“โลกที่ไม่มีอยู่จริงคืออะไร?” เจ้าชายเคยได้ยินผู้อาวุโสของเขาพูดถึงเรื่องนี้หลายครั้ง: "การเกิดใหม่ของยุคหมายถึงการทำลายล้าง แต่โลกนั้นยังคงเป็นโลกที่ยอดเยี่ยมที่สามารถหลบหนีจากการลงโทษทั้งหมดได้"
เขาไม่มั่นใจเลยและจะตั้งคำถามถึงการคาดเดาเหล่านี้หากไม่ได้มาจากคนที่เขารัก
โลกไม่รู้ว่ายุคสมัยนั้นยาวนานเพียงใด เช่นเดียวกับจักรพรรดิที่อ่อนแอกว่า นี่เป็นสิทธิพิเศษที่มอบให้กับสิ่งมีชีวิตทั้งสิบสองที่สามารถจ้องมองผ่านสายน้ำแห่งกาลเวลาได้ พวกเขาพบว่าไม่มียุคสมัยใดที่จะหลุดพ้นจากวงจรนี้ได้
ดังนั้น พวกเขาจึงเริ่มออกเดินทางเพื่อที่จะหลุดพ้นจากกฎนี้ เพื่อที่จะได้ปกป้องยุคของพวกเขาเอาไว้
นอกเส้นทางนี้ มีข่าวลือว่ามีโลกนอกวงจรการทำลายล้าง ไม่อยู่ภายใต้การจ้องมองของสวรรค์เบื้องบน
มันเป็นโลกที่คำนวณไม่ได้และเข้าไม่ถึง ไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร หรือมีอะไรอยู่ที่นั่น จึงได้ชื่อว่า - โลกที่ไม่มีอยู่จริง หรือ โลกที่ไม่มีอยู่จริง
แน่นอนว่าจักรพรรดิทั้งสิบสองคนทำได้เพียงมีความคิดเล็กน้อย ไม่สามารถไปที่นั่นได้
Fei และ Deep South อยู่ที่จุดสูงสุดของบันไดในสิบสามทวีป พลังอันยิ่งใหญ่ของพวกเขายังไม่เพียงพอ
“มีเพียงลอร์ดในยุคนั้นเท่านั้นที่สามารถไปที่นั่นได้?” เจ้าชายทรงหวั่นไหว ทรงตระหนักถึงความยากลำบากอันใหญ่หลวง
“ลอร์ดไม่สามารถบังคับได้เมื่อจังหวะและโชคไม่ตรงกัน” หลี่ฉีเย่ส่ายหัวในขณะที่ชี้ไปที่หน้าอกของเขา: “พลังที่เพียงพอ โชค และหัวใจแห่งเต๋าเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเดินทางครั้งนี้”
เขาหยุดชั่วขณะก่อนจะพูดต่อ: “เพราะเหตุนี้ มีน้อยคนนักที่จะมาที่นี่ และฉันไม่คิดว่าจะมีใครทำสำเร็จในยุคของเรา ในความคิดของฉัน ลอร์ดแห่งความมืดคนปัจจุบันของเราทำไม่ได้ เว้นแต่พวกเขาจะต้องทะลวงผ่าน แต่ถ้าคนใดคนหนึ่งสามารถก้าวไปอีกขั้นได้ พวกเขาคงไม่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดในตอนนี้”
“มันเป็นโลกแบบไหน? เป็นหนึ่งเดียวกับอมตะ?” เจ้าชายไม่สามารถจินตนาการได้
“บางอย่างคล้ายกับของเรา แต่ไม่แน่ใจเกี่ยวกับอมตะ” หลี่ฉีเย่กล่าวด้วยรอยยิ้ม
เจ้าชายสนใจเรื่องนี้มาก พ่อและปู่ของเขาแข็งแกร่งที่สุด แต่พวกเขาไม่เคยเห็นผู้เป็นอมตะมาก่อน บางทีการอยู่ระดับนี้อาจเป็นเพียงในตำนาน
“นั่นขึ้นอยู่กับว่าคุณนิยามความเป็นอมตะอย่างไร” หลี่ฉีเย่ตอบกลับ
