ตอนที่ 1495: ไม่แสดงความเมตตา
ผู้แปล: _Min_ บรรณาธิการ: Rainystars
ก่อนที่ Jiang Chen จะออกจาก St. Regis เขาได้พูดคุยกับ Loki จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังสถานทูต Xin ระหว่างทาง Jiang Chen ได้รับโทรศัพท์จาก Ayesha และฟังรายงานของเธอเกี่ยวกับสถานการณ์ในซีเรีย
“…ด้วยความร่วมมือของนักสู้ชาวรัสเซีย เราและรัฐบาลซีเรียสามารถปิดล้อมกองกำลังติดอาวุธ IS ในพื้นที่ Mayadin ได้สำเร็จ ฝ่ายอิรักได้ส่งกองกำลังไปที่ชายแดนเพื่อป้องกันไม่ให้กองกำลัง IS ล่าถอยไปที่ชายแดน สงครามนี้ควรจะจบลงในไม่ช้า”
“ดีมาก แจ้งเยรีฟให้พร้อมรับกองทัพนี้” เจียงเฉินกล่าว
1
"ตกลง." Ayesha พยักหน้า
หากปราศจากการสนับสนุนจากพ่อค้าอาวุธในอเมริกาเหนือ อาณาจักรแห่งความหวาดกลัวที่กลุ่มไอเอสก่อตั้งขึ้นก็ใกล้จะล่มสลาย แม้จะไม่ได้รับความช่วยเหลือทางอาวุธจาก Celestial Trade ในซีเรีย แต่อันธพาลเหล่านั้นก็ไม่สามารถอยู่ได้นานกว่านี้
อารยธรรมจะเอาชนะความป่าเถื่อนได้ในที่สุด เนื่องจากประวัติศาสตร์ได้พิสูจน์มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน
สิ่งที่เจียงเฉินสนใจจริงๆในตอนนี้คือสถานการณ์ในซาอุดีอาระเบีย
สุขภาพของกษัตริย์แย่ลง และอีกไม่นาน Yerif จะก้าวเข้าสู่เวทีการเมืองในตะวันออกกลางในฐานะกษัตริย์ ในฐานะนักปฏิรูปที่สนับสนุนฆราวาสนิยม Yerif ต้องการกองทัพเพื่อดำเนินการตามแผนของเขา เจียงเฉินมีความสุขมากที่ได้เห็นตะวันออกกลางที่เข้าใจมากขึ้น ซึ่งเอื้อต่อนโยบายระดับโลกของ Celestial Trade ดังนั้นเขาจึงสัญญาว่าจะให้ความช่วยเหลือทางทหารแก่ Yerif หลังจากปัญหาซีเรีย
“ขอหยุดปัญหาในตะวันออกกลางไว้ก่อน ตอนนี้พบเบาะแสของร็อกกี้เฟลเลอร์หรือยัง” เจียงเฉินถาม
“มีเบาะแสอยู่ 2 ประเด็น ประเด็นหนึ่งนำไปสู่แอฟริกาใต้ และอีกนัยหนึ่งนำไปสู่แคนาดา เขาระมัดระวังมากกว่ามอร์แกนมาก เขาออกจากประเทศผ่านสนามบินเคนเนดีแล้วก่อนที่ขีปนาวุธตรีศูลจะเปิดตัว มีสองเที่ยวบินที่เราติดตาม “หลังจากหยุดชั่วคราว Ayesha กล่าวต่อว่า “เราได้ส่ง Ghosts ไปยังแคนาดาและแอฟริกาใต้แล้ว… ก่อนหน้านี้ Monica อยู่ในยุโรปและติดตามบัญชีลับของ Rockefeller ที่ธนาคารแห่งประเทศฝรั่งเศส และเธอเห็นการไหลเวียนของเงินทุนที่ผิดปกติของ มากกว่า 50 ล้านยูโร”
“สืบได้ไหมว่าเงินไปอยู่ที่ไหน” เจียงเฉินถาม
“บัญชีกับ Chase Bank และ ID ถูกส่งไปยังกล่องจดหมายของคุณแล้ว ชื่อเจ้าของบัญชีคือ Eris Ben ชาว W State และเป็นเจ้าของ Ocean Lake Armory Factory ตามข้อตกลง การผลิตในโรงงานทางทหารได้หยุดลงเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว” Ayesha กล่าว
