ตอนที่ 1,099: อเมริกาเหนือในคติ
ผู้แปล: _Min_ บรรณาธิการ: Rainystars
“มันกรกฎาคมแล้ว”
"ใช่."
Jiang Chen จับมือเล็ก ๆ ของ Yao Yao ขณะที่พวกเขาเดินไปรอบ ๆ ถนนของ Sixth Street ตลาดที่จอแจทำให้เขารู้สึกภาคภูมิใจและประสบความสำเร็จ
ทรัพยากรเริ่มอุดมสมบูรณ์ ผู้คนดูไม่ยากจนอีกต่อไป และเสื้อผ้าที่พวกเขาสวมใส่ไม่ได้ทำมาจากขนสัตว์กลายพันธุ์หรือผ้าขี้ริ้วอีกต่อไป คนจนไม่ต้องขายตัวเป็นทาสอีกต่อไป เงินยังชีพของ NAC ไม่ได้ทำให้คนเหล่านี้มีชีวิตที่สุขสบาย แต่พวกเขาสามารถเลี้ยงตัวเองได้
บ้านคอนกรีตที่สร้างขึ้นอย่างประณีตตั้งอยู่บนซากปรักหักพังอีกครั้ง แทนที่เพิงที่เคยทำจากเหล็กและไม้ค้ำ ภูมิทัศน์ที่แต่เดิมเห็นได้เฉพาะในวงในตอนนี้เป็นเรื่องปกติในวงนอก ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อผู้รอดชีวิตทุกคนในซิกซ์สตรีต
คำสั่งซื้อในตลาดไม่จำเป็นต้องรักษาไว้ด้วยการแขวนศีรษะและร่างกายที่อาบด้วยฟอร์มาลีนอีกต่อไป คำว่ากฎหมายได้ฟื้นคืนความหมายบนดินนี้เป็นครั้งแรก หากมีใครกล้าทำลายคำสั่ง กองทหารรักษาการณ์ที่ดุร้ายของ NAC จะเป็นคนแรกที่บอกให้พวกเขารู้ถึงความโง่เขลาของตนเอง
เกือบทุกเดือน Jiang Chen เดินทางไปกับทหารยามของเขาไปยังพื้นที่ NAC; บางครั้งใน Sixth Street บางครั้งในเมือง Jia, Hang City หรือ Hongcheng ยกเว้นเกาะหยีโจว เนื่องจากระยะทางที่ห่างไกล เขาไปเยี่ยมการตั้งถิ่นฐานทั้งหมดที่มีผู้คนมากกว่า 10,000 คน
ถนนที่หกเป็นที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในบรรดาการตั้งถิ่นฐานทั้งหมดอย่างไม่ต้องสงสัย
ทัวร์มีจุดประสงค์เพื่อสังเกตสภาพความเป็นอยู่ของผู้คน แต่ส่วนใหญ่ใช้เพื่อเสริมสร้างการปกครองของเขาเองในขณะที่ยังคงปรากฏตัวท่ามกลางผู้รอดชีวิต หากเขาปรากฏตัวไม่เพียงพอ ผู้คนจะจำไม่ได้ว่าเขาหน้าตาเป็นอย่างไร
ยามในโครงกระดูกเคลื่อนไหวล้อมรอบเขาในขณะที่เกราะพลังงานปกป้องพวกเขาห่างออกไป พวกเขาทิ้งพื้นที่ไว้เพียงพอสำหรับ Jiang Chen และ Yao Yao ในขณะที่ปกป้องพวกเขาตรงกลาง
ไม่ว่าพวกเขาจะไปที่ไหน สายตาของทหาร พ่อค้า และพลเรือนมักจะรู้สึกเกรงขามและบูชา บางคนหยุดและถอดหมวกเพื่อส่งส่วย
