ข้างนอกฝนตก ฝนเริ่มตกมาหลายวันแล้ว ผู้คนไม่ได้เห็นดวงอาทิตย์มาหลายวันแล้ว แม้หลังจากฝนตกมาหลายวัน ฝนก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงในเร็วๆ นี้
จักรวรรดิ Istarin ทั้งหมดตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย ผู้คนล้มตายในทุกเขตแดนของจักรวรรดิ ในแต่ละวันมีกองทหารมากกว่าพันนายเสียชีวิต กองทัพจักรวรรดิอิสทารินขนาดใหญ่มีจำนวนลดลงอย่างรวดเร็ว ในแต่ละวันที่ผ่านไป กองกำลังของศัตรูก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ
“สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?” อาทิตยาได้ยินเสียงที่คุ้นเคย มันเป็นเสียงของสเปนเซอร์ สเปนเซอร์มีท่าทีตื่นตระหนก เขาดูเหมือนกำลังรีบ
“เมืองซาวานนาห์คลอว์ในทวีปอสูรล่มสลายแล้ว น่าเสียดาย กองทหารของเราอ่อนแอเกินกว่าจะต่อสู้กับสัตว์ร้ายพวกนั้น ด้วยขนาดที่ใหญ่โตของพวกมัน พวกเขาสามารถโค่นล้มเมืองซาวานนาห์คลอว์ได้” มันเป็นเสียงเร่งด่วนของนาธาน นาธานฟังดูเหนื่อยล้า
"ไอ้บ้า...!!" สเปนเซอร์ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรในสถานการณ์นี้
ปัง...!!
ทันใดนั้นอาทิตยาก็ได้ยินเสียงใครบางคนบุกเข้ามาในห้อง
“สกอตต์ เกิดอะไรขึ้น?” สเปนเซอร์ถาม
“เจ้าเมืองเฮเลนล้มลงในการต่อสู้แล้ว” เมื่อได้ยินเช่นนี้ Aditya ก็ได้ยิน Riya หายใจไม่ออกด้วยความตกใจ
“แล้วลูกของเฮเลนล่ะ?” จูเลียรีบถาม
“ในวินาทีสุดท้าย เธอเสียสละตัวเองแต่เธอก็สามารถเคลื่อนย้ายลูกของเธอไปยังเมืองหลวงได้” สก็อตต์ตอบด้วยน้ำเสียงเศร้า ปัจจุบันมีสมาชิกหญิงคนหนึ่งในแผนกของเขากำลังดูแลทารกอยู่
“นี่หมายความว่า Lionrock City ก็ล่มสลายเช่นกัน…!!” สเปนเซอร์พูดด้วยน้ำเสียงต่ำ
“ด้วยสิ่งนี้ ดินแดนทั้งหมดของจักรวรรดิ Istarin ในทวีปอสูรได้ล่มสลายลง Lionrock City เป็นดินแดนสุดท้ายที่คงอยู่ของจักรวรรดิ Istarin ในทวีปอสูร”
นั่นหมายความว่าเมือง Moonshadow, เมือง Goldenreach, เมือง Bluemist, เมือง Emberwood
Crystalgate City และ Shadowmere City ทั้งหมดล่มสลาย
“ฝ่าบาทเป็นยังไงบ้าง? ในสถานการณ์เช่นนี้ เราต้องการความแข็งแกร่งและคำแนะนำจากฝ่าบาท” สกอตต์พูดสิ่งที่ชัดเจนที่สุด หากไม่มีอาทิตยา พวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรในสถานการณ์นี้
“อาทิตยาอาการไม่ค่อยดีนัก การต่อสู้กับเซธทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ถือเป็นปาฏิหาริย์ที่เขารอดชีวิตมาได้”
“ไอ้สารเลวพวกนั้นวางกับดักให้กับ Aditya ถ้า Sasha ไม่สละชีวิตของเธอ Aditya ก็คงตายไปแล้ว” ตราบใดที่เขาได้ยินว่าซาชาสละชีวิตเพื่อเขา Aditya ก็ลืมตาขึ้นมาทันทีและลุกขึ้นนั่ง
“ซาช่าอยู่ไหน?” ดวงตาของ Aditya เปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อเขามองไปที่ Julia
แต่ในขณะที่เขาทำ เขาก็รู้สึกเจ็บปวดไปทั่วทั้งร่างกายทันที
"อาทิตยา.....ใจเย็นๆ.....!! ร่างกายยังไม่หายดี...!!" จูเลียและคนอื่นๆ เดินเข้ามาหาเขา เมื่อเห็น Aditya ตื่นขึ้นมา Riya ที่ร้องไห้มาหลายชั่วโมงก็เริ่มรักษาเขาอีกครั้ง
"ตอบคำถามของฉัน....!!" เสียงของเขาเต็มไปด้วยความโกรธไม่มีที่สิ้นสุด
"นอนลงก่อน.....!!" จูเลียพูดอย่างดื้อรั้น
"ลิลิธ...!!" Aditya มองไปที่ Lilith เพียงเพื่อพบว่าเธอมองเธอด้วยรอยยิ้มที่แหลกสลาย รอยยิ้มของเธอเต็มไปด้วยความเศร้า ขณะที่พวกเขาจ้องมอง น้ำตาเริ่มไหลอาบแก้มของเธอ
"เลขที่....!!!" อาทิตยาอยู่ในภาวะไม่เชื่อ
"แต่ฉัน...!!"
