622 ตอนที่ 622: - หญ้ามังกร [II]
ในขณะนี้ ทุกคนในสุสานแห่งทะเลทราย Sand Dunes กำลังมองดูท้องฟ้า พระอาทิตย์อยู่เหนือศีรษะพวกเขาโดยตรง
ทันใดนั้น Aditya ก็รู้สึกราวกับว่าเวลารอบตัวเขาหยุดไหล เขาเบิกตากว้าง ดวงตาสีแดงเข้มขณะที่เขามองไปรอบๆ ทุกสิ่งรอบตัวเขาถูกแช่แข็ง ไม่ได้แข็งตัวจนหมด แต่ทุกสิ่งรอบตัวเขาช้ามากจนเขารู้สึกราวกับว่าเวลาเดินช้าลง
'เกิดอะไรขึ้น.....?' อาทิตยาถามตัวเอง
เขาไม่ต้องรอคำตอบนานเนื่องจากเขารู้สึกถึงความเชื่อมโยงอย่างกะทันหันกับหญ้ามังกรที่กำลังจะปรากฏขึ้น
วินาทีถัดมา ทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ
"ที่นี่...!!!" ด้วยคำพูดของอาทิตยา ดวงอาทิตย์ถูกวัตถุท้องฟ้าอีกวัตถุหนึ่งปกคลุมไว้ มันเป็นดวงจันทร์ เมื่อแสงจากดวงอาทิตย์หายไป ทุกคนในทวีปอสูรก็รู้สึกว่าโลกกำลังจะสิ้นสุดลงเมื่อแสงจากดวงอาทิตย์หายไปจนหมด ทุกอย่างเริ่มมืดลง
ความมืดอันไม่มีที่สิ้นสุดได้กลืนกินทั่วทั้งทวีปอสูร
ปรากฏการณ์นี้เกิดขึ้นทุกครั้งที่หญ้ามังกรปรากฏตัว
ทวีปอสูรทั้งหมดมืดลง ต่างจากความมืดมิดในคืนที่มีแสงจากดวงจันทร์และแสงจากดวงดาว ความมืดนี้น่ากลัวเพราะไม่มีแหล่งกำเนิดแสงบนท้องฟ้า ท้องฟ้ากลายเป็นเหวแห่งความมืด
สุสานทั้งหมดของทะเลทราย Sand Dunes ตกอยู่ในความมืดมิดนี้
ในภูมิประเทศสวรรค์
อมีเลียขมวดคิ้วเพราะเธอมองไม่เห็นสิ่งใดบนหน้าจอเลย
เอมิเลียรีบเปิดหน้าต่าง ทุกสิ่งรอบตัวเธอดูเป็นปกติ เธอไม่พบสิ่งผิดปกติในเมืองหลวง มีแสงแดดอยู่ในเมืองหลวง แสงจากดวงอาทิตย์ไม่ได้หายไปจากภูมิประเทศบนท้องฟ้า
“ปรากฏการณ์ประหลาดนี้เกิดขึ้นเฉพาะในทวีปอสูรเท่านั้น เพราะหญ้ามังกร…!!!” อมีเลียปิดหน้าต่างแล้วมาที่ห้องนั่งเล่นเพื่อดูต่อ
ประมาณ 10 วินาทีต่อมา ลมอันแรงกล้าก็เริ่มพัดมาจากทุกทิศทุกทาง
ไม่กี่วินาทีต่อมา สุสานเนินทรายทั้งหมดเริ่มสั่นสะเทือนไปมา การสั่นนั้นรุนแรงมาก ทหารหลายคนถึงกับล้มลงกับพื้นเพราะแรงสั่นสะเทือนนี้
ในเวลาเดียวกัน ทะเลรอบ ๆ ทวีปอสูรก็ปั่นป่วน คลื่นลูกใหญ่และทรงพลังเริ่มซัดเข้าชายฝั่ง แม้แต่คลื่นลูกเล็กที่สุดก็ยังมีความสูงถึง 20 เมตรอย่างน่าประหลาดใจ
โชคดีที่หลายเมืองที่ตั้งอยู่ใกล้กับแนวชายฝั่งมีแผงกั้นมานาคอยป้องกัน อุปสรรคเหล่านี้แข็งแกร่งพอที่จะปกป้องเมืองจากสึนามิที่ทำลายล้าง สึนามิรุนแรงมาก และทะเลก็วุ่นวายมาก ดูเหมือนโลกกำลังจะถึงจุดสิ้นสุด
หลังจากนั้น ภูเขาไฟก็เริ่มปะทุ ภูเขาไฟขนาดมหึมาหลายแห่งบนทวีปอสูรพ่นลาวาหลอมเหลวและเถ้าลอยขึ้นไปในอากาศ ในเวลาเดียวกัน ภูเขาไฟบางลูกก็ปะทุอยู่ใต้ทะเล ทำให้เกิดปรากฏการณ์ใต้น้ำที่สดใส
พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงขณะที่ลาวาไหลลงมาตามทางลาดของภูเขาไฟ ทำให้ทุกสิ่งที่ขวางหน้าลุกเป็นไฟ ท้องฟ้ามืดลงด้วยเมฆหนาทึบ แต่ในความมืดมิดนี้ไม่มีใครสามารถมองเห็นสิ่งใดได้เลย
ทะเลปั่นป่วนและส่งเสียงฟู่เมื่อภูเขาไฟใต้น้ำส่งไอน้ำและน้ำร้อนลงสู่ส่วนลึก
มันเป็นช่วงเวลาแห่งความโกลาหลและพลังตามธรรมชาติราวกับว่าโลกกำลังตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย
ขณะที่ความวุ่นวายทั้งหมดนี้เกิดขึ้นทั่วทวีปอสูร สัตว์เวทย์นับล้านที่มาจากทั่วทั้งทวีปและอีกหลายล้านตัวมาจากมหาสมุทร ต่างก็ตื่นเต้นกันมาก ราวกับสัมผัสได้ว่าหญ้ามังกรกำลังจะปรากฏตัวที่ไหน พวกเขาทั้งหมดเริ่มมุ่งหน้าไปในทิศทางของอาทิตยา
“หญ้ามังกรควรปรากฏขึ้นในทิศทางนั้น”
“ตามสัตว์วิเศษไป เราจะไปถึงหญ้ามังกร”
"ไปกันเถอะ.....!!!"
