สนับสนุนนักแปลโดยอ่านการแต่งงานที่ซ่อนอยู่ในการแปลแบบโวลาเร
Ning Xi ถูกปลุกด้วยเสียงทุ้มต่ำของชายคนหนึ่งจากห้องนั่งเล่นในเช้าวันต่อมา
Lu Tingxiao วางโทรศัพท์ลงหลังจากได้ยินเสียงฝีเท้าข้างหลังเขา เขาถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่น “ฉันปลุกคุณหรือเปล่า”
Ning Xi จ้องมองชายตรงหน้าเธอ ดวงตาของเธอเบิกกว้างราวกับจานรอง
Lu Tingxiao ไม่ได้สวมเสื้อ ขณะที่เธอผลักประตูเปิดออก ทิวทัศน์ของเธอก็เต็มไปด้วยผิวหนังที่เปลือยเปล่า ผลกระทบมากเกินไป
เธอลูบจมูกของเธอ โชคดีที่เธอไม่ได้ทำอะไรที่น่าอาย
Lu Tingxiao ดูเหมือนจะไม่สังเกตเห็นการแสดงออกที่ผิดปกติของเธอ เขาหยิบเสื้อของเขาจากโซฟามาสวมแทน เขาพูดขณะติดกระดุมเสื้อ: “มีเหตุฉุกเฉินในที่ทำงาน ฉันต้องไปแล้ว ฉันรบกวนคุณปลุก Little Treasure ให้ตื่นได้ไหม”
"ตกลง!" Ning Xi พยักหน้าขณะที่เธอรีบโทรหา Little Treasure
ในที่สุดเธอไม่ต้องเรียกหาเขา เธอเห็นปิกาจูที่นุ่มนวล โมเอะ และน่ารักอย่างไม่น่าเชื่อทันทีที่เธอหันกลับมา มันจ้องมองตรงไปที่ Lu Tingxiao พ่อที่รักของเขาโดยไม่กระพริบตา สีหน้าของเขาไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด
“สมบัติน้อย ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ” Lu Tingxiao สวมเสื้อคลุมและสั่งลูกชายของเขา
ปฏิกิริยาที่เขาได้รับคือ 'ปัง!' เมื่อประตูห้องนอนปิดลง
ไร้ความปรานีโดยสิ้นเชิง
หลู่ถิงเซียว: “……”
หนิง ซี: “……”
Lu Tingxiao ลองเปิดประตูและพบว่าประตูถูกล็อคจากด้านใน
เขามองไปที่หนิงซี “คุณมีกุญแจไหม”
Ning Xi ส่ายหัวอย่างงุ่มง่าม “ฉันรู้ แต่มันอยู่ในห้อง!”
Lu Tingxiao ขมวดคิ้วขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “Lu Qingyu ฉันให้เวลาคุณสามนาที อย่าคิดว่าจะกลับมาที่นี่อีกถ้าคุณไม่ออกมาในตอนนั้น”
ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาจากข้างในหลังจากผ่านไปสามนาที
“หลู ซิงหยู่ ออกมา! ถ้าคุณจะรอให้ฉันบังคับคุณออกไป ฉันก็จะไม่พูดด้วยง่ายๆ แบบนี้!”
ยังคงไม่มีความเคลื่อนไหว
ขนมปังก้อนเล็ก ๆ ก้อนหนึ่งไม่ได้ทิ้งศักดิ์ศรีของพ่อของเขาเลยแม้แต่น้อย
Ning Xi เฝ้ามองจากด้านข้างและกลั้นความอยากที่จะหัวเราะ “ฉันต้องไปทำงานในภายหลัง ทำไมไม่ปล่อยให้ Little Treasure อยู่ที่นี่ต่อไปอีกสักหน่อย”
ใบหน้าของ Lu Tingxiao เป็นสีดำในขณะที่เขาดึงโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อโทรออก
Ning Xi แอบชำเลืองมองเขาและพบว่าเขากำลังโทรหาจิตแพทย์ เธอพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง เขาโทรหาจิตแพทย์ด้วยเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้เหรอ? ไม่ใช่การสร้างภูเขาจากเนินดินหรือ?