“ส่งคนไปปิดโรงงานของเขาและจับกุมเขาเพื่อสอบสวน” เจียงเฉินกล่าว
"ใช่." Ayesha พยักหน้า
“มาเริ่มกันเลย… อย่างไรก็ตาม มีอย่างอื่นอีก” ขณะที่เขากำลังจะวางสาย เจียงเฉินก็ดูเหมือนจะนึกถึงอะไรบางอย่างและหยุด Ayesha
“มีอะไรอีกไหม” Ayesha พูดเบา ๆ
“อืม เกี่ยวกับผู้ก่อการร้ายพวกนั้น”
หลังจากหยุดชั่วคราว เจียงเฉินก็พูดต่อ
“บอกคำพูดเดิมของฉันกับผู้บัญชาการแนวหน้าและบอกเขาว่าเขาไม่จำเป็นต้องรักษาชีวิตพวกเขาไว้ อนุสัญญาเจนีวาใช้ไม่ได้กับสัตว์ และฉันไม่ได้วางแผนที่จะถามคำถามใดๆ อาวุธฟอสฟอรัสขาว อาวุธเพลิง อาวุธเทอร์โมบาริก... ใช้อะไรก็ได้ที่เร็วที่สุดและจบสงคราม ถ้าพวกเขาต้องการไปสวรรค์อย่างสิ้นหวัง เราจะช่วยพวกเขาเอง ถ้าพวกเขาชอบการระเบิดมาก เราจะให้พวกเขาดูการระเบิดทั้งหมด”
“ไม่แสดงความเมตตา ฉันไม่ต้องการแม้แต่คนเดียว!”
Ayesha ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นความสำนึกคุณที่หาได้ยากก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นในดวงตาสีไพลินคู่นั้น ทันใดนั้นเธอก็จริงจังและพูดด้วยพลัง
“โรเจอร์!”
พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตอย่างอนาถด้วยน้ำมือของพวกนอกรีต ถ้าไม่ใช่เพราะได้พบกับ Jiang Chen ในทะเลทรายแห่งนั้น โชคชะตาที่ดีที่สุดของเธอคือการหลบหนีไปยังค่ายผู้ลี้ภัยในตุรกี ซึ่งเธอจะถูกซื้อตัวในราคาที่กำหนด แม้ว่าเธอจะละทิ้งความเชื่อที่ไม่มีวันไถ่ถอนเธอไปแล้ว และพยายามอย่างเต็มที่ที่จะหลีกเลี่ยงความทรงจำนั้น แต่ก็เหมือนกับที่เจียงเฉินเคยกล่าวไว้ เธอไม่เคยละทิ้งอดีตของเธอ...
เธอไม่เคยละทิ้งความบาดหมางในสายเลือดนั้นเลยจริงๆ
หากอาชญากรเหล่านั้นเข้ามอบตัวและยอมรับการพิจารณาคดีของศาลยุติธรรมระหว่างประเทศตามกระบวนการปกติ ยกเว้นคนไม่กี่คนที่จะถูกส่งตัวไปที่ตะแลงแกง คน "บริสุทธิ์" จำนวนมากคงจะรอดพ้นจากการลงโทษและได้รับอภัยโทษจากผู้พิพากษาระดับสูง ด้วยน้ำใจจอมปลอม มันเหมือนกับว่าอารยธรรมจะให้อภัยความป่าเถื่อนในที่สุด
อย่างไรก็ตาม มีเพียงผู้ที่มีประสบการณ์ในนรกเท่านั้นที่รู้ถึงความเจ็บปวด
ตั้งแต่วินาทีที่พวกเขาหยิบมีดเขียงขึ้นมา ไม่มีใครควรได้รับการอภัย ไม่มีใครบริสุทธิ์...
หลังจากที่ Jiang Chen ผ่านพ้นปัญหาที่กวนใจเขาได้ อารมณ์ของเขาก็เบาบางลงมาก
หลังจากวางสาย เขาก็เลื่อนนิ้วไปมาบนหน้าจอและคลิกโฟลเดอร์ที่มีรูปถ่ายของเขาตอนที่เขาพบกับ Ayesha เป็นครั้งแรก มันเป็นฤดูร้อนเมื่อหกปีที่แล้ว ในตอนนั้นเธอผอมและตัวเล็กมาก ใหญ่กว่าเหยาเหยาเล็กน้อย มีผมสีน้ำตาลเข้มและตาสีฟ้า เธอสวมเสื้อผ้าใหม่ที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างงุ่มง่าม และบีบกระโปรงของเธอ เธอเหมือนตุ๊กตาที่เพิ่งเริ่มเติบโต...
“คิดถึงตอนนี้ ฉันคิดถึงเวลาเก่าๆ จริงๆ”
เขาส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเลื่อนนิ้วไปที่หน้าจอโฮโลแกรมและเก็บภาพถ่ายนั้นไว้
Ayesha โตขึ้น และดูเหมือนเขาจะไม่เด็กอีกต่อไป
อีกไม่กี่ปีเขาจะอายุสามสิบปี ซึ่งเป็นยุคทองของการใช้ยาขยาย DNA Telomere เขาสามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่ร้อยปี มีคนที่รักเขามากมาย ถนนนี้คงไม่เหงา
หลังจากที่เขาเปิดกล่องจดหมาย Jiang Chen ได้เขียนอีเมลและส่งไปให้ Otto Garcia พ่อของ Leslie Garcia และประธาน Chase Bank
เนื้อหาของอีเมลนั้นเรียบง่ายมาก
[อายัดบัญชีให้ฉัน ID:…]
ไม่ถึงครึ่งนาทีเขาก็ตอบกลับมา
คำตอบมีเพียงจดหมายสองฉบับ
[ตกลง]
“เกิดอะไรขึ้นข้างหน้า?”
“ดูเหมือนจะเป็นอุบัติเหตุทางรถยนต์” ผู้คุ้มกันในที่นั่งคนขับตอบคำถามของ Jiang Chen จากนั้นมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง บอดี้การ์ดในที่นั่งอีกฝั่งสอดมือเข้าไปในเสื้อแจ็กเก็ตแล้วถือปืนพก Type 11 ไว้
ไม่ใช่เพราะพวกเขาสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง แต่พวกเขาตื่นตัวอยู่เสมอหากเกิดสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้น ไม่มีใครสามารถรับประกันได้ว่าอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งนี้หมายถึงการหยุดรถของพวกเขาหรือไม่ Ghost Agents น่าจะดำเนินการกับข้อมูลนี้แล้ว และคงไม่นานก่อนที่พวกเขาจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ เจียงเฉินที่นั่งอยู่ที่เบาะหลังจู่ๆ ก็หาว จากนั้นเขาก็ยิ้มและพึมพำอย่างสบายๆ ราวกับว่าเขากำลังพูดกับตัวเอง
“แต่เดิมฉันคิดว่าการเดินทางครั้งนี้คงไม่มีหนูน่ารำคาญมากมายขนาดนี้ ดูเหมือนว่าบางคนยังคงต้องการรบกวนฉัน”
ดูเหมือนว่า UA จะยังไม่รู้ว่าใครคือ Iron Man ที่เข้าไปในสถานทูตเพียงลำพังในการโจมตี Los Santos เมื่อสองปีก่อน
อาจเป็นเพราะคนทั่วโลกได้เห็นตัวตนอื่นของเขา
แม้ว่าผู้คุ้มกันของเขาจะไม่ได้สังเกตอะไรเลย แต่เจียงเฉินก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของการฆาตกรรมที่กำลังเข้ามาใกล้เขาอย่างช้าๆ
มันเป็นความสามารถที่ได้รับจากเลือดของเขาหลังจากที่เขาปลดล็อครหัสพันธุกรรมระดับแรก หลังจากผ่านประสบการณ์นับครั้งไม่ถ้วนในสองโลก โลกนี้และโลกวิบัติ เขาได้รับสัญชาตญาณที่แข็งแกร่ง แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้มันเป็นเวลานาน แต่ความสามารถนี้ก็ไม่เคยทิ้งเขาไป
เป็นการยากที่จะอธิบายด้วยวิทยาศาสตร์
มันคงคล้ายกับสัญชาตญาณของสัตว์ร้าย!
Jiang Chen เอื้อมมือไปใต้ที่นั่งและป้อนวันเกิดของเขาอย่างเมินเฉย มีเสียงคลิก จากนั้นปุ่มสีแดงก็โผล่ออกมา เขาเงยหน้าขึ้นมองฝั่งตรงข้ามของมุมถนน ยิ้มอย่างมีเลศนัย และกดปุ่มโดยไม่ลังเลใดๆ...