ถ้าโนอาห์ยังคงจ้องมองเขาอยู่ เธอคงสังเกตเห็นว่าดวงตาของเขามืดลง แต่เนื่องจากเธอไม่เป็นเช่นนั้น เธอจึงแค่รู้สึกประหลาดใจกับการสัมผัสอย่างกะทันหันของ Kyle เขายกมือข้างหนึ่งขึ้นมาประคองใบหน้าด้านข้างของเธอ นิ้วหัวแม่มือของเขาวางอยู่บนริมฝีปากของเธอ แปรงเบาๆ
โนอาห์สูดหายใจเข้าด้วยความประหลาดใจ เสียงหอบเล็กๆ เผยให้เห็นฟันขาวของเธอ แม้กระทั่งฟันและลิ้นสีแดงของเธอ เสียงที่เธอพูด แสงที่ตกกระทบใบหน้าของเธอ และคำสารภาพอย่างกะทันหันของเธอ ทั้งหมดนี้ทำให้ไคล์อยากยอมจำนนต่อสัญชาตญาณพื้นฐานของเขา
แต่เมื่อเห็นโนอาห์กัดริมฝีปากของเธอและรู้สึกว่าเธอกำมือเป็นกำปั้น เขาจึงระงับแรงกระตุ้นเหล่านั้นอย่างรวดเร็วและเพียงแค่ลดมือลง แล้ววางกลับลงบนเอวของเธอ
“ถ้าคุณบอกฉันในสิ่งที่คุณเพิ่งพูดไปอีกครั้ง ฉันจะปล่อยคุณไป” เขากระซิบเบาๆ พลางกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นชั่วขณะ “ฉันไม่รู้ว่าคุณถือมันไว้ทำไม แค่พูดออกมา”
"จริงหรือ?" โนอาห์ถามพลางจ้องหน้าเขาอย่างตั้งใจ ไคล์พยักหน้าและยิ้มให้เธอ หลังจากนั้นไม่นาน โนอาห์ก็พยักหน้าและพึมพำ อายอย่างเห็นได้ชัด “คุณ… เอ่อ ใช่ ฉันชอบคุณ. ฉันคิดว่าคุณเป็นคนดี”
แม้จะได้ยินคำพูดแผ่วเบาเหล่านั้น แต่ไคล์ก็บีบเอวของเธออีกครั้ง “ชัดเจนอีกครั้ง”
เธอพองแก้มขึ้น เธอจ้องเขา แต่ยังคงพูดต่อด้วยเสียงที่ดังขึ้น “ไคล์ คุณเก่งกว่าที่ฉันคิด โอ้ ให้ตายเถอะ” ทันใดนั้นเธอก็ตะโกนออกมาโดยกัดลิ้นตัวเอง ก้มหน้าในขณะที่ดวงตาของเธอน้ำตาไหล เธอทำหน้ามุ่ย
ไคล์รีบตบหลังเธอและทำให้แน่ใจว่าเธอไม่เป็นไร
"ฉันชอบคุณ." โนอาห์พูดทันทีด้วยเสียงต่ำแต่ชัดเจน แก้มของเธอแดงระเรื่อ แม้ว่าเธอจะยังทำหน้ามุ่ยอยู่ก็ตาม “ฉันชอบนายจริงๆ นะ”
"คุณทำ?" ไคล์ยืนยัน กอดเธอแน่นและยิ้ม “นั่นคือเหตุผลที่ฉันถามคุณเกี่ยวกับผู้หญิงในอุดมคติของคุณ ตั้งใจหลีกเลี่ยงคุณและบ่นเหมือนเด็กๆ และตอนนี้ความมั่นใจของฉันก็ตกต่ำที่สุด จะดีกว่าไหม?”
เมื่อเห็นโนอาห์เงยคางขึ้นและมองเขาโดยตรง ไคล์สบตากับเธอ รอยยิ้มก่อนหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นขมวดคิ้ว ดวงตาของโนอาห์ดูแวววาวราวกับว่าเธอพร้อมที่จะร้องไห้ แต่อย่างใด Kyle รู้สึกกระหายน้ำในทันทีที่เห็น
“ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“อย่าถามฉันอย่างนั้น ฉันไม่แน่ใจด้วยซ้ำ”
เมื่อเห็นเธอเป็นเช่นนี้ ไคล์ก็รู้สึกกังวลและมีความสุขไปพร้อม ๆ กัน อย่างไรก็ตาม นี่เป็นครั้งแรกของ Kyle ที่ได้เห็นหญิงสาวผู้ซึ่งมักจะเฉยเมย รำคาญ หรือพูดจาเหน็บแนม เขินอายมากจนถึงจุดที่เธอจะร้องไห้
“หมายความว่าไงไม่มั่นใจ” ไคล์ถามอย่างดื้อรั้น ไม่คลายหรือจับเธอแน่น
“นั่นคือสิ่งที่ฉันรู้สึก โอเค? ตอนนี้ปล่อยฉันไป ฉันได้บอกคุณแล้วในสิ่งที่คุณต้องการจะได้ยิน ฉันจะไปนอนแล้ว” โนอาห์ตอบ น้ำเสียงของเธอเปรี้ยวเล็กน้อยขณะที่เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากการเกาะกุมของเขา
“ไม่” ไคล์โต้กลับ “ยังไม่ถึงเวลาที่คุณจะไป แม้ว่าท่านจะมาตามประสงค์ก็ตาม บอกฉันทีว่าทำไมคุณถึงรู้สึกไม่มั่นใจ”
เมื่อได้ยินเสียงที่สงบและหนักแน่นของเขา โนอาห์อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจลึก ๆ ราวกับว่าพื้นดินแตกออก เมื่อพิจารณาว่าเธอจะต้องถูกรบกวนตลอดทั้งเช้าหากเธอขืนขืนขืนใจต่อไป เธอจึงยอมจำนน คำพูดที่เธออยากจะพูดเริ่มพรั่งพรูออกมาจากปากของเธอ
“ฉันเพิ่งรู้สึกว่าช่วงนี้คุณหลบหน้าฉัน ฉันรู้สึกไวต่อสิ่งนั้นเล็กน้อย ฉันคิดหาเหตุผลมากมายแต่ฉันไม่รู้จริงๆว่าจะเป็นเหตุผลใด เช่น ฉันทำอะไรผิดหรือเปล่า? หรือคุณไม่ชอบฉันเท่าที่ฉันคิดว่าคุณชอบ?”
