ยี่สิบแปดมังกร (1)
เขารู้สึกอึดอัดมากอยู่แล้ว และเธอก็ยังแตะหน้าผากของเขา
ฝ่ามือที่เย็นเฉียบของเธอนำพาความหนาวเย็นจากสายฝน และสัมผัสที่เปียกชื้นของเธอทำให้อุณหภูมิที่หน้าผากของเขาลดลง ทำให้มิสเตอร์ลองรู้สึกสบายขึ้นมาก แต่เมื่อผิวหนังอันบอบบางเลื่อนผ่านหน้าผากของเขาช้าๆ มันก็ทำให้รู้สึกสั่นสะท้านอย่างที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน
ภายใต้ผ้าห่ม กำปั้นของมิสเตอร์ลองกำแน่น ข้อนิ้วของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาว
แต่ในไม่ช้า มือที่เย็นเล็กน้อยของมู่ว่านว่านก็อุ่นขึ้นจากความร้อนที่หน้าผากของเขา ทำให้สูญเสียความเย็นที่มี
เขาน่าจะมีไข้
มู่ว่านว่านกังวลมาก เธอชำเลืองมองที่นายหลง——
โดยปกติแล้วในสภาพปกติของเขา แม้ว่าใบหน้าของเขาจะถูกปกคลุมด้วยเส้นสีดำและสีแดง แต่ก็ยังซีดมาก แต่วันนี้ ยกเว้นบริเวณที่ถูกขีดไว้ ใบหน้าของเขาแดงไปหมด แม้แต่หูของเขาก็ยังแดง
“ทำไมคุณถึงมีไข้” มู่ว่านว่านไม่สามารถคิดเรื่องอื่นได้อีกแล้ว เธอรีบหาน้ำ ชุบผ้าเช็ดหน้า บิดหมาดๆ แล้ววางไว้บนหน้าผากของมิสเตอร์ลองเพื่อลดอุณหภูมิของเขา
หลังจากทำทั้งหมดนี้แล้ว เธอยังคงรู้สึกกังวล และยกผ้าห่มขึ้นอีกครั้งเพื่อมองไปที่หางของมิสเตอร์ลอง มันไม่เน่าเปื่อย
มันไม่น่าจะเป็นปัญหาร้ายแรงใช่ไหม?
Mu Wanwan ขมวดคิ้วและยังคงเป็นกังวลเล็กน้อย เธอต้องการต้มน้ำเพื่ออาบน้ำ แต่ตอนนี้คุณนายหลงดูเหมือนจะมีไข้ ดังนั้นเธอจึงได้แต่นั่งเงียบๆ ข้างเตียง ในขณะที่คิดถึงแผนการของเธอในอีกสองสามวันข้างหน้า เธอจ้องมองไปที่ประตูโดยไม่เจตนา
ในทางกลับกัน มิสเตอร์หลงค่อยๆ สงบลงเพราะผ้าเช็ดหน้าเย็นบนหน้าผากของเขา มีเพียงปลายหูของเขาเท่านั้นที่ยังร้อนอยู่เล็กน้อย เขาส่งจิตสำนึกแห่งสวรรค์ออกมาอย่างระมัดระวัง ค่อยๆ แผ่ออกมาจากเตียงแต่งงานสีแดง
เธอน่าจะเปลี่ยนเสร็จแล้วในตอนนี้ ดังนั้นมันไม่สำคัญหรอกว่าเขาจะส่งจิตสำนึกแห่งสวรรค์ออกไปตอนนี้ใช่ไหม?
มิสเตอร์ลองไม่สามารถอธิบายความรู้สึกในใจของเขาได้ทั้งหมด เมื่อสติสัมปชัญญะของเขาตกลงบนแขนเสื้อของมู่ว่านว่านอย่างช้าๆ เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกด้วยความผิดหวังเล็กน้อย
มู่ว่านว่านนั่งอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเปลี่ยนผ้าเช็ดหน้าบนหน้าผากของมิสเตอร์ลอง เมื่อเธอมองอีกครั้ง รอยแดงส่วนใหญ่บนใบหน้าของเขาได้ลดลงแล้ว เธอแตะหน้าผากของเขาอีกครั้งและพบว่ามันไม่ร้อนเหมือนเมื่อกี้
นี้คือ?
เขาฟื้น?
อย่างรวดเร็ว?