ในฐานะนายพลของ NAC เขาไม่เพียงแต่เป็นผู้ปกครองที่นี่เท่านั้น แต่ยังเป็นผู้นำทางจิตวิญญาณของผู้รอดชีวิตอีกด้วย
นอกเหนือจากผู้คนที่ชื่นชมเขา ผู้หญิงหลายคนบูชาเขาในฐานะฮีโร่ และทุกคนต่างมองมาที่เขาอย่างกระตือรือร้น เผยให้เห็นถึงความปรารถนาของพวกเขาโดยตรง เนื่องจากยีนที่ยอดเยี่ยมของพวกเขา นอกจากยีนที่ "ผอม" เกินไปแล้ว พวกมันส่วนใหญ่ยังน่าทึ่งอีกด้วย
สำหรับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่เขาอุ้มอยู่ พวกเขาก็เลือกที่จะเพิกเฉยต่อเธอ ไม่ใช่เรื่องแปลกที่การมีภรรยาหลายคนจะเกิดขึ้นในพื้นที่รกร้างว่างเปล่า เป็นสิทธิพิเศษของผู้แข็งแกร่งและเป็นภาระหน้าที่ของผู้แข็งแกร่งในการมีคู่ครองมากขึ้น
แม้แต่ “คนอารยะ” ที่เพิ่งตื่นขึ้นได้ไม่นาน หลังจากที่พวกเขายอมรับความจริงว่าอารยธรรมที่พวกเขารู้จักหายไปแล้ว ส่วนใหญ่ยังคงนิ่งเฉยเกี่ยวกับการคัดเลือกโดยธรรมชาติ และบางคนถึงกับแสวงหาคู่ครองที่แข็งแกร่งกว่า เพื่อที่จะใช้ชีวิตโดยที่พวกเขาไม่ต้องประทังชีวิตด้วยสารอาหาร ผู้ที่ผ่าน “ช่วงดิ้นรน” เลือกที่จะเข้าหาผู้ชายที่มีอำนาจและไม่สนใจคู่ครองหลายคนของพวกเขา
สายตาของผู้หญิงเหล่านั้นทำให้เหยาเหยาอึดอัดมาก สัญชาตญาณของอันตรายทำให้โลลิตัวน้อยหวาดกลัว ดังนั้นเธอจึงจับแขนของเจียงเฉินแน่น
ก่อนออกมา ซิสเตอร์ซันเจียวเตือนเธอให้ดูแลบราเดอร์เจียงเฉิน มิฉะนั้นอาจมีพี่สาวจำนวนมากขึ้นที่บ้าน เธอรู้ดีว่าผู้หญิงเหล่านี้ต้องการอะไรจากการจ้องมอง แต่เธอไม่สามารถทำอะไรกับพวกเขาได้
เหยาเหยาทำหน้ามุ่ยด้วยความหงุดหงิดขณะที่เธอคิดถึงร่างกายของเธอเอง
เฉพาะในกรณีที่หน้าอกของฉันใหญ่ขึ้นเล็กน้อย…
เหยาเหยาถอนหายใจ
แม้ว่าบราเดอร์เจียงเฉินจะจูบเธอเป็นครั้งคราวและทำสิ่งแปลกๆ บ้างเป็นครั้งคราว แต่การเคลื่อนไหวทั้งหมดก็หยุดลงก่อนถึงฐานสุดท้าย เธอไม่ใช่เด็กอีกต่อไป แม้ว่าสารยับยั้งจะขัดขวางการเติบโตของเธอ แต่เธอก็อายุยี่สิบปีแล้ว
อย่างไรก็ตาม บราเดอร์เจียงเฉินมองว่าเธอเป็นเด็กเสมอ อย่างไรก็ตาม เธอสามารถทำในสิ่งที่ซิสเตอร์ซันเจียวและเซียวโหรวทำได้
ไม่ลองจะรู้ได้ไงว่าไม่ดี?