ทุกคนเริ่มติดตามสัตว์วิเศษ
“อาทิตยา สัตว์เวทย์มนตร์ทุกตัว รวมทั้งทุกกองกำลังและกองทัพขนาดใหญ่ของพวกมัน กำลังมุ่งหน้ามาทางเรา” Riya รีบแจ้ง Aditya
“ฉันรู้!! ฉันก็สัมผัสพวกมันได้เช่นกัน” อาทิตยาสงบลงอย่างยิ่ง ตราบใดที่เขามีหญ้ามังกร เขาจะออกไปจากที่นี่พร้อมกับผู้หญิงของเขา นี่เป็นแผนของเขาตั้งแต่ต้น ส่วนการต่อสู้นั้นทุกคนสามารถต่อสู้กันจนตายได้
"มันกำลังมา...!!!"
ในความมืดอันไม่มีที่สิ้นสุด ทันใดนั้นต่อหน้าอาทิตยา หญ้าเรืองแสงสีม่วงอ่อนก็เริ่มโผล่ขึ้นมาจากพื้นดิน
ขณะที่หญ้ามังกรเริ่มโผล่ออกมาจากพื้นดินที่แห้งแล้งของสุสานทะเลทรายเนินทราย มันเหมือนกับว่ามีเมล็ดแห่งแสงเพียงเมล็ดเดียวถูกปลูกไว้ในห้วงแห่งความมืดมิดที่ตกสู่ทวีปอสูร
ในสายตาของทุกคน สมุนไพรวิเศษลึกลับไม่ได้ปรากฏเป็นเพียงพืชเท่านั้น แต่ยังเป็นสัญญาณที่มีชีวิตอีกด้วย กลีบดอกของมันแผ่กระจายออกไปด้วยความสง่างามและความสง่างามของเหตุการณ์สวรรค์
แรกๆก็เรืองแสงเบาๆ สีม่วงอ่อนทะลุผ่านความมืดมิดที่ปกคลุมทั่วทั้งทะเลทราย กลีบดอกไม้อันละเอียดอ่อนเปล่งประกายจากภายในและเบ่งบานออกไปด้านนอก กลีบดอกของหญ้ามังกรเปล่งประกายแวววาวราวกับอยู่นอกโลก
ราวกับว่าท้องฟ้ายามสนธยาสีน้ำเงินที่เย็นสบายและผ่อนคลายถูกจับภาพไว้ภายในใบไม้ ขณะที่เสียงกระซิบของสีชมพูและสีม่วงเต้นไปตามขอบ ทำให้พวกเขารู้สึกถึงแสงแรกของรุ่งอรุณท่ามกลางความมืด
เมื่อหญ้ามังกรเผยตัวออกมามากขึ้น มันก็นำหยดน้ำเล็กๆ เรืองแสงที่ตกลงมาราวกับฝนดาวตกอันอ่อนโยนมาด้วย จุดแต่ละจุดมีส่วนทำให้เกิดแสงเรืองรองที่จางๆ แต่เพิ่มมากขึ้น ซึ่งเริ่มกำหนดรูปร่างของภูมิประเทศอีกครั้ง
ชั่วครู่หนึ่ง ทุกคนก็ยืนอยู่ที่นั่นและจ้องมองไปที่หญ้ามังกรอันตระหง่านอย่างว่างเปล่า แม้แต่ Aditya, Riya, Sasha และ Lilith ก็ไม่มีข้อยกเว้นในเรื่องนี้
"มันสวย.....!!!" ลิลิธพูดขณะจ้องมองหญ้ามังกรด้วยความงุนงง
“ฉันไม่เคยเห็นพืชใดที่สวยงามไปกว่าหญ้ามังกรเลย” เทพีแห่งธรรมชาติกล่าวขณะจ้องมองไปที่หญ้ามังกร
Aditya เป็นคนแรกที่หลุดออกจากความงุนงง เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
แต่แล้วเขาก็สังเกตเห็นพื้นดินใต้หญ้ามังกรอย่างรวดเร็ว เขายังรู้สึกถึงการปรากฏตัวที่แข็งแกร่งใต้พื้นดิน
'ฉันไม่ให้คุณ.....!!!!'
