สนับสนุนนักแปลโดยอ่านการแต่งงานที่ซ่อนอยู่ในการแปลแบบโวลาเร
Ning Xi ไอสองสามครั้ง เธอพ่ายแพ้ให้กับ Lu Tingxiao อย่างสิ้นเชิง เธอรีบอธิบาย “ฉันแค่ล้อเล่น… ก็แค่ล้อเล่น…”
Lu Tingxiao ดูเหมือนจะติดงอมแงมกับการแจกกุญแจ เขาโยนอีกคนอย่างไม่ตั้งใจ “เรียกแท็กซี่จากที่นี่ไม่ง่ายเลย ไม่สะดวกเดินทางไปทำงาน เอารถคันนี้ไปใช้”
หนิง ซี: “…”
ทำไม…
ทำไมเธอถึงรู้สึกเหมือนถูกเก็บไว้แม้ว่าเธอจะอยู่เพียงช่วงเวลาสั้น ๆ ?
เอ่อ ไม่ ถ้าเธอถูกกักตัวไว้ เธอก็ควรถูกซ่อนไว้ข้างนอก พ่อเลี้ยงแบบไหนกันที่จะมอบกุญแจทั้งหมดของที่พักหลักและลูกชายของพวกเขาให้กับเธอ...
อืม นี่มันความรู้สึกของการเป็นคู่รักข้าวใหม่ปลามันชัดๆ...
ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงวิธีที่ Lu Tingxiao ขอเธอแต่งงานอย่างกระทันหันในครั้งแรกที่พวกเขาพบกัน...
เธอมั่นใจมากพอที่จะอ้างว่าเธอเข้าใจผู้ชาย แต่ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอนั้นเหมือนกับระบบคอมพิวเตอร์ที่มีไฟร์วอลล์ระดับสูงสุด เธอมองไม่เห็นเขาเลย
เธอไม่รู้ว่าการยอมอยู่ต่อเพราะความอ่อนแอเพียงครั้งเดียวจะเป็นโชคชะตาหรือหายนะ…
Little Treasure อยู่ในสภาพย่ำแย่ในค่ำคืนนี้ Ning Xi พา Little Treasure นอนบนเตียงเล็กของเขาเผื่อไว้
ในช่วงดึก
ประตูห้องถูกผลักเปิดออกอย่างเงียบๆ
ชายผู้หนึ่งเดินเข้ามาด้วยฝีเท้าอันแผ่วเบาและนั่งลงที่ปลายเตียง
ภายใต้แสงอันอบอุ่นของโคมไฟข้างเตียง มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังหลับใหลอยู่ เธอหยุดกลางทางด้วยการตบ Little Treasure เธอหายใจตื้นๆ ท่าทางอบอุ่น ริมฝีปากอันอ่อนนุ่มของเธอราวกับดอกซากุระที่ผลิบานในฤดูร้อน อ้าออกเล็กน้อยราวกับคำเชิญชวนที่ไม่ได้เอ่ยปาก...
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เงามืดก็ตกลงมาเหนือแสงอันอบอุ่นอย่างกะทันหัน ขณะที่เงาของชายคนนั้นเข้าใกล้สีชมพูเหล่านั้นมากขึ้นเรื่อย ๆ ...
เขาอยู่ใกล้พอที่จะรู้สึกถึงลมหายใจของเธอ ขณะที่เขาสามารถเอื้อมมือไปรับรางวัลด้วยการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย เขาก็บังคับตัวเองให้หยุดทันที จูบเย็นลงบนหน้าผากของผู้หญิง
Ning Xi เรามีวันข้างหน้าอีกยาวไกล
...
เช้าวันรุ่งขึ้น.
Ning Xi คิดว่าเธอคงจะนอนหลับได้ไม่ดีบนเตียงแปลก ๆ แต่เธอก็มีค่ำคืนที่ดีอย่างคาดไม่ถึง เธอนอนต่อจนกระทั่งตื่นขึ้นตามธรรมชาติโดยไม่มีแม้แต่ความฝันมาทำลายความสงบ
เธอพบว่า Little Treasure ตื่นขึ้นแล้วเมื่อเธอตื่นขึ้น
คนตัวเล็กกำลังนั่งอยู่ข้างๆ เธอ กำลังอ่านหนังสืออย่างจริงจังโดยไม่ส่งเสียง
เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนประพฤติดี แต่คุณนึกไม่ออกจริงๆ ว่าขนมปังก้อนเล็ก ๆ ตอนที่เขาระเบิด…
“อรุณสวัสดิ์ที่รัก~” หนิงซีลุกขึ้นนั่งพร้อมกับผ้าห่มและทักทายเขาอย่างอบอุ่น
Little Treasure เงยหน้าขึ้นทันทีด้วยความประหลาดใจ แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไรและสีหน้าของเขาก็ไม่เปลี่ยนแปลง แต่หนิงซีสามารถบอกได้ว่าเขาอารมณ์ดีจากแววตาที่แสดงออก
หนิงซีรู้สึกขบขันสะบัดผมที่ยุ่งเหยิงออกจากหน้าผากของซาลาเปาเล็กน้อย “วันนี้คุณป้าไม่มีงานทำ ฉันสามารถไปกับคุณที่บ้านได้ทั้งวัน!”
ได้ยินดังนั้น คนตัวเล็กก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขายังยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย
หัวใจของ Ning Xi แทบจะไหลออกมาเพราะความน่ารัก เธออดไม่ได้ที่จะจับแก้มน้อยๆ ของเขาแล้วถูไถ “ที่รัก ยิ้มเยอะๆ เธอน่ารักเกินไปเวลาที่เธอยิ้ม!”
หลังจากอาบน้ำเสร็จ พวกเขาก็ลงไปข้างล่างเพื่อหาอาหารเช้าที่เตรียมไว้แล้ว
Ning Xi ไม่เห็น Lu Tingxiao สจ๊วตและคนรับใช้ไม่ได้บอกว่าต้องรอให้เขากิน ดังนั้นหนิงซีจึงอนุมานได้ว่าเขาไปทำงานแล้ว
หลังอาหารเช้า หนิงซีกังวลเล็กน้อยว่าจะดูแลเด็กอย่างไร เธอจะทำอย่างไรถ้าเธอไม่ดูแลเขาอย่างเหมาะสม...
อย่างไรก็ตามความกังวลทั้งหมดของเธอก็ไร้ผล
ในตอนเช้าเธออ่านสคริปต์ขณะตั้งแคมป์บนโซฟา Little Treasure นอนแผ่อยู่บนโต๊ะข้างๆ ไม่ว่าจะอ่านหนังสือหรือวาดรูป ทั้งคู่ไม่กวนกันและเข้ากันได้ดี
คนรับใช้ปรากฏตัวเพียงครั้งเดียวเพื่อส่งของว่างและผลไม้ด้วยการเคลื่อนไหวที่เบามาก ราวกับกลัวว่าจะไปรบกวนเขา
ดูเหมือนว่า Little Treasure มักชอบความเงียบ