ตอนที่ 4485: ฉันไม่ใช่ฉัน
“ฉันเข้าใจแล้ว คุณเคยขออ่านหนังสือในอดีต” นักพรตเต๋าโพล่งออกมา
“ใช่ บรรพบุรุษของเจ้าพูดถึงความสามารถในการไปถึงสวรรค์และคำนวณอะไรก็ได้ มันได้ผลหรือเปล่า” หลี่ฉีเย่ยิ้ม
นักพรตเต๋ารู้สึกสะเทือนใจเพราะเขานึกถึงตำนานจากตระกูลของเขา คำพูดสุดท้ายและคำแนะนำจากบรรพบุรุษ
บรรพบุรุษของพวกเขาได้ละทิ้งคำสอนนี้ไว้หลังจากที่จ่ายไปอย่างคุ้มค่า ในฐานะลูกหลาน เขาไม่รู้รายละเอียดเพราะมันนานเกินไปแล้ว กลุ่มของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างมากและมีประสบการณ์ขึ้นและลง
อย่างไรก็ตาม คำแนะนำจากบรรพบุรุษก็สำเร็จลง
“ฉันไม่ใช่ฉันและไม่สามารถเสียสละได้” เขาพึมพำ [1]
เมื่อพูดแล้ว เขาถามหลี่ฉีเย่: “ฉันมีหลายอย่างที่ไม่เข้าใจเนื่องจากเวลาที่จำกัด อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นวลีที่บรรพบุรุษของเราทิ้งไว้ นั่นคือคำพูดสุดท้ายของเขา ตระกูลได้บันทึกและสืบทอดมาหลายยุคหลายสมัยแล้ว เราไม่กล้าที่จะลืมหรือคาดเดา ตอนนี้ เนื่องจากคุณได้นำการอ่านในอดีตขึ้นมา นี่อาจเป็นโชคชะตาของคุณ อมตะผู้ยิ่งใหญ่?”
“ฉันไม่ใช่ฉันและไม่สามารถเสียสละได้” หลี่ฉีเย่พูดเบาๆ ครู่ต่อมา เขาพยักหน้าและพูดว่า: “บรรพบุรุษของคุณพยายามอย่างดีที่สุดแล้ว”
“มีข่าวลือว่าบรรพบุรุษจ่ายราคาสูงในยุคก่อน เขาปรารถนาที่จะเห็นสวรรค์ แต่ประสบความทุกข์ยาก เขาโชคดีที่รอดมาได้ แต่สุดท้ายก็ต้องลงเอยด้วยขาสุดท้าย” นักพรตเต๋าหายใจเข้าลึก ๆ
ในบันทึกทางประวัติศาสตร์ บรรพบุรุษของพวกเขาเป็นผู้ฝึกฝนที่ท้าทายสวรรค์ซึ่งเป็นที่รู้จักจากการทำนายโชคชะตา แม้แต่จักรพรรดิในสมัยโบราณก็ยังพบว่าการอ่านของเขาแม่นยำมาก
ปรมาจารย์ที่ไม่มีใครเทียบได้และสิ่งมีชีวิตที่ชั่วร้ายมองเขาด้วยความเคารพ พวกเขามาถามเกี่ยวกับอนาคตของพวกเขา ดังนั้นนี่คือจุดสูงสุดของการทำนาย ไม่มีลูกหลานคนใดเคยมาถึงความสูงนี้อีกแล้ว
เมื่อเขาอายุมากขึ้นและถึงจุดสูงสุดของศิลปะ ครั้งหนึ่งเขาเคยทำพิธีอย่างจริงจัง เหตุผลของเซสชันนี้ยังไม่ทราบ
เป็นเพียงการที่บรรพบุรุษเห็นสิ่งต้องห้าม ส่งผลให้เขาเสียชีวิตหลังจากนั้นไม่นาน เขาทิ้งวลีที่คลุมเครือไว้ - ฉันไม่ใช่ฉันและไม่สามารถเสียสละได้
ลูกหลานค้นคว้าวลีนี้เพื่อหาความหมายที่เป็นไปได้ สิ่งนี้ดำเนินต่อไปหลายชั่วอายุคน แต่พวกเขาไม่สามารถเข้าใจได้ ดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจส่งต่อ
ในเวลาต่อมา กลุ่มของพวกเขาสามารถผลิตนักพยากรณ์ชั้นยอดขึ้นมาได้อีกคน บุคคลนี้กล่าวว่าวลีนี้มีไว้สำหรับลูกค้าและไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับกลุ่มของพวกเขา
วันนี้ นักพรตเต๋าได้พบกับหลี่ฉีเย่และพยายามให้เขาอ่าน สิ่งที่เขาเห็นในสายน้ำแห่งกาลเวลาทำให้เขาคิดว่าหลี่ฉีเย่อาจจะเป็นลูกค้ารายนี้ กล่าวอีกนัยหนึ่งคือโชคชะตา
“คำทำนายได้มาถึงสวรรค์แล้ว แต่บรรพบุรุษของคุณไม่มีอำนาจมากพอที่จะปราบปรามสวรรค์ ดังนั้นคาดว่าจะเกิดความทุกข์ยากขึ้น ประสงค์ของสวรรค์ไม่เป็นที่ทราบ” หลี่ฉีเย่ช่วย
นักพรตเต๋าคำนับอย่างลึกซึ้งและเริ่มสงสัย: “อมตะผู้ยิ่งใหญ่ ฉันขอความหมายของวลีนี้ได้ไหม”
ความอยากรู้อยากเห็นของเขาเป็นที่เข้าใจได้ ท้ายที่สุดแล้ว นี่เป็นปริศนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในกลุ่มของพวกเขา จากความคิดเห็นของหลี่ฉีเย่ ผู้ชายคนนั้นอาจรู้คำตอบจริงๆ