"ทำไม...!!"
อาทิตยาเริ่มหายใจแรง ในเวลาเดียวกัน สายฟ้าสีแดงเข้มจำนวนมหาศาลก็เริ่มกะพริบรอบๆ ตัวเขา
“อาทิตยา ไม่…!!”
"ใจเย็นๆ...อาทิตยา....!!"
Riya, Julia, Alicia, Lara และคนอื่นๆ พยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำให้เขาสงบลง แต่เสียงของพวกเขาดูเหมือนจะไม่ดังไปถึงใจของเขา แต่ละวินาทีที่ผ่านไป การไหลเวียนของมานาในร่างกายของเขาเริ่มรุนแรงมากขึ้น
"ซาช่า...!!" ร่างกายของอาทิตยาเริ่มเปลี่ยนแปลง เกล็ดสีแดงเริ่มปกคลุมผิวหนังของเขา ปีกของเขากางออก และมือของเขากลายเป็นกรงเล็บ
แม้ว่าทุกคนจะพยายามรั้งเขาไว้ แต่ Aditya ก็ยังคงลุกขึ้นยืน ขณะที่เขาทำ บาดแผลของเขาก็เริ่มมีเลือดออกอีกครั้ง แต่เขาไม่สนใจ
บูม.....!!!
ทันใดนั้นก็มีบางอย่างโจมตี Dragon Palace ทุกคนในวังมังกรรู้สึกถึงการโจมตีนี้
"เขาอยู่นี่....!!" ไม่มีการรั้ง Aditya กลับอีกต่อไป เขากำลังจะทำลายเขา
“อาทิตยา คุณไม่สามารถต่อสู้กับเขาได้ในสภาพปัจจุบันของคุณ คุณจะฆ่าตัวเองเท่านั้น” เอมีเลียพยายามหยุดอาทิตยา
“ดินแดนสวรรค์ถูกทำลายไปแล้ว ครึ่งหนึ่งของอาณาจักร Istarin ลุกเป็นไฟ หากคุณต่อสู้กับชายคนนั้นในสถานะปัจจุบันของคุณ ไม่เพียงแต่คุณจะแพ้แต่พวกเราทุกคนก็จะตายด้วย มันคงจะจบลงสำหรับพวกเรา” เอมีเลียพยายามทำให้อาทิตยาสงบลงโดยใช้เหตุผล
“ฝ่าบาท พันธมิตรของเราทุกคนหันหลังให้เราแล้ว เรากำลังถูกโจมตีจากทุกทิศทุกทาง”
“ประชาชาติทั้งปวงได้รวมตัวกันต่อต้านเรา เช่นเดียวกับที่ผู้คนมารวมตัวกันเพื่อรับประทานอาหารจากที่นั่น”
“โฮมุนครุสผู้เคราะห์ร้ายเหล่านั้นไม่มีที่สิ้นสุด สำหรับทหารอิสทารินทุกคน มีโฮมุนครุสอย่างน้อย 100 ตัวอยู่ที่นั่น”
“ไม่ต้องพูดถึง กองทหารของ The Dune Sovereignty กำลังเดินทัพจากทางใต้ไปยังเมืองหลวง”
แม้ว่าทุกคนจะพยายามทำให้ Aditya สงบลง แต่เขาก็ยังปฏิเสธที่จะหยุด แต่คำพูดของทุกคนดูเหมือนจะทำให้เขาสงบลงเล็กน้อย
“พวกเจ้าทุกคนหนีไปจากที่นี่ ฉันจะโค่นเขาลง”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้เอมิเลียก็รู้สึกหงุดหงิดมาก “คุณไม่ได้ยินสิ่งที่เราพูดเมื่อกี้เหรอ? คุณคือแสงแห่งความหวังสุดท้ายของเรา”
“ฉันรู้ เนื่องจากเขาพาตัวเองไปที่ Dragon Palace นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่ฉันจะจบชีวิตของเขา”
"และในที่สุดก็ล้างแค้นซาช่า....!!" เขาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแม้ว่าทุกคนจะได้ยินก็ตาม เสียงของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ความเศร้า และความรู้สึกผิด
"ตะวันจะส่องแสงมาที่เราอีกครั้ง...!!" อดิตยาหยิบยารักษาระดับพีค 5 ดาวมาใส่ในปากของเขา
'Sasha ฉันเคยทำให้คุณผิดหวังมาแล้วครั้งหนึ่ง ฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวังซ้ำสอง....!!'