มู่ว่านว่านยังไม่กล้าจากไป หลังจากครุ่นคิด เธอเดินไปที่กระถางหญ้า Bixing สองสามกระถางที่วางอยู่ข้างหน้าต่าง และหยิบต้นกล้าที่ดูเหมือนว่าจะเติบโตได้ดี เธอนำทางพลังงานจิตวิญญาณในร่างกายของเธอ เปล่งแสงสีเขียวส่องสว่างจากปลายนิ้วของเธอ และส่งพลังงานจิตวิญญาณจากไม้ของเธอเข้าไปโดยไม่ต้องจองล่วงหน้า ในไม่ช้า หญ้า Bixing ก็ค่อย ๆ สุก และหน่อสีเขียวสดใสสองหน่อก็เติบโตอย่างรวดเร็ว ถือผลไม้โปร่งแสงไว้ตรงกลางซึ่งเติบโตขึ้นทีละนิด
ครั้งนี้ มู่ว่านว่านไม่ได้ถอนพลังวิญญาณของเธอทันทีหลังจากที่เห็นผลของหญ้าปี่ซิงโตเต็มที่ แต่กลับส่งพลังงานทางวิญญาณของเธอครึ่งหนึ่งออกไปแทน และผลไม้ก็ยิ่งแวววาวและสวยงามมากขึ้น
เธอหยุดเมื่อเริ่มรู้สึกวิงเวียนเล็กน้อย จากนั้นค่อยๆ เด็ดผลไม้ออก ถอนหายใจช้าๆ ด้วยความโล่งอก
แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าอะไรเป็นสาเหตุของไข้สั้นๆ ของ Mister Long แต่เธอก็เดาว่าอาจเป็นเพราะเขาขาดพลังทางวิญญาณมากเกินไป หรือเพราะเขามีบาดแผลซ่อนอยู่ในที่ที่เธอมองไม่เห็น
ผลหญ้าปี่ซิงนี้ใช้พลังวิญญาณของเธอไปแปดสิบเปอร์เซ็นต์ และมันใหญ่กว่าผลหญ้าปี่ซิงอื่นๆ มาก Mu Wanwan รู้สึกคลุมเครือว่าผลไม้นี้อาจเข้าสู่เกรด 2 แล้ว
เธอล้างผลไม้และเช็ดหยดน้ำออกก่อนจะเดินไปที่เตียงแล้วบีบคางเขาเบาๆ
คุณนายหลงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและมีความคิดเพียงเล็กน้อยว่าจะเกิดอะไรขึ้น ในชั่วพริบตาต่อมา เขารู้สึกว่าชิ้นโสมในปากของเขาถูกเธอหยิบออกมาและแทนที่ด้วยน้ำที่เย็นและค่อนข้างขม
รสชาติแตกต่างจากผลไม้ Baizhen; มันเป็นผลของหญ้า Bixing ที่มู่ว่านว่านเพิ่งฝึกฝนด้วยพลังวิญญาณส่วนใหญ่ของเธอ
ตราบใดที่ผิวโปร่งแสงของผลไม้มีรูเล็กๆ อยู่ เยื่อข้างในก็จะไหลออกมาเหมือนน้ำ บังคับให้กลืนน้ำผลไม้ มิสเตอร์หลงรู้สึกเพียงว่าผลหญ้า Bixing นี้มีพลังวิญญาณและแก่นแท้มากมายอยู่ภายใน มีแม้กระทั่งพลังงานประหลาดที่กระโจนเข้าหาคำสาปอันยิ่งใหญ่นั้น ทันทีที่มันเข้าสู่ร่างกายของเขา ราวกับว่าต้องการที่จะพินาศไปพร้อมกับคำสาปของปีศาจอเวจี และถอนคำสาปออกไปเล็กน้อย
มิสเตอร์ลองรู้สึกประหลาดใจ ขนตาของเขาสั่น และเขาก็มีความเข้าใจใหม่เกี่ยวกับเจ้าสาวฉงซีคนนี้
ดูเหมือนว่าพรสวรรค์ของเธอจะไม่ต่ำเลย
จิตสำนึกแห่งสวรรค์ของเขาไม่สามารถหยุดการเคลื่อนตัวขึ้นอย่างช้าๆ โดยวางอยู่บนใบหน้าของมู่ว่านว่าน
ภรรยาของเขาไม่ใช่สาวงามที่มีรูปลักษณ์ที่ไม่มีใครเทียบได้ในแวบแรก แต่เธอมีดวงตาสีดำขลับที่ใสและสวยงามคู่หนึ่ง ริมฝีปากของเธอเป็นสีชมพูเล็กน้อย แก้มบางๆ และจมูกกลมๆ ผมที่เปียกครึ่งซีกของเธอปรกข้างใบหน้าของเธอ และตอนนี้ศีรษะของเธอก็โค้งคำนับขณะที่เธอป้อนผลไม้ให้เขาอย่างจริงจังด้วยสมาธิสูงสุด เงียบสงบราวกับภาพวาดหมึก
หมายเหตุผู้แปล: ว้า นั่นเป็นบทที่น่าเบื่อ เพียงแค่บันทึกย่อเกี่ยวกับ TL ของชื่อ Mister Long มันเขียนเป็น 龙 ในภาษาจีน ซึ่งเป็นคำภาษาจีนสำหรับ 'มังกร' และอ่านว่า 'ยาว' ก่อนหน้านี้ มู่ว่านว่านตัดสินใจโทรหาเขาเพราะเธอไม่รู้จักชื่อของเขา และเราพบว่าที่นี่ไม่มีใครเรียกเขาเช่นกัน ในแง่หนึ่ง เธอกำลังเรียกเขาว่ามิสเตอร์ดราก้อน (โดยเจตนา) แต่ฉันตัดสินใจยึดหลักสัทศาสตร์ ('มิสเตอร์ลอง') โดยใช้การทับศัพท์เนื่องจากจะใช้เป็นนามสกุลตามตัวอักษรในเวลาที่จะ มาและ 'มังกร' ก็ใช้ไม่ได้เช่นกัน ขอแจ้งให้ทราบว่า 'long' ไม่ได้แปลว่ายาวในภาษาอังกฤษ แต่เป็นการออกเสียงแบบสัทอักษรของ 'dragon' ในภาษาจีน!
ต้องการอ่านบทเพิ่มเติมและสนับสนุนเราหรือไม่? โปรดพิจารณาเป็นผู้อุปถัมภ์เพื่ออ่านล่วงหน้า 4 บท!