ผู้แปล: Henyee บรรณาธิการ: Henyee
หนิง เสวี่ยหลัว: "…"
ปลายสายเงียบไปนาน แล้วเธอก็วางสายไป
เป็นการยากที่จะจินตนาการถึงใบหน้าของ Ning Xueluo หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น และเธอต้องตื่นตระหนกเพียงใดเมื่อเธอวางสาย
"เพี้ยง! เซียวซีซี คุณมันเลวมาก! คุณคงกลัวผู้หญิงคนนั้นแย่เลย!" Lu Jingli กล่าวด้วยความชื่นชม
“คุณเรียกว่าแย่เหรอ? คุณยังเขียวขจีและไม่มีประสบการณ์! ตอนนี้ฉันจะแสดงให้คุณเห็นสิ่งที่แย่กว่านี้มาก!” Ning Xi กัดริมฝีปากของเธอและกดปุ่มบนโทรศัพท์ของเธอ วินาทีต่อมา การบันทึกการสนทนาของเธอกับ Ning Xueluo ก็เริ่มเล่น
ใช่ เธอได้บันทึกไว้
เดิมทีเธอวางแผนที่จะโทรหา Ning Xueluo ต่อหน้า Su Yan จากนั้นเปิดลำโพงและให้ Su Yan ได้ยินเธอโดยตรง แต่การเข้ามาของ Little Treasure ทำให้แผนเปลี่ยนไป
สิ่งที่ดีคือ มันไม่ได้เปลี่ยนผลลัพธ์
Ning Xi แก้ไขการบันทึกเล็กน้อยก่อนที่จะส่งให้ Su Yan จากนั้นถอนหายใจด้วยความสมเพช “น่าเสียดายที่ฉันใช้เล่ห์เหลี่ยมแบบนี้กับเธอไม่ได้อีกแล้ว ต่อจากนี้ไปเธอจะระวังตัวมากขึ้นเวลาคุยกับฉัน แค่ครั้งนี้ก็ยังดี!”
เธอคาดหวังตั้งแต่แรกแล้วว่า Ning Xueluo จะไม่ยอมรับการใส่ร้ายเธอ ดังนั้นวันนี้เธอจึงต้องการที่จะปลูกเมล็ดพันธุ์แห่งความสงสัยในใจของ Su Yan ตอนนี้สิ่งที่เธอต้องทำคือเฝ้าดูสุนัขสองตัวกัดกัน...
Lu Jingli ตัวสั่นและเสียงของเขาสั่น “เซียวซีซี ถ้าฉันทำอะไรให้คุณไม่พอใจ บอกฉันตรงๆ หรือทุบตีฉันให้หายโกรธ อย่าใช้กลอุบายชั่วร้ายแบบนั้นกับฉัน ฉันกลัว…”
Ning Xi หัวเราะเบา ๆ และตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า "ไม่ต้องกังวล เพราะเห็นแก่พี่ชายของคุณ ฉันจะไม่สนใจคุณมากเกินไป"
ดวงตาของ Lu Jingli เป็นประกาย “พี่ชายของฉันมีสิทธิพิเศษอย่างนั้นเหรอ?”
Ning Xi จ้องมองที่เขาอย่างไม่พอใจ "แน่นอน เขาคือเจ้านายของฉัน ผู้ช่วยชีวิตของฉัน! สำหรับเขา ฉันยินดีทำงานเหมือนม้า!"
หลังจากได้ยินคำตอบของเธอ ลำแสงก็พุ่งผ่านดวงตาของ Lu Tingxiao ราวกับดาวตก ทิ้งความมืดที่ไม่มีที่สิ้นสุดไว้เบื้องหลัง…
แม้ว่าปกติแล้วเธอจะพยายามทำตัวอย่างระมัดระวัง แต่เขาก็ยังสังเกตเห็นว่าทัศนคติของเธอที่มีต่อเขาเปลี่ยนไปหลังจากที่เธอกลับมาในคืนนี้
ตั้งแต่พา Lu Jingli ไปโรงพยาบาล ไปจนถึงจงใจแสดงตัวใกล้ชิดกับ Su Yan; เธอยังทำตัวเหมือนเจ้าเล่ห์เพื่อทำให้เขาไม่พอใจเธอ จากนั้นจึงยกตำแหน่งของเขาเป็นเจ้านายของเธออย่างไม่ตั้งใจเพื่อชี้แจงขอบเขตระหว่างพวกเขา ...
มันเหมือนกับว่าเขาแช่กบในน้ำอุ่น เลี้ยงดูมัน และค่อยๆ ปล่อยให้มันคุ้นเคยกับการปรากฏตัวของมันและยอมรับมันโดยไม่รู้ตัว แต่แล้วมันก็เรียนรู้กลอุบายของมันและเริ่มออกห่างจากเขา...
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอเป็นนักเรียนที่ดีสามารถนำสิ่งที่เรียนรู้ไปใช้ได้จริง
มันเหมือนกับว่าเขากัดหางตัวเอง ติดอยู่ในกรงที่เขาออกแบบเอง เขารู้อย่างชัดเจนว่าเธอกำลังทำอะไร แต่ไม่สามารถทำอะไรเพื่อหยุดเธอได้
ดึกคฤหาสน์หลู่
Ning Xi กำลังนอนนับแกะอยู่บนเตียงใหญ่ของเธอ เธอนอนไม่หลับ
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิด WeChat
เธอเรียกดูช่วงเวลาสักครู่และเหม่อลอย จากนั้นพิมพ์ว่า: หากฉันไม่เห็นดวงอาทิตย์ ฉันคงได้รับร่มเงา แต่แสงสว่างคือความรกร้างว่างเปล่าที่ใหม่กว่า ความรกร้างว่างเปล่าของฉันได้สร้างขึ้น
มันเป็นบทกวีของกวีหญิง เอมิลี่ ดิกคินสัน Ning Xi ไม่แน่ใจว่าทำไม แต่มันเข้ากับอารมณ์ของเธอได้ดีอย่างคาดไม่ถึง...
คนแรกที่แสดงความคิดเห็นคือ… Lu Jingli…
[อ้าววว ทุกอย่างกลับมามีชีวิตอีกครั้ง ดอกไม้บานในฤดูใบไม้ผลิอันอบอุ่น ตอนนี้เป็นเวลาที่สัตว์ต่างๆ… อ๊ะ บ้าเอ๊ย! ฉันได้กลิ่นความรัก!]
มุมปากของ Ning Xi กระตุก Lu Jingli ไอ้สารเลวนี้ตอบกลับเร็วมาก เขาไม่ต้องนอนเหรอ?
ด้วยความประหลาดใจของเธอ Jiang Muye ก็ไม่หลับเช่นกัน แม้ว่ามันจะดึกมากแล้วก็ตาม เขาแสดงความคิดเห็นว่า: [เปรี้ยวจนฟันที่แตกเป็นเสี่ยงๆ ของฉันหลุด!]
Ning Xi กำลังจะส่งข้อความสองสามคำกลับไปหา Jiang Muye แต่จู่ๆ ก็มีบางอย่างดึงดูดความสนใจของเธอ เธอได้ยินเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดเมื่อมีคนผลักประตูของเธอเปิดออก...