ฉากเปลี่ยน______
ทันใดนั้นอาทิตยาก็ลืมตาขึ้นมา หัวใจของเขาเต้นเร็วเกินไป ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ
ฮัฟ....!! ฮัฟ....!!
เขาหายใจแรง
"เมื่อกี้คืออะไร...?" อาทิตยามองไปรอบๆ เขา เขาโล่งใจที่เห็นว่า Riya, Julia และ Alicia สบายดี
"ซาช่า...!!" ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาอยากเจอเธอมาก
Aditya เคลื่อนย้ายไปที่ห้องของ Sasha โดยไม่เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว
ขณะที่เขาเคลื่อนย้ายไปที่ห้องของ Sasha Aditya ก็พบว่าเธอนอนหลับอยู่ เธอคลุมทั้งตัวด้วยผ้าห่ม
อาทิตยาโล่งใจมากที่เห็นเธอนอนหลับอย่างสงบ
เมื่อเห็นอาทิตยาก็มีรอยยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้าของเขา
เขาค่อยๆ นั่งบนขอบเตียงโดยไม่ส่งเสียงดังใดๆ แล้วดื่มน้ำ
เมื่อเขาดื่มน้ำเสร็จ Aditya ก็ตกใจเมื่อเห็น Sasha นั่งอยู่บนเตียงและจ้องมองเขา
“คุณตื่นแล้วเหรอ?” ขณะเดียวกัน Aditya ยังคงสงสัยว่าอะไรทำให้เธอตื่นขึ้นมาแบบนี้ ไม่ใช่ว่าเขาส่งเสียงดังแต่อย่างใด
"ฉันเป็นคนหลับง่ายมาก"
จากนั้นเธอก็อธิบายต่อ “ตั้งแต่ฉันทำงานเป็นนักฆ่า ฉันจึงต้องตื่นตัวอยู่เสมอ นี่อาจเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงเป็นคนหลับตื้น” เขาแค่พยักหน้า
"คุณมาทำอะไรที่นี่?" ซาช่าถามเขา ซาช่ารู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเขา ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยมาที่ห้องของเธอตอนที่เธอหลับอยู่
Sasha เห็นว่า Aditya ดูหวาดกลัวมาก มีเหงื่อบนใบหน้าของเขา ลมหายใจของเขาหนักมาก เธอได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นเร็วมาก
"บางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นได้อย่างไร?" ซาช่าถาม
"เปล่า....! ฉันแค่ฝันร้าย...!!" อาทิตยาโกหก เมื่อใดก็ตามที่เขาฝันถึงสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับเขาหรือคนรอบข้าง นั่นไม่ใช่ความฝัน แต่เป็นนิมิตแห่งอนาคต และคราวนี้ นิมิตในอนาคตที่เขากลัวอยู่ลึกๆ เขาไม่กลัวความจริงที่ว่าทุกชาติหันมาต่อต้านจักรวรรดิอิสทาริน แต่เขากลัวที่จะสูญเสียเธอ
“คุณฝันถึงฉันหรือเปล่า” ซาช่าเดาว่าเขาฝันถึงเธอ นี่อธิบายว่าทำไมเขาถึงมาที่ห้องของเธอตอนกลางดึกกะทันหัน ไม่ใช่ว่าเธอรู้สึกขุ่นเคืองกับการกระทำของเขาหรืออะไรก็ตาม แต่เธอดีใจที่เขามาตรวจดูเธอ นี่แสดงให้เห็นว่าเขาใส่ใจเธออย่างลึกซึ้งเพียงใด
