“ใช่… เราจะไม่เป็นไร” โนอาห์ถอนหายใจและซบหน้ากับไคล์ เธอมองออกไปที่หางตาเพื่อดูแขนอีกข้างของเขาชี้ตรงไปที่ศีรษะของเอเดรียน
“โนอาห์ คุณสบายดีไหม? เขาทำร้ายคุณเลยเหรอ?”
การได้ยินชื่อของเธอผ่านริมฝีปากของเขาทำให้จิตใจที่วุ่นวายของเธอโล่งขึ้นเล็กน้อย แต่ด้วยความตึงเครียดที่ค่อยๆ จางหายไป มีความเจ็บปวดสาหัสที่หน้าอกและไหล่ของเธอที่กระแทกกับราวบันได เนื่องจากความเจ็บปวดที่รู้สึกเสียวซ่า เมื่อเธอไม่สามารถตอบกลับได้ทันที มือที่โอบไหล่ของเธอจึงเลื่อนลงมาที่หลังเธออย่างใจเย็น
“เขาทำร้ายคุณหรือเปล่า” ตรงกันข้ามกับสัมผัสที่นุ่มนวลของเขา เสียงของเขาหยาบราวกับว่าเขากำลังระงับความโกรธ โนอาห์สูดจมูกและส่ายหัว
“ไม่ เขาไม่ได้ เขาแค่ขู่ว่าจะระเบิดที่นี่ถ้าฉัน…” โนอาห์ตัดขาด “ฉันสะดุดและล้มลงในขณะที่เขาไล่ตามฉัน แต่เขาไม่ได้แตะต้องฉันเลย” เธอโกหกแน่นอน จำนวนครั้งที่เขาจับไหล่และแขนเธอมีมากเกินกว่าจะพูดถึง ไม่ต้องพูดถึงความจริงที่ว่าเขาวางรองเท้าไว้บนหน้าอกของเธอเพื่อหยุดเธอไม่ให้วิ่งหนี แต่เนื่องจาก Kyle เกือบจะระเบิดหัวของ Adrian เธอจึงตัดสินใจเก็บเรื่องเล็กน้อยนั้นไว้กับตัวเอง
ไคล์ค่อยๆ ลดปืนลงจากหัวของเอเดรียนไปที่ไหล่ของเขา ตัวเอเดรียนเองก็นอนแผ่อยู่กับพื้น เป็นอัมพาตไปหมดเพราะพิษ เลือดไหลออกจากบาดแผลมากมาย และภายในไม่กี่นาทีเขาก็จะตกเลือดและตาย
“เราปล่อยให้เขาตายไม่ได้ ไคล์” โนอาห์คลานออกจากการเกาะกุมของไคล์และไปหาเอเดรียน เธอเอื้อมมือลงไปที่คอของเขา ซึ่งเธอรู้สึกได้ว่าชีพจรของเขาเต้นอ่อนแรงเมื่อสัมผัสนิ้วของเธอ “เราต้องนำตัวเขาเข้ามาเพื่อที่เขาจะได้เผชิญกับการพิจารณาคดีที่เหมาะสม”
“เอาล่ะ ฉันจะ… ฉันจะจัดการกับเขา คุณสามารถปีนลงบันไดนั้นได้หรือไม่” Kyle พูดพร้อมกับชี้ไปที่บันไดที่วิ่งไปตามกำแพงด้านนอก โนอาห์พยักหน้า แม้ว่าความเจ็บปวดที่กระดูกไหปลาร้าและไหล่จะแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย แต่เธอไม่ต้องการบอกให้ Kyle รู้จนกว่าเธอจะปลอดภัยบนพื้น
ขณะที่โนอาห์ปีนข้ามราวบันไดไปที่บันได เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นมูเอลในร่างมังกรของเขา กำบังเธอจากสายฝนด้วยปีกของเขา เธอยิ้มให้เขาขณะที่เธอเริ่มลงมา ความเจ็บปวดแล่นผ่านแขนของเธอในทุกย่างก้าวที่เธอเดินลง และยิ่งแย่ลงไปอีกเมื่อเธอปีนขึ้นไปนานขึ้น เมื่อเธอลงไปได้ครึ่งทาง เธอต้องจับบันไดด้วยอาวุธข้างหนึ่งเพื่อให้ไหล่ที่น่าสงสารของเธอได้พัก เธอคงจะร้องไห้ด้วยความโล่งอกเมื่อเท้าของเธอแตะพื้นแข็ง หากไม่ใช่เพราะเธอกำลังร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดอยู่แล้ว
ที่พื้น ผู้คนที่เฝ้าดูเธอต่างมารุมล้อมเธอเพื่อตรวจสอบว่าเธอไม่เป็นไร โดยยื่นกระดาษทิชชู่ใส่มือเธอเพื่อที่เธอจะได้เช็ดตา เธอตบตาเมื่อเห็นไคล์กำลังปีนลงบันได เอเดรียนพาดไหล่ของเขา เมื่อเขามาถึงพื้น โนอาห์รีบปาดน้ำตาของเธอออกแล้ววิ่งไปหาเขา
“เอเดรียนขู่ว่าจะระเบิดที่นี่ถ้าฉันไม่มอบมูเอลล์ เขาบอกว่าเขาต้องการเวทมนตร์เพื่อนำ Eleonora กลับมาจากความตาย เธอพยายามแทบตายที่จะ…” โนอาห์ถูกขัดจังหวะเมื่อไคล์หมุนตัวโอบเธอไว้แน่น แรงมหาศาลของการกอดส่งความเจ็บปวดอีกระลอกหนึ่งไปยังเส้นประสาทของเธอ ทำให้เธอกรีดร้องออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
“โนอาห์?!” ไคล์ถอยหลังทันทีและถอยห่างจากเธอ โนอาห์กระพริบน้ำตาแล้วหัวเราะเสแสร้งออกมา
“แค่ตบไหล่ฉันนิดหน่อยก็แค่นั้น ไม่มีอะไรต้องกังวล." เธอพูดในขณะที่คลื่นความคลื่นไส้เข้าครอบงำเธอ เธอแทบจะลงไปอยู่ในอ้อมแขนของไคล์ไม่ได้เพราะเข่าของเธอทรุด
เขาช่วยเธอให้ล้มลงกับพื้น ลูบผมของเธอ และกระซิบถ้อยคำให้กำลังใจเธอเบาๆ เธอทรุดตัวลงนั่งพิงเขา จดจ่ออยู่กับการหายใจให้คงที่ในขณะที่เขาลูบมือขึ้นและลงที่หลังของเธอ หลังจากผ่านไปไม่กี่นาที ความรู้สึกที่เธอกำลังจะป่วยก็หายไป และเธอก็พยุงตัวขึ้น
“แน่ใจนะว่าไม่เป็นไร โนอาห์? ทำไมคุณถึงโกหกฉันถ้าคุณเจ็บปวดอย่างชัดเจน”
โนอาห์ทำหน้ากล้าหาญและหันไปเผชิญหน้ากับไคล์ ใบหน้าของเขามีความกังวลอย่างเห็นได้ชัด แต่มีเรื่องที่ใหญ่กว่าที่ต้องกังวล คือ: Adrain
“ฉันสบายดี ไคล์ ฉันไม่อยากให้คุณกังวลมากเกินไปจนเราลงเอยกัน แค่นั้นแหละ” เธอแค่อยากให้เขาอยู่ที่นั่นอีกหน่อย เพราะเป็นครั้งแรกที่เธอมาถึงเมือง เธอรู้สึกปลอดภัย