เจ้าชายครุ่นคิดเล็กน้อย ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าจะกำหนดอย่างไรให้ถูกต้อง แม้ว่าเขาจะมีความรู้มากมายก็ตาม
“ฯพณฯ คำจำกัดความของคุณคืออะไร” เจ้าชายมองไปที่หลี่ฉีเย่
หลี่ฉีเย่หัวเราะเบา ๆ และกล่าวว่า: “คำจำกัดความของฉันคือ การทำลายไม่ได้และชีวิตนิรันดร์ โดยไม่ต้องพึ่งพาวัตถุภายนอก นั่นเป็นอมตะ สิ่งอื่นใดไม่ว่าจะเข้าใกล้แค่ไหนก็เป็นเพียงสิ่งสมมุติที่เป็นอมตะ” [1]
“โดยไม่ต้องใช้สิ่งของภายนอก…” เจ้าชายสูดหายใจลึก ไม่มีใครในโลกนี้สามารถทำภารกิจนี้ให้สำเร็จได้ อย่างน้อยก็ไม่ใช่ในความคิดของเขา
หลี่ฉีเย่ก็ทำไม่ได้เช่นกัน ร่างอีกาทมิฬของเขาตอบสนองความต้องการสองข้อแรก แต่ไม่ใช่ข้อที่สามเนื่องจากมันต้องการหญ้าอายุยืน ตัวตนปัจจุบันของเขาก็ทำไม่ได้เช่นกัน เขาซ่อนวิญญาณของเขาแล้ว แต่เขาก็ยังจะตายในที่สุด มีพลังอื่นที่สามารถทำลายเขาได้เช่นกัน
“ผู้เป็นอมตะ” ไม่ควรถูกฆ่าโดยสิ่งใดๆ และมีชีวิตนิรันดร์
“ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่คิดว่ามีอยู่จริง” เจ้าชายยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์หลังจากได้ยินคำจำกัดความนี้
หลี่ฉีเย่หัวเราะเบา ๆ : “จริง แต่ไม่มีอะไรแน่นอน บางทีอาจมีอมตะปลอมอยู่นอกโลกของเรา”
“หลอกอมตะ…” ดวงตาของเจ้าชายเป็นประกาย
“มันขึ้นอยู่กับนิยามของแต่ละคน สิ่งที่เป็นอมตะในสายตาของคุณอาจเป็นเพียงสิ่งลวงตาในสายตาของฉัน แต่อย่างไรก็ตาม โลกของเราไม่มีของเทียมหรือของจริงอย่างแน่นอน” หลี่ฉีเย่กล่าวด้วยรอยยิ้ม
เจ้าชายถอนหายใจหลังจากได้ยินสิ่งนี้ พ่อของเขาเคยกล่าวไว้ว่าไม่มีอมตะในโลกของพวกเขา
“ถ้าเช่นนั้น เจ้าจะไปโลกที่ไม่มีอยู่จริง เพราะ…” เจ้าชายอนุมาน
หลี่ฉีเย่รู้สึกขบขัน: “คุณคิดว่าฉันกำลังมองหาอมตะ? ก็ไม่ผิดนักเพราะใครจะไม่ไล่ตามความเป็นอมตะ?”
“คุณเคยอยู่ในสภาพนั้นมาก่อน ฉันแค่อยากรู้” เจ้าชายไอรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย
“บางทีโลกนั้นอาจมีตัวตนในระดับนี้อยู่จริง ๆ แต่อย่างที่ฉันพูด ฉันจะไปที่นั่นเพื่อเปิดหน้าใหม่สำหรับยุคนี้ คงจะดีหากได้เห็นอมตะเหล่านี้เช่นกัน” หลี่ฉีเย่ยิ้ม
“ฉันไม่สามารถเข้าใจพวกเขาได้เลย” เจ้าชายกล่าวว่า
“ฉันไม่รู้ว่าพวกมันเป็นอย่างไรเหมือนกัน มีเพียงสิ่งมีชีวิตที่รอดชีวิตจากการเดินทางครั้งสุดท้ายเท่านั้น” หลี่ฉีเย่พูดต่อ
เจ้าชายจ้องมองที่เขาและแสดงความคิดเห็น: "ฉันรู้ว่าคุณเป็นหนึ่งในนั้น"
“คุณถูกเพียงครึ่งเดียว” หลี่ฉีเย่ส่ายหัว: “อันที่จริง ฉันไม่ใช่คนเดียวที่รอดชีวิตจากยุคของเรา”