"ใช่.....!!" อาทิตยาพยักหน้า
Sasha จับฝ่ามือขวาของเขาแล้วมองดูเขา “เกิดอะไรขึ้นในความฝันนั้น?” ซาช่าถามเบาๆ
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในความฝัน ฉันสัญญาจะไม่ปล่อยให้สิ่งนั้นกลายเป็นความจริง” อาทิตยาหลีกเลี่ยงการตอบคำถามของเธอ
เนื่องจากเขาไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ เธอจึงหยุดถามถึงความฝันของเขา
Sasha เช็ดเหงื่อบนหน้าผากของเขาเบา ๆ ด้วยแขนเสื้อชุดนอนของเธอ “จะกลับห้องนอนแล้วเหรอ?” มีร่องรอยของความไม่เต็มใจในน้ำเสียงของเธอ เธออายเกินกว่าจะขอให้เขานอนกับเธอ
อธิตยายิ้มก่อนจะนอนลง จากนั้นเขาก็เข้าไปอยู่ใต้ผ้าห่มแล้วคลุมซาช่าด้วย
"ไปนอน." เขาพูดพร้อมกับดึงเธอมาไว้ในอ้อมแขน
ซาช่าหลับตาลงอย่างมีความสุขมาก
ชู...!!!
วินาทีต่อมา Aditya ก็จูบหน้าผากของเธอ แม้ว่าดวงตาของเธอยังคงปิดอยู่ แต่รอยยิ้มเล็กๆ ก็เริ่มปรากฏบนใบหน้าของเธอ ซึ่งเธออดไม่ได้ที่จะกลั้นไว้ มันเริ่มต้นจากการกระตุกเล็กน้อยที่มุมปากของเธอ แต่ไม่นานก็กลายเป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนและไม่ผิดเพี้ยน รอยยิ้มที่อ่อนโยนแต่จริงใจนี้บ่งบอกว่าเธอชอบสิ่งที่เขาทำจริงๆ
⸢ประชาชาติทั้งปวงรวมตัวกันต่อต้านเรา เช่นเดียวกับที่ผู้คนมารวมตัวกันเพื่อรับประทานอาหารจากที่นั่น⸣
อาทิตยาจำประโยคที่สเปนเซอร์เล่าถึงตัวตนในอนาคตของเขาในความฝันได้
'ฉันไม่เคยคาดหวังว่าพันธมิตรของฉันจะหันมาต่อต้านฉันในอนาคต' Aditya พบว่าข้อความนี้ยากที่จะเชื่ออย่างยิ่ง ไม่ใช่ว่าความสัมพันธ์กับพันธมิตรของจักรวรรดิอิสทารินจะตึงเครียดเนื่องมาจากเหตุผลบางประการ สมาชิกทุกคนของ Cosmic Tide Alliance มีความสัมพันธ์ที่กลมกลืนกับจักรวรรดิ Istarin ยังมีอนาคตที่พันธมิตรจะเข้าสู่เวลา 00:03 น
พวกเขาหันหลังให้กับจักรวรรดิ
'นอกจากนี้ โฮมุนครุสคืออะไร?' อาทิตยาถามตัวเอง
ความฝันของเขาทำให้เขามีคำถามมากกว่าคำตอบ
'ฉันขอสาบานต่อโลหิตศักดิ์สิทธิ์ของฉัน ใครก็ตามที่หันหลังให้ฉัน ฉันจะทำลายพวกเขาด้วยมือของฉันเอง' Aditya สาบานในใจขณะที่ดวงตาของเขาเปล่งประกายสีแดงเข้มอย่างอันตราย
ขอบคุณจริงๆครับทุกๆท่านที่ส่งกำลังใจด้วยตั๋วทองอันทรงคุณค่า ฉันหวังว่าเราจะรักษามันไว้ได้!!!