“คุณไม่ชอบฤดูร้อนเหรอ?” เมื่อมองไปที่ปากที่พองตัวของ loli เจียงเฉินก็เข้าใจความคิดของเธอผิดและลูบผมนุ่มของเธอ “อากาศดีแบบนี้หาได้ยาก”
“ฉันชอบ แต่เมื่อฤดูร้อนสิ้นสุดลง บราเดอร์เจียงเฉินจะไม่ค่อยกลับมา…” เธอขยับเข้าไปใกล้เจียงเฉินและใช้มือเล็ก ๆ ของเธอจับแขนเสื้อของเขาเบา ๆ ขณะที่เธอพึมพำด้วยเสียงแผ่วเบา
“มาได้ยังไง? เหยาเหยาหม้อไฟอร่อยมาก ฉันรอคอยฤดูหนาว” จับมือเล็ก ๆ ของเหยาเหยาอีกครั้ง เจียงเฉินยิ้ม
คงจะดีมากหากพวกเขาสามารถซ่อมระบบโล่ศักดิ์สิทธิ์ได้ก่อนที่ฤดูหนาวจะมาถึง
คัมภีร์ของศาสนาคริสต์ได้เข้าสู่ยุคน้ำแข็งขนาดเล็กแล้ว ในช่วงเวลาต่อไป อากาศจะหนาวเย็นลงเรื่อยๆ เมืองหวังไห่ตั้งอยู่ทางตอนใต้และผลกระทบของพายุจะรับได้ เจียงเฉินได้ยินว่าเมื่อต้นปี ในพื้นที่ทางเหนือของซางจิง การตั้งถิ่นฐานทั้งหมดถูกแช่แข็งกลายเป็นเมืองที่ตายแล้ว และผู้คนที่สามารถอยู่รอดได้ก็กลายเป็นมนุษย์กินคน
พวกที่อยู่ลึกลงไปทางตอนเหนือจะอยู่รอดได้อย่างไร? มันไม่ใช่ปัญหาที่สามารถแก้ไขได้ด้วยวอดก้าหนึ่งหรือสองขวด
ไม่มีใครจะรอดพ้นจากภัยพิบัติระดับโลกนี้
จับมือเล็ก ๆ ของเหยาเหยา เจียงเฉินพาทหารยามของเขาไปเยี่ยมชมพื้นที่ที่เจริญรุ่งเรืองสองสามแห่งในวงรอบนอก และในที่สุดก็สิ้นสุดการตรวจสอบตามปกติของเดือนนี้
เหยาเหยาถูกส่งขึ้นเฮลิคอปเตอร์กลับ เจียงเฉินไม่ได้กลับไปพร้อมกับเธอ แต่เขาไปที่วงในเพื่อดู Chu Nan ซึ่งเพิ่งเสร็จสิ้นการประชุมตามกำหนดการ
เมื่อครึ่งเดือนที่แล้ว เมื่อเจียงเฉินกลับมาครั้งล่าสุด เขาจ้างเรือรบจากสถานีสังเกตการณ์เบลูก้าและขนส่งหน่วยสืบสวน 50 คนข้ามมหาสมุทรแปซิฟิกไปยังทวีปอเมริกาเหนือ
เขาสงสัยมานานแล้ว โดยพื้นฐานแล้วเอเชียอยู่ในความโกลาหล แล้วอเมริกาเหนือจะเป็นอย่างไร?
แม้ว่าทั้ง CCCP และ PAC จะไม่สามารถลงจอดในอเมริกาเหนือได้ แต่อาวุธนิวเคลียร์ก็มีการมาเยือนบ่อยครั้ง
ในทำนองเดียวกัน Jiang Chen ก็อยากรู้เกี่ยวกับแอฟริกาเช่นกัน ในขณะที่โลกทั้งโลกถูกอาบด้วยระเบิดนิวเคลียร์ แอฟริกากลับไม่ได้รับผลกระทบอย่างน่าประหลาดใจเนื่องจากสถานะทางเศรษฐกิจที่ย่ำแย่ พวกเขาได้รับควันบุหรี่มือสองจากการข้ามมรสุมและต่อสู้จนตัวตาย
อย่างไรก็ตาม เขายังไม่สามารถขยายไปยังแอฟริกาได้เนื่องจากระยะทางที่ห่างไกล มีข่าวลือว่าสัตว์ทะเลมหึมายาวกว่าร้อยเมตรเดินเตร่อยู่ในมหาสมุทรอินเดีย มันคงยากที่จะไปทวีป ในขณะที่มนุษย์กลายพันธุ์ระดับตำนานจำนวนมากอาศัยอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิก ความเสี่ยงก็น้อยกว่ามากเมื่อเข้ามาที่ช่องแคบแบริ่ง
หลังจากเห็น Chu Nan แล้ว Jiang Chen ก็ตรงไปที่ประเด็น
“มีข่าวอะไรจากอเมริกาเหนือไหม”
“ตามคำขอของคุณ คนของเราได้จัดตั้งด่านหน้าบนชายฝั่งตะวันตก”
แม้ว่า Chu Nan จะไม่เข้าใจว่าทำไมนายพลถึงสนใจอเมริกาเหนือ แต่เขาก็ส่งหน่วยลาดตระเวน มีการสร้างเสาแบบธรรมดาบนซากปรักหักพังของชายฝั่งตะวันตก และมีการตั้งสถานีฐานวิทยุสื่อสารเพื่อติดต่อกับซิกซ์สตรีต
Jiang Chen ยิ้มและพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
"โอ้? แล้วบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ ที่นั่นเป็นยังไงบ้าง”