ตอนที่ 1525: เครือข่ายทางหลวงระบบดาวฤกษ์
ผู้แปล: _Min_ บรรณาธิการ: Rainystars
ในโลกสมัยใหม่
ภายใต้คำสั่งของ Celestial Trade Space Command Center Stingray C-1 ได้ถูกดีดทีละตัวที่ช่องปล่อยสู่จักรวาลที่เต็มไปด้วยดวงดาวอันไร้ขอบเขต และบินไปยังพื้นที่ที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบกิโลเมตร
...
มันเป็นวงแหวนขนาดยักษ์ที่เพิ่ง "จอด" ไว้ที่นั่น มันยังคงค่อนข้างคงที่กับโลก มันเคลื่อนที่รอบโลกและหมุนรอบดวงอาทิตย์
แหวนมีขนาดเล็กมาก จิ๋วมากจนพลาดได้ง่ายโดยไม่ต้องตรวจสอบให้ละเอียด
แต่จากมุมมองที่ใกล้กว่านั้น วงแหวนนั้นดูใหญ่โตมากจนถึงจุดที่การขนส่งระดับ Seagull นั้นเหมือนกับปลาทองในถุงอวน และ Stingray C-1 ที่เคลื่อนที่ไปรอบๆ นั้นเหมือนกับยุงที่อยู่รอบๆ โคมไฟถนน
มันเป็นสถานที่ก่อสร้าง
ประกายไฟฟ้าสีน้ำเงินเชื่อมต่อเข้าด้วยกันและส่องสว่างไปทั่วทั้งพื้นที่ โดยมี Stingrays C-1 หลายร้อยตัวทำงานร่วมกันพร้อมๆ กัน และโครงเหล็กถูกเชื่อมเข้าด้วยกันเพื่อสร้างโครงร่างของพอร์ทัลทรงกลมขนาดยักษ์
ตามแผนของ Celestial Trade สำหรับ "Stellar System Highway Network" จะมีการติดตั้ง star portal ทั้งหมดสี่ชุดระหว่างระบบ Earth-Moon และ Mars แต่ละชุดจะมีสองพอร์ทัล โดยมีหนึ่งพอร์ทัลสำหรับแต่ละทิศทาง ขนานกัน สองชุดจะเคลื่อนที่ไปพร้อมกับระบบโลก-ดวงจันทร์และดาวอังคาร ในขณะที่อีกสองชุดจะเคลื่อนที่ในบริเวณระหว่างโลกและดาวอังคารเพื่อทำหน้าที่เป็น "ดาวเทียม" ที่โคจรรอบดวงอาทิตย์ในระบบสุริยะ
ความถี่ของการปล่อยนิวตริโนของพอร์ทัลดวงดาวเหล่านี้ต่ำกว่า ในทางตรงข้าม ความเข้มของการปล่อยนิวตริโนนั้นสูงกว่ามากเพื่อขยายช่องนิวตริโนไปยังที่ที่ไกลออกไป ในขณะเดียวกันก็หลีกเลี่ยงการรบกวนพอร์ทัลระหว่างโลกสมัยใหม่และวันโลกาวินาศ
โมดูล Holy Shield จะถูกติดตั้งบนพอร์ทัลดวงดาวแต่ละแห่งเพื่อป้องกันผลกระทบจากดาวเคราะห์น้อยจากหลายมุม
ในการประมาณแบบอนุรักษ์นิยม เมื่ออุโมงค์นิวตริโนเริ่มทำงาน เวลาในการเดินทางระหว่างโลกและเมืองวังสวรรค์จะลดลงอย่างน้อย 50% ตามโอกาสของเทคโนโลยีเครื่องยนต์อวกาศ เวลานี้จะสั้นลงเรื่อยๆ เนื่องจากหลักการของการขยายเวลาในอุโมงค์นิวตริโน ยิ่งความเร็วเร็วขึ้นเท่าใด เวลาก็ยิ่งประหยัดเวลามากขึ้นเท่านั้น
ไม่ไกลนัก เรือขนส่งชั้น Seagull ได้รับพรจากผู้คนจากทุกประเทศ ค่อยๆ แล่นออกจากท่าเรือของ Celestial City
นอกจากลูกเรือห้าร้อยคนแล้ว ยังมีชาวอาณานิคมอีกสองร้อยคนอยู่บนเรือด้วย พวกเขานำอนาคตของอารยธรรมโลกไปสู่ดินแดนที่ไม่รู้จักและแห้งแล้ง และพวกเขาจะสำรวจดินแดนเพิ่มเติมสำหรับอารยธรรม
จุดหมายปลายทางคือยูโรปา
ดาวเคราะห์ในตำนานที่ปกคลุมด้วยธารน้ำแข็ง
"นั่นคืออะไร?"