เธอพูดต่อโดยไม่รอการตอบสนองของ Kyle “คุณบอกว่าคุณเกลียด Eleonora มาก แต่ฉันสงสัยว่าเธอเป็นสาวในอุดมคติของคุณหรือเปล่า”
“เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อน โนอาห์” ไคล์ขัดจังหวะ ความคิดเล็กๆ น้อยๆ ที่เขาจับได้จากคำพูดของเธอก่อตัวขึ้นในหัวของเขาในที่สุด เป็นผลให้เขาเริ่มหัวเราะออกมาดัง ๆ “หยุดพูดเรื่องไร้สาระ คุณคิดจริงๆหรือว่าฉันรู้สึกผิดหวังที่หน้าตาคุณเป็นแบบนี้ ฉันเลยหลบหน้าคุณ”
โนอาห์รีบเบือนหน้าหนีด้วยความละอายใจที่เขาถามอย่างกะทันหัน
"เลขที่?"
ไคล์ชักมือกลับ แต่แทนที่จะปล่อยเธอไป เขาวางมือทั้งสองข้างบนแก้มของเธอแล้วยิ้ม “โนอาห์… ฉันแค่ตกใจที่คุณเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนมาก แต่ฉันไม่ได้หลีกเลี่ยงคุณเพราะเหตุนั้น” ไคล์ยืนยันกับเธอขณะที่เขายกร่างกายท่อนบนขึ้น เพื่อให้หน้าผากแนบชิดกับเธอ “คุณคิดว่าฉันดีกับคุณเพียงเพราะใบหน้าของ Eleonora Asil? และตอนนี้ ในเมื่อเจ้าได้รูปลักษณ์เดิมกลับคืนมาแล้ว ข้าไม่จำเป็นต้องดีกับเจ้าขนาดนั้นก็ได้?” เขาตั้งคำถาม
หน้าแดง เธอโต้อย่างดุเดือด “เอาล่ะ ใครไม่ชอบคนหน้าสวยบ้าง”
ไคล์ผงะเล็กน้อยก่อนจะส่ายหัว “แล้วไง? อย่าเป็นอย่างนั้นต่อจากนี้ นั่นคือทั้งหมดที่ฉันอยากจะพูด”
โนอาห์จับจ้องมาที่เขาราวกับต้องมนต์สะกดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะส่ายหัวของเธอเอง เมื่อสังเกตเห็นว่าเขาปล่อยเอวของเธอแล้ว เธอจึงถือโอกาสนี้เงยหน้าหนีจากมือของเขาและยื้อแย่งไปนั่งห่างๆ
เมื่อสังเกตการกระทำของเธอ ไคล์ถอนหายใจแล้วพึมพำเสียงต่ำ “คุณบอกว่าคุณชอบฉัน แต่ทำไมคุณถึงกังวลมากที่จะหนีจากอ้อมแขนของฉัน”
โนอาห์หันศีรษะไปทางด้านหลังของเธอ หลีกเลี่ยงการจ้องมองของเขาอีกครั้ง “นั่นต่างหาก—”
“คุณจะร้องไห้ถ้าฉันจูบคุณ โนอาห์” ไคล์คร่ำครวญ ตัดขาดจากเธอ
โนอาห์ตกใจกับคำพูดของเขารีบหันกลับมามองเขาด้วยสายตาที่เบิกกว้างและระแวดระวัง ก่อนหน้านี้เธอพยายามคิดว่าจะโต้แย้งอย่างไรซึ่งนั่นก็เป็นคนละเรื่องกัน แต่เมื่อได้ยินคำพูดของเขาทำให้ความคิดของเธอหยุดชะงัก
ไม่รู้จะพูดอะไรอีก เธอพึมพำข้อแก้ตัวเล็กน้อยที่เธอนึกถึงก่อนหน้านี้ “ความรู้สึกของฉันที่มีต่อคุณเหมือนกับความรู้สึกที่ฉันมีต่อมูเอลล์ คุณรู้? แค่บางสิ่งที่ไร้เดียงสา… สงบ!” เธอพูดตะกุกตะกักกับคำพูดของเธอและยังคงจ้องมองเขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง เธอไม่รู้จักเนื่องจากความตกใจของเธอใบหน้าของเธอทำให้เธอจากไป มันเป็นสีแดงสดเหมือนแอปเปิ้ลที่เพิ่งเด็ดมา เฉดสีนั้นบอกเป็นนัยว่าแท้จริงแล้วเธอรู้จักเขาอย่างชัดเจนในฐานะผู้ชาย
เมื่อเห็นสีหน้าของเธอ ไคล์ก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคอ เขารู้สึกอยากกัดแอปเปิ้ลลูกนั้นทันที เธอน่ารักขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? เขาครุ่นคิดอยู่ภายใน ริมฝีปากของเขากลายเป็นรอยยิ้มเล็กๆ