Ning Xi กระแอมเบา ๆ และเสนอว่า “ทำไมคุณไม่ให้ฉันลองล่ะ”
Lu Tingxiao ลังเลอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็พยักหน้า
Ning Xi พิงประตูและพยายามใช้น้ำเสียงที่นุ่มนวล “Little Treasure ป้าต้องไปทำงานในภายหลัง ฉันดูแลเธอไม่ได้ กลับบ้านกับพ่อก่อนได้ไหม”
ยังไม่มีเสียงตอบรับจากข้างใน
“เอาเป็นว่าแลกเบอร์โทรกันจะได้ติดต่อกันได้ตลอดเวลา เราสามารถวิดีโอคอลได้ด้วย!”
เสียงฝีเท้าที่สั่นคลอนดังขึ้นจากด้านใน
“ผู้กำกับจะดุฉันถ้าป้ามาสาย ผู้กำกับของเราดุจริงๆ คุณป้าน่าสงสารจัง วู้วววว……”
ประตูเปิดออก
Lu Tingxiao เตรียมพร้อมที่จะทำสงครามที่ยาวนาน ดังนั้นร่องรอยของความประหลาดใจฉายผ่านดวงตาของเขา เขามองไปที่ผู้หญิงข้างๆเขาด้วยสายตาที่ซับซ้อน
เธอสามารถโน้มน้าวให้ Little Treasure ออกมาอย่างเชื่อฟังด้วยประโยคเพียงสามประโยค
Little Treasure ขังตัวเองอยู่ในห้องใต้หลังคาที่บ้านเมื่อครั้งที่แล้วที่สิ่งนี้เกิดขึ้น ครอบครัวของพวกเขาสี่คน พ่อบ้านและแม่บ้านทั้งหมด จิตแพทย์และแม้แต่ผู้เชี่ยวชาญด้านการเจรจาก็ถูกนำไปใช้ พวกเขาทำได้เพียงพังประตูในตอนท้าย ทั้งๆ ที่คุยกันจนปากแห้งตลอดทั้งบ่าย ผลลัพธ์ที่ได้คือคนตัวเล็กไม่สนใจพวกเขาตลอดทั้งเดือน
Ning Xi ไม่รู้ถึงเหตุการณ์นั้น แน่นอนว่าเธอคิดเพียงว่าเด็กคนนี้เชื่อฟังเกินไป เธอหยิบขนมปังก้อนเล็กขึ้นมา เขารู้สึกอนาถใจแต่ก็ยังออกมาเพราะเขาทนไม่ได้ที่คิดว่าเธอดุ เธอชมเชย “สมบัติน้อยเชื่อฟังดี ขอบคุณมากที่รัก!”
ซาลาเปาน้อยที่ได้รับคำชมมีอารมณ์พลุ่งพล่าน เขายื่นกระดาษแผ่นหนึ่งที่มีตัวเลขจำนวนหนึ่งให้เธออย่างเงียบๆ
Ning Xi ได้รับข้อความ “เอ๊ะ? นี่คือหมายเลขโทรศัพท์ของคุณหรือไม่ เยี่ยม ฉันจะบันทึก ฉันจะโทรหาคุณเมื่อฉันว่างอย่างแน่นอน!”
Lu Tingxiao คิดว่ามีบางอย่างแปลก Little Treasure ไม่มีโทรศัพท์ แล้วเขาได้หมายเลขโทรศัพท์นั้นมาจากไหน?
เขาชำเลืองยืมส่วนสูงที่ได้เปรียบ- มันคือหมายเลขโทรศัพท์ของเขา
ไม่เลวอย่างที่คาดไว้สำหรับลูกชายของเขา!
...