หลี่ฉีเย่มองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง เวลาหยุดลงในขณะที่เขามองผ่านเวลาและอวกาศ เป้าหมายของเขาคือการเข้าถึงที่ไกลที่สุดของสีฟ้า
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็บอกกับนักพรตเต๋าว่า: “ตกลง ในเมื่อบรรพบุรุษของคุณเป็นคนจ่ายราคา ไม่เป็นไรที่จะบอกคุณ ในตอนท้ายเขาเห็นรูปร่างและเป็นเพียงส่วนหนึ่งของสิ่งทั้งหมด น่าเสียดายที่การอ่านครั้งนี้สายเกินไป”
ย้อนกลับไปในยุคก่อนหน้า การอ่านนี้จะมีความหมายต่อหลี่ฉีเย่ ตอนนี้มันไม่มีความหมายเนื่องจากหลี่ฉีเย่มีความคิดที่ชัดเจนเกี่ยวกับรายละเอียดและคำตอบทั้งหมดแล้ว
“ร่าง?” นักพรตเต๋าพึมพำ สิ่งนี้ทำให้เขาสับสนมากขึ้นเท่านั้น อย่างไรก็ตาม บรรพบุรุษของเขาต้องได้เห็นบางสิ่งที่น่าตกใจ อาจเป็นหมอดูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์
อย่างไรก็ตาม เหตุใดการเห็นร่างจึงทำให้เกิดความทุกข์ยาก มันเป็นข้อห้ามเพียงเพื่อดูการมีอยู่หรือไม่?
“แล้วใครล่ะ” นักพรตเต๋าอดไม่ได้ที่จะถาม
“นั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณรู้ มันอยู่นอกเหนือการเข้าถึงของคุณในตอนนี้ ถ้าฉันเปิดเผย สิ่งเลวร้ายจะเกิดขึ้นกับคุณ ความทุกข์ยากอย่างหนึ่ง” หลี่ฉีเย่กล่าว
สิ่งนี้ทำให้เขาตัวสั่น เขาไม่สามารถรับมือกับความทุกข์ยากหรือราคาที่บรรพบุรุษของเขาต้องทนทุกข์ทรมาน ไม่ใช่ตระกูลของเขาเช่นกัน
"ฉันเข้าใจ." นักพรตเต๋าคำนับ
ในเวลานี้ Jian Ming ที่ไปหาข้อมูลวิ่งกลับมาและบอก LI Qiye อย่างตื่นเต้น: “ฉันเข้าใจแล้ว! ฉันรู้ว่าพวกหัวขโมยไปที่ไหน มา ไปสั่งสอนพวกเขากันเถอะ!”
“เยี่ยมมาก” ไวส์ถอนหายใจด้วยความโล่งอก: “และระวังปากของคุณ เราไม่ได้สอนบทเรียนให้ใคร เราจะต้องนำหินเต๋าของเรากลับคืนมา นั่นคือทั้งหมด”
Wise เปิดใจเกี่ยวกับเรื่องนี้และเห็นว่า Yu ไม่ต้องการคืนหินเต๋า เขาไม่ต้องการที่จะขยายประเด็นและทำให้มันกลายเป็นการต่อสู้มากขึ้น
“ขุนนางน้อย เราจะไปกันเดี๋ยวนี้หรือ” Wise ขอคำแนะนำจาก Li Qiye
“ใช่ มาเอาคืนให้เร็วที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงความยุ่งยากโดยไม่จำเป็น” หลี่ฉีเย่กล่าว
ขณะที่กลุ่มกำลังจะจากไป นักพรตเต๋าลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วตัดสินใจตะโกนว่า: “อมตะผู้ยิ่งใหญ่!”
“โอ้ไม่ต้องการให้ขุนนางหนุ่มของเราจากไป? ฉันแน่ใจว่าคุณต้องการให้บริการของคุณตอนนี้ ไม่เป็นไร เราต้องการคนทำธุระ” เจียนหมิงกล่าว
นักพรตเต๋าเพิกเฉยต่อเขาและกล่าวว่า: "ผู้ยิ่งใหญ่อมตะ Grotto Courtyard อาจมีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับคุณโดยโชคชะตา"
"มันคืออะไร? สิ่งประดิษฐ์อมตะหรือบางสิ่งที่จักรพรรดิโบราณทิ้งไว้เบื้องหลัง?!” Jian Ming ตอบต่อหน้า Li Qiye
"หญิงสาวคนหนึ่ง." การแสดงออกของ Daoist เริ่มจริงจัง
'หญิงสาวคนหนึ่ง?" สิ่งนี้กระตุ้นความสนใจของหลี่ฉีเย่
“Grotto Courtyard ซื้อเธอมาจากแหล่งภายนอก เธอถูกขุดขึ้นมาจากสถานที่อันตราย ถูกห่อหุ้มด้วยก้อนหินแต่ยังคงดูมีชีวิตชีวา พวกเขาต้องการประมูลเธอ” นักพรตเต๋ากล่าวว่า
“เหมือนฟอสซิลเลย” Jian Ming ได้รับการลงทุน
“ฉันไม่คิดอย่างนั้น ฉันเชื่อว่าเธอยังมีชีวิตอยู่” นักพรตเต๋าส่ายหัว
1. การแปลตามตัวอักษร มันจงใจคลุมเครือและยากที่จะแปลโดยไม่มีบริบท ?