riya ให้เป็นคู่หมั้นคนที่ 3 ของเขา ในใจของเขา เขารู้สึกไม่ผิดกับคำประกาศของเขา เขารักริยา และเธอก็รักเขา แต่ผลกระทบจากการตัดสินใจของเขากระทบกระเทือนถึงหูของผู้อาวุโสแห่งภูมิประเทศสวรรค์
เขามองเห็นความหนักหน่วงของสถานการณ์ในดวงตาของซาช่า ผู้อาวุโสไม่เพียงแต่ไม่พอใจเท่านั้น พวกเขาโกรธมาก และความโกรธของพวกเขาไม่ได้เป็นเพียงภัยคุกคามที่ห่างไกลเท่านั้น มันเป็นพายุที่กำลังก่อตัวซึ่งอาจลุกลามไปสู่บางสิ่งที่ร้ายแรงกว่านี้มาก "คุณกำลังจะเผชิญกับปัญหาที่น่าหนักใจอีกครั้งเมื่อคุณมุ่งหน้าไปยังภูมิประเทศสวรรค์ ฉันได้ยินมาว่าถ้าไม่ใช่เพราะแม่ของ Riya คอยรั้งผู้อาวุโสไว้ ผู้เฒ่าคงจะส่งกองทัพของดินแดนสวรรค์ไปรับ Riya กลับแม้ว่ามันจะหมายถึงการใช้กำลังก็ตาม " ซาช่าพูดต่อ น้ำเสียงของเธอหนักแน่นกับคำพูดของเธอ หากกองทัพของดินแดนสวรรค์เข้ามายึดครอง Riya ด้วยกำลัง ก็หมายความว่าสงครามระหว่างทั้งสองฝ่ายจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน เขารู้สึกขอบคุณแม่ของริยาที่ปราบปรามผู้เฒ่า แต่การกระทำของเธอก็แสดงให้เห็นว่าเธอค่อนข้างโอเคกับการหมั้นหมาย ไม่อย่างนั้นทำไมเธอถึงหยุดผู้อาวุโส หรือบางที Aditya อาจจะคิดมากเกินไป และแม่ของ Riya อาจมีแรงจูงใจอื่นอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้
จิตใจของ Aditya เต้นรัวเมื่อเขาตระหนักว่าสถานการณ์นั้นร้ายแรงเพียงใด เขาเข้าใจว่าการประกาศด้วยเจตนาดีของเขาทำให้เกิดความไม่แน่ใจทางการเมืองที่ซับซ้อนโดยไม่รู้ตัว ในเวลานั้นเขาควรจะสอนมากกว่านี้เกี่ยวกับการกระทำนี้ แต่ในขณะนั้นจิตใจของอาทิตยะเต็มไปด้วยเรื่องอื่นอีกมากมาย
เขาถอนหายใจอย่างหนัก รู้สึกถึงภาระของความผิดพลาดของเขา “ตอนนั้นฉันแนะนำ Riya ให้เป็นคู่หมั้นคนที่ 3 เพราะในใจฉันเห็นว่าเธอเป็นคู่หมั้นคนที่ 3 แล้ว และ Riya ก็รักฉันด้วย เราทั้งคู่ต่างก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าการทำเช่นนั้นเป็น ความผิดพลาดจากฉัน ฉันควรจะไปเยี่ยมแม่ของริยาอย่างน้อยหนึ่งครั้ง” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเสียใจ เมื่อตระหนักว่าเขาได้ก้าวเข้าไปในรังของแตนที่มีน้ำหนักมากโดยไม่ได้ตั้งใจ
อาทิตยารู้สึกปวดหัวหนักใจ เป็นกังวลจนต้องรับมือกับสถานการณ์ที่ละเอียดอ่อนนี้ด้วยความระมัดระวังอย่างที่สุด การเปิดเผยของ Sasha ทำให้ชัดเจนว่านี่ไม่ใช่เรื่องที่เขาสามารถเพิกเฉยหรือมองข้ามได้ เขาต้องพูดถึงเรื่องนี้ เพื่อหาทางเอาใจผู้เฒ่าและให้เกียรติครอบครัวของ Riya โดยไม่ประนีประนอมกับความรักของเขาและ Riya
ขอบคุณจริงๆครับทุกๆท่านที่ส่งกำลังใจมาด้วยตั๋วทองอันทรงคุณค่า ฉันหวังว่าเราจะรักษามันไว้ได้!!!