ตอนที่ 1332: วิธีที่ง่ายมาก
ผู้แปล: _Min_ บรรณาธิการ: Rainystars
ประมาณหนึ่งเดือนที่ผ่านมา นางสาวไคว ซึ่งทำงานให้กับกรมตำรวจนครบาลโยโตะอยู่แล้ว ถูกเรียกตัวไปที่สำนักงานกระทรวงกิจการทั่วไป เธอได้รับแจ้งว่ามีภารกิจสำคัญที่มอบหมายให้เธอ นางสาวไควซึ่งไม่ได้รับมอบหมายงานสำคัญใดๆ รีบไปที่สำนักงานด้วยความตื่นเต้น
เจ้านายของเธอเชิญให้เธอนั่งลงอย่างสุภาพ จากนั้นวางเอกสารลงบนโต๊ะ เขาเคาะเอกสารเบาๆ ด้วยนิ้วแต่ไม่ได้เปิด เขาแทนที่จะอธิบาย
“แขกต่างชาติคนสำคัญจะมาเยี่ยมโยโตะในวันที่ 2 สิงหาคม และคุณจะเป็นที่ปรึกษาด้านความปลอดภัยของเขา”
“ไม่เป็นไร แต่ทำไมฉันถึงถูกเลือก” Kwai ผงะเล็กน้อยและถามด้วยความสับสน
ที่ปรึกษาด้านความปลอดภัยไม่ควรถูกเลือกจากแผนกข่าวกรองใช่หรือไม่ ทำไมฉันถึงได้รับเลือกด้วยพื้นหลังของตำรวจ?
"…ฉันไม่รู้. นี่คือเอกสารที่ออกโดยตรงจากข้างต้น ทั้งสำนักงานวิจัยข่าวกรองของคณะรัฐมนตรีและกระทรวงกลาโหมลงนามในเอกสารนี้” เจ้านายแตะจมูกแล้วพูด
“คุณช่วยแสดงหนังสือภารกิจให้ฉันดูได้ไหม ฉันต้องการรายละเอียดเพิ่มเติมเพื่อให้งานสำเร็จลุล่วงได้ดีขึ้น”
สีหน้าของเจ้านายดูบอบบางเล็กน้อย เขากระแอม เก็บแฟ้มใส่ลิ้นชัก และมองไปทางอื่นในขณะที่เขาพูดต่อ
“ไม่ งานนั้นไม่ยากมาก ฉันเชื่อว่าความแข็งแกร่งของ Miss Kwai มีมากเกินพอโดยไม่ต้องลงรายละเอียดเพิ่มเติม สิ่งที่คุณต้องทำคือรับผิดชอบในการแก้ปัญหาทางกฎหมายบางอย่างที่แขกต่างชาติอาจพบในระหว่างการเข้าพักที่นี่ คนจากกองกำลังป้องกันตนเองและหน่วยข่าวกรองจะต้องรับผิดชอบ”
“เข้าใจแล้ว ฉันสัญญาว่าจะทำงานให้เสร็จ!”
แม้ว่าเธอจะสงสัยว่าทำไมเขาไม่สามารถแสดงบันทึกภารกิจให้เธอเห็นได้ แต่มิสไควก็ยังยอมรับภารกิจนี้ด้วยความมั่นใจ
ด้วยเหตุผลแปลกๆ บางอย่าง เจ้านายเก่าที่มักจะก้าวร้าวต่อลูกน้องในที่ทำงาน กลัวที่จะมองเธอในสายตา...
บางทีมันอาจจะเป็นภาพลวงตาของเธอ?
ไม่ว่าในกรณีใด นี่เป็นงานใหญ่ครั้งแรกในอาชีพของเธอ หากเธอสามารถทำงานนี้ให้สมบูรณ์แบบได้ มันจะเป็นจุดเด่นในเรซูเม่ของเธออย่างแน่นอน ด้วยความกระตือรือร้น 120% มิสไควยังได้เรียนภาษาจีนกลางหนึ่งเดือนอีกด้วย เนื่องจากเธอได้ยินว่าแขกต่างชาติที่เธอดูแลพูดภาษาจีนกลาง เธอจึงคิดว่าต้องเป็นแขกต่างชาติระดับสูงที่มาที่นี่เพื่อเข้าร่วมในพิธีเปิดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก
อย่างไรก็ตาม มิสไควคาดไม่ถึงว่าเมื่อเธอมาถึงโรงแรมที่แขกต่างชาติพักด้วยความกังวลและตื่นเต้น เธอจะได้พบกับคนที่เธอไม่อยากเจอ
ไม่สิ เขาควรจะเรียกว่าปีศาจ!
“ฉันเดาว่าคุณลังเลว่าควรจะวิ่งหนีดีหรือไม่” เจียงเฉินมองไปที่ไคว่ที่สั่นเทาในโถงทางเดิน ในขณะที่ไหล่เรียวของเธอสั่นเทา เจียงเฉินแตะคางขณะที่ริมฝีปากโค้ง “แต่ฉันเดาว่าคุณจะเลือกที่จะอยู่ต่อ”
“ตอนนี้ฉันเป็นตำรวจแล้ว…” นางสาวไควพูดอย่างประหม่า “โปรดแสดงความเคารพ ฉันสามารถลืมสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ได้ แต่จากนี้ไป…”
เพราะเธอประหม่าเกินไป เธอเผลอกัดลิ้นตัวเอง
Jiang Chen หัวเราะในขณะที่เขามองไปที่ผู้หญิงที่มีแก้มสีแดง เขาเดินไปที่โซฟาแล้วนั่งลง เปิดทีวี แล้วถามอย่างสบายๆขณะเปลี่ยนช่อง
“ตำรวจ? นั่นคืออะไร?"
“อันดับ…” มุมปากของเธอยกขึ้น เห็นได้ชัดว่าเธอค่อนข้างภูมิใจ
เธอคงภูมิใจจริงๆ
ใน Nippon ผู้หญิงไม่มีความได้เปรียบในที่ทำงาน เธอจบการศึกษาจากโรงเรียนตำรวจเมื่อไม่ถึง 2 ปีที่แล้ว และสามารถเลื่อนขั้นจากตำแหน่งต่ำสุด สารวัตร ไปจนถึงตำรวจได้ก่อนอายุ 24 ปี แม้ว่านี่จะเป็นละคร แต่เส้นทางการโปรโมตของเธอก็ค่อนข้างหายาก
1
“โอ้” เจียงเฉินพยักหน้าอย่างครุ่นคิดและหัวเราะ “ดูเหมือนว่าพวกเขาจะดูแลคุณเป็นอย่างดี”
"การดูแล?" Kwai ตกใจเล็กน้อย
เธอไม่รู้ว่าเธอได้รับการเลื่อนตำแหน่งอย่างรวดเร็วในที่ทำงานเพราะงานของใครบางคน
“อย่าพูดถึงเรื่องนี้เลย” เจียงเฉินยิ้มและปิดทีวีที่ไม่ได้เปิดนานเกินไป “เนื่องจากยังมีเวลาก่อนค่ำ เราอาจทำสิ่งที่น่าสนใจเช่นกัน”
"เธออยากทำอะไรล่ะ?" มีความตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัดในดวงตาของเธอ และ Kwai ก็ถอยหลังไปครึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเจียงเฉิน เธอก็ตื่นเต้น เธอใช้ความกล้าหาญของเธอและจ้องมองกลับไปที่ Jiang Chen เธอพูดด้วยน้ำเสียงข่มขู่ว่า “แม้ว่าคุณจะมีภูมิคุ้มกันทางการทูต แต่ถ้าข่าวแพร่ออกไปว่าคุณได้ทำอะไรกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ ฉันเกรงว่าคุณจะตัดใจไม่ได้”
ยิ่งมีอำนาจมากเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งสนใจชื่อเสียงของพวกเขามากเท่านั้น
Kwai มั่นใจว่า Jiang Chen จะเลือกสิ่งที่ถูกต้องต่อหน้าชื่อเสียงส่วนตัวและกลุ่ม อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นดวงตาของเขา Jiang Chen ก็ทำลายความมั่นใจในตนเองของเธอด้วยคำพูดเพียงสามคำ
"คุณแน่ใจไหม?"
คุณแน่ใจไหม?
ควายเริ่มตื่นตระหนก
แม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอจึงเริ่มตั้งคำถามกับตัวเอง
“…ฉันจะบอกเจ้านายว่าฉันจะยกเลิกภารกิจนี้”
ฟันที่วาววับของเธอขบแน่นและโค้งคำนับ Kwai ออกจากประโยคนี้และวิ่งไปที่ทางเข้า อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเอื้อมมือไปจับลูกบิดประตู เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถเปิดประตูได้
“ฉันบอกให้คุณเข้ามา” เจียงเฉินยักไหล่ ยืนขึ้นและพูดช้าๆ “แต่ฉันไม่เคยบอกให้คุณออกไป”
Kwai รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาขณะที่เธอเห็น Jiang Chen เดินมาหาเธอ
“อย่ากังวล คุณมีเวลาหนึ่งนาทีในการโทรตอนนี้ ฉันจะอนุญาตให้คุณขอความช่วยเหลือจากใครก็ได้” เจียงเฉินพูดด้วยรอยยิ้ม “ยังไงก็ตาม ถ้าคุณโทรหาตำรวจหรือโทรหาเพื่อนร่วมงานหรือเจ้านายของคุณ ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำงาน ถ้าคุณโทรหาครอบครัวของคุณ ฉันจะปล่อยคุณไป ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้จะถูกล้างให้สะอาด และฉันจะสัญญากับคำขอที่สมเหตุสมผล”
มือที่จับโทรศัพท์ของเธอสั่น และ Kwai สั่นสะท้านขณะที่เธอเฝ้าดู Jiang Chen เดินเข้ามาหาเธอ เธอขยับถอยหลังครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนที่หลังของเธอจะพิงกับประตู
“ฉันยังมีบรรทัดล่างสุด ฉันไม่เคยบังคับให้ใครทำอะไร” เจียงเฉินเดินไปหาเธอและปัดปอยผมด้านหลังใบหูของเธอ ขณะที่เขามองดูเธอตื่นตระหนกเหมือนกระรอกที่หลบอยู่ตรงมุม เขาค่อยๆ เอาโทรศัพท์ที่เธอถืออยู่ออก แล้วกระซิบข้างหูของเธอพร้อมกับเป่าที่ติ่งหูอันอ่อนนุ่มของเธอว่า “ปรากฎว่าคุณยังรอคอยมันอยู่ใช่ไหม' คุณล่ะ”
ไคพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“คุณ คุณปีศาจ…”
“ปีศาจ? ฉันไม่คิดอย่างนั้น” Jiang Chen ยักไหล่ วางสมาร์ทโฟนในมือลงบนตู้ตรงทางเข้า และมองเธอด้วยความสนใจ จากนั้นเขากล่าวว่า “อันที่จริง มีวิธีง่ายๆ ในการตรวจสอบเหตุผลของฉัน”
“ทะ…มีเหตุผลอะไร”
“เหตุผลที่คุณคาดหวังให้ฉันทำอะไรให้คุณ”
Kwai หายใจติดขัดขณะที่เธอบีบคำเหล่านี้ออกจากระหว่างฟันของเธอ
"…ที่เป็นไปไม่ได้."
“อย่าปฏิเสธทันที” เจียงเฉินมองดูท่าทางที่ดื้อรั้นและงุนงงที่เปลี่ยนไปบนใบหน้าของเธอ จากนั้นเขาก็ยกมือขวาของเธอขึ้นและแสดงให้เธอเห็นพร้อมกับยิ้มแบบเดียวกัน “ให้ฉันสอนคุณว่าต้องทำอย่างไร คุณสามารถไปห้องน้ำและตรวจสอบได้ด้วยตัวเอง”