“สตาร์พอร์ทัล” ชายที่มีรอยเหี่ยวย่นบนใบหน้ามองดูแหวนนอกหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน และดวงตาของเขารู้สึกโล่งใจและน่าหลงใหล “Stellar System Highway Network”
เขาเป็นผู้ว่าการอาณานิคมหิมาเลียและชื่อของเขาคือ เผิงเหว่ย เขาเป็นคนพื้นเมืองของ Xin และได้รับเลือกจากการโหวตผ่าน Earth Defense Alliance แม้ว่าทั้ง Hua และรัสเซียต้องการตำแหน่งนี้ แต่พวกเขาคิดว่ามีเพียง Celestial Trade เท่านั้นที่มีพรสวรรค์ในด้านนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจที่จะไม่แข่งขันในท้ายที่สุด
ถัดจากชายคนนั้นคือชายอายุน้อยกว่าเล็กน้อยชื่อ Yu Dongyang นักบินอวกาศจาก Hua เขายังเป็นผู้นำของอาณานิคมฮัวในโครงการหิมาเลีย ตามนโยบายที่แตกต่างกันของแต่ละประเทศ หน้าที่ของผู้นำก็แตกต่างกันเล็กน้อยเช่นกัน ตัวอย่างเช่น บทบาทของชายคนนี้คล้ายกับผู้บังคับการการเมืองมากกว่า
หลังจากที่ Yu Dongyang ได้ยินข่าวที่น่าตื่นเต้นเช่นนี้ เขาก็ดูประหลาดใจเล็กน้อย “บอกข้อมูลแบบนี้กับฉันได้ไหม”
“ไม่ต้องกังวล” Peng Wei ยักไหล่และพูดด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลาย “อย่างไรก็ตาม เราไม่ได้ตั้งใจจะซ่อนมันตั้งแต่แรก คุณต้องหาตำแหน่งที่ถูกต้องเพื่อดูด้วยกล้องโทรทรรศน์เท่านั้น”
ในฐานะผู้บริหารระดับสูงของ Celestial Trade Peng Wei รู้ถึงแผนนี้เท่านั้น เทคโนโลยีของพอร์ทัลดวงดาวดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับเทคโนโลยียุคก่อนประวัติศาสตร์ที่ขุดพบบนดาวอังคาร แน่นอนว่าข้อมูลนี้เป็นความลับ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้พูดคุยกับคุณ Yu Dongyang มากกว่านี้
…
“เวลา 13:40 น. ตามเวลา Xin เรือ SS Columbus ออกจากท่าเรือของ Celestial City และมุ่งหน้าไปยังดาวพฤหัสบดี ลูกเรือ 500 คนและชาวอาณานิคม 200 คนบนเรือได้อำลาญาติของพวกเขาบนโลกเป็นครั้งสุดท้าย…”
ทีวีแสดงภาพการตั้งค่าของ SS Columbus
ส่วนโค้งแสงสีน้ำเงินกะพริบ และยานอวกาศที่เสร็จสิ้นขั้นตอนการเร่งความเร็วแล้วทิ้งจุดสีน้ำเงินเพียงจุดเดียวที่ค่อยๆ รวมเข้ากับจักรวาล เจียงเฉินนั่งข้างโต๊ะไม้หน้าทีวี ขณะที่เหยาเหยาและเซียวโหรวนำอาหารเช้าแสนอร่อยมาเสิร์ฟที่โต๊ะในชุดว่ายน้ำที่สวยงาม
รูปลักษณ์ที่สวยงามและน่ารับประทานของพวกเขาทำให้เจียงเฉินรู้สึกอิ่มแล้ว
พวกเขาอยู่ที่กระท่อมไม้เล็กๆ บนเกาะมะพร้าว ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา พวกเขาอาศัยอยู่ที่นั่น มีห้องครัว ห้องนอน ห้องน้ำในกระท่อมหลังนี้ และแม้แต่บ่อน้ำพุร้อนเทียมที่ทำจากหินในสวนหลังบ้าน
ห้องโดยสารถูกสร้างขึ้นเมื่อประมาณปีที่แล้วสำหรับเด็กผู้หญิง
เพราะตั้งแต่เริ่มต้น Jiang Chen ตัดสินใจที่จะใช้เกาะเล็ก ๆ นี้เป็นโหนดเพื่อเชื่อมต่อทั้งสองโลก
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปตั้งแต่ซุนเจียวและสาวๆ มาถึงโลกนี้
ในสัปดาห์ที่ผ่านมา Jiang Chen สอนพวกเขาเกี่ยวกับสามัญสำนึกเกี่ยวกับโลกใบนี้เป็นหลัก
ตัวอย่างเช่น การฆ่าเป็นสิ่งผิดกฎหมาย ห้ามต่อสู้ การบุกรุกเป็นอาชญากรรม และทุกอย่างต้องจ่ายด้วยเงิน ที่นี่ไม่มีผู้ล่าและไม่มีมนุษย์กินคน ทุกคนที่นี่ส่วนใหญ่มีเหตุผลและไม่หันไปใช้ความรุนแรงในความขัดแย้ง... หากมีอาชญากรจริงๆ โดรนของตำรวจจะถูกส่งไปภายในสิบวินาที
ข้อมูลส่วนใหญ่มีไว้สำหรับ Sun Jiao และ Xiaorou
มีเพียงสองคนเท่านั้นที่มาจากดินแดนรกร้างในความหมายที่แท้จริง
Yao Yao และ Lin Lin มาจากยุคก่อนสงครามในรูปแบบที่แตกต่างกัน
หลังจากที่เขาสอนซันเจียวและความรู้พื้นฐานอื่นๆ แล้ว เจียงเฉินก็แนะนำให้พวกเขารู้จักกับสิ่งที่ทุกคนควรรู้ ตัวอย่างเช่น ประเทศต่างๆ ในโลก เช่น โทรศัพท์และแล็ปท็อป ซึ่งส่วนใหญ่จะเลิกใช้ในศตวรรษที่ 22
ทีวีเป็นช่องทางหนึ่งที่ใช้ในการรับข้อมูลข่าวสาร
นอกจากนี้ยังมีหมวกกันน็อค Phantom
ตอนนี้ Sun Jiao ไม่สามารถเล่นเกมบน LAN ได้ในที่สุด หลังจากที่เธอรบกวนและขอร้องเจียงเฉินเป็นเวลานาน ในที่สุดเจียงเฉินก็ตกลงที่จะย้ายข้อมูลบัญชีของเธอไปยัง Godly Land แต่หลังจากที่เธอค้นพบ Galaxy Edge ที่น่าสนใจกว่า เธอละทิ้ง Godly Land ทันทีที่เธอเบื่อแล้ว
อาหารเช้าเป็นข้าวโอ๊ต นม และแซนวิชสอดไส้หลายอย่าง มันมีสุขภาพดีมาก
“อ๊ะ~ นั่นอะไรน่ะ?!” เมื่อซุนเจียวเห็นหอคอยที่ยื่นลงมายังพื้นโลกและวงแหวนขนาดใหญ่ที่ล้อมรอบหอคอยสูง ดวงตาของเธอเบิกกว้าง จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นมองทีวี
Lin Lin ขณะที่เธอกัดช้อนของเธอ มองไปด้านข้างที่ Sun Jiao เธอตะคอกแล้วพูดอย่างภาคภูมิใจ
“นั่นมันลิฟต์อวกาศ ไอ้โง่”
ก่อนสงคราม มีลิฟต์อวกาศสามแห่งในเอเชียใต้ ใกล้โซมาเลีย และในอเมริกาใต้ Lin Lin และ Yao Yao ไม่คุ้นเคยกับลิฟต์อวกาศ เพราะมันไม่ใช่เทคโนโลยีที่หายากในช่วงก่อนสงคราม
เดิมที Lin Lin วางแผนที่จะอวดโฉมต่อหน้า Sun Jiao แต่ในไม่ช้าภายใต้การปราบปรามของอดีตผู้ไม่ปรานี คนหลังก็หดคอของเธอและยกมือขึ้นเพื่อยอมจำนน เมื่อพวกเขาว่ายน้ำเมื่อวานนี้ Sun Jiao และ Xiaorou ฉกห่วงว่ายน้ำของเธออย่างซุกซนและทำให้เธอกระพือปีกในน้ำเป็นเวลานาน
ความคิดยังคงทำให้หลินหลินกลัว
บรรยากาศที่กลมกลืนกันรอบโต๊ะทำให้มุมปากของเขาโค้งขึ้นเล็กน้อย
หลังจากที่พวกเขารับประทานอาหารเช้าแล้ว Jiang Chen ก็วางช้อนลงอย่างเบามือ เช็ดปากของเขาและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะพูดคำที่เขาลังเลที่จะพูดมานาน
“พรุ่งนี้ฉันวางแผนจะพาเธอ เอ่อ… ไปทำความรู้จักกับพวกเขา”