ภายในเวลาไม่ถึงวินาที Aditya เปิดใช้งานสถิติทั้งหมดของเขา-
เพิ่มทักษะและเคลื่อนไหวราวกับสายฟ้า
Aditya ค่อยๆ จับหญ้า Draogn แล้วดึงมันขึ้นมาจากพื้น ทันทีที่เขาดึงมันขึ้นมาจากพื้น เขาก็สังเกตเห็นฟันขาวแหลมคมของสัตว์ตัวหนึ่งออกมาจากพื้นดิน ไม่ถึงวินาทีต่อมา ปากอันใหญ่โตของสัตว์ยักษ์ก็โผล่ออกมาจากพื้นดิน สัตว์เวทย์พยายามกินหญ้ามังกรโดยตรงก่อนใครจะได้มันมา แต่อาทิตยาเร็วกว่าเล็กน้อย
อาทิตยาไม่เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว เขารู้ว่าหญ้ามังกรจะตายถ้าเขาไม่ใส่มันลงในภาชนะพิเศษ เขาใส่หญ้ามังกรลงในภาชนะพิเศษที่ทำจากแก้ว
จากนั้นเขาก็ใส่ภาชนะพิเศษที่บรรจุหญ้ามังกรไว้ในแหวนเก็บของของเขา
คำราม.....!!!!
อย่างไรก็ตาม เมื่อสังเกตเห็นหญ้ามังกรอยู่กับมนุษย์คนนี้ สัตว์ร้ายตัวยักษ์ก็คำรามด้วยความโกรธที่ Aditya
ในขณะที่สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ Aditya และปากของสัตว์ยักษ์ที่โผล่ออกมาจากพื้นดิน ไม่มีใครสังเกตเห็น Riya ใช้พลังของเธออย่างรวดเร็วเพื่อดึงเมล็ดทั้งหมดที่ออกมาจากหญ้ามังกร เธอแอบเอาเมล็ดพืชไปใส่ในภาชนะพิเศษเช่นกัน
ในขณะเดียวกันในภูมิประเทศสวรรค์...
เมื่อเห็นหญ้ามังกร อมีเลียก็รู้สึกทึ่งกับความงามของมัน แต่แล้วหัวใจของเธอก็แทบจะหยุดเต้นเมื่อสัตว์ยักษ์กำลังจะกินหญ้ามังกร แต่อาทิตยาก็เร็วขึ้นหนึ่งก้าว
"เขาได้หญ้ามังกรมา...!!!" อมีเลียรู้สึกตื่นเต้นมาก
“ออกไปจากทะเลทรายนี้ให้เร็วที่สุด” Amelia รู้ถึงความสามารถของ Aditya ในการเคลื่อนย้ายกลับไปยัง Dragon Palace จากทุกที่ในโลกนี้ เมื่อทำเช่นนี้อาทิตยะก็จะพ้นจากภยันตรายได้
เมื่อมองจากท้องฟ้า อลิเซียและจูเลียก็โล่งใจมากเช่นกันเมื่อเห็นว่าหญ้ามังกรอยู่ในมือของอาทิตยา
“รีบใช้เทเลพอร์ตเร็วเข้า....!!!” อลิเซียและจูเลียจับมือกันอย่างประหม่าขณะจ้องมองกระจกที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นสิ่งใดๆ โดยไม่ใช้สิ่งประดิษฐ์นี้
Aditya รีบจับมือของ Riya, Sasha และ Lilith
"กลับบ้านกันเถอะ...!!!" Aditya ใช้การถ่ายโอนมังกร
ผ่านไปหนึ่งวินาทีไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ผ่านไปสองวินาทีไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ผ่านไปสามวินาทีแต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เมื่อเห็น Riya, Sasha และ Lilith คนนี้ก็มอง Aditya ด้วยความสับสน พวกเขามองเห็นศัตรูจากทุกทิศทุกทางกำลังมุ่งหน้าไปในทิศทางของพวกเขา ไม่ต้องพูดถึงสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์ที่บังคับตัวเองให้ลุกจากพื้นด้วยความโกรธ
"เกิดอะไรขึ้น?" ริยาถาม
"มีบางอย่าง....!!
ยังมีต่อ.....!!!