“มีคนอื่นด้วยเหรอ!!” เจ้าชายตกใจมาก
“ถูกต้อง เร็วกว่าฉันในยุคของเราด้วยซ้ำ” หลี่ฉีเย่เปิดเผย
เจ้าชายสูดหายใจลึกหลังจากได้รับการยืนยันนี้ พ่อของเขาเคยบอกเขาเรื่องนี้มาก่อน: "ตำนานก็เป็นจริง"
Fei และ Deep South ได้คาดการณ์ถึงความเป็นไปได้นี้มาก่อน แต่พวกเขาไม่มีรายละเอียดที่เป็นรูปธรรม
“พวกเขากลับมาได้อย่างไร” เจ้าชายตรัสถาม
"ฉันไม่รู้. โดยส่วนตัวแล้วการต่อสู้ครั้งสุดท้ายอาจเป็นไปไม่ได้ที่จะกลับมา แต่บางคนกลับมาในยุคของเรา มีคำถามมากเกินไปเกี่ยวกับการสำรวจครั้งแรกเกี่ยวกับผู้เข้าร่วม บางทีพวกเขาอาจเป็นเพียงปืนใหญ่สำหรับการทดสอบ” หลี่ฉีเย่กล่าวด้วยรอยยิ้มเย็นชาและจ้องมองอย่างลึกซึ้ง
เจ้าชายเริ่มคิดถึงการเดินทางครั้งแรกที่ลึกลับ ตามเหตุผลแล้ว ไม่มีใครควรจะสามารถมีชีวิตรอดกลับมาจากภายนอกของสิ่งมีชีวิตอมตะอย่างหลี่ฉีเย่ได้ บางทีผู้รอดชีวิตทั้งหมดอาจมาจากช่วงเวลานี้
ในที่สุดเขาก็ถอนหายใจและพูดว่า: “การต่อสู้ครั้งสุดท้าย นั่นอาจจะยากยิ่งกว่า”
เจ้าชายเต็มไปด้วยความผิดหวัง สิ่งมีชีวิตชั้นนำจากทุกยุคไม่สามารถกลับมาได้ รวมทั้งพ่อและปู่ของเขา เขารู้จักพวกเขาดีพอที่จะรู้ว่าพวกเขาไม่ใช่คนประเภทที่จะยอมแพ้กลางคันในฐานะผู้หลบหนี ดังนั้นจึงสามารถเดาชะตากรรมของพวกเขาได้อย่างง่ายดาย
“ฉันก็พูดไม่ได้เหมือนกัน แต่ฉันเชื่อว่ามีผู้รอดชีวิตหนึ่งคนจากการต่อสู้ครั้งสุดท้าย” หลี่ฉีเย่กล่าว
“หมายความว่าคนนี้ชนะเหรอ!” จู่ๆเจ้าชายก็ตื่นเต้น สิ่งนี้ทำให้เขามีความหวังสำหรับสมาชิกในครอบครัว
1. การแปลโดยตรงจะเป็นอมตะปลอม / เท็จ; แต่มันฟังดูไม่ถูกต้อง สิ่งมีชีวิตเหล่านี้จะยังคงอยู่บนสุดของห่วงโซ่อาหาร ลองนึกภาพการได้เห็นครั้งแรกและผู้ชมตะโกนออกมาว่า “ไม่นะ ตัวปลอมที่เป็นอมตะ! ทุกคนวิ่ง!” - ไม่น่าประทับใจและไม่ถูกต้องตามบริบท การใช้งานในกรณีนี้ดูเหมือนชื่อ/ขอบเขต Pseudo ดีกว่าตามบริบท แต่ไม่ใช่ตามตัวอักษร การเลือกสิ่งที่ถูกต้องเป็นเรื่องยากเว้นแต่ผู้เขียนจะให้คำจำกัดความหรือบอกเราว่าเป็นอาณาจักร โดยปกติแล้ว ในนิยายอื่นๆ หลายๆ เรื่อง ที่นี่คืออาณาจักรจริงๆ ดังนั้นฉันจึงใช้การหลอก โปรดทราบว่านี่อาจเป็นการใช้ที่ไม่ถูกต้อง หากมีคนพูดว่า: “ฮะ คุณเป็นแค่คนหลอกที่เป็นอมตะ” ในกรณีนั้น อมตะเท็จ/ปลอมจะทำงานได้ดีกว่าเล็กน้อย ในภาษาจีน ชื่อนี้ใช้ได้ผลดีในฐานะอาณาจักร และน้ำเสียง/ท่าทีขึ้นอยู่กับการแสดงความเคารพหรือดูถูกเหยียดหยาม