บทที่ 25: น้ำหอมกึ่งวิญญาณ
ผู้แปล: การแปล Henyee บรรณาธิการ: การแปล Henyee
ผู้จัดการคำรามใส่นางผดุงครรภ์สองคนซึ่งดูเหมือนหลงทาง “คุณสองคนเป็นอะไรไปคะ”
นางผดุงครรภ์สองคนแรกพูดแทบไม่ได้
“เหนื่อยจังเลยครับหัวหน้า” นางผดุงครรภ์อีกสองคนทรุดตัวลงต่อหน้าเจ้านาย
ผู้จัดการรีบหาคนมาตรวจสอบ แต่พวกเขาแค่หลับ!
“ เจ้านายมันผ่านไปแล้วครึ่งชั่วโมง” Gu Bailu เดินไปกับ Ah Luo “ฉันเชื่อว่าฉันชนะแล้ว”
“อืม…” ผู้จัดการดูลำบากใจ "คุณทำอะไรลงไป?"
เขารู้สึกขบขันกับคำถามของตัวเอง คนขี้แพ้อย่างเธอจะทำอะไรได้?
“หมดเวลาแล้ว และคุณยังไม่รู้คำตอบ ดังนั้นฉันชนะแล้ว อาหลัว แพ็คพวกเขา”
Gu Bailu และ Ah Luo ไปที่โต๊ะและปล้นเงินและยาที่อยู่บนโต๊ะ
พวกขุนนางโกรธแค้นทันที
“เจ้านาย ความหมายของสิ่งนี้คืออะไร”
ผู้จัดการอธิบายอย่างงุ่มง่ามว่า “นางผดุงครรภ์ของหอหรงฮวาไร้ประโยชน์”
ดวงตาของเขามืดมน เธอไม่สามารถเดินออกจากหอหรงฮัวแบบนั้นได้ มิฉะนั้นพวกเขาจะไม่มีธุรกิจในอนาคต
“เราแพ้ให้กับผู้แพ้หรือเปล่า”
“ไม่ ฉันจะไม่ยอมรับมัน ไม่เคย!"
“เอาคืนเดี๋ยวนี้!”
การปกป้อง Gu Bailu อาหลัวได้เตะผู้คุมคนหนึ่ง “หลงทาง! ผู้หญิงของฉันชนะสิ่งนี้! มันสามารถซื้อเนื้อเราได้มากมาย”
เนื้อสัตว์คือชีวิตสำหรับเธอ
4อาหลัวนำหน้าขณะที่เธอถือถุงเหรียญซึ่งไม่ได้ขัดขวางการเคลื่อนไหวของเธอเลย
อย่างไรก็ตาม มีคนจำนวนมากเกินไปและมียามมากเกินไปในหอคอยหรงฮวา Gu Bailu รู้ดีกว่าที่จะต่อสู้กับพวกเขา
ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังอาหลัว เธอตะโกนว่า “พวกคุณเป็นพวกขี้แพ้ใช่ไหม? ความหมายของสิ่งนี้คืออะไร”
ผู้จัดการโบกมือและผู้คนก็พลุกพล่านไปข้างหน้า ไม่มีใครสนใจที่จะให้เหตุผลกับเธอ
Gu Bailu ดึงแขนเสื้อของ Ah Luo “อย่าทะเลาะกัน วิ่งกันเถอะ”
ทั้งสองคนถอยกลับไปในขณะที่พวกเขาต่อสู้ Gu Bailu สังเกตเห็นห้องว่างชั้นบน
“อาหลัว ขึ้นไปบนนั้น”
อาหลัวจับเธอกระโดดขึ้นไปบนชั้นสอง
Gu Bailu รีบเข้าไปในห้องและปิดประตู เธอเปิดหน้าต่างเพียงเพื่อพบกับดอกไม้บานข้างนอก
น่าเสียดายที่ต้องทำลายพวกมัน แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่นเพื่อช่วยชีวิตเธอ
"ไปกันเถอะ."
“คุณผู้หญิง อาหลัวอยู่ที่นี่เพื่อคุณ ไม่ต้องกลัว”
Gu Bailu กำลังจะกระโดดเมื่อ Ah Luo ดึงเธอลงมา
พวกเขากลิ้งดอกไม้เมื่อพวกเขาลงจอด
“อาหลัว คุณช่วยสุภาพกว่านี้หน่อยได้ไหม? นอกจากนี้ การกระโดดจากความสูงนั้นไม่ใช่ปัญหาสำหรับฉัน ช่างน่าเสียดายที่ดอกไม้ถูกทำลาย!”
“คุณผู้หญิง ดอกไม้มีกลิ่นหอมมาก”
Ah Luo มีความสุขมากที่เธอไม่ได้ยินสิ่งที่ Gu Bailu พูด
ดี. ขอให้เธอสง่างามเหมือนกับขอให้เธอเป็นมังสวิรัติ
Gu Bailu มองไปที่หน้าต่างเพียงเพื่อจะพบว่าผู้จัดการหยุดอยู่ที่หน้าต่างพร้อมกับคนของเขา
เธองุนงง ทำไมพวกเขาถึงละทิ้งการไล่ตาม?
นอกจากนี้ดอกไม้ยังมีกลิ่นหอมมาก เธอสูดหายใจ แต่ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไป
อึ!
ดอกไม้นั้นมีพิษ
“อาหลัว ไปกันเถอะ ไม่ได้กลิ่นอีกต่อไป ดอกไม้เป็นอันตรายถึงชีวิต” Gu Bailu ลาก Ah Luo ออกไป
“เป็นอะไรไปครับคุณผู้หญิง” Ah Luo ถามขณะที่พวกเขาวิ่ง
“ฉันถูกวางยาพิษ ให้พวกเขาอยู่ห่างจากฉัน”
Ah Luo หยิบ Gu Bailu ขึ้นมาทันทีและกระโจน และในไม่ช้าพวกเขาก็หายไป
1“ เจ้านายคุณไม่ได้ไล่ตามพวกเขาเหรอ” มีคนไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้
ผู้จัดการยิ้ม “นั่นไม่จำเป็น ผลการเดิมพันชัดเจน คุณสามารถถาม General Gu ในภายหลังเกี่ยวกับสิ่งที่เธอเอาไป”
"คุณหมายความว่าอย่างไร?"
“ดอกไม้เหล่านั้นเป็นส่วนผสมของน้ำหอมกึ่งวิญญาณ”