ตอนที่ 1350: แพะรับบาป
ผู้แปล: _Min_ บรรณาธิการ: Rainystars
ในฐานะนักกีฬาสมัครเล่น Jiang Chen ไม่ได้ล้อเล่น
เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา เขาได้เป็นส่วนหนึ่งของ Xin Olympic Committee และเข้าร่วมการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกในฐานะนักกีฬา
ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาอาจจะเป็นคนแรกในประวัติศาสตร์ของกีฬาโอลิมปิกที่ได้ปรากฏตัวในพิธีเปิดในฐานะแขกรับเชิญและนักกีฬาในเวลาเดียวกัน
Xin เพิ่งก่อตั้งเป็นประเทศเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา และการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกครั้งนี้เป็นการแข่งขันกีฬาระดับโลกครั้งแรกสำหรับนักกีฬา Xin ในฐานะประเทศเล็ก ๆ จำนวนฐานของนักกีฬาใน Xin เองนั้นน้อยมาก จนถึงจุดที่หลายกิจกรรมไม่มีผู้เข้าร่วม
บางคนอาจถามว่าทำไมไม่ให้วัคซีนพันธุกรรมแก่นักกีฬาทุกคนหรือให้ทหารของ Celestial Trade ลงทะเบียน กีฬาที่ต้องใช้ทักษะ เช่น ฟุตบอลและบาสเก็ตบอลอาจรับประกันชัยชนะได้ยาก แต่ก็ไม่ใช่เรื่องเกินจริงหากจะบอกว่า Xin สามารถครองตำแหน่งนักแข่งลู่และลานทั้งหมดได้
นอกจากนี้ ด้วยเทคโนโลยีที่มีอยู่ คณะกรรมการโอลิมปิกไม่สามารถตรวจจับวัคซีนพันธุกรรมได้อย่างแน่นอน เว้นแต่จะเปรียบเทียบความแตกต่างใน DNA ของเซลล์สืบพันธุ์และเซลล์ร่างกาย จึงสามารถตรวจพบร่องรอยของความแตกต่างได้
แต่สิ่งนี้มีความหมายหรือไม่?
ถ้าเขาให้วัคซีนแก่นักกีฬา เกมก็จะหมดความหมาย
พูดตามตรง เจียงเฉินไม่สนใจว่าซินจะคว้าเหรียญทองมาได้กี่เหรียญ ด้วยสมมติฐานที่ว่าเขาสามารถปล่อยให้พลเมืองตามกฎหมายของ Xin ใช้ชีวิตท่ามกลางความอิจฉาของผู้คนในโลก เขาไม่คิดว่าเขาหรือ Zhang Yaping ยังคงต้องพึ่งพาเหรียญทองเพื่อเพิ่มความมั่นใจในตนเองของชาติ
ถ้านักกีฬาชนะก็สมควรได้รับการเชียร์
ถ้านักกีฬาแพ้ ครั้งต่อไปก็ทำงานหนักขึ้น
กระบวนการแข่งขันในกีฬาโอลิมปิกเป็นอะไรที่สนุก ไม่จำเป็นต้องสร้างมันให้เป็นผลิตภัณฑ์ในสายการประกอบ
ด้วยความคิดนี้ เมื่อเขาเห็นว่ามีหมวดหมู่ที่ไม่มีใครลงทะเบียน Jiang Chen จึงตัดสินใจลงทะเบียนด้วยตัวเอง
สำหรับประเภท?
มันไม่ใช่ลู่และลานหรือยกน้ำหนัก เพราะการแข่งขันในสองประเภทนี้จะไม่มีความหมายเลย วัคซีนพันธุกรรมสามารถทำให้เขาวิ่งได้ในระดับเหนือมนุษย์ และไม่มีประโยชน์อะไรในการยกน้ำหนักเลย สถานะต่างๆ ของร่างกายของเขามาถึงขีดจำกัดของมนุษยชาติในศตวรรษที่ 21 เมื่อไม่กี่ปีก่อน แม้ว่าเขาจะชนะ แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกถึงความสำเร็จเลย…
…
ขณะที่เจียงเฉินอยู่ในสำนักงานสถานทูตซินและพูดคุยกับกิลล์เกี่ยวกับขั้นตอนต่อไป การประชุมฉุกเฉินก็เกิดขึ้นในศาลากลาง
สถานที่ประชุมอยู่ในสำนักงานอธิการบดี
การประชุมครั้งนี้มีผู้เข้าร่วมโดยฮิลล์ รัฐมนตรีต่างประเทศเคอร์รี ผู้ซึ่งแข่งขันกับเธอเพื่อชิงตำแหน่งประธานาธิบดี เฮนรี วิลม็อต ผู้อำนวยการ CIB ที่ถูกเรียกตัว ตลอดจนรัฐมนตรีกลาโหมคาร์เตอร์ และผู้อำนวยการสำนักงานโครงการขั้นสูง เมลวิน แลร์ด ซึ่งทั้งคู่มีส่วนร่วมในเรื่องนี้ วัตถุ.
เมื่อเฮนรี่เข้ามาในห้อง เขาก็มองเคอร์รี่ อดีตเป็นส่วนหนึ่งของการรณรงค์หาเสียงชิงตำแหน่งประธานาธิบดีของคนหลัง แต่คนหลังมองออกไปอย่างละเอียดในขณะนี้
ความผิดหวังเล็กน้อยปรากฏในดวงตาของเฮนรี่ เขาก้มศีรษะลงครู่หนึ่งราวกับว่าเขาได้ตัดสินใจบางอย่างแล้วเขาก็เงยหน้าขึ้นอีกครั้ง
“เฮนรี วิลม็อต” ด้วยการจ้องมองอย่างเฉียบคมที่ใบหน้าของเฮนรี่ ฮิลล์พูดอย่างเกรี้ยวกราด “คุณรู้ไหมว่าทำไมคุณถึงมายืนอยู่ที่นี่”
สิ่งที่ควรมาเสมอมา
เฮนรี่รู้ว่าเขาไม่สามารถหลีกหนีชะตากรรมของเขาได้
เป็นความเห็นพ้องต้องกันของประชาคมระหว่างประเทศในการต่อต้าน T-virus หลังจากเกิดเรื่องอื้อฉาวในระดับนี้ การขอโทษอย่างจริงใจไม่เพียงพอ ใครบางคนต้องรับโทษสำหรับเรื่องอื้อฉาว และบุคคลนี้ไม่สามารถเป็นหน่วยงานของรัฐที่ "ชอบธรรม" หรือกระทรวงกลาโหมที่ปฏิบัติตามคำสั่งได้ ดังนั้นดูเหมือนว่าจะเหลือผู้สมัครที่เหมาะสมเพียงคนเดียว
ถึงเวลาที่จะชำระทุกอย่างด้วยกัน ในวิกฤตการณ์โคลอมเบีย CIB ก็ต้องรับผิดชอบเช่นกัน
“ไม่ใช่เพราะฉันเป็นผู้อำนวยการ CIB เหรอ?” เฮนรี่ซึ่งคิดทุกอย่างอย่างถี่ถ้วนแล้ว แม้จะมีสายตาที่แตกต่างกันที่จดจ้องมาที่เขา แต่เขายักไหล่และหัวเราะออกมาดัง ๆ "นอกจากเหตุผลนี้แล้ว ฉันก็คิดอย่างอื่นไม่ออก"
ผู้อำนวยการของ CIB ได้รับการแต่งตั้งโดยตรงจากประธานาธิบดี และตำแหน่งนี้ยังทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาด้านข่าวกรองอาวุโสของประธานาธิบดีและสภาคองเกรสอีกด้วย ตำแหน่งนี้มักเรียกกันว่า "หู" ของประธานาธิบดี แม้ว่าตำแหน่งดังกล่าวจะต้องได้รับการพยักหน้าจากวุฒิสภา แต่การเตะเขาออกจากตำแหน่งนี้จำเป็นต้องได้รับการพยักหน้าจากประธานาธิบดีเท่านั้น
“คุณมีเวลาสามนาทีในการป้องกันตัวเอง หากคุณไม่สามารถอธิบายได้อย่างน่าเชื่อถือเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นที่ฐานทัพโยโกสุกะ คุณอาจต้องไปที่อัยการอิสระเพื่ออธิบายด้วยตัวเอง” ฮิลล์ไม่ได้มองเฮนรี่ในสายตา แต่เธอพลิกเอกสารบนโต๊ะอย่างว่างเปล่า
“ไม่มีอะไรจะอธิบาย” เฮนรี่จ้องเข้าไปในดวงตาของฮิล และพูดอย่างไร้อารมณ์ “ฉันจะรับผิดชอบต่อความผิดพลาดของฉัน”
ตั้งแต่วินาทีที่เขาก้าวเข้ามาในตึกนี้ เขาก็คาดการณ์ไว้แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันนี้ ไม่ว่าเขาจะให้คำอธิบายแบบไหน ผลสุดท้ายก็ไม่ทำให้ใครเชื่อ และเขาจะถูกใช้เป็นแพะรับบาป
เป็นทางเลือกเดียวที่จะลดรอยด่างพร้อยของประเทศได้
“… Mike Pompeo จะเข้ามาแทนที่คุณ” Hill กล่าว
“ฉันไม่คัดค้าน” เฮนรี่พูดเบาๆ
ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงมุมสำนักงานก้าวไปข้างหน้าพยักหน้าให้เฮนรี่เล็กน้อยแล้วยื่นมือขวาออกไป
“ไมค์ ปอมเปโอ วุฒิสภา ขอบคุณสำหรับความพยายามอย่างต่อเนื่องของคุณเพื่อประโยชน์ของประเทศ”
“ตอนนี้มันขึ้นอยู่กับคุณแล้ว” เฮนรี่จับมือที่ยื่นออกมาและมองตาไมค์ ตอนนี้น้ำเสียงที่เคยโล่งใจของเขามีน้ำเสียงเคร่งขรึม “ตำแหน่งนี้อันตรายกว่าที่คุณคิด”
“ฉันจะทำหน้าที่ของฉันราวกับว่าฉันเดินบนน้ำแข็งบางๆ” ไมค์พูดอย่างสุภาพ แต่มุมปากที่แหงนของเขายังคงไม่สามารถซ่อนความภาคภูมิใจได้
เฮนรี่สังเกตเห็นเส้นโค้งที่หงายขึ้นอย่างชัดเจน แต่เขาก็ยิ้มและส่ายหัว
“ก่อนอื่นขอแสดงความยินดี แต่ก่อนหน้านั้น ในฐานะบรรพบุรุษของคุณ ฉันต้องให้คำแนะนำบางอย่างแก่คุณ”
ไมค์ไม่ตอบ แต่เงยคางเล็กน้อยแล้วชี้ให้เขาพูดต่อด้วยสายตา
“อยู่ให้ห่างจากผู้ชายคนนั้น คุณรู้ว่าฉันพูดถึงใคร รวมทั้งฉัน บรรพบุรุษของฉัน คุณนาโอมิ และบรรพบุรุษของเขาด้วย” เฮนรี่พูดขณะที่เขาชูสามนิ้ว สีหน้าเคร่งขรึมในตอนแรกของเขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา เขาส่ายหัวและหัวเราะเยาะตนเอง “ตั้งแต่ก่อตั้ง CIB นี่เป็นประวัติการณ์ ในเวลาไม่ถึงห้าปี กรรมการสามคนต้องลงจากตำแหน่ง และทั้งหมดเป็นเพราะผู้ชายคนเดียวกัน…”
"นาย. วิลม็อท” ฮิลล์กระแอมและพูดอย่างไร้อารมณ์ “ถ้านี่คือคำแนะนำของคุณต่อผู้สืบทอดของคุณ คำพูดของคุณก็จบลงแล้ว”
“ครับท่านประธาน” เฮนรี่โค้งคำนับอย่างสง่างามมองเคอร์รี่เป็นครั้งสุดท้ายจากนั้นก็ออกจากห้องไป
ไม่มีใครหยุดเขา พวกเขาได้แต่เฝ้ามองการจากไปของผู้แพ้ด้วยความเย็นชาและเฉยเมย
ด้วยเหตุผลบางอย่าง จู่ๆ ไมค์ก็รู้สึกว่าแผ่นหลังของคนที่ออกจากห้องประชุมช่างเยือกเย็นเหลือเกิน...
ความเย็นค่อยๆ เพิ่มขึ้นในใจของเขา และไมค์กลืนน้ำลายอย่างประหม่า
ทันทีที่ประตูปิดลง เขาก็เข้าใจทันทีว่าทำไมเขาถึงรู้สึกแบบนี้ ในเมื่อเขาควรจะมีความสุขกับช่วงเวลาอันรุ่งโรจน์ในชีวิตของเขา
เพราะจากหลังของเฮนรี่เขาเห็นเงาของบุคคลอื่นอย่างคลุมเครือ
คนๆ นั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากตัวเขาเอง…