นักแปล: EndlessFantasy Translation Editor: EndlessFantasy Translation
เมื่อพวกเขากลับมา Ning Xi ไปที่สตูดิโอทันทีเพื่อประกาศข่าวดี
“อะไรนะ พี่ซ้งยอมแล้ว!” ฮัน โมโมะตื่นเต้นมาก เธอกระโดดขึ้นจากที่นั่งทันที "พี่ซี คุณสุดยอดมาก!"
เฉียว เหว่ยหลันยังคงกลุ้มใจเกี่ยวกับการคัดเลือกศิลปินแห่งชาติ และไม่คาดคิดว่า Ning Xi จะนำข่าวดีเช่นนี้มาให้ เธอรู้สึกโล่งใจและความกลัวในใจก็เพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย
ใครจะคิดว่านางจะทำได้จริงๆ!?
"พี่ซี พี่ซี! คุณทำได้ยังไง"
“หัวหน้า คุณหา Elder Song ได้หรือยัง” กงซ่างเจ๋อได้ยินเสียงเอะอะวุ่นวายข้างนอกจึงเดินไป
“ใช่ เราไม่ได้ทิ้งข้อมูลสตูดิโอไว้นอกประตูบ้านพี่ซ่งก่อนหน้านี้หรือ พี่ซ่งบอกว่าเขาอ่านผ่านๆ และชมคุณด้วยซ้ำว่าการออกแบบของคุณไม่เลวและไม่ทำให้ชื่อเสียงของเขาเสื่อมเสีย!”
Gong Shangze อารมณ์เสียจนตาของเขาแดง “เจ้านาย! คุณพูดความจริงหรือไม่”
"แน่นอนฉันเป็น! ฉันจะโกหกคุณทำไม? ทำดีต่อไป! แต่ที่สำคัญที่สุด ดูแลสุขภาพของคุณให้ดี ท้ายที่สุดร่างกายของคนเราคือเมืองหลวงแห่งการปฏิวัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุด มันไม่ดีต่อสุขภาพสำหรับคุณที่จะอยู่บ้าน ทั้งวันและไม่ออกกำลังกาย!" Ning Xi กล่าวอย่างกังวล
"ฉันรู้! ฉันรู้ บอส ฉันจะทำงานอย่างหนักเพื่อออกแบบและทำงานหนักเพื่อให้พอดี! ขอบคุณ! ขอบคุณ บอส!" Gong Shangze โค้งคำนับลึก
...
เวลาเดียวกันที่แพลตตินั่มพาเลซ.
“ท่านอาจารย์ ท่านผู้หญิง!” เมื่อพวกเขาเห็นว่า Yan Ruyi และ Lu Chongshan มาเยี่ยมทันที พ่อบ้านชราก็รีบขึ้นไปทักทายพวกเขา
เหยียน รูยี่เห็นว่าไม่ไกลเกินไป ผู้คนพลุกพล่านเดินเข้าออก เธอจึงถามด้วยความสงสัยว่า "เกิดอะไรขึ้น"
“อาจารย์สั่งให้ไปเก็บกวาดตึกข้างเรือนกระจก มีคนย้ายเข้ามา” เนยพูดอย่างตรงไปตรงมา
“มีคนย้ายเข้ามา…?” การแสดงออกของ Yan Ruyi เปลี่ยนไปเมื่อเธอได้ยินสิ่งนี้
อาจเป็นผู้หญิงที่ต้องการย้ายเข้ามา?
Yan Ruyi มองไปที่ Lu Chongshan เห็นได้ชัดว่าเขามีความคิดเดียวกัน ในที่สุดพวกเขาก็ก้าวไปสู่ระดับต่อไปหรือไม่?
เมื่อเธอเห็นลูกชายของเธอจากระยะไกล Yan Ruyi รีบตะโกนออกมาว่า "Tingxiao!"
เมื่อ Lu Tingxiao ซึ่งกำลังสอนคนรับใช้ได้ยินเสียงแม่ของเขา เขาก็เดินไป “ท่านพ่อ ท่านแม่ มีอะไรให้ช่วยไหม”
Yan Ruyi มองไปที่ลูกชายของเธอ "ฉันไม่สามารถมาหาคุณและ Little Treasure โดยไม่มีเหตุผลได้หรือ คุณกำลังทำอะไรอยู่ ทำไมคุณถึงจัดระเบียบอาคารหลังเล็ก ๆ นี้อย่างกระทันหัน
หลู่ชงซานก็ดูไม่มีความสุขเช่นกัน “แม้ว่าตอนนี้คุณสองคนจะเป็นคู่รักกัน แต่มันก็เกินไปหน่อยที่จะอยู่ด้วยกันก่อนแต่งงาน”
Lu Tingxiao มองไปที่พ่อแม่ของเขาโดยไม่มีการแสดงออกใด ๆ “ซองจิน”
"อะไรนะ เพลงวันนี้ [1] เพลงพรุ่งนี้เหรอ" Yan Ruyi ไม่เข้าใจลูกชายของเธอ
"คนที่ย้ายเข้ามาคือซงจิน ผู้เฒ่าซ่ง"
“อะไรนะ คุณหมายถึงศิลปินแห่งชาติคนนั้น อาจารย์ซ่ง จิน” หลู่ชงชานถามด้วยความประหลาดใจทันที
"อืม"
"อาจารย์ซ่งอาศัยอยู่คนเดียวในหมู่บ้านเถาหยวนไม่ใช่หรือ อันที่จริง เขาจะไม่พบปะผู้คนภายนอกด้วยซ้ำ! ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่" หลู่ชงซานคิดว่าคำโกหกของลูกชายของเขาไร้สาระเกินไป
“ซองจินรับลิตเติ้ลเทรเชอร์มาเป็นเด็กฝึกงาน เพื่อให้บทเรียนง่ายขึ้น เขาตกลงที่จะย้ายมาที่นี่”
เมื่อเขาพูดจบ หลู่ชงชานและหยาน รูยี่ต่างก็ตกตะลึง
หลู่ชงชานตกตะลึง “ว่าไงนะ? ซงจินรับลิตเติ้ลเทรเชอร์มาเป็นเด็กฝึกงาน? เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่?”
Yan Ruyi รู้ดีว่าใครคือ Song Jin เธอรีบพูด "ไอ้เด็กเวร คุณพูดทุกอย่างให้ชัดเจนในคราวเดียวไม่ได้หรือ? เราต้องถามคุณก่อนที่คุณจะพูดอะไรอีกสองสามคำ! เกิดอะไรขึ้นจริงเหรอ? อธิบายให้ถูกต้อง!"
ความคิดของผู้แปล
Daoist7 Daoist7
[1] '矜' (จิน) ใน 宋矜 (ซองจิน) ออกเสียงคล้ายกับ '今' (จิน) ซึ่งแปลว่า 'วันนี้'
ดังนั้น เมื่อ Yan Ruyi ได้ยิน Song Jin เธอคิดว่าเธอได้ยินเพลง